فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
طبری ( ۳۱۰ق) و شیخ مفید ( ۴۱۳ق) :
خانواده حسین (ع) را بر ابن زیاد ،وارد کردند. زینب خواهر حسین (ع) که در میان آنان به صورت ناشناخته بود و بدترین لباس هایش را بر تن داشت ،وارد شد.
ابن زیاد به زینب گفت: خداوند، دل مرا بابت سرکش و نافرمانِ خانواده تو تسکین داد.
زینب (س) شیون کرد و گریست و به ابن زیاد فرمود:
بزرگان مرا کشتی و خانواده ام را به اسارت به بیابان ها کشاندی و شاخه ام را بریدی و ریشه ام را کندی .اگر این ،تو را تسکین می دهد، پس به آرامش رسیده ای .
تاریخ طبری ج۵ص۴۵۷
ارشاد ج۲ص۱۱۵
کشف الغمه ج۲ص۲۷۶
#رویداد
#زینب_کبری
https://eitaa.com/Ashuraresearch
تاریخچه بنای حرم در قرن اول ( قسمت اول):
جابر بن عبدالله انصاری روز اربعین وارد کربلا شد و بر سر مزار امام (ع) رفت( مصباح المتهجد ص۷۸۷) این ،نشان از آن دارد که قبر ،کاملا مشخص و معین بوده است.
چهار سال بعد یعنی در سال ۶۵ق ،توابین به فرماندهی سلیمان بن صرد خزاعی ،پیش از رفتن به سوی شام ،از کوفه عازم کربلا شدند و چنان که مردمان در اطراف حجرالاسود ،گرد می آیند، بر سر قبر حسین علیه السلام جمع شده ،سوگواری کردند و انبوهی جمعیت در کنار قبر او، بیش از انبوهی مردم در کنار حجرالاسود بود.( تاریخ طبری ج۵ص۵۹۰)
#حرم
https://eitaa.com/Ashuraresearch
💠کانال تخصصی عاشورا پژوهی💠
🔍 واکاوی وقایع صدر اسلام
🔍بررسی و هدف شناسی وقایع عاشورا
🔖بستر شناسی و نو تحلیل های پژوهشی از منابع دست اول تاریخی
🔖بازخوانی آموزه های نهضت عاشورا
🔖نقد و نو تحلیل هایی از نظریه های پیشین تاریخ نگاران در سیر مقاتل
🔖پژوهش پیرامون نقش نهضت عاشورا در تداوم و اثر بخشی حیات معاصرین
🔖نظریه پردازی در اختلافات تاریخی مقاتل
🔖 جستار در اندیشه ها در باب عزاداری و شعائر در بازه های تاریخی
اگر علاقه مند به مباحث تخصصی تاریخ پژوهی عاشورا هستید به جمع ما بپیوندید👇
🆔 https://eitaa.com/Ashuraresearch
1.52M
پادکست فرهنگ عاشورایی....... قسمت ششم ...... روضه خوانی( قسمت اول).
https://eitaa.com/Ashuraresearch
عبیدالله بن زیاد بعد از ورود به شهر کوفه ، مردم را به مسجد فراخواند و برروی منبر رفت و بعد از حمد و ثنای خدا گفت: اما بعد، ای کوفیان ، به راستی که امیر مومنان مرا برشهر و مرزهای شما گمارده است و ثروت ها یتان را میانتان تقسیم کرده و مرا به رعایت انصاف با ستم دیدگان شما و نیکی به افراد مطیع و حرف شنو و سختگیری بر سرکشان واهل تردید تان دستور داده است ، من به فرمان او عمل می کنم و پیمانش را عملی می سازم و برای اهل طاعت و افراد مطیع ، پدری مهربان و تازیانه و شمشیرم برای کسانی خواهد بود که از دستورم سرپیچی و با پیمانم مخالفت کنند که برای آنها زهر کشنده ام ،هر یک از شما مراقب خود باشد و خود را نگه دارد ، این نصیحت، بود نه تهدید .
