. #مدح_حضرت_عباس #میلاد_حضرت_عباس ✍ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 《سلام ما به حسین و به کربلای حسین سلام ما به علمدار باوفای حسین》 سلامِ ما به شبِ چارم از مَهِ شعبان شبِ رسیدنِ دریا وُ ساقیِ مستان سلامِ ما به کسی که خداست در رویَش سلامِ ما ابالفضل و دست و بازویش کسی که باقدمش شد جهان ما محشر ؟! نگارِ امِّ بنین باشد و یلِ حیدر همان کسی که ملک هست آرزومندش به نامِ نامیِّ عباس ؛ میشناسندش گرفت در بغلش مرتضی وُ میبویید دو دستِ این پسرش را مدام میبوسید علی به مادرِ عباس این چُنین فرمود ذخیره ی حرمِ کربلاست این مولود به لحظه ای نشود از برادرش غافل امیدِ اهلِ حرم میشود ابوفاضل ز روزِ اولِّ خود بر زمین ، علم زده است اَخُ الحسین به دنیای ما خوش آمده است ــــــــــــــــــــ تویی یل عرب و پهلوانِ جنگاور تویی شبیهِ جوانیِ حضرت حیدر تو هاشمی نصبی و تو شمس عالمتاب تویی خدای ادب در مقابل ارباب همیشه در همه ، حالات ، حافظ مکتب تویی رکابِ قدم هایِ حضرتِ زینب بدونِ تو چه سرِ روزگار می آید به دستِ تو چقدَر ذولفقار می آید خدای هیبت و ایثار و معدنِ عقل است ندای قدسیِ افلاکیان ابالفضل است ــــــــــــــــــــ ز "این عمل" به جهان شهره گشته نور دوعین غضب برای خدا و ادب برای حسین میانِ معرکه ؛ آنها که خسته و زردند همه زِ تیغ ابالفضل فرار میکردند به هیبتِ علوی بر زمین قدم میزد کنارِ آبُ ُ کنارِ شریعه می آمد رسیدُ مشکِ خودش را پُراب کرد و نشست گذاشت در دلِ آبِ روانِ آنجا ؛ دست همینکه خواست بنوشد کمی زِ آب ، اما نخورد ؛ یادِ علی اصغر و رباب ؛ آنجا ... خدا به این همه ایثارِ او صفا بخشید به مشکِ حضرتِ ساقی ؛ گناهِ ما بخشید عمو برای حرم ؛ حُکمِ دلگُشا دارد رقیه بر سر دوشش چقدرر جا دارد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ شعر از #علی_حاجیان_فر ✍ (بیت اول از بنده نیست فقط از جهت فضای شعر و مطلع آن ، اضافه شد) .