و تمام میشوم میان وقت های تلف شده. انبوهی خورشید در سینه‌ام دارم مرا شتاب است. با بغض صدایت میزنم تو را از راز شب می‌جویم ، گوییی دمیدنی در راه است اما نه گفتنی!

برای نوازش دردهایت ، قلمی از عشق به دست گرفتند و عاشقانه ترین واژه ها را برایت ، به رقص دو نفره میان درد گذاشتند تا تنهایی غریبانه ات را از یاد ببری .. با تو وبه یاد تو خواهیم نوشت و خواهیم نواخت ..

عشق عجیب است ، عشق به گونه ای است که تو کسی را پیدا میکنی که بیشتر از خودت و هر چیزی در زندگیت دوستش داشته باشی. گاهی تو میتوانی با نگاه کردن به معشوقت به آرامش برسی ، شاد شوی ، گریه کنی و یا حتی با تمام وجودت لبخند بزنی. در حوالی مارسی 12 مارس 1985

سر که بالا می‌آورد، جهان را همانند پیانو می‌دید؛ به سپیدی و تاریکی کلاویه‌های اندیشه.. برایش کلیشه ای بود، زندگی را عمیق تر و در هر نت پیانو می‌نگرید. هر تپش قلب را هم صدای کلاویه های سیاه و هر نفسی که گرفته می‌شد را در نت های سفید خیال می‌کرد.. پیوستگی زندگی را میان ضرب های هر خانه نت، و حتی گاهی.. قدم برداشتن را مانند لغزیدن انگشتان روی کلاویه ها می‌دید.

خوشحال میشیم به کلبه کوچک ما هم سری بزنید:)

مرا از حبس آغوشت چه اصراری به آزادی؟!

شبتون بخیر✨

ты читаешь мое имя Я твой любовник...

ماهِ‌من مُرد، ماهت بمیرد آسمان.