ابن زیاد بر پیش برد اهدافش چاره نداشت مگر آنکه در شهر کوفه از سیاست خشونت و ارعاب استفاده نماید، بنابر این بر سران و بزرگان قبائل و مردم ، بسیار سخت گرفت و به آنان گفت : نام افراد غریبه و کسانی که امیر مومنان به دنبال آنان است و پیروان خوارج و افراد تفرقه افکن را که عقیده به مخالفت و جدایی دارند ، برایم بنویسید ، هر کس نام این افراد را بنویسد ، چیزی بر عهده اش نیست ، ولی اگر ننویسد، باید تضمین کند که در محدوده قبیله او کسی با ما مخالفت نمی ورزد و بر ضد حکومت سرکشی نخواهد داشت و اگر جنین نکند، حکومت نسبت به او تعهدی نخواهد داشت و مال وخونش برای ما حلال است ، هر سر دسته ی قبیله که در محدوده او ، یکی از کسانی یافت شود که مورد پیگرد امیرالمومنان است و او را به ما معرفی نکرده باشد ، بر در خانه اش به چار میخ کشیده می شود و حق نقابت وی ملغا می گردد و به جنگلی در عمان تبعید می شود ، در منابع رفتارها و سیاست های وحشیانه ای برای ابن زیاد ثبت و ضبط شده است ، وی گروهی از کوفیان را گرفت و بدون درنگ کشت، وقتی شنید امام حسین(ع) به سمت کوفه عازم است ، حصین بن نمیر که رئیس شرطه بود را به همراه چهار هزار نفر در قادسیه مستقر گرداند و نیروهای سواره را در محورهای قادسیه به خفان و قادسیه به قطقطانیه و قادسیه تا لعلع قرار داد، عبیدالله نگهبان ها و چراغ هایی را بر راه ها گذارده بود و کسی نمی توانست بدون بازرسی عبور کند و از خروج افراد از کوفه به سمت حجاز ممانعت کند، مگر کسانی که برای حج یا عمره بیرون می رفتند و یا متهم به یاری و دوستی با امام حسین (ع) نباشند ، و همچنین راه های میان واقصه به شام بسته شد، نقل شده هنگامی که امام حسین (ع) به طرف کوفه آمد به برخی از بادیه نشینان برخورد کرد و از آنان از اوضاع راه ها پرسید ، آنها گفتند : به خدا سوگند چیزی نمی دانیم ولی نمی توانیم خارج یا وارد شویم ، در نقلی از عقبه بن ابی عیزار وارد شده است که امام حسین (ع) به آنان فرمود : مرا از مردم پشت سرتان مطلع سازید ، مجمع بن عبدالله عائذی که یکی از چهارنفری بودند که از کوفه آمده بودند ، گفت : به اشراف مردم ، رشوه های سنگین داده شده و انبان هایشان پر گشته و مورد محبت قرار گرفته اند و بدین وسیله خیرخواهی خالصانه شان خریداری شده بود ، تمام آنان بر ضد شمایند اما دیگر مردم هنوز دل هایشان به شما میل دارد ، ولی شمشیرهایشان فردا ، بر ضد شماست.
تاریخ طبری ج۵ص۳۵۸
انساب الاشراف ج۲ص۳۳۶
مقاتل الطالبین ص۱۰۰
الارشاد ج۲ص۴۴
اخبارالطوال ص۲۳۲
مقتل خوارزمی ج۱ص۲۰۰
الفتوح ج۵ص۳۹
https://eitaa.com/Ashuraresearch
اختلاف منابع در گزارش ۷:
1: دینوری در اخبار الطوال نقل می کند که بعد از ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه ، نعمان به سوی وطن خود شام حرکت کرد. ( اخبارالطوال ص۲۳۲)
