eitaa logo
بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات
5.4هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
4.7هزار ویدیو
9 فایل
بسوی حقیقت بصیرت،روشنگری پاسخ به شبهات وشایعات (شبهه ازشما،پاسخ ازما) مامکلف به تکلیفیم،نه نتیجه حق جو وحق طلب باشیم (بروز ترین کانال پاسخ به شبهات وشایعات روزدنیای مجازی) ارتباط با ادمین 👇👇 @Aliomidiani
مشاهده در ایتا
دانلود
متن شبهه: به دستور علی امام شیعیان مردم بخاطر قتل عام شدند!؟ با این وجود چرا ایرانیان خود را غلام علی میدانند؟ پاسخ شبهه: 1⃣آنچه که در تاریخی در باره ی شورش مردم ذکر شده است، با ادعای در این تفاوت اساسی دارد. 2⃣زیرا معتبر اشاره ای به کشتار یا حتی دستور کشتن افراد به زیاد بن ابیه ننموده اند؛ بلکه جالب است بدانیم در منابع یاد شده سخنی خلاف این مدعا مطرح است. 3⃣برای روشن شدن مطلب به چند منبع تاریخی از این واقعه اشاره می نماییم. بنابر نقل طبری، ابن اثیر، ابن خلدون، ابن کثیر و.... زمانی که ابن حضرمی کشته شد، اهل فارس و کرمان سر به شورش برده و خود را بیرون راندند. 4⃣حضرت علی(ع) در این مورد که چه کسی را برای سروسامان دادن به روانۀ آن منطقه کند با برخی به مشورت نشست. یکی از یاران حضرت به نام جاریة بن قدامه، زیاد بن ابیه را برای این پیشنهاد داد. 5⃣حضرت علی(ع) نیز با پذیرش این پشنهاد به ابن عباس دستور داد تا فارس را به زیاد سپرده و او را به همراه سپاهی به آن ناحیه روانه سازد. 6⃣زیاد پس از حضور در فارس و بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی و با سیاست زیرکانه ای که به کار بست، توانست بدون جنگ و خونریزی بر مسلّط شود. 7⃣منابع یاد شده تصریح دارند که زیاد با مردم آن سامان با و رعایت امانت رفتار نمود. 📚تاریخ الطبری، ج 5، ص 138 الکامل، ج 3، ص 382 8⃣بنابر این، در پاسخ به این با استفاده از گزارش فوق باید به دو نکته ی اساسی کرد: نخست این که، زیاد بن ابیه در تسلّط بر فارس نه تنها با شورشیان آن نجنگید، بلکه با زیرکی و استفاده از روش های مسالمت آمیز توانست بر اوضاع به هم ریخته آن سامان چیره شود. 9⃣نکته دیگر، در باره ی تشبیه زیاد بن ابیه به انوشیروان است. باید گفت آنچه از گزارش های تاریخی استفاده می شود آن است که تشبیه نمودن زیاد به توسط مردمان فارس -بر خلاف ادعای در این پرسش- به جهت نرمش، مدارا و او بوده است 📚البدایة و النهایة، ج 7، ص320 المنتظم، ج 5 ،ص 159 کانال بصیرت، پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈
۱۳۹۸/۵/۴ ۲۳ذی‌القعده ۱۴۴۰ ▪▪▪▪▪ ✨حکمتی از نهج‌البلاغه حضرت علی«ع» 📖 موضوع: . ▫▫▫ وَ قَالَ ( عليه السلام ) :  إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ وَ ضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ وَ كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ وَ الْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ وَ الْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَا يَأْتِيهِ . ⭕ امام علیه‌السلام فرمودند: ⬅ به هلاكت مى كشاند و نجات نمى دهد، و به آنچه كند، وفادار نيست، ⬅و بسا نوشنده آبى كه پيش از سيراب شدن گلو گيرش شد، و ارزش آنچه كه بر سر آن مى كنند، هر چه بيشتر باشد، از دست دادنش اندوهبارتر خواهد بود، ➖و چشم بصيرت را كور مى كند، ⬅و