‍ ۸ امرداد زادروز رضا جولایی (زاده ۸ امرداد ۱۳۲۹ تهران) داستان‌نویس و ویراستار او کارش را از ۱۳۶۲ با انتشار حکایت سلسله پشت کمانان آغاز کرد. انتخاب مضمون تاریخی از دوره‌های قاجار و پهلوی، از ویژگی‌های عمومیِ داستان‌های جولایی است. سوءقصد به ذات همایونی از آثار مهم این نویسنده است که در مطرح شدن نام او تأثیر مهمی هم داشت، این اثر که نخستین بار سال‌های دهه هشتاد منتشر شده بود، پس از سال‌ها سرانجام در سال ۱۳۹۵ در نشرچشمه دوباره چاپ شد. وی قهرمان‌های خیالی‌اش را کنارِ شخصیت‌های تاریخی واقعی قرار داده و قصه می‌سازد. او در آخرین رمانش شکوفه‌های عناب، به سراغ اعدام میرزا جهانگیرخان صوراسرافیل پس از به توپ بسته شدن مجلس رفته‌ است. رمانی که به سیاق کارهای دیگر او در زمینه‌ای تاریخی اتفاق می‌افتد. در سوءقصد به ذات همایونی ترور محمدعلی‌شاه و پرونده کهنه قتل محمد مسعود روزنامه‌نگار جنجالی دهه بیست مطرح است. وی در شب ظلمانی یلدا هم به جنگ‌های ایران و روس پرداخته بود و در جدیدترین اثرش که یک مجموعه داستان است هم به تاریخ پرداخته‌ است. او کارهایش را قصه‌هایی تاریخ‌مند می‌خواند. زندگی: وی در نشستی درمورد خود می‌گوید: کلاس پنجم که شاگرد اول شدم پدرم برایم ۱۰ کیلو کتاب خرید. آن زمان انتشارات گوتنبرگ کتاب را کیلویی می‌فروخت. خیلی‌ها با این مسئله مخالف بودند ولی به‌نظر من خدمت خیلی بزرگی کرد، به نسلی امثال من که به این واسطه توانستیم کتاب بخوانیم. «جنگ و صلح» را من ۱۲ سالگی خواندم و ۱۴ ساله بودم که شروع کردم به نوشتن. دوره‌ای که انتخاب کردم جنگ‌های ایران و روس و لشکرکشی‌های عباس میرزا بود. ۵۰ صفحه نوشتم که مهرماه شد، مدارس باز شد و نتوانستم ادامه بدهم ولی به یادگار دارمش. به گمانم خواندن «شازده احتجاب» خیلی مؤثر بود. مجموعه‌داستان‌ها و رمان‌ها: حکایت سلسله پشت‌کمانان، مجموعه داستان - ۱۳۶۲. جامه به خوناب، مجموعه داستان - ۱۳۶۸. شب ظلمانی یلدا و حدیث دردکشان، دو داستان بلند - ۱۳۶۹. تالار طربخانه، مجموعه داستان - ۱۳۷۱. سوءقصد به ذات همایونی، رمان - ۱۳۷۴. جاودانگان، داستان بلند - ۱۳۷۶. نسترن‌های صورتی، مجموعه داستان -۱۳۷۷. باران‌های سبز، مجموعه داستان - ۱۳۸۰. سیمیاب و کیمیای جان، رمان - ۱۳۸۱. برکه‌های باد - ۱۳۹۲. یک پرونده کهنه، رمان - ۱۳۹۳. شکوفه‌های عناب، رمان - ۱۳۹۷. پاییز ۱۳۳۲، مجموعه داستان - ۱۳۹۸. ماه غمگین، ماه سرخ، رمان - ۱۳۹۹. خنده‌ خورشید، اشک ماه / قصه‌ پرماجرای سرقت جواهرات، رمان - ۱۴۰۰. جوایز: مجموعه داستان جامه به خوناب ـ لوح زرین و گواهی افتخار بهترین مجموعه داستان بعد از انقلاب. رمان «یک پرونده کهنه» ـ بهترین رمان سال ۱۳۹۶ جایزه احمد محمود. رمان «سیماب و کیمیای جان» ـ برنده جایزه رمان (دوم)، جایزه ادبی اصفهان سال ۱۳۸۲. رمان «سیماب و کیمیای جان» ـ رمان‌های تحسین شده هیئت داوران، جایزه ادبی مهرگان (پکا) سال ۱۳۸۲. رمان «سیماب و کیمیای جان» ـ نامزد جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی سال ۱۳۸۲. مجموعه داستان «باران‌های سبز» جایزه ادبی یلدا سال ۱۳۸۱. @arayehha