2: ابن اعثم کوفی نقل کرده است : ابن زیاد مردم را برای اجتماع در مسجد و نماز فراخواند و هنگامی که از قصر بیرون آمد در حالی که شمشیر بر کمر و عمامه بر سر داشت و بالای منبر رفت ، او روز دوم نیز از قصر بیرون آمد و مردم را به مسجد فراخواند ، وقتی مردم اجتماع کردند ، با شکل و شمایلی غیر از روز گذشته نزد مردم آمد و بر منبر رفت و خدا را حمد کرد و او را سپاس گذارد ، آن گاه گفت اما بعد ، به راستی که این کارها جز با قاطعیت بدون خشونت و نرمی بدون سستی سامان نمی گیرد ، من بی گ ناه را به خاطر گناهکار و حاضر را به خاطر غایب و دوست را به خاطر دوست ، کیفر خواهم کرد ، آن گاه مردی کوفی به نام اسد بن عبدالله مری برخواست و گفت : ای امیر خداوند می فرماید : گناه کسی را کسی دیگر، بر گردن نمی گیرد ، همانا آدمی را به تلاش ، شمشیر را به برندگی و اسب را به دوندگی می شناسند ، وظیفه تو سخن گفتن است و وظیفه ما شنیدن است ، در حق ما بدی را پیش از خوبی ، عرضه مدار. ( الفتوح ج۵ص۳۹)
3: ابن نما در مثیر الاحزان در ادامه آن چه که در دیگر منابع آمده است ، آورده است : سخنم را به این مرد هاشمی برسانید تا از خشم من پروا کند ، آن گاه از منبر پایین آمد ، منظور او از هاشمی مسلم بن عقیل بود. ( مثیرالاحزان ص۳۰)
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ابن سعد ( متوفای ۲۳۰ق) از مالک بن اسماعیل نهدی نقل می کند:
ابوعثمان نهدی، از ساکنان کوفه بود، ولی بنی نهد در کوفه ،خانه ای نداشتند .هنگامی که حسین بن علی (ع) کشته شد، او از کوفه به بصره رفت و گفت: من در شهری که در آن ،پسر دختر رسول خدا (ص) کشته شد، اقامت نمیکنم.
الطبقات الکبری ج۷ص۹۸
الثقات ابن حبان ج۵ص۷۵
https://eitaa.com/Ashuraresearch
تاریخچه بنای حرم در قرن اول (قسمت دوم):
به روایت خوارزمی ،مختار اندکی پیش از قیامش در کوفه زمانی که از مکه به کوفه می آمد ،ابتدا به قادسیه و از آن جا به کربلا بر سر قبر امام حسین (ع) رفت و آن را زیارت کرد. وی ،خطاب به امام (ع) گفت:
لباسم را از تنم در نخواهم آورد، مگر آن که از کسی که تو را کشت و با تو جنگید، انتقام بگیرم ،یا آن که کشته گردم و آن گاه با قبر وداع کرد( مقتل خوارزمی ج ۲ص۲۳۸). در گزارش دیگری نیز مصعب بن زبیر در سال ۷۱ق یا ۷۲ق پیش از جنگ با عبدالملک بن مروان بر سر مزار امام حسین (ع) حاضر شده و آمده است که وقتی به حرم رسید وارد شد و کنار قبر حسین (ع) ایستاد ( الاصول السته عشر ص۱۲۳) از این عبارت برداشت می شود که قبر امام (ع) دست کم دارای سایبانی بوده است .
https://eitaa.com/Ashuraresearch
2.11M
پادکست فرهنگ عاشورایی ....قسمت ششم ...روضه خوانی (قسمت دوم).....
