🎯 چطور دنیای سرگرمی به برهوتی ویران‌شهری تبدیل شد؟
🔴 بیش از شصت سال پیش، نیوتن مینو، رئیس تازۀ کمیسیون ارتباطات فدرال در آمریکا، در جمع گروهی از مدیران صنعت تلویزیون، شبکه‌های تلویزیونی را به باد انتقاداتی کوبنده گرفت. او گفت: شبکه‌های تلویزیونی فضا را با «انبوه مسابقه‌ها، کمدی‌های کلیشه‌ای دربارۀ خانواده‌هایی به‌شدت باورناپذیر، خون، دعوا، هرج‌ومرج، خشونت، سادیسم، قتل،گانگسترها و کارتون‌ها» پر کرده‌اند و دنیای سرگرمی را به «برهوتی عظیم» تبدیل کرده‌اند. مینو در زمانه‌ای آن حرف‌ها را زد که تلویزیون آمریکا سه شبکه بیشتر نداشت، و فقط چند ساعت در روز برنامه پخش می‌کرد.
🔴 ولی امروزه نمایشگرها که جایگاه اصلی سرگرمی‌اند، همیشه و همه‌جا هستند؛ حیطۀ سرگرمی آن‌قدر وسیع شده است که به سختی می‌شود از آن «بیرون» آمد. این وضعیت «غوطه‌وری در سرگرمی» اگرچه جدید است، اما از مدت‌ها پیش موضوع بحث ادبیات «ویران‌شهری» بوده است.
🔴 ویران‌شهرها معمولاً یک ویژگی مشترک دارند: در زندگیِ سیاه و تباه‌شده‌ای که ترسیم می‌کنند «سرگرمی» جایگاهی ویژه دارد. جرج اورول در ۱۹۸۴ از دستگاهی به نام تله‌اسکرین حرف می‌زند که هم برای مردم فیلم پخش می‌کند، هم آنها را رصد می‌کند. در فارنهایت ۴۵۱، اثر رِی بردبری نیز رژیم کتاب‌ها را می‌سوزاند، اما مردم را به تماشای تلویزیون تشویق می‌کند. نیل استیونسون نیز در رمان علمی‌تخیلیِ اسنو کرش، که سال ۱۹۹۲ چاپ شد، نوعی سرگرمی مجازی به نام «متاورس» را مجسم کرد که آدم‌ها را چنان در خود غرق می‌کرد که اساساً می‌توانستند در آن زندگی کنند.
🔴 هدف سرگرمی در ویران‌شهرها جاانداختنِ روایتی لذت‌بخش، اما مخدوش و تحریف‌شده از جهان در ذهن مردم است. روایتی که بیش از آنکه راه گریز باشد، اسباب اسارت آن‌هاست.
🔴 از این لحاظ، اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم وضعیت مستأصل‌کنندۀ سرگرمی در جهان واقعی ما، فاصلۀ چندانی با توصیفات ویران‌شهری ندارد. ما همین الآن هم در متاورس زندگی می‌کنیم. هربار که صفحۀ گوشی‌مان را لمس می‌کنیم، به سرگرم‌شدن دعوت می‌شویم و وسوسه‌ای زیر گوشمان می‌گوید: «حواست را به چیزی پرت کن، هرطور شده از ملال دوری کن، نسخۀ نمایشی رویدادها را به نسخۀ واقعی‌شان ترجیح بده.» هجومِ فراگیر سرگرمی، باعث شده است انتظار داشته باشیم زندگی واقعی همان‌طوری پیش برود که در نمایشگرهایمان پیش می‌رود.
🔴 هر طور حساب کنیم، این دنیا خطرناک است. ما چنان مغلوب سرگرمی‌هایمان شده‌ایم که خیالات گیج و مبهوتمان کرده‌اند و درکمان از واقعیت را از دست داده‌ایم.
🔴 فرقی نمی‌کند معتاد سریال‌های نتفلیکس باشیم، یا ریلزهای اینستاگرام یا رقص‌های تیک‌تاک، وقتی اقامتمان در چنین محیطی طولانی می‌شود، پردازش واقعیت از هر مجرایی غیر از سرگرمی سخت می‌شود. طوری به جَوّ اغراق‌شدۀ آن عادت می‌کنیم که نسخۀ حقیقیِ ساده و قدیمیِ چیزها به‌تدریج در مقابل آن رنگ می‌بازد. ما هیجان می‌خواهیم و این عادت شناختی، از صفحۀ گوشی‌هایمان بیرون می‌آید و در تعاملات اجتماعی، مناسبات فرهنگی و انتخاب‌های سیاسی‌مان هم تأثیر می‌گذارد. آن‌وقت شاید هیچ نویسندۀ ویران‌شهری‌ای هم نتواند بگوید بعدش چه می‌شود.
