حوالیِ حدِّ ترخّصِ کربلا؛ صداهایی که از تاریخ، اینجا مانده‌اند به گوش می‌رسد: صدای نفَس‌های اسبِ حُربن یزید ریاحی.
صدای شیهه‌ی اسبِ لشگریان.
صدای صدایی که بر سرِ حُر بلند می شود؛ آزمونِ استخدامیِ عاشورا برای حُر و هزاران نفرِ دیگر.
مصاحبه ی شفاهی.
ظرفیتِ پذیرش: به تعدادِ آدم های تاریخ.
نتایجِ نهایی: در کربلا اعلام می شود...
حُر حالا به این بُرهه از تاریخ آمده و این جا موکب زده است. به جبرانِ راهی که 1400 سال قبل به سمت کوفه بسته، اینک راهی به سمت کربلا گشوده است.
حُر؛ نمک‌گیرِ نمازی که پشت سرِ حسین(ع) می خوانَد و آبی که از دستان عباس(ع) می گیرد...
اما هزار نفری هم همراهِ حُر هستند که امروز به اقتدای حسین؛ سجده می کنند و روزِ بعد به اقتدای شمر؛ سجاده آتش می زنند.
امروز از دستِ عباس آب می نوشند و فردا لبِ آب دستش را قطع می کنند...
🍂🍂🍂
چقدر شاق است نگاه کردن به صفحاتِ تاریخ و لب و دندان گزیدن از سیاهه‌هایی که بشر به بار گذاشته است. به قدری شاق که عمه‌های شرترین بشرها به أحسن‌ترین وجه‌ها از عهده‌ی آن برمی‌آیند! اما امان از آن لحظاتِ نابِ انتخاب که بزرگانِ خاندانِ انسانی هم در تردیدشان وامی مانند.
حُر اما وانمی مانَد. نه که وانمی مانَد، «من »هایی را هم که درطولِ تاریخ وامانده اند نهیب می زند:
راه بر امام هم اگر بستی باز آی...
- ثَکَلَتنی أُمّی!
حُر راسته‌ی کارِ من است.
من در «برگشتن» به حُر اقتدا می کنم ...
♡♡♡
#سید_من_حسینی
#تقی_شجاعی
#سفرنامه_اربعین
#اربعین
[
@asraneh313 ]