#عروض_سماعی #مصطفی‌سمیعی ۴ . فعولن فعولن فعولن فعولن 👇🏻❤ 《درخت تو گر بار دانش بگیرد به زیر آوری چرخ نیلوفری را》 《سپردم به تو دل ندانسته بودم که تو بی وفا در جفا تا کجایی》 《دل من همی داد گفتی گوایی که باشد مرا روزی از تو جدایی》 《تو دانی که بر ما چه آمد خدایا تو دانی که ما را چه می‌شد》 《سلامی چو بوی خوش آشنایی بر آن مردم دیده روشنایی》 Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

#عروض_سماعی #مصطفی‌سمیعی ۵ . فعولن فعولن فعولن فعل ❤👇🏻 《دلی سربلند و زری سر به زیر از این دست و عمری به سر برده‌ایم》 《در آن حال پیش آمدم دوستی کزو مانده بر استخوان پوستی》 《توانا بود هرکه دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود 》 《بیا تا برآریم دستی ز دل که نتوان برآورد فردا ز گل》 《چو فردا برآید بلند آفتاب منو گرز و میدان و افرازیاب》 Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

#عروض_سماعی #مصطفی‌سمیعی ۶ . مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن❤👇🏻 《دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی‌ارزد به می بفروش دلق ما که از این بهتر نمی‌ارزد》 《نسیم صبح را گفتن که با او جانبی داری کز آن جانب که او باشد صبا عنبرفشان آید》 《زهی دریای گوهربخش موج انگیز پهناور نه آن را غایت و پایان نه آن را ساحل و معبر》 《دلا زین تنگ زندانها رهی داری به میدان‌ها مگر خفته ست پای تو تو پنداری نداری پا》 《مرا عهدی است با جانان که شادی آن من باشد مرا قولی است با جانان که جانان جان من باشد》 Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ @arayehha ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

🎥 برخورد پندآموز سهروردی با پیرمرد زرتشتی *برگرفته از کانال فرزند ایران 🔹به مناسبت بزرگداشت فیلسوف نامدار ایرانی، شهاب‌الدین سهروردی او که در خیل بزرگان چهره‌ای قبراق بود سهروردی شیخ ما ورزنده در اشراق بود #شفایی_اردکانی https://eitaa.com/Faryad1340

❇️یک روز مکالمه رایگان جهت مشترکین همراه اول استان خراسان رضوی به گزارش روابط عمومی مخابرات منطقه خراسان رضوی ، یک روز مکالمه داخل شبکه همراه اول به کلیه مشترکین همراه اول استان خراسان رضوی در تاریخ 8 مرداد اختصاص یافته است و مشترکین میتوانند جهت فعالسازی از طریق کد دستوری #2*4*10* هدیه را دریافت نمایند لازم به ذکر است که این هدیه فقط امروز فعال میگردد . ✍روابط عمومی مخابرات منطقه خراسان رضوی 🔵 ارتباطی فراگیر ☎️ ارتباطات مردمی

