❇️ معیار موفقیت درحکومت ومدیریت از منظر امام علی(ع) 🎙 استاد مصطفی دلشاد تهرانی ✂️ برش هایی از متن: 🔸 دکتر مصطفی دلشاد تهرانی، محقق و پژوهشگر سیره علوی در نوشتاری 5 معیار موفّقیت در حکومت و مدیریت را از منظر امام علی(ع) مورد بررسی قرار داده و آورده است: 🔸 امیرمؤمنان علی (ع) در بند پایانی عهدنامۀ مالک اشتر، پس از این که رضایت الهی را هدف غایی حکومت و مدیریت مطرح کرده، پنج معیار اساسی، به عنوان شاخصه‌های موفّقیت، در حکومت و مدیریت ارائه کرده است. ۱. مِنَ الاِْقَامَهِ عَلَى الْعُذْرِ الْوَاضِحِ إِلَیْهِ وَ إِلَى خَلْقِهِ‌؛ برپا‌داشتن عذر آشکار به درگاه خدا و پیشگاه مردمان» 🔻 یعنی در یک حکومت و مدیریت موفّق، هر تصمیم، برنامه و اقدام به گونه‌اى است که کاملا قابل دفاع است، هم در محکمه الهى و هم در محکمه مردمان؛ هرکار به گونه‌اى تدبیر مى‌شود که خدا و مردم آن را بپذیرند؛ هیچ کارى بدون حجّت و دلیل انجام نمى‌شود؛ 🔸 آن هم حجّت و دلیل محکمه‌پسند. یعنی نصب افراد، عزل اشخاص، هزینه‌کردن دارایی‌ها، رفتارها، سلوک، برنامه، همه و همه، ریز و درشت، به گونه‌ای باید انجام بگیرد که در محکمهٔ الهی و محکمهٔ مردمی قابل دفاع باشد. اگر چنین قاعده‌اى تکیه‌گاه حکومت‌کردن و مدیریت‌نمودن باشد، هیچ حکومت و مدیریتى به سوى تصمیم‌هاى نابخردانه، بى‌تدبیرى، اقدام‌هاى نادرست، عملکردهاى غیرقانونى و مناسبات و روابط غیرشفاف، نخواهد رفت. ۲ . مَعَ حُسْنِ الثَّنَاءِ فِی الْعِبَادِ؛ برپا‌داشتن نیک‌ستایى و نام نیک در میان بندگان 🔸 از شاخصه‌هاى حکومت و مدیریت موفّق، آن است که مردم و اداره‌شوندگان از مجموعۀ عملکردها و کارکردها به گونه‌اى خشنود باشند و احساس رضایت کنند که آن‌ها را به نیکى بستایند؛ آن هم در میان خودشان، نه تحت شرایط خاص و تحت فشار یا از روی ِ روی و ریا. 🔸 دولت و سازمان موفّق آن است که بتواند نام نیک در میان مردمان و اداره شوندگان برپا سازد؛ و البته لازمهٔ این امر، خردمندى و تدبیرورزى و کفایت درست امور است. چنین نیک ستایى، بهترین وسیله ارتباط و برترین پشتوانه و تکیه‌گاه دولت و سازمان است. ۳. «وَ جَمِیلِ الاَْثَرِ فِی الْبِلاَدِ؛ برپا‌داشتن اثر زیبا و برازنده در سرزمین 🔸 یعنی حکومت و مدیریتى موفّق است که بتواند در فرصتى که در اختیار دارد آثار زیبا و برازنده در حیطهٔ حکومت و مدیریت خود برپا سازد. این آثار زیبا و برازنده همه‌گونه را شامل مى‌شود؛ عمران و آبادى، توسعه و پیشرفت، اخلاق و تربیت، و جز این‌ها. ۴. وَ تَمَامِ النِّعْمَهِ؛ تمام‌شدن نعمت در حیطهٔ حکومت و مدیریت 🔸 یعنی زمامداران و مدیران موفّق آنانند که بتوانند زمینه‌اى فراهم کنند که نعمت، در حیطهٔ حکومت و مدیریت‌شان بر مردمان و اداره‌شوندگان تمام شود. این تمام شدن نعمت، همه گونه نعمت را دربر مى‌گیرد؛ مادى و معنوى، فردى و اجتماعى و جز این‌ها. کاستى‌گرفتن نعمت‌ها، نشانۀ بى‌تدبیرى، نابخردى و بى‌کفایتى است، و بیانگر عدم موفّقیت یک حکومت و مدیریت است. 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/meyar-movafaghiyat-dar-hokomat-az-manzar-emam-ali/ #امام_علی #موفقیت #مدیریت #مصطفی_دلشاد_تهرانی 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa

