او را فقط در حد یک کلمه میشناسیم. «شکافنده علم». همین! او فقط همین قدر است؟ همان نوزادی که از نسب پدری نوه حسین و از نسب مادری نوه حسن است. همان طفل چهارساله‌ی همبازی رقیه‌خاتون، از مدینه تا نینوا. همان پسر جوان اهل شمشیر و کمان. همو که وقتی خلیفه، تمام تیراندازان المپیکی و رنکینگ یک تا ده لیگ‌حجاز را در کاخ جمع کرد، فقط تیر او بود که بر مرکز سیبل نشست و تیرهای بعدی‌اش روی تیرهای قبلی بر مرکز هدف فرودآمد و هر تیر، تیـر قبلی را شکافت! کمان او همان کرد، که عصای موسی با ساحران کاخ فرعون. همو که در اوج جهل عرب، دانشگاه علمی تأسیس‌کرد در سطح هاروارد و UCL لندن. خود شخصا بر کرسی‌تدریس نشست و علم بود که بر کالبد بی‌جان عرب میدمید. همو که که سرسلسله تربیت دانشمندان و شیمی‌دانان و اخترشناسان و آسترونومیست‌ها بود. همو که فوج فوج اندیشمندان ایرانی و هندی و اروپایی کاروان به راه می‌انداختند تا به مدینه برسند و مستمع‌آزاد کلاس‌هایش باشند و نُت بردارند. همان که با اسقف اعظم مسیحی، چنان مناظره کرد که گروه‌گروه کشیش و اسقف در برابرش زانوی اسلام زدند و شهادتین خواندند. همان اقتصاد‌دانی که وقتی اولین تحریم‌های اقتصادی اروپا بر جامعه مسلمین اعلام شد و کمر اقتصاد مسلمین خم شد، نظریه ضرب‌سکه اسلامی داد و سکه‌های رومی را تحریم کرد. اول حذف‌کننده دلار از مبادلات بین‌المللی! همان رهبر کاریزماتیک جریان مبارز مدنی‌ای که شوکت پنج خلیفه متوالی را یکی پس از دیگری در هم کوبید و شبکه شیعیان مبارز را طوری طراحی کرد که مو لای درزش نرفت. وقتی هنوز نطفه پنتاگون و ام‌آی‌سیکس منعقد نشده بود. همان خوش‌اخلاق و خنده‌رویی که وقتی جاهلی به کنایه گفت شنیده‌ام اسمت بقر(گاو) است، خندید و گفت نه عزیزم؛ باقر هستم. راستی از لهجه‌ات مشخص است مال اینجاها نیستی، بیا این پول را بگیر و برو هتل صفا کن. ما پیروان اوییم. مکتبی که او بنا کرده با صلابت و قدرت در دل هزاره‌ها و صده‌ها شتابان مسیرش را طی کرده و در حال رسیدن به اوج تاریخ است. او ستاره‌ای است و ما دنباله‌اش. ما «شکافنده» تاریکی‌ها و ظلمات قرن ۲۱ که عاقبت از آن ماست. و العاقبة للمتقین... #سید_یوسفم @Lebas_shakhse

آنکس را که می‌شناسی (به "عرفانش" می‌رسی)، و زیبائیهایش که به چشمت می‌آید، کم‌کم دوستش می‌داری! و این "محبت" می‌برد تو را به آن سو که کاری کنی که به چشمانش بیایی! که او محل "اُنس" تو باشد! و این اُنس، کم کم "عشق" را می‌آفریند! و عشق، احتیاج را .... آنوقت که به "نیازِ" معشوقت رسیدی؛ قربانی کردنِ هر آنچه میان تو و او مانع است، آسان می‌شود و شیرین! تعبیری به نام "مودّت" ؛ محبتِ همراه با فداکاری! همان " و ما رأیت الّا جمیلا" یِ خودمان! که نمره‌ی ممتازِ پایانِ کلاس عرفه است. ‌ «عرفه بی‌مودّت امام، کلاسِ اَبتری ست که قبولی نداشته است.» #سید_یوسفم #روز_عرفه @Lebas_shakhse