🔴 نیل پستمن، چهل سال پیش، در کتاب سرگرمی تا سرحد مرگ، مردمی را توصیف کرد که به اسارت سرگرمی درآمده‌اند. آیا پیش‌بینی او به حقیقت پیوسته است؟
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر (ترجمان علوم انسانی) بخوانید:
https://B2n.ir/w52416
@asrehooshmandi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💢ناتوانی در ارائه روایت اول، موثر و مسلط رژیم صهیونیستی در عملیات وعده صادق
ابعاد عملیات #وعده_صادق از منظر ساحات سخت، نرم و میدانِ متمرکز اقدام و برآیند افکار عمومی قابل بررسی کارشناسی است که در گفت و‌گو با شبکه العالم به بخشی از آنها اشاره شد.
اقدامی که ضمن اعتبارزدایی نظامی از رژیم صهیونیستی، ضعف رسانه‌های ضد مقاومت در بزنگاه هایی که بناست از تصویر ساخته شده از رژیم حفاظت کنند، را نشان داد.
این رویکرد را به صورت پلکانی در چند بخش می‌توان مورد توجه قرار داد:
🔹ناتوانی در ارائه روایت اول، موثر و مسلط
🔹غافلگیری معنادار، سکوت و فقدان سناریو در ساعات ابتدایی عملیات ایران
🔹تناقض‌گویی با تمرکز بر خفیف سازی و بی اهمیت جلوه دادن اقدام صورت گرفته
🔹پذیرش خسارت اما در سطح اندک و ایجاد تردید درباره روایت رسانه‌های ایران و مقاومت درباره اثرات خسارت
🔹تمرکز بر حواشی بی اهمیت برای مخفی سازی ضعف میدانی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی و تلاش همه‌جانبه برای پرت سازی حواس از اصل موضوع با اعتبارزدایی از اظهارات ایران درباره اقدام صورت گرفته
و موارد دیگری که طی یادداشتی به آن اشاره خواهد شد.
معصومه نصیری
@asrehooshmandi
🔺تصویر جعلی رسانه اسرائیلی از انفجار در اصفهان
🔸رسانه صهیونیستی «جورزالم‌پست» در توییتی با انتشار عکس یک انفجار نوشت: «اسرائیل با یک حمله موشکی بامداد جمله یک سایت در ایران را مورد هدف قرار داد.»
🔸بررسی تصویر نشان می‌دهد، این عکس در ۱۷ مرداد ۱۴۰۱ (دو سال قبل) توسط همین رسانه با عنوان « جنگ غزه» منتشر شده است.
🔸بنابر این تصویر منتسب به انفجار در اصفهان توسط رسانه صهیونیستی «جعلی» و متعلق به ۲ سال قبل می‌باشد./ تسنیم
@asrehooshmandi
🟠 سانسور جدی خبری در امارات
دولت امارات انتشار فیلم‌ها و تصاویر مربوط به سیل اخیر در این کشور را ممنوع اعلام کرد!
به گفته مقامات امارات آسیب رساندن به شهرت این کشور به صورت آنلاین مجازات حبس و جریمه‌ای تا یک میلیون درهم را در پی دارد.
@asrehooshmandi
🎯 مجبور نیستیم هر فناوری جدیدی را به زندگی خود راه دهیم
— «انتخاب‌گرایی فناوری» چیست و چه تفاوتی با بدبینی به فناوری دارد؟
📍نیل پستمن، نظریه‌پرداز برجستهٔ ارتباطات، در سال ۱۹۹۲ گفت که ما در عصر «تکنوپولی» زندگی می‌کنیم. به اعتقاد او، ذهنیت تکنوپولی پس از دورهٔ تکنوکراسی رواج یافته و اکنون «همۀ ابعاد حیات فرهنگی ما تسلیم حاکمیت مطلق تکنیک و فناوری» شده است. اما مفهوم «تکنوپولی» یعنی چه؟ ارتباط آن با رسانه‌های اجتماعی و فناوری هوش مصنوعی چیست؟ و آیا راهی برای گریز از این حاکمیت مطلق تکنیک و فناوری وجود دارد؟
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/x92115
@asrehooshmandi
🎯 آیا تلفن همراه دانش‌آموزان را کندذهن کرده است؟
— گوشی‌های همراه در مدارس سلاح‌های حواس‌پرتیِ جمعی هستند
📍نتایج معروف‌ترین آزمون سنجش توانمندی دانش‌آموزان در جهان نشان می‌دهد که طی چند سال گذشته عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان در کشورهای مختلف تدریجاً ضعیف و ضعیف‌تر شده است. برخی گمان می‌کردند همه‌گیری کرونا و شرایط نامطلوب آموزش در آن دوره باعث این افت بی‌سابقه شده است، ولی تحقیقات اخیر نشان می‌دهند این سیر نزولی پیش از دورهٔ کرونا آغاز شده. آخرین گزارش برنامهٔ بین‌المللی ارزیابی دانش‌آموزان، موسوم به پی‌آی‌اس‌اِی، به سه دلیل گوشی‌های همراه را مقصر اصلی داستان می‌داند.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/w51475
@asrehooshmandi