واژه‌های مرکب «خط»دار! کسرهٔ واژه‌های زیر به‌اصطلاح خفیف است و بنابراین تکیۀ اصلی آن‌ها برروی هجای آخرشان قرار می‌گیرد. این واژه‌ها معمولاً یک معنای واحد و مجازی دارند و اگر وندی (مانند نشانهٔ جمع «-ها») به آن‌ها بیفزاییم، در پایانشان افزوده می‌شود: «خط‌ِمشی‌ها»، نه «خط‌های مشی». پس علی‌القاعده با نیم‌فاصله نوشته ‌می‌شوند: - خطِ‌آهن - خطِ‌ابرو - خطِ‌اتو - خطِ‌ترمز - خطِ‌تیره - خطِ‌چشم - خطِ‌ریش - خطِ‌فاصله - خطِ‌فقر - خطِ‌قرمز - خطِ‌لب - خطِ‌لوله - خطِ‌مشی - خطِ‌مقدّم - خطِ‌واحد - خطِ‌ویژه #فاصله‌گذاری سید محمد بصام @arayehha

مبنی بر .../ مبتنی بر ... «مبنی» و «مبتنی» صفت‌اند و با حرف اضافۀ «بر» (یا به‌ندرت با «به») متمم می‌گیرند. بنابراین «مبنی بر» و «مبتنی بر» همواره بافاصله نوشته می‌شوند. این دو را می‌توان با این‌ عبارت‌ها مقایسه کرد: «محدود به ...»، «محکوم به ...»، «محروم از ...»، «مأنوس با ...» یا «حاکی از ...»، «متنفر از ...»، «مواجه با ...»، «مطابق با ...» و ... . یادآوری: این دو عبارت به سه صورت به‌کار می‌روند: - مبنی یا مبتنی بر چیزی بودن؛ - بر چیزی مبنی یا مبتنی بودن؛ - مبنی یا مبتنی بودن بر چیزی. #دستورزبان #فاصله‌گذاری @arayehha

نهم مرداد ماه سالروز درگذشت«محمد نوری»خواننده                  "روحش شاد و یادش گرامی" @arayehha

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ۹ امرداد سالروز درگذشت محمد نوری (زاده ۱ دی  ۱۳۰۸ رشت – درگذشته ۹ امرداد ۱۳۸۹ تهران) خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرا او در دهه بیست که دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی در میان مردم ایران، به‌ویژه نسل جوان بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. زمانی را که می‌توان متأثر از نشر و پخش وسیع‌تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان ازطریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. او در همین سالها - دوران نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که بر روی نغمه‌های روز مغرب‌زمین و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی سروده شده‌بود، شروع کرد و طی سالهای بعد با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و با اجرای آثار بزرگان، فضای متفکرانه‌ای به‌گونه آوازیِ خویش بدهد. وی طی پنج دهه بیش از ۳۰۰ قطعه آوازی اجرا کرد و همچنین به تقریر و ترجمه مقالات و سرودن اشعاری برای ترانه پرداخت و در سال‌های پایانی زندگی چند اجرا به‌نفع بیماران خاص داشت و ترانه‌های زیادی با تم میهنی چون «جان مریم» «شالیزار» «واسونک» «جمعه بازار» «ایران» را اجرا کرد. یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین ترانه‌های وی، جان مریم نام دارد که آهنگ زیبای آن از ساخته‌های خود اوست. او آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد استادان هنرستان عالی موسیقی «سیروس شهردار»  «فریدون فرزانه» « پورتراب» رفت و از آن‌ها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت. آواز کلاسیک را نزد اولین باغچه‌بان و فاخره صبا آموخت و شیوه آوازی را با تأثیر از استادان حسین اصلانی و ناصر حسینی پیدا کرد و رفته رفته به‌شیوه منحصر به‌فرد خود دست یافت؛ شیوه‌ای که به‌سختی می‌توان آن‌را در زیر شاخه‌ای از شاخه‌هایی چون پاپ، کلاسیک و ...گنجاند. بیشتر آهنگهای او ساخته دکتر سریر است. نوری فارغ‌التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و  مبانی تئاتر از دانشکده علوم اجتماعی بود. وی پس از انقلاب  و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری‌اش را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۸ از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت. در سال ۱۳۸۵ او از سوی سازمان صداوسیما به‌عنوان چهره ماندگار موسیقی انتخاب و معرفی شد. @arayehha

جان مریم محمد نوری @arayehha