❇️ موفقیت‌های حکومت امیرالمومنین(ع) برای توجیه کاستی‌ها کتمان می‌شود 🎙 استاد مهدی مجتهدی ✂️ برش هایی از متن: 🔸 استاد دانشگاه فردوسی ضمن اشاره به برخی گزارش‌های تاریخی که نشان‌دهنده وضعیت مطلوب جامعه اسلامی در دوران حکومت امیرالمومنین(ع) است، از آن دوره به عنوان نقطه عطفی در تاریخ و نمونه یک حکومت موفق یاد کرد. ♦️ سایت اندیشه ما به نقل از ایکنا مشروح گفت‌وگوی خبرنگار ایکنا با مهدی مجتهدی را در ادامه می‌خوانید؛ 🔸 یکی از موضوعاتی که کمتر به آن پرداخته می‌شود ویژگی‌های حکومت امیرالمومنین(ع) است به این معنا که سیاست‌ها و اقدامات علمی آن حضرت برای توسعه عدالت، رفاه اجتماعی، آزادی بیان و شاخص‌هایی از این دست چه بود و این شاخص‌ها در دوران حکومت آن حضرت چه وضعیتی داشت. تصویر غالبی که در ذهن ما شکل گرفته است این است که حضرت در دوران حکومتشان درگیر جنگ بودند و حکومت آن حضرت توأم با آشفتگی و التهاب بوده است. لطفا در این رابطه توضیح بفرمایید. 🔸 یکی از کارهایی که عموما در مباحث پژوهشی به آن توجه می‌کنیم موضوعاتی است که به آنها توجه نشده است. در بحث تاریخ صدر اسلام هم یکی از نکاتی که وجود دارد این است که وقتی دوران خلافت امیرالمومنین(ع) یعنی ۴ سال و ۹ ماه را بررسی می‌کنیم، تصویر غالب این است که ایشان درگیر سه جنگ شدند و این سه جنگ تمام دوران حکومت‌شان را تشکیل داده است. در اهمیت این جنگ‌ها شکی نیست، ولی در این میان یک اتفاقی افتاده است که خیلی شبیه دوران رسول خدا(ص) است، یعنی در مورد دوران رسول خدا(ص) هم این مسئله را داریم. 🔸 شاید بد نباشد از اینجا شروع کنم که اخیرا مقاله‌ای منتشر شده است که در مورد تعداد جنگ‌های رسول خدا(ص) بحث می‌کند و اینکه حضرت چند جنگ داشتند. در این پژوهش مشخص شده است تعداد جنگ‌های حضرت به هشت تا نمی‌رسد در حالی که برخی اعداد بالاتری ذکر می‌کنند و در نتیجه تصویر غالب این شده که حضرت همواره درگیر جنگ بودند و بخش زیادی از دوران زندگیشان به جنگ اختصاص پیدا کرده است ولی واقعا غیر از این است. دقیقا همین ماجرا برای امیرالمومنین(ع) هم اتفاق افتاده است ما در مورد امیرالمومنین(ع) سه جنگ جمل، صفین و نهروان را می‌شناسیم. باز برخی تصور می‌کنند حضرت در تمام دوران حکومت به جنگ پرداختند ولی با همان فرمولی که می‌شود در مورد جنگ‌های رسول خدا(ص) صحبت کرد می‌شود در مورد جنگ‌های امیرالمومنین(ع) هم صحبت کرد و آن اینکه اگر دقیق بررسی کنیم حضرت در بخش زیادی از دوران حکومت خودشان درگیر جنگ نبودند. جنگ جمل و نهروان نیم‌روز طول کشید، جنگ صفین هم چون به ماه حرام برخورد کرد و توقفی بین‌اش بوده است چند ماه طول کشید ولی مجموعه همه این جنگ‌ها با مقدمات و موخراتش کمتر از یک سال می‌شود. می‌شود حدس زد اگر حدود یک چهارم از دوران خلافت آن حضرت به جنگ اختصاص پیدا کرده باشد، ۷۵ درصد آن حضرت درگیر جنگ نبودند. اینجا سوال می‌شود که حضرت در این مدت به چه کاری مشغول بودند، این همان سوال اصلی است که مغفول مانده است ...... 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/m0vafaghiyat-hokomat-amiral-momenin/ #موفقیت #کتمان #حکومت #امیرالمومنین #مهدی_مجتهدی 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa

❇️ ویژگی تفکر جهادی و الزامات موفقیت آن (قسمت اول) 🎙استاد محمدرضا یوسفی ✂️ برش هایی از متن: 🔻از دهۀ 1380، اصطلاحات روحیه انقلابی و تفکر جهادی در ادبیات سیاسی اقتصادی کشور جریان پیدا کرد. اما این جریان هیچگاه نتوانست از سطح ادعاها پا را فراتر گذارده و به مجامع علمی راه یابد. به همین دلیل نیز هیچگاه مقبولیتی در مجامع علمي و نزد سیاست‌گذار ایران پیدا نکرد. این پرسش در اینجا مطرح می‌شود که این تفکر چرا نتوانسته در مجامع علمی رشد کند و چرا نظام‌های تصمیم‌گیری در عمل اعتنایی به این اندیشه نکرده است؟ دلایل آن را می‌توان در ویژگی‌های این جریان که در پی می‌آید، بیان داشت. 