#پادکست
https://eitaa.com/Ashuraresearch
May 11
خوارج به عنوان فرقه ای که خاستگاه آغازین آن ها به دوران خلافت امیرالمومنین(ع) و رخداد صفین و پذیرش حکمیت از جانب آن امام باز می گردد ، از جمله گروه های اثر گذار در برهه هایی از تاریخ اسلام به شمار می آیند ، برخی پیدایش خوارج را به عبدالله بن سبا و مبانی فکری او باز می گرداند، و در تعلیل این نظریه به وجود اندیشه ی مبارزه با خلفا و حکم به کفر آنها در میان آراء او اشاره کرده اند( ادب المعتزله ص۲۷) اما ولهوزن با مناقشه در این ادعا می نویسد : خوارج ، دشمنان شیعه ِ مسلک خویش را در کوفه با صفت سبایی تحقیر و مذمت می کردند بنابراین نمی توان خاستگاه خوارج را عبدالله بن سبا دانست( تاریخ سیاسی صدر اسلام ص۳۸)هر چه بود آنان توانستند به سرعت بر ای خودچارچوب نظری و تئوری سیاسی ترسیم نمایند ، در اندیشه خوارج مقوله ی تکفیر از ارزش زیادی برخوردار است ،آنان بر این عقیده بودند که مرتکب گناهان کبیره از زمره ی کافران است و قیام بر ضد حکمران گناهکار نیز واجب می باشد ، بعدها فرقه ی نجرات که متشکل از پیروان نجد بن عامر ب ودند ، کفر را بر دونوع تقسیم کر دند ، کفر دین و کفر نعمت ، اگر مرتکب گناه کبیره به اصول عقیده خوارج ایمان داشته باشد ، تنها کافر نعمت است و در غیر از این صورت کافر از دین به حساب می آید( الفرق بین الفرق ص۷۳)از دیگر عقاید مهم خوارج می توان به مسئله خلافت اشاره نمود ، آنان بر این عقیده بودند که خلافت تنها از رهگذر انتخاب مردم مشخص می گردد و تعیین وانتصاب در این امر باطل است و قریشی بودن خلیفه نیز ملاک نیست ؛ پیشینه ی پرداختن به آموزه های خوارج به کتاب الکامل ابوالعباس محمد بن یزید مبرد(متوفای 285ق)باز می گردد ، که در این کتاب اشعار و خطبه های ادبی خوارج به خوبی منعکس شده است ، در دوره معاصر نیز کارهای خوبی درباره خوارج انجام شده که به برخی اشاره می شود :
1: الخوارج فی العصر الاموی ، نش اتهم ، تاریخهم ، عقائدهم ، ادبهم نوشته نایف معروف
2:الاباضیه ، عقیده و مذهباه نوشته صابر طعیمه
3:الاباضیه بالجدید فی العصور الاسلامیه نوشته صالح باجیه
4: خلفیات ، نشاه الحرکه الاباضیه نگاشته محمد عوض
از نظر تعداد فرق خوارج ، گروه های خوارج را تا بیست مورد شمرده اند ، اما ظاهرا هشت مورد از آنها قطعی است و ما بقی تلفیقی از این بیست گروه در همدیگر است که با این احتساب این هشت گروه عبارتند از : اباضیه ، صفریه ، محکمه ، ازارقه ، عمریه ، نجدیه ، حمزیه ، صلدیه است( التنبیه و الرد ص۴۷) در حال حاضر خوارج در اندیشه اباضیه عمان و شمال آفریقا هنوز باقی مانده است ، شاید با بررسی زندگانی برخی از سران سپاه یزید در واقعه عاشورا به توان به ردپای آنها در این رویداد پی برد ، افرادی چون شمر بن ذی الجوشن ، شب ث بن ربعی و فرزندان اشعث بن قیس که از معروف ترین خوارج به حساب می آمدند ، یا در نقلی که منبع و ماخذ آن بدرستی معلوم نیست نقل شده است که زنی از طائفه بکر بن وائل بعد از شهادت امام حسین (ع) وحمله به خیام آن حضرت ، با شعار لاحکم الا الله به سمت خیام حسینی حمله ور شدند( ملهوف ص۷۷)آیا می توان با کمک این دو گزاره ،حضور خوارج را در واقعه عاشورا ثابت دانست؟ با نگاه به تاریخ جنبش خوارج پیش از واقعه عاشورا ، شاید بتوان حضور خوارج و اندیشه های آنها را در این واقعه به صفر تقلیل داد ، خوارج در جنگ نهروان (سال 38ق) قریب به پنج هزار کشته دادند( وقعه صفین ص۵۵۸)و برخی شمار جان دادگان آنها را به چهار هزار نفر ضبط کرده اند( الفتوح ج۴ص۱۳۲)که تنها نه نفر از آنها جان سالم به در بردند ، دو نفر از آنان به سجستان رفتند و دو تن به عمان ، دو تن در یمن ساکن شدند و دو نفر در سرزمین جزیره ، نفر نهم نیز در تل مورون در یمن اقامت کرد و خوارج این مناطق همگی پیروان این نه تن هستند( الملل و النحل ج۱ص۱۱۷)و فاصله نبرد نهروان تا شهادت امیرالمومنین(ع) توسط یکی از خوارج ، یکسال و پنج ماه و پنج روز بوده است( معجم الادباءج۵ص۲۶۴)بعد از نهروان خوارج ساکت ننشستند و در گروه های کوچک دست به تحرک هایی علیه خلافت امیر المومنین (ع) زدند که حضرت با فرستادن گروههای کوچک آنها را از بین می برد ، بنابر این ضبط برخی مورخان، خوارج علاوه بر منطقه نخلیه ، در ابغا، ما سیذان ، جرجرایا ، مدائن و اطراف کوفه نیز دست به تحرک می زدند(الکامل فی التاریخ ج۳ص۳۷۲)که در جنگی میان عبدالله بن عباس با خوارج در نخلیه تمامی آنها را ریشه کن نمود که تنها پنج نفر توانستند جان سالم به در ببرند ( قضایا فی التاریخ الاسلامی ص۸۱)خوارج در برهه هایی نزدیک بود به تمامی ریشه کن شوند ،اما باز این اندیشه در مناطقی رشد نمود و می توانست برای خود یارانی را فراهم نماید، به گفته مهلب بن ابن صفره : به خدا سوگند ، مردمی همانند خوارج ندیدم ، هرچه از آنان کم می شود ، دوباره به آنها افزوده می شود( شرح نهج البلاغه ج۴ص۱۹۹) ......
