**روزی به شب و شبی به روز آورد‌‌‌ن ای عارض و زلفت، از شب و روز بدل بر من، شب هجران تو، چون روز اجل گریان، شب و روز، در غمت می‌آرَم روزی به شب و شبی به روزی، به حیَل. فخرالدین مبارک‌شاه درگذشتۀ 602 ق. ● گر پیروی حرص بدآموز کنم هر لحظه، هزار غم پس‌اندوز کنم چون چرخ، بر آنم که به‌قرصی پس ازین روزی به شب آرَم و شبی روز کنم. اثیرالدین اومانی درگذشتۀ 644 ق. ● چون یاد وصال آن دل‌افروز کنم آهی ز میان جان، جگرسوز کنم صد پیرهنِ صبر بدرّم تا من روزی به شب آرَم و شبی روز کنم. ناشناس سدۀ هفتم ق. ● شب، قصّۀ هجران جگرسوز کنم روز، آرزوی وصل دل‌افروز کنم القصّه که بی تو من به صد خون جگر روزی به شب آرَم و شبی روز کنم. امیدی تهرانی درگذشتۀ 925 ق. ● گه یاد تو ای شمع شب‌افروز کنم گاهی ز غمت نالۀ جان‌سوز کنم القصّه، به‌هر حال که باشد شب و روز روزی به شب آرَم و شبی روز کنم. موالی تونی درگذشتۀ 949 ق. ● افغان که نه دل برای سوز آوردیم نه ناوک آه سینه ‌دوز آوردیم بیهوده، چو آفتاب و مَه، زیرِ سپهر روزی به شب و شبی به روز آوردیم. اسیر شهرستانی درگذشتۀ 1058 ق. ● ای ‌کاش که یار آید و نوروز کنیم از آتش شوق، سینه پُر سوز کنیم بر گرد سرش، چو گردش لیل و نهار روزی به شب آریم و شبی روز کنیم. علی اکبر وجهی سدۀ یازدهم ق. ● زین عمر کزو سرخوش و شادیم هنوز ای ما و تو، ای خواجه، چه کرده‌ست بُروز جز آنکه به نادانی و نافرمانی روزی به شب آریم و شب آریم به روز. عبدالحسین نصرت درگذشتۀ 1334 ش. ● روزی به شب آوردن، کنایه از گذران اوقات است. در اشعاری که آوردیم، اغلب در وجه منفی به کار رفته است: با سختی و بدبختی سر ‌کردن؛ عمر را به بطالت به سر آوردن. سعدی گوید: آرزو می‌کندم با تو شبی بودن و روزی/ یا شبی روز کنی چون من و روزی به شب آری. این تعبیر را احمد شاملو در بند آخر مرثیه‌ای که 29 بهمن 1349 در خاموشیِ فروغ فرخ‌زاد گفته و در کتاب «مرثیه‌های خاک» به چاپ رسیده، به کار بُِرده و از شدت شهرت، به گونۀ مثل در آمده است: و ما هم‌چنان دوره می‌کنیم شب را و روز را هنوز را. ● منبع: جُنگ لالا اسماعیل، برگ 80؛ دیوان اثیر اومانی، ص 590؛ نزهة المجالس، ص 577؛ جُنگ رباعی، ص 595، 613؛ دیوان اسیر شهرستانی (خطی)، برگ 319؛ تذکرۀ نصرآبادی، ج 1، ص 74؛ دیوان نصرت اصفهانی، ص 248؛ چراغ هدایت، ص 161؛ فرهنگ کنایات سخن، ج 1، ص 816؛ مجموعۀ آثار احمد شاملو، دفتر یکم، ص 650 ●● "چهار خطی" #استادسیدعلی‌میرافضلی ☃️❄️ Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

تاملی بر شعر زنان/۱ فروغ فرخزاد، سیلویا پلات و غاده‌السمان دکتر محمدرضا خالصی گروه ادبیات دانشگاه چالوس @arayehha

نقد شعر جناب شهرام گراوندی دکتر داودضا کاظمی گروه ادبیات دانشگاه چالوس @arayehha

نقد شعر دکتر سیامک بهرام‌پرور دکتر داودرضا کاظمی گروه ادبیات دانشگاه چالوس @arayehha

#آرایه اى دل به كوى او ز كه پرسم كه يار كو؟! در باغ پرشكوفه كه پرسد بهار كو؟! #سايه +ARAIEHAYeadabi دل #مجاز است. مصراع دوم مثالى براى مصراع اول است و هر مصراع مستقل؛ يعنى #اسلوب_معادله . كه و كه #جناس_تام اند. تكرار واج "ر" #واج_آرايى ساخته است و باغ و شكوفه و بهار #مراعات_نظير اند. @arayehha

#آرایه من و تو پنجره هاى قطار در سفريم سفر مرا به تو نزديك تر نخواهد كرد #فاضل_نظری +ARAIEHAYeadabi من و تو به پنجره هاى قطار #تشبيه شده ايم؛ قطار و سفر #تناسب دارند. من و تو اگر #تضاد نداشته باشيم، #تناسب داريم!!! سفر #تكرار شده است .. @arayehha

نقد شعر استاد جابر ترمک دکتر داودرضا کاظمی گروه ادبیات دانشگاه چالوس @arayehha