آنچه هر كسى است بى جستجو خواهد رسيد. ▫▫▫ ‼ نکات : ✅ امام«ع» در اين گفتار حكيمانه اش به اشاره مى كند كه هركدام اندرز گرانبهايى است و مستقل از يكديگرند؛ و با دقت مى توان اى در ميان آنها يافت. 1⃣ طمعكار غالبآ دنبال چيزى مى رود كه در دسترس او قرار نخواهد گرفت؛ ➖ولى طمع، او را به مى اندازد كه به آن برسد و به اشتباه، آن را دستيافتنى مى پندارد؛ اما همچون كسى كه به سراغ آب مى رود ولى با روبرو مى شود، ناكام بازمى گردد. 2⃣طمع، شخص طمعكار را به دنبال هايش مى فرستد، همان خواسته هايى كه دست نيافتنى است و آن را براى طمعكار مىكند؛ ولى همانند ضامنى كه به قول خود نمى كند، طمعكار را و ناكام رها مى سازد. 3⃣ سرنوشت طمعكارى كه با و ولع به دنبال چيزى مى رود و خود را به آب و آتش مى زند و پيش از آنكه به آن برسد مى گردد؛ مانند كسى كه شديدى به او روى آورده، هنگامى كه به آب مى رسد با حرص و ولع چنان مى نوشد كه گلوگيرش مى شود و نشده جان مى دهد. 4⃣شخص طمعكار كه با براى به دست آوردن اشياى مهم مورد نظرش با ديگران به برمى خيزد، ➖هنگامى كه به آن نرسد يا برسد و آن را از دست بدهد گرفتار عظيمى خواهد شد و اين، يكى ديگر از مصائب بزرگ طمعكاران دنياپرست است. 5⃣امام«ع» مى فرمايد: «آرزوها چشم بصيرت را نابينا مى سازد»؛ ➖دليل آن هم روشن است؛ و علاقه شديد به چيزى كه از دسترس بيرون است به انسان اجازه نمى دهد را كه بر سر راه است ببيند و يا آثار زيانبار آن چيز را مشاهده كند، همچنان در بيابان آرزوها براى يافتن آب به دنبالظ سراب مىدود و اى بسا گرفتار حيوانات درنده و گرگان خونخوار مى شود و يا در پرتگاهها مى كند. 6⃣در ششمين و آخرين نكته به اين حقيقت اشاره مى كند كه هميشه با وكوشش و دست و پا زدن، انسان به خواسته هايش نمى رسد، مى فرمايد: «(گاه و بهره به سراغ كسى مىآيد كه دنبالش نمى رود». ✅ افراد زيادى بودند بى آنكه بسيار دست و پا بزنند به رسيدند و به عكس افرادى هم بودند كه با تلاش و كوشش فراوان به جايى نرسيدند. ❌ ، هرگز امام علیه السلام در اين گفتار نورانى خود نمى خواهد نقش تلاش و كوشش و سعى را در رسيدن به ناديده بگيرد، ➕زيرا آن، يك ازنظر قرآن و روايات بوده و عقل نيز حاكم به آن است. «ع» اين است كه از طمعِ طمع ورزان بكاهد و آنها را از آلوده شدن به براى رسيدن به مقاصدشان باز دارد. ❎از آنچه گفته شد به خوبى روشن مى شود كه شش نكته اى كه در اين گفتار حكيمانه آمده گرچه به ظاهر و جدا از هم به نظر مى رسند؛ ولى با دقت ثابت مى شود كه با هم دارند.  📚حکمت۲۷۵_ (اخلاقی، اجتماعی) 🙏 ترجمه مرحوم استاد محمد دشتی. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات وشایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈
متن شبهه: به دستور علی امام شیعیان مردم بخاطر قتل عام شدند!؟ با این وجود چرا ایرانیان خود را غلام علی میدانند؟ پاسخ شبهه: 1⃣آنچه که در تاریخی در باره ی شورش مردم ذکر شده است، با ادعای در این تفاوت اساسی دارد. 2⃣زیرا معتبر اشاره ای به کشتار یا حتی دستور کشتن افراد به زیاد بن ابیه ننموده اند؛ بلکه جالب است بدانیم در منابع یاد شده سخنی خلاف این مدعا مطرح است. 3⃣برای روشن شدن مطلب به چند منبع تاریخی از این واقعه اشاره می نماییم. بنابر نقل طبری، ابن اثیر، ابن خلدون، ابن کثیر و.... زمانی که ابن حضرمی کشته شد، اهل فارس و کرمان سر به شورش برده و خود را بیرون راندند. 