خوارج با این حال تا سال 43ق و در دوران خلافت معاویه دست به حرکت جدی نزدند ، در این سال مستورد بن علقمه در دوره حکومت مغیره بر کوفه دست به شورش زدند،که مغیره توانست با کمک شیعیان که از دشمنان سرسخت خوارج به حساب می آمدند ،آنها را تا بصره تعقیب کند، در بصره نیز شریک بن اعور که از شیعیان بشمار می آمد با سه هزار نفر به تعقیب آنها پرداخت و آنان را تا ساباط مدائن عقب راند و در یک جنگ سخت تقریبا تمام خوارج را کشت( تاریخ طبری ج۵ص۱۸۸)این حرکت برای خوارج گران تمام شد و دیگر نتوانستند حرکت جدی در سرزمین های اسلامی نمایند ، تا اینکه در سال 58ق این بار با حیان بن ظبیان بیعت کرده و بر فرماندار کوفه ، عبدالرحمن بن ام الحکم شوریدند که این حرکت نیز در ربیع الاول سال59 ق خاموش شد و تمامی شرکت کنندگان در آنها کشته شدند( همان ص ۳۰۹)آغاز حرکت امام حسین(ع)در سال 60ق و اوج گیری آن در محرم سال 61ق ظاهرا دیگر رمقی برای خوارج باقی نگذاشته بود که بتوانند در این حرکت نقش آفرینی کنند ، هر چند اگر هم چنین قدرتی داشتند ، هیچگاه در صفوف شیعیان و بنی هاشم قرار نمی گرفتند و حاضر نبودند با کسانی هم رزم شوند که در نهروان آنان را قلع و قمع کرده اند، از دیگر سو شاید حضور تعدادی از خوارج برای مطامع دنیوی در سپاه یزید بن معاویه دور از انتظار نباشد ، اما نمی توان آن را به تمامی خوارج سرایت داد، مظافا بر اینکه بر شمردن سران لشکر یزید به عنوان خوارج شاید دور از وقایع تاریخی باشد ، زیرا اینان متمایل به معاویه و بنی امیه بودند و اساسا با امیرالمومنین(ع) و بنی هاشم عناد و دشمنی داشتند ، هرچند حضور شمر در واقعه صفین تنها به دلیل مبانی و نگاه دینی و اندیشه عامه بوده که اطاعت از خلیفه را واجب می دانستند، نه اینکه معتقد به امامت آن حضرت به معنای مصطلح شیعه باشند ، بنابر این در واقعه حکمیت دیگر جایگاه خلافتی برای امیرالمومنین(ع) قائل نبودند و خلیفه چهارم را معاویه می پنداشتند .
https://eitaa.com/Ashuraresearch
#خوارج
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
طبری از سعد بن عبیده نقل می کند :
بزرگانی از اهل کوفه،بر تپه ای ایستاده بودند و گریه می کردند و می گفتند: خداوندا یاری ات را بفرست.
گفتم: ای دشمنان خدا،چرا نمی روید یاری اش کنید ؟!
