#اصلاحات_اخلاقی_امام_رضا #دمیدن_روح_پیروی_از_پیامبر امام رضا علیه السلام پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را به عنوان نمونه بارز بشری که در مقام حاکم الگوی حاکمان، و در مقام دانش الگوی فقیهان و دیگر مسلمانان و گروه ها بود، به همگان می‌شناساند. او که فرصت را برای دعوت به پیروی از پیامبر مناسب یافته بود روایاتی درباره اخلاق پیامبر از پدران خود نقل می‌کرد. از جمله آن روایات، روایتی است از امام حسن مجتبی از امیرالمؤمنین علیهما السلام درباره اخلاق پیامبر که حضرت نقل فرمود: ... رسول خدا تنها در موردی زبان به سخن می‌گشود که به او مربوط بود... بزرگان و کریمان قوم را گرامی می‌داشت، آنان را بر قومشان می گمارد... جویای حال اصحاب خود می‌شد و از مردم درباره آنچه در میان ایشان می‌گذشت پرسش میکرد... بهترین ایشان نزد پیامبر کسی بود که در (دین و دانش) برتر و خیرخواهی اش برای مسلمانان فراگیرتر بود، و آن که همدردی اش نسبت به دیگران بیشتر منزلتش نزد پیامبر والاتر بود... خــوی نیکوی او همۀ مردم را در برگرفته او برای آنان چونان پدری مهربان بود و در عرصه حق آنان از نظر او یکسان بودند. پیوسته گشاده رو و خوش مشرب بود... به سه چیز از مردم کار نداشت: کسی را نکوهش نمی‌کرد، از کسی عیب جویی نمی‌کرد، و در پی یافتن و آشکار کردن لغزش و بدی کسی برنمی آید... بردباری و شکیبایی را با هم در خود جمع کرده بود و چیزی او را خشمگین و سراسیمه نمی‌کرد. او افزون بر حذر و احتیاط، چهار خصلت داشت: نیکی را برگزیده بود تا دیگران بدان اقتدا کنند، باطل را را رهانید تا مردم از آن باز ایستند، تمام تلاش او بیان نظری بود که امت را به سامان برساند، و به کاری می پرداخت که خیر دنیا و آخرت امت در آن بود. امام رضا با نقل این گونه روایت و بیان ویژگی‌های رسول خدا به طور غیر مستقیم امت را فرا می‌خواند تا خود به تفکیک میان دو روش اخلاقی بپردازند؛ روش حاکمان و روش رسول خدا که بن مایه روش و شیوه اخلاقی اهل بیت بود. بدین ترتیب و پیش از این که حاکمان عباسی بتوانند از نشر احادیثی که درباره اخلاق پیامبر رسیده بود، جلوگیری کنند، امام رضا علیه السلام با این روایات و به طور مسالمت آمیز مردم را با حقیقت و ماهیت خلق و خوی حاکمان عباسی آشنا کرد. پیشوایان هدایت، ج۱۰، ص ۱۳۱- ۱۳۳ @apmkadeh