آنکس را که می‌شناسی (به "عرفانش" می‌رسی)، و زیبائیهایش که به چشمت می‌آید، کم‌کم دوستش می‌داری! و این "محبت" می‌برد تو را به آن سو که کاری کنی که به چشمانش بیایی! که او محل "اُنس" تو باشد! و این اُنس، کم کم "عشق" را می‌آفریند! و عشق، احتیاج را .... آنوقت که به "نیازِ" معشوقت رسیدی؛ قربانی کردنِ هر آنچه میان تو و او مانع است، آسان می‌شود و شیرین! تعبیری به نام "مودّت" ؛ محبتِ همراه با فداکاری! همان " و ما رأیت الّا جمیلا" یِ خودمان! که نمره‌ی ممتازِ پایانِ کلاس عرفه است. ‌ «عرفه بی‌مودّت امام، کلاسِ اَبتری ست که قبولی نداشته است.» #سید_یوسفم #روز_عرفه @Lebas_shakhse