تاریخ طبری ج۵ص۳۹۲
#رویداد
https://eitaa.com/Ashuraresearch
مسلم بن عقیل(ع) بعداز شنیدن اخبار کوفه و آمدن عبیدالله بن زیاد و تهدید و ارعاب مردم کوفه این احتمال را می داد که دیر یا زود محل اقامتش در خانه مختار توسط جاسوسان به عبید الله بن زیاد گزارش شود ، بنابراین شبانه ازخانه مختار خارج گردید و به خانه هانی بن عروه نقل مکان کرد ، هانی در اندرون خانه خود بود و مسلم(ع) در بیرون آن ایستاد و غلام خانه را به سوی هانی فرستاد ، هانی نزد مسلم(ع) آمد ، مسلم(ع) بر او سلام کرد و گفت : آمده ام تا مرا پناه دهی و در خانه تو منزل کنم ، هانی گفت : با این کار ، مرا به بیش از طاقتم تکلیف کردی، اگر نه این بود که وارد خانه من شده ای دوست داشتم که از نزد من به جای دیگر بروی ، ولی با این کار حقی بر من پیداکرده ای و سزاوار نیست کسی مانند من کسی مانند تو را برگرداند ، داخل شو ، هانی جایگاهی را به مسلم(ع) اختصاص داد و شیعیان همان جا با او رفت و آمد می کردند ، تا اینکه حدود بیست و پنج و یا سی هزار نفر با او بیعت کردند.
تاریخ طبری ج۵ص۳۶۱
انساب الاشراف ج۲ص۳۳۶
مقاتل الطاابین ص۱۰۰
الارشاد ج۲ص۴۵
اخبارالطوال ص۲۳۳
الفتوح ج۵ص۴۰
#هانی
#مسلم
https://eitaa.com/Ashuraresearch
اختلاف منابع در گزارش ۸:
1: شیخ مفید در ارشاد آورده است: شیعیان به صورت ناشناس و پنهانی و با سفارش یکدیگر به کتمان امور با مسلم(ع) در خانه هانی رفت و آمد می کردند.( الارشاد ج۲ص۴۵)
2: دینوری می نویسد : مسلم بن عقیل(ع) وارد خانه هانی بن ورقه مذحجی شده است.( اخبارالطوال ص۲۳۳)
3: ابن اعثم کوفی گزارش کرده است : مسلم بن عقیل(ع) بر هانی وارد شد، هانی وقتی او را دید ، برایش بلند شدو گفت : جانم به فدایت پشت سرت چه خبر است ؟ مسلم گفت : آنچه تو خود می دانی ، عبیدالله بن زیاد فاسق پسر فاسق وارد کوفه شد و از او بر جان خود ترسیدم ، نزد تو آمده ام تا مرا پناه دهی و میزبانم باشی تا ببینم چه اتفاقی می افتد ، هانی به وی گفت : جانم فدایت ، مرا به کاری بیش از طاقتم تکلیف کردی ، اگر نه این بود که به خانه ام وارد شده ای ، دوست داشتم بازگردی ولی این کار را برای خود ننگ می دانم که کسی را که بر من پناه آورده ، باز گردانم ، وارد شو به برکت خدا ، مسلم بن عقیل(ع) به خانه هانی مذحجی داخل شد ، عبیدالله بن زیاد یکسر در باره مسلم می پرسید ولی کسی او را به محل مسلم راه نمایی نمی کرد ، شیعیان در خانه هانی با مسلم رفت و آمد داشتند و پنهانی با حسین بن علی (ع) بیعت می کردند و مسلم بن عقیل(ع) نام آنها را می نوشت و از آنان عهد و پیمان می گرفت که به سمت عبیدالله نروند و بهانه نیاورند تا اینکه حدود بیست و چند هزار نفر با مسلم بن عقیل(ع) بیعت کردند.( الفتوح ج۵ص۴۰)
4: ابن شهر آشوب در المناقب می نویسد : مسلم از خانه سالم به خانه هانی رفت نه از خانه مختار. ( المناقب ج۴ص۹۱)
5: ابن عبدر به در کتاب العقد الفرید در قولی شاذ و نادر از ابو عبید قاسم بن سلام نقل کرده است که سی هزار نفر از کوفیان با مسلم بن عقیل علیه عبیدالله بن زیاد قیام کردند اما مردم او را رها کرده و از بالای خانه ها به او آجر پرتاب می کردند، مسلم بعد از دیدن این وضعیت به خانه هانی پناه برده است.( العقد الفرید ج۳ص۳۶۴)
https://eitaa.com/Ashuraresearch
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ابن سعد( ۲۳۰ق) از عبدالله بن شریک نقل می کند :
بشر بن غالب را دیدم که به خاطر پشیمانی از کمک نکردن به حسین(ع) ،بر روی قبر وی، غلت می زد .
