👀به دنیای سراسربین خوش آمدید! 🔸این‌روزها تقریباً همه می‌دانند که تک‌تک کلیک‌هایشان در اینترنت ثبت و نظارت می‌شود، اما باز مشتاقانه دربارۀ زندگی‌شان اطلاعات می‌دهند. مردم در شبکه‌های اجتماعی درباره چیزهایی حرف می‌زنند که آدم‌ها پیش از این عصر، از گفتن آن‌ها به خودشان هم شرم داشتند. پس چه اتفاقی افتاده است؟ آزادی بیان ما به نهایت رسیده، یا دنبال چیز دیگری هستیم؟ 🔸منظور از سراسربین زندانی است که زندانیانش از برجی مرکزی تحت نظر بوده و متصدیِ نامرئیِ آن برج با چشمان هشیارش آن‌ها را می‌بیند ولی کسی او را نمی‌بیند. 🔸نکته اصلی این است که رسانه‌های دیجیتال برداشتِ ما از صمیمیت و شرم را به کلی تغییر داده‌اند و این کار را هم به شکلی غیرقابل پیش‌بینی و تناقض‌آمیز انجام داده‌اند. ✅در این باره در لینک زیر بیشتر بخوانید: ➡️ asrehooshmandi.ir #حریم_خصوصی @asrehooshmandi

💢برخی ویژگی های یک شهروند کلانشهر اینترنت ⬅️هنگام استفاده از فناوری رفتار مناسب و مسئولانه دارد. ⬅️آن‌چه در فضای مجازی می‌نویسد یا می‌گوید با فکر و باملاحظه است. ⬅️مهربانی، مسئولیت‌پذیری، خودآگاهی، کنترل فردی، هشیاری و نوع‌دوستی را در فضای آنلاین پیگیری می کند. ⬅️از فناوری به‌عنوان ابزاری برای رشد خود و جامعه‌ استفاده می کند. ⬅️از قدرت اینترنت و رسانه‌های اجتماعی برای گسترش مهربانی و انسان دوستی بهره می گیرد. ⬅️#قانون_طلایی_دیجیتال را رعایت می کند؛ یعنی «همان کاری را در حق دیگران انجام دهد که دوست دارد دیگران در حق او انجام دهند». #عصر_هوشمندی، مجموعه تخصصی سواد رسانه ای و اطلاعاتی #اخلاق_در_فضای_دیجیتال #حریم_خصوصی @asrehooshmandi

⭕️حریم خصوصی را به اشتراک نگذاریم 💢 #حریم_خصوصی از جمله مهم‌ترین حقوق افراد است. اما این روزها با فراگیر شدن اینترنت و گسترش شبکه‌های اجتماعی حریم خصوصی دستخوش مخاطراتی شده است. عده‌ای داوطلبانه از محیط خانه و محل کار و حتی از خود و اعضای خانواده‌شان تصاویر و فیلم‌هایی را در فضای مجازی به اشتراک می‌گذارند، غافل از اینکه با انتشار عکس‌ها و ویدئوهای خصوصی و شخصی نه‌تنها حریم خصوصی‌‌شان نقض شده است بلکه این کار می‌تواند دردسرساز شود و عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشند. 💢شاید برایتان اتفاق افتاده باشد که برای رفع دل‌تنگی با اقوام و دوستانتان تماس تصویری برقرار می‌کنید تا از حالشان باخبر شوید و به این وسیله با آن‌ها دیدار کنید، در زمان ارتباط تصویری حواستان به حفظ حریم خصوصی باشد تا امکان انتشار و اشتراک تصاویر و ویدئوهای خصوصی شما و اعضای خانواده‌تان فراهم نشود. @asrehooshmandi

