دست نوشته ای ازمرحوم آیت الله سید علی میلانی نوه‌ی مرحوم آیت الله سید عبدالهادی میلانی رحمةالله علیهما: ایشان از استادشان مرحوم آیت الله سید نصرالله مستنبط نقل می‌کنند: که از مرحوم شیخ محمد کوفی که فردی مومن وثقه [و صاحب تشرفات محضر حضرت ولی‌عصر علیه السلام] بود شنیدم که حضرت حجة بن حسن عجل‌الله‌تعالی‌فرجه امر کردند که شیعیانشان اینگونه برایشان دعا کنند: اللهمَّ انَّ دینِک قَد اصبَحَ باکیاً لفَقدِ ولیِّک فَصَلِّ علَی مُحمدِِ وآل مُحمدِِ وعَجِّل فَرَجَ ولیِّکَ رحمةً لِدِینِکَ؛ وهذا کتابُکَ قَد اَصبَحَ بَاکِیاً لِفَقدِ وَلیِّکَ فَصَلِّ علَی مُحَمَّدِِ وَآلِ مُحَمِّدِِ وَعَجِّل فَرَجِ وَلیِّک رَحمةً لِکِتابِکَ؛ وهذه عُیُونُ المُؤمِنِين قَد اَصبَحَت باکِیَةً لِفَقدِ وَلِیِّکَ فَصَلِّ علَی مُحَمَّدِِ وَآلِ مُحَمِّدِِ وَعَجِّل فَرَجِ وَلیِّک رَحمَةً لِعُيُونِ المُؤمِنين.

وَ كَانَ اِبْنُ مَسْعُودٍ يَقْرَأُ وَ كَفَى اَللَّهُ اَلْمُؤْمِنِينَ اَلْقِتَالَ بِعَلِيٍّ وَ كَانَ اَللَّهُ قَوِيّاً عَزِيزاً ابن مسعود همیشه این آیه را چنين مى‌خواند وَ كَفَى اَللّٰه اَلْمُؤْمِنِينَ‌ بعلىّ‌ وَ كٰانَ‌ اَللّٰهُ‌ قَوِيًّا عَزِيزاً و خداوند مؤمنان را به دست علی بن ابیطالب کفایت کرد و خدا قوی و شکست ناپذیر است 📌کشف اليقين ، ج ۱ ، ص ۱۳۴ #فضیلت

غم نیست گر ز داغ طُ می‌ سوزدم جگر داری هزار سوخته من هم یکی دگر ..

به جمعیت کفایت کرد امیرالمؤمنین ما را

پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: همانا فاطمه در روز قیامت برای کسی که محب و دوست‌دار او و فرزندانش باشد، شفاعت می‌کند و خداوند شفاعت او را در مورد این افراد می‌پذیرد ‌و آنها را با شفاعت او وارد بهشت می‌کند. 📚القطره من بحار مناقب النبی و العترة، ج ۲، ص ۱۸۹ @Heydar_ali_moola

من تا حالا بهتون نگفتم التماس دعا ولی یکی از محبین امیرالمومنین زندگیش پیچ عجیبی خورده اوضاع خیلی بدی داره کاری از دستم بر نمیاد براش جز همین که بهتون بگم دعاش کنین. به حبِ امیرالمومنین که در دلشه دعاش کنید امشب...

صلی الله عليك يا أباعبدالله

از امام صادق علیه‌السلام روایت شده است : هر کس سوره واقعه را در هر شب جمعه بخواند خداوند او را دوست دارد و نزد همه مردم محبوبش می‌کند هرگز در دنیا ناراحتی نمی‌بیند فقر و فاقه و آفتی از آفات دنیا دامن گیرش نمی‌شود و از دوستان امیر مؤمنان علی علیه‌السلام خواهد بود 📌وسائل الشیعة ، ج ۶ ، ص ۱۱۲