آری، با توام من در تو نگاه می کنم در تو نفس می کشم و زندگی مرا تکرار می کند بسان بهار که آسمان را و علف را پاکی آسمان در رگ من ادامه می‌یابد #احمد_شاملو

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی صدا نیستم که بشنوی یا چیزی چنان که ببینی یا چیزی چنان که بدانی من درد مشترکم …. مرا فریاد کن ! #احمد_شاملو

اگر خواستی چیزی را قایم کنی لای یک کتاب بگذار،این ملت کتاب نمی‌خوانند.. #احمد_شاملو

مگذار دیگران نام تو را بدانند … همین زلال بی‌کران چشمانت برای پچ پچ هزار ساله آنان کافیست! #احمد_شاملو

آدم ها همه می پندارند که زنده اند؛ برای آنها تنها نشانه حیات، بخار گرم نفس هایشان است! کسی از کسی نمی پرسد: آهای فلانی! از خانه دلت چه خبر گرم است چراغش نوری دارد هنوز؟ #احمد_شاملو

شبانه شعری چگونه توان نوشت تا هم از قلبِ من سخن بگوید، هم از بازویم؟ شبانه شعری چنین چگونه توان نوشت؟ #احمد_شاملو

آفتاب را در فراسوهای افق پنداشته بودم به جز عزیمت نابهنگامم گزیری نبود چنین انگاشته بودم آیدا فسخ عزیمت جاودانه بود #احمد_شاملو

من سرگذشتِ یأسم و امید با سرگذشتِ خویش: می‌مُردم از عطش، آبی نبود تا لبِ خشکیده تر کنم می‌خواستم به نیمه‌شب آتش، خورشیدِ شعله‌زن به‌درآمد چنان که من گفتم دو دست را به دو چشمان سپر کنم با سرگذشتِ خویش من سرگذشتِ یأس و امیدم…🍀🪴 #احمد_شاملو