🔸 ویژگی اول: سیاست‌زدگی است. نشانه‌های زیادی بر این امر وجود دارد. یکی از نشانه‌های سیاست‌زدگی، تأخر طرح مسائل پس از بیانات رهبری است. این گروه از حامیان جدی اقتصاد مقاومتی است. اما پرسش این است که این گروه از چه زمانی به طرح این موضوع پرداخته‌اند. مراجعۀ به تاریخ نشان می‌دهد که این اصطلاح پس از تحریم توسط رهبری بیان شده است و پس از سخن رهبری، این گروه در مقام تبیین و توجیه آن برآمدند. اگر ادعای این گروه، علمی و فکری است طبیعی است که باید در نوشته‌ها و مطالب این افراد، اثری از مباحث اقتصاد مقاومتی پیش از بیان رهبری یافت می‌شد. 🔸 از دیگر شواهدی که دلالت بر سیاسی بودن این جریان دارد، نحوۀ موضع‌گیری این گروه در مواجهۀ با دولت‌های مستقر است. معمولاً تندترین حملات توسط این گروه را به دولت یازدهم و دوازدهم شاهد بودیم آنان در این دوره، در قامت بخش اقتصادی یک حزب سیاسی ظاهر شده، در حملات خود به دولت از هیچ امری فروگذار نبودند. درحالی‌که یک اقتصاددان هر چند مخالف دولتی باشد، سهمی برای مشکلات ساختاری کشور و شرایط تحریمی، به‌ویژه در سال‌های 98 و 99 قائل خواهد بود، اما این گروه به‌گونه‌ای سخن می‌گفتند که تمام مشکلات از سوی دولت است و یا بیشترین سهم را دولت دارد. 🔸 سیاست‌زدگی موجب سطحی انگاری در طرح مباحث خواهد شد. به‌عنوان‌مثال یکی از مسائلی که در چند سال اخیر مورد تأکید این دیدگاه بوده است، بحث خلق پول بوده است. بدون تردید رشد نقدینگی در کشور به دلایل متعدد با نرخ بالا در جریان است. اما تأکید بر خلق پول بی‌رویه و توصیه حذف خلق پول و بی‌توجهی به ریشه‌های آن حکایت از سطحی‌نگری در مباحث اقتصادی است. شبیه این موارد در نحوۀ مواجهه با قانون بانکداری، شورای فقهی و مانند آن می‌توان مشاهده کرد. 🔸 ویژگی دوم: این جریان به هستۀ سخت قدرت و نهادهای انتصابی وابسته بوده و از امکانات مادی آنان بهره‌مند است که این امر در جامعۀ دوقطبی شدۀ کشور موجب کاهش مقبولیت و پیش‌داوری در مورد آنان شده است. این وابستگی از جهت دیگر نیز به این جریان ضربه زده است. آنان بیشتر از اینکه در تقابل با جریان‌های دیگر به توان علمی خود متکی باشند به پشتوانه‌های خود تکیه می‌کنند. ازاین‌رو حکایت آنان حکایت صنعت خودروسازی شده است که پس از چند دهه، هنوز توان رقابت با دیگر خودروها را نداشته و با اتکا به انحصارات روی پای خود ایستاده است. این جریان نیز کمتر در مجامع علمی مستقل حضور یافته و در نشست‌ها مورد نقد قرار می‌گیرند. اکثر جلسات آنان توسط خودی‌ها تشکیل می‌شود. 🔸 ویژگی سوم، فقدان خصیصۀ علمی است. طرح یک اندیشۀ مستقل مبتنی بر گذر از مراحل جنینی، طفولیت تا بلوغ است. برای رسیدن به مرحلۀ بلوغ، مسیری طولانی از جمله، وفاداری به روش‌های علمی باید طی شود. روش‌های علمی مبتنی بر نقد اندیشه‌ها، طرح شفاف و مستدل نظرات، نقدپذیری، انعطاف‌پذیری، دوری از تعصب و تصلب است. رویکردهای تعصب‌آمیز و جانداران مانع از شکل‌گیری یک جریان علمی خواهد شد. 🔸 ویژگی چهارم: برخورد ایدئولوژیک با مباحث علمی یکی از ضعف‌های مهم این نگاه است. اینان مباحث علمی را در یک دوقطبی ضلالت و هدایت، حق و باطل قرار می‌دهند. درحالی‌که با نظریه‌های علمی که در مقام تبیین واقعیت خارجی، توصیه و پیش‌بینی هستند نمی‌توان این‌گونه برخورد کرد. مطالعۀ عمیق اندیشه‌ها و نقد دقیق آنها نشان می‌دهد كه هیچ مکتب بشري را نمی‌توان صددرصد خطا و یا درست دانست ...... 🔺 جهت مطالعه کامل این مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/vighegi-tafakor-ejtehadi-va-elzamat-an/ #تفکر #جهاد #موفقیت #محمدرضا_یوسفی 🖇 مارا در شبکه های اجتماعی همراهی کنید 🙏🏻: ایتا: https://eitaa.com/andishemaa تلگرام: https://t.me/andishemaa اینستاگرام: https://www.instagram.com/andishemaa