#تامل #خودشیفته_دیجیتالی! 📍اخیرا، انجمن روانپزشکی آمریکا، تمایل گرفتن از خود یا همان عکس #سلفی را به عنوان اختلال روانی تایید کرده است که آن را با اصطلاح «#سلفیتیس» ( selfitis#)، نامیده اند. ✳️۱- اگر روزی سه عکس سلفی از خود می‌گیرید، اما آنها را در #شبکه‌های_اجتماعی به اشتراک نمی‌گذارید، در رده‌ سلفیتیس لب مرزی قرار می‌گیرید. ✳️۲- اگر روزی حداقل سه عکس از خودتان را به این شبکه‌ها ارسال می‌کنید، دچار اختلال سلفیتیس حاد هستید. ✳️۳- اگر اشتیاق غیرقابل کنترلی برای گرفتن روزانه شش عکس از خود و ارسال آنها را تجربه می‌کنید، شما دچار اختلال سلفیتیس مزمن هستید. @asrehooshmandi

رشد #شبکه‌های_اجتماعی_عکس‌محور مثل «اینستاگرام»، حاصل اهمیت پیدا کردن فرد و «خود» است. وقتی «خود» مهم می‌شود روایت بصری از خود نیز اهمیت پیدا می‌کند. در گرفتن عکس از پدیده‌های اطراف و ادیت آن با کمک فیلترهای ایسنتاگرام، «#روایت_خود» اهمیت پیدا می‌کند. ما با کمک گوشی‌های هوشمند توانسته‌ایم روایت بصری خود از اطراف را ارائه کنیم و همین است که جهان را برای ما خوشایندتر می‌کند. اوج این مسئله در جایی است که به چگونگی تفسیر موج «سلفی» فکر می‌کنیم. «#سلفی» به یک معنا یعنی آن‌قدر «من» اهمیت دارم که حتی حاضر نیستم برای گرفتن یک عکس با کیفیت‌تر از تصویر حذف شوم. در فضای غریبگی اکثر شبکه‌های اجتماعی، نمایش خود و ساده‌ترین راه آن یعنی نمایش تن، راهی برای شناساندن خود به دیگران هم هست 🗞منبع: گزیده‌ای از گزارشی به نام «وقتی فرد و روایت اهمیت دارند»، شماره 52 #ماهنامه_مدیریت_ارتباطات، شهریور 1393 @asrehooshmandi