به مناسبت روز بزرگ‌داشت رودکی🌹 بزرگان ادبیات فارسی📚📚📚 رودکی(پدر شعر فارسی) ابو عبدالله جعفر بن محمد، در اواسط قرن سوم هجری، در قریه‌ی رودک در ماوراءالنهر و در نزدیکی سمرقند به دنیا آمد و به این سبب، او را رودکی سمرقندی خوانده‌اند. طبق برخی از روایات تاریخی، رودکی همچون هومر، نامدارترین حماسه‌سرای یونان باستان و سراینده‌ی منظومه‌های ایلیاد و اُدیسه، نابینا بوده؛ اما از سخن رودکی، برنمی‌آید که همه‌ی عمر نابینا بوده است. او حافظه‌ای قوی داشت و در هشت سالگی، قرآن را حفظ کرد و به شاعری پرداخت. علاوه بر آن، صدای خوشی نیز داشته و به نوازندگی چنگ و بربط نیز پرداخته است. پس از کسب شهرت و محبوبیت رودکی، امیر بخارا، نصر بن احمد سامانی، شیفته‌ی هنر و قریحه‌ی او شد و رودکی را مقرّب درگاه خود گردانید. رودکی را پدر شعر فارسی و پایه‌گذار سبک خراسانی نامیده‌اند. برخی، اشعار او را بیش از یک میلیون بیت نوشته‌اند و گروهی، صدهزار بیت که امروزه، فقط ۵۵۰ بیت از مآخذ کهن، به دست ما رسیده است. علاوه بر سرودن قصیده، غزل، مثنوی و قطعه، او کلیله و دمنه را هم به نظم در آورده که از آن، ابیاتی پراکنده موجود است. وفات این شاعر را در سال ۳۲۹ هجری نوشته‌اند. آرامگاه او، در تاجیکستان است. نمونه‌ای از اشعار رودکی چهار چیز، مر آزاده را ز غم بِخَرد تنِ دُرُست و خویِ نیک و نامِ نیک و خرد هر آن که ایزدش این هر چهار، روزی کرد سزد که شاد زیَد شادمان و غم نخورَد ☘☘☘☘☘ با داده قناعت کن و با داد بزی در بندِ تکلّف مشو، آزاد بزی داد: عدالت. بزی: زندگی کن. با تلخیص از چهل چراغ، شکوری، ص ۱۷ - ۲۰. #بزرگان_ادبیات_فارسی #رودکی

بزرگان ادبیات فارسی 🌹🌹🌹 جامی نورالدین عبدالرحمان بن نظام‌الدین احمد دشتی جامی، در سال ۸۱۷ هجری در خَرجَرد جام به دنیا آمده است. اجداد او، از محله‌ی دشت اصفهان بوده‌اند که بعد به ولایت جام مهاجرت کرده‌اند. تخلّص او، هم به مناسبت شهر جام است و هم به حکم ارادتی که به شیخ‌الاسلام احمد جامی( متوفّای ۵۳۶ هجری) داشته است. جامی، مقدمات علوم را نزد پدر آموخت و بعد همراه پدر، به هرات و سمرقند رفت و در آن دیار، به کسب معارف پرداخت و به عرفان روی نهاد. وی سفر حج به جا آورد و از راه دمشق، به تبریز رفت و در سال ۸۷۸ به هرات رسید. وفات او در سال ۸۹۸ در هرات روی داد. او را خاتم‌الشعرا نام نهاده‌اند و می‌توان گفت که وی، آخرین شاعر متصوّف است که نامش را در ردیف شاعران بزرگ توان آورد. علاوه بر دیوان اشعارش، در مثنوی، به نظامی نظر داشته، هفت اورنگ را سروده است. مثنوی‌های او عبارتند از: سلسلةُ الذَهَب، سُبحَةُ الاَبرار، یوسف و زلیخا، خردنامه‌ی اسکندری، سَلامان و اَبسال، تحفة الاَحرار، لیلی و مجنون. آثار منثور جامی، عبارتند از : نَفَحاتُ الاُنس، بهارستان، نقدُ النُصوص، اشعّةُ اللُمَعات، لَوایح، شواهد النُبُوّه، لَوامع، چهل حدیث و ... . با تلخیص از تاریخ ادبیات ایران، دکتر سبحانی، ص ۳۲۸ - ۳۳۲. #بزرگان_ادبیات_فارسی #جامی #بازنشر https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303