#آرایه‌‌های_ادبی #کنایه کنایه در لغت به معنی پوشیده سخن گفتن است. و در اصطلاح: 1. کنایه سخنی است که دو معنا دارد یکی ظاهر جمله یا معنای نزدیک است و دوم مفهوم اصلی جمله یا معنای دور است. وقتی شما می‌گویید دهانت بوی شیر می‌دهد معنای نزدیک آن یعنی تو شیر خوردی و دهانت بوی شیر می‌دهد. اما معنای دور آن یعنی تو بچه هستی. 2. کنایه به دو دسته تقسیم می‌شود: الف: جمله کنایی: یعنی عبارت‌هایی که می‌توان آنها را به شکل مصدر در آورد. این‌قدر آب غوره نگیر. آب‌غوره گرفتن کنایه از گریه کردن. نقش بود بر دیوار. نقش بر دیوار بودن: بدون احساس و درک بودن ب: صفت کنایی: صفت‌های مرکب که غیر معنای ظاهری لغت معنای دیگری دارند. مثل: دل‌شکسته: ناراحت و غمگین. بی‌چشم و رو: بی‌حیا چند نکته درباره کنایه: ۱. کنایه در اصل نقاشی کلام است. به جای اینکه بگوییم تسلیم شد. می‌گوییم: سپر انداخت به جای اینکه بگوییم نپذیرفت. بگوییم روی برگرداند. ۲. بیشتر تشبیه‌هایی که وجه شبه در جمله نیست کنایه هستند و به آنها تشبیه کنایی می‌گویند. مانند: مثل فنر از جا پریدم: کنایه از سریع بودن ۳. برخی از ضرب‌المثل‌ ها کنایه هستند. جوجه را آخر پاییز می‌شمارند. کنایه از اینکه نتیجه پایان کار مشخص می‌شود. مرغ همسایه غازه : دارایی همسایه با ارزش تر است Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‎‌‌‎‎─🦋🎶═