4⃣حضرت علی(ع) در این مورد که چه کسی را برای سروسامان دادن به روانۀ آن منطقه کند با برخی به مشورت نشست. یکی از یاران حضرت به نام جاریة بن قدامه، زیاد بن ابیه را برای این پیشنهاد داد. 5⃣حضرت علی(ع) نیز با پذیرش این پشنهاد به ابن عباس دستور داد تا فارس را به زیاد سپرده و او را به همراه سپاهی به آن ناحیه روانه سازد. 6⃣زیاد پس از حضور در فارس و بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی و با سیاست زیرکانه ای که به کار بست، توانست بدون جنگ و خونریزی بر مسلّط شود. 7⃣منابع یاد شده تصریح دارند که زیاد با مردم آن سامان با و رعایت امانت رفتار نمود. 📚تاریخ الطبری، ج 5، ص 138 الکامل، ج 3، ص 382 8⃣بنابر این، در پاسخ به این با استفاده از گزارش فوق باید به دو نکته ی اساسی کرد: نخست این که، زیاد بن ابیه در تسلّط بر فارس نه تنها با شورشیان آن نجنگید، بلکه با زیرکی و استفاده از روش های مسالمت آمیز توانست بر اوضاع به هم ریخته آن سامان چیره شود. 9⃣نکته دیگر، در باره ی تشبیه زیاد بن ابیه به انوشیروان است. باید گفت آنچه از گزارش های تاریخی استفاده می شود آن است که تشبیه نمودن زیاد به توسط مردمان فارس -بر خلاف ادعای در این پرسش- به جهت نرمش، مدارا و او بوده است 📚البدایة و النهایة، ج 7، ص320 المنتظم، ج 5 ،ص 159 کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈
متن شبهه: چرا از بین دختران پیامبر گرامی اسلام(ص)، فقط حضرت فاطمه(س)، معصوم بودند؟ پاسخ شبهه : طبق اصول و مبانی و روایات؛ انتخاب پیامبر، امام و معرّفی آنها به مردم و نیز معرّفی معصوم، از جانب خدای تعالی صورت می‌گیرد: «وَ إِذا جاءَتْهُمْ آیَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى‏ مِثْلَ ما أُوتِیَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ»؛ و هنگامى که آیه‏اى براى آنها بیاید، میگویند: «ما هرگز ایمان نمی‌آوریم، مگر این‌که مانند همان چیزى که به پیامبران خدا داده شده، به ما هم داده شود» خداوند آگاه‌تر است که خویش را کجا قرار دهد. زیرا فقط است که می‌داند چه کسی شایستگی این مقام را دارد و دیگران از این علم بی‌بهره هستند. به همین دلیل معرّفی معصوم باید از جانب خدا و به واسطه پیامبر یا جانشین او صورت بگیرد. از این‌رو؛ معصوم بودن کسی، مربوط و مشروط به این نیست که آن فرزند پیامبر باشد یا نه؛ همان‌طور که فرزندان همه پیامبران معصوم نبوده‌اند؛ و الزامی وجود ندارد که همه فرزندان یک پیامبر معصوم باشند. در این میان می‌توان به فرزندان حضرت یعقوب کرد که از دوازده فرزند او، فقط حضرت یوسف معصوم و پیامبر بود و دیگر فرزندان او نه فقط معصوم نبودند، بلکه برخی از آنها نزدیک بود دست خود را به خون پاک یوسف(ع) آلوده کنند. 📚 انعام، 124 ✅پینوشت: فرزندانِ پیامبر اسلام(ص) بنابر قول مشهور، چهار دختر و سه پسر هستند که شش نفر آنها از حضرت خدیجه و یک پسر از ماریه قبطیه متولد شدند. قاسم، عبدالله و ابراهیم پسران و رقیه، زینب، ام کلثوم و فاطمه(س) دختران آن حضرت بودند. همه فرزندان پیامبر جز فاطمه(س) در زمان حیات پیامبر(ص) از دنیا رفتند و نسل پیامبر(ص) تنها از طریق حضرت زهرا(س) ادامه یافت. کانال بصیرت،پاسخ به شبهات و شایعات جهت عضویت @Antishobhe 👈👈👈