خطر بی هویتی و افول فرهنگ بی هویتی، موجب گرایش افراطی به داشته های هویتی دیگران می شود. فرد بی هویت از ویژگی های فرهنگی دیگران، برداشت های غیر صحیح و نامتعادل می کند. مثلاً در همانند سازی با #لایف_استایل_غربی از نیازهای ذاتی فردی و اجتماعی خود غفلت می کند. آن وقت می شود که نگهداری‌از‌ سگ و گربه جای تمایل به بچه دار شدن را می گیرد؛ کمک به حیوانات آواره و غذا دادن به آنان جای کمک به فقرا و سرپرستی یتیمان را می گیرد؛ ... بهانه هم فراوان است. وفای حیوان بیشتر از آدم هاست؛ هزینه نگهداری بچه بیشتر است؛ چرا باید یک انسان دیگر را به این دنیا بیاورم... بهانه‌هایی پر از گزاره های #فردگرایی، بی مسئولیتی ماکیاولیستی، مادی گرایی، ناامیدی و سیاه بینی، ایده آل گرایی احمقانه، متفاوت نشان دادن خود با آروغ روشنفکری، جلب توجه... وقتی چنین پدیده ای در جامعه بر اثر مرجعیت یافتن یک گروه بی صلاحیت یعنی #سلبریتی هایی تهی از هویتِ کارآمد درحال گسترش باشد، زنگ خطر افول مصالح انسانی در آن جامعه به صدا در می آید. این خطر فقط کاهش جمعیت نیست؛ بلکه اینجا #خانواده به عنوان اصلی‌ترین نهاد اجتماعی و زیربنا و ریشه جامعه به خطر بزرگی افتاده. چاره کار روشن است. جامعه‌ای که الگوهای ترازش گمنام مانده اند، ناچار الگویی دست و پا می کند. ما گرفتار یک سری الگوهای دم دستی هستیم که ابتدا صداوسیما‌‌ تحویل مردم داد و حالا در شبکه های اجتماعی مردم را در محاصره #سبک_زندگی_بیمارگونه خود درآورده اند. نیاز نیست این ها را به دریا بریزیم تا مشکل حل شود. به الگوهای تراز فرصت عرض اندام بدهیم تا لااقل جامعه بتواند انتخاب کند. ✍رهاعبداللهی @andisheengelabi