الطبقات الکبری ج۱ص۵۰۱شماره ۴۶۲
https://eitaa.com/Ashuraresearch
تاریخچه حرم در قرن دوم ( قسمت اول):
دهها روایت از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) وجود دارد که از شیعیان می خواهند تا به زیارت قبر امام حسین (ع) بروند. همانند روایت حسین بن ابی حمزه که در آن آمده است :
در اواخر دوره اموی ،حرکت کردم و قصد زیارت قبر حسین (ع) را داشتم تا در حرم قرار گرفتم.
در روایات امام صادق (ع) به وجود حائر( حرم) و باب (درگاه) و سقیفه( سایبان) اشاره شده است . بنابراین پیش از سال ۱۴۸ق بر مزار امام حسین (ع) بنایی هر چند مختصر بوده است.
دانشنامه امام حسین علیه السلام ج۱۲ص۳۶۰
https://eitaa.com/Ashuraresearch
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
مسلم بن عقیل (ع)از خانه مختار بن ابی عبید در منطقه ثقیف که در شمال کوفه بود به جنوب یعنی محله مذحج و منزل هانی رفت ، طبیعی بود که این تغییر مکان باید شبانه و در دل شب انجام گیرد ، چرا که مسلم (ع)باید فاصله زیادی را طی می کرد تا به خانه هانی برسد و از طرف دیگر نیز ابن زیاد با سختگیری های زیادی که نسبت به مردم از خود نشان داد ه بود ، جاسوسان زیادی در اطراف و اکناف کوفه اجیر کرده بود تا محل اقامت مسلم(ع) را پیدا نماید ، اما چرا هانی از ورود مسلم(ع) به خانه اش اکراه داشت ؟ کلید حل این پرسش را باید در مهمان دوستی و مهمان نوازی عرب جستجو نمود ؛ دورژه درباره مهمان نوازی عرب قبل از اسلام می نویسد : صحرا گرد عرب در عین آنکه ولع درچپاول و غارت داد ، مهمان نوازی از برجسته ترین فضائل او به شمار می رود و شاید احساس ضعف وناتوانی در مقابل طبیعت سرسخت و خشن ، این فکر را در آن قوم رواج داده که همگان به یک رسم مقدس مهمان نوازی احتیاج دارند ، اهمیت مهمان نوازی با حماسه و جوانمردی به شمار برجسته ترین فضائل صحراگرد عرب در آمده و جان مهمان در نظر وی مقدس و محترم شناخته شده و آزار مهمان در نظر وی نه تنها نقض اخلاق و شرف به شمار می رود ، بلکه دفاع از او را جزء واجبات خود می دانند ، گرچه بداند مهمان پناهنده در عدد یکی از دشمنان بوده و آن طور از مهمان دفاع می کند که از خود چنین دفاع نمی کند و چه بسا جان خود را برای حفظ او به مخاطره می اندازد وگاهی برای آنکه کاملا از عهده مراسم مهمان نوازی بر آمده باشد ، حاضر است شتر همسایه را با کراهت هرچه تمام تر ربوده و صرف پذیرایی وی نماید( تاریخ تمدن اسلام و عرب ص۱۱۹) بعد از ظهور دین مبین اسلام به این خصلت جاهلی مهر تایید گذاشته شد و آن را جزء خصلت های رسولان الهی دانست( ذاریات آیات ۲۴_۲۸/ حجر آیات ۶۸_۶۹) و اهل بیت (ع) نیز در این باره در قالب روایات بی شماری به آن اشاره کرده اند که ما در این مقام تنها به دو مورد اشاره می کنیم ؛رسول خدا (ص)فرمودند : میهمان راهنمای بهشت است( بحارالانوار ج۷۵ص۴۶۰حدیث ۱۴)در نقل دیگری امیرامومنین علی (ع) فرمودند : هنگامی که خداوند نسبت به جمعیتی خیر و نیکی بخواهد ، هدیه گرانبهایی برای آنها می فرستد ، عرض کردند : ای رسول خدا چه هدیه ای ؟ فرمود : میهمان با روزی خویش وارد می شود و گناهان خانواده را با خودش می برد( همان )هانی نیز که از بزرگان و اشراف کوفه بشمار می آمد به این خصیصه سخت پایبند بود و به این صفت شناخته شده بود ، مثلا در ایام حکومت معاویه کثیر بن شهاب که از جانب او حاکم خراسان شده بود ، اموال فراوانی برداشت و به کوفه گریخت و در خانه هانی بن عروه پناه آورد و معاویه از هانی درخواست کرد تا کثیر را به او تحویل دهد ، اما هانی از این کار سر باز زد و معاویه نیز عهد کرد تا هانی را بکشد( الکامل مبرد ج۱ص۱۸۰_۱۸۱)اما بعدها در جریانی و زیرکی خود هانی ، هم توانست جان کثیر را نجات دهد و هم معاویه را از تصمیمش منصرف نماید ، دفاع و پناه دادن هانی به کثیر دلیلی بر تایید عمل کثیر از سوی هانی نیست ، بلکه نشان از مهمان دوستی هانی دارد ، در مورد مسلم نیز هانی می دانست ، ابن زیاد با روحیه خونخواری و سفاکی که در درون او وجود دارد ، مسلم را زنده نخواهد گذاشت و با هر گونه زیرکی و لطایف الحیل این قدرت را دارد تا معادلات را تغییر دهدو به او دست یابد ، بنابر این هانی می دانست نمی تواند به بهترین وجه ،حق مهمان نوازی و مهمان دوستی را ادا نماید، به همین خاطر در بدو ورود مسلم به خانه اش ، در سخنانی اکراه خود را از ورود مسلم بن عقیل(ع) نشان داد، چرا که واهمه داشت نکند در شرایطی مسلم در خانه اش دستگیر یا کشته شود و ننگ آن بر دامن او باقی بماند و نتواند به خوبی از او دفاع کند، هرچند در وقایع بعدی وفاداری و حمایت همه جانبه ی هانی از مسلم بن عقیل (ع)به خوبی در تاریخ ثبت و ضبط گردید.
https://eitaa.com/Ashuraresearch
طبری (متوفای ۳۱۰ق) از عثمان بن زیاد برادر عبیدالله بن زیاد نقل می کند :
آرزو داشتم که هیچ مردی از فرزندان زیاد نبود ، مگر این که قیامت بر بینی اش تسمه بینی بندی بود، اما حسین، کشته نشده بود.
تاریخ طبری ج۵ص۴۶۷
البدایه و النهایه ج۸ص۲۰۸
https://eitaa.com/Ashuraresearch
تاریخچه بنای حرم ... قرن دوم (قسمت دوم) :
آغاز جسارت به قبر امام حسین (ع)را باید به دوران خلافت هارون الرشید( ۱۷۰-۱۹۳) بازگرداند . گفته شده در نزدیکی قبر امام حسین (ع) درخت سدری بوده است که آن را کندند . شیعیان در آن برهه تاریخی این کار را تغییر مصرع الحسین [ تغییر دادن قتلگاه حسین (ع) ] می دانستند تا محل قبر مخفی شود و آن را پیدا نکند ( امالی طوسی ص۳۲۵شماره ۶۵۱) هشام بن محمد کلبی هم خبری از آب انداختن بر قبر حسین (ع) نقل کرده است (امالی شجری ص۱۶۲) در این خبر از فردی از بنی اسد یاد شده که دوباره آمد و محل قبر را معلوم ساخت . از آنجا که هشام کلبی متوفای ۲۰۵یا ۲۰۶ق است نباید این تخریب مربوط به زمان متوکل عباسی باشد .
https://eitaa.com/Ashuraresearch