🎯  هنر «ناپدید شدن» —  در دنیای سرمایه‌داری داده‌محور حفظ حریم خصوصی تقریبا ناممکن شده است 🔴  آیا «پنهان‌شدن» در دنیایی که نشانی خانه‌تان، رفت‌وآمد روزمره‌تان، خریدهایتان، حساب‌های بانکی‌تان و حتی ضربان قلب‌تان می‌تواند به داده‌ای فروختنی بدل شود، ممکن است؟ دستۀ روبه‌رشدی از انسان‌ها، تصمیم گرفته‌اند به هر قیمت ممکن در برابر این مسیرِ  بایستند و هیچ ردی از خود به جا نگذارند. پنهان‌شدنی که نه از سر جنایت یا شرم، بلکه از روی آگاهی، وسواس، و دغدغه‌ی #حریم_خصوصی است. الک هریس، مردی که زندگی‌اش یادآور فیلم‌های جاسوسی است، یکی پیشروان این سبکِ زندگی است. 🔴 هریس که متخصص حفاظت از اطلاعات است، مدیرعامل شرکتی در این زمینه است و مشتریانش، از مدیران شرکت‌های چندملیتی گرفته تا میلیونرهای ارز دیجیتال، با تهدیدهایی مواجه‌اند که با مزاحمت‌های معمول اینترنتی‌ فرق دارند: از آدم‌ربایی برای گرفتن رمزارز تا اخاذی‌های سازمان‌یافته. 🔴 اما برای هریس، ماجرا فقط کسب‌وکار نیست. زندگی خودش نیز آزمایشگاهی‌ست برای تمرین و سنجش این شیوۀ زندگیِ پنهانی. خانه‌اش قرارداد مالکیتی دارد که در آن هیچ‌گاه مستقیماً نامی از او به میان نمی‌آید. بیش از ده شمارۀ تلفن دارد، از کارت‌های بانکی مجازی بی‌شماری خرید می‌کند. با چند مدل مختلف راه می‌رود تا دوربین‌ها شیوۀ پیاده‌روی‌اش را مدل‌سازی نکنند. هیچ بسته‌ای مستقیماً با نام خودش به خانه‌اش نمی‌رسد. و داخل خانه، هر دستگاه الکترونیکی با چندین لایۀ حفاظتی، کنترل می‌شود و صدها پسوورد همه‌چیز را محافظت می‌کند. 🔴 علاوه‌براین‌ها، مجموعۀ کاملی از اقدامات هر گونه ردپایی از او را در طول سفرهایش پنهان می‌کند. سیم‌کارت‌های موقت، استفاده از ایرلاین‌ها و هتل‌هایی با سطح بسیار بالای حفاظت از اطلاعات، و هر جا که ممکن باشد، استفاده از نام‌ها و داستان‌های جعلی. 🔴 این شیوه‌ی زندگی، اگرچه به ابزارهای فنی پیشرفته وابسته است، اما آن‌چه واقعاً در آن تعیین‌کننده است، آمادگی ذهنی و توان پذیرش الزامات آن است. پنهان شدن در دنیایی که پایۀ آن بر ثبت و ضبط داده‌هاست، یک اشتغال ذهنی بیست‌و‌چهار ساعته است. برای مثال، اگر کارگری برای تعمیرات به خانه بیاید، باید بلد باشید بدون معرفی نام واقعی‌تان، فضایی خوشایند و طبیعی بسازید، داستان‌های دروغین اما باورپذیر بگویید و بدون آشکارکردن چیزی دربارۀ خودتان صمیمیت و همکاری نشان دهید.  🔴 هریس جهان‌بینی کاملی حول مشکل «#آشکارگی» در دنیای امروز دارد. دولت‌های تمامیت‌خواه معمولاً بزرگترین حامی این آشکارگی تلقی می‌شوند، ولی از نظر هریس مشکل اصلی، نه دولت‌های تمامیت‌خواه، بلکه #سرمایه‌داری_داده‌محور است که بر اساس تحلیل و فروختن داده‌های روزمره کار می‌کند. فرایندی که باعث شده است مصون ماندن کامل در برابر آن‌ها تقریباً محال شود. خیلی وقت‌ها چاره‌ای ندارید که به جریان عمومی زندگی تن بدهید. مثالی ساده: رمز پیچیده‌ای که هریس روی تلویزیون گذاشته بود، آنقدر در خانه دعوا درست کرد که بالاخره بیخیالش شد. 🔴 همسر او، الن، که روان‌درمانگر است نیز ابتدا با این سبک زندگی همراه نبود، اما به‌تدریج با ترس عمیق همسرش کنار آمد. اگرچه همچنان رضایت چندانی از آن ندارد. او راضی شده است که توسط همسرش با نام‌های جعلی به دیگران معرفی شود، در مدرسه آدرس خانه‌شان را با لوکیشن ثبت کند، و هر جا بچه‌هایش اشاره می‌کنند که چرا از اسم واقعی‌ات استفاده نمی‌کنی، «صرفا لبخند بزند». بااین‌حال، هریس می‌گوید وسواس پرهزینه‌اش، نه نوعی افراط بلکه زندگی «در حد وسط» است: نه کاملاً مخفی و نه کاملاً علنی. 🔴 هریس می‌گوید آنچه افراطی، وسواس‌گونه و خطرناک است، زیرپا گذاشتنِ بی‌رحمانۀ «حریم خصوصی» در دنیای سرمایه‌داری داده‌محور است. 📌 آنچه خواندید مروری است بر مطلب «چطور ناپدید شویم» (How to Disappear) نوشتۀ بنجامین والاس که در تاریخ ۲۲ می ۲۰۲۵ در وب‌سایت آتلانتیک منتشر شده است. ترجمان علوم انسانی @asrehooshmandi