مگر قدرت اشک هایمان چقدر بود که آنگونه آرام می‌شدیم :)

بگفت از دل شدی عاشق بدین سان ؟ بگفت از دل تُ می‌گویی من از جان

بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک ؟ بگفت آن گه که باشم خفته در خاک نظامی

✨

_ برایم مهم نیست اگر دیگر زنده نباشم، میخواهم باز هم من را در خود عرق کنی حتی اگر در ازای جانم باشد به بوسه های مرگبارت برای دقایق آخر عشقمان محتاجم -نوشته ای در لابه لای کتابش

چو دلش آموخت شمع افروختن آفتاب او را نیارد سوختن

فریادی درد آور و این بار هم همان کتاب کهنه گوشه ی دیوار بود که با فریاد های من اشک ریخت اشک هایی که پر بودند از صدای سکوت :)

تصویری محو درست به زیبایی لبخندت لبخندی که پر بود از درد اما دردی به زیبایی وجودت :)

با چشم های خودم به خودت بنگر :)

ملودی خنده هایت زیبا ترین ملودی بود که تمام عمرم حسرت شنیدنش را داشتم حسرتی که تنها با پر کشیدن روحم تحقق یافت :)

خندید و گفت : حالم خوب است صدایش درد داشت می‌دانستم بغض امانش را بریده است می دانستم خنده هایش از درد است سکوت کردم میخواستم بگذارم اشک هایم با لبخند هایش حرف بزند او که می‌خندید من میگریستم تضاد زیبایی بود لبخند های او پر بودند از اشک های من و اشک های من پر بودنت از لبخند های او :)

ولی من هنوز نگاهم روی توست وقتی ماه را در آسمان میزاری؛