❇️ توسعه در غیاب مردم و اکثریت نخبگان قابل دستیابی و تحقق نیست 🎙 استاد محمدباقر نجفی ✂️ برش هایی از متن: 🔸 «اگر در جامعه‌ای به طور روشن و اندیشیده، علم باوری محقق شود، لوازم پایبندی به دانایی شناسایی و به آن التزام صورت می‌گیرد. در هر کشور و در هر دوره‌ای، هر قدر پایبندی به دانش وجود داشته، بستر حل مشکلات فراهم می‌شده است. در ایران هنوز شواهدی بر این مفهوم مشاهده نمی‌شود و البته این معضل بسیار فراتر از جناح‌های شناخته شدۀ سیاسی رایج و یا حتی فراتر از طرفداران و مخالفان نظام است.» 🔸 «اندیشه ما» به نقل از جماران ، چگونگی رسیدن به توسعه اقتصادی و اجتماعی در ادبیات دانشگاهی ایران سابقه طولانی دارد اما مباحث مهمی که از این روی وجود دارد در افکار عمومی و سیاست گذاران به عنوان یک مقوله مهم مطرح نمی شود. چرا علی رغم هفت دهه برنامه ریزی، کشور ما همچنان از مرحله توسعه نیافتگی عبور نمی کند؟ چه چیزی مانع توسعه یافتگی کشور ما شده است؟ 🔸 برای پاسخ به این سوالات به گفت و گو با حجت الاسلام والمسلمین محمدباقر نجفی استاد اقتصاد توسعه دانشگاه رازی و نظریه پرداز اقتصاد دانش بنیان پرداخته ایم. 🔸 نجفی معتقد است که کاستی‌های نهادی، بویژه الگوهای شناخت، تصمیم‌گیری و عملکرد، مهم‌ترین موانع توسعه‌نیافتگی ایران هستند. او همچنین می گوید در برنامه ریزی های کلان از افراد با صلاحیت و دارای تخصص در زمینه اقتصاد استفاده نمی شود. این استاد دانشگاه در نهایت با آسیب شناسی برنامه حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان، چند راه حل برای رسیدن به توسعه را ارائه کرده است که در ادامه مشروح این گفت و گوی تفصیلی را از نظر می گذارنید: 🔸 س) از آنجایی که رشد اقتصادی کشور طی دهه های گذشته با محدودیت های جدی همراه بوده است، به نظر شما علل عقب افتادگی و موانع توسعه یافتگی کشور ما چه بوده است؟ 🔸 توسعه و توسعه‌نیافتگی یک مفهوم چند وجهی و پیچیدۀ اجتماعی است که با تمام ابعاد و زیرسیستم‌های نظام اجتماعی در هم تنیده است. بنابراین نمی‌توان عوامل مؤثر بر آن را به یک یا چند عامل محدود تنزل داد و فروکاست بلکه باید توجه داشت که مفهوم توسعه، محصول هماهنگی مجموعه عوامل فراوانی است اما اگر به طور بسیار کلی بخواهیم پاسخ دهیم، باید بگوییم محدودیت اصلی توسعۀ ایران و عامل اصلی تداوم توسعه‌نیافتگی کشور، کاستی‌ها و نارسائی‌های نهادی یا به عبارت دیگر، کاستی‌های اندیشه‌ای، الگوهای فکری، شناخت، تصمیم‌گیری، انتخاب و عملکرد اجتماعی بزرگترین محدودیت توسعه و عامل تداوم توسعه‌نیافتگی کشور بوده است. 🔸 به عنوان مثال، در اولین گام برای حرکت به سمت توسعه، باید یک توافق و اجماع ملی حداقل به طور نسبی، در مورد مهم‌ترین اهداف اجتماعی و تعریف و تشخیص منافع ملی و میزان اولویت آن‌ها صورت بگیرد، هنوز در ایران این گام اول برداشته نشده است. هنگامی که در این مورد، تصمیم واحد حاصل نشده باشد، نمی‌توان انتظار انتخاب اهداف درست و مورد پذیرش عموم جامعه را داشت. در نتیجه، هر تصمیمی که گرفته شود، و هر برنامه‌ای که طراحی شود، از پشتیبانی و حمایت اکثریت جامعه برخوردار نیست و مقامات کشور در چنین شرایطی گویا می‌خواهند به مسابقه کشتی با یک حریف بسیار قدر بروند اما یک دست خود را با طناب می‌بندند و تنها با بخشی از توان کشور، به سمت حل مشکلات کشور حرکت می‌کنند. در کشورهای در حال توسعه با وجود انبوه مشکلات پیچیده و گره خورده، نمی‌توان از چنین رویکردی، انتظار پیروزی و موفقیت داشت. توسعه در غیاب مردم و اکثریت نخبگان جامعه در عرصۀ اندیشه و انتخاب، قابل دستیابی و تحقق نیست. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/tosee-dar-ghiyab-mardom-mohaghagh-nist/ #توسعه #محمدباقر #مردم #نجفی #نخبگان 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa