بیتهایی از رودکی(پدر شعر فارسی) زمانه، پندی آزادوار داد مرا زمانه را چو نکو بنگری، همه پند است به روزِ نیک کسان گفت تا تو غم نخوری بسا کسا که به روزِ تو، آرزومند است زمانه گفت: مرا خشم خویش دار نگاه که را زبان، نه به بند است، پای در بند است چهل چراغ، شکوری، ص ۱۹. #رودکی #پند‌زمانه #زبان

به مناسبت روز بزرگ‌داشت رودکی🌹 بزرگان ادبیات فارسی📚📚📚 رودکی(پدر شعر فارسی) ابو عبدالله جعفر بن محمد، در اواسط قرن سوم هجری، در قریه‌ی رودک در ماوراءالنهر و در نزدیکی سمرقند به دنیا آمد و به این سبب، او را رودکی سمرقندی خوانده‌اند. طبق برخی از روایات تاریخی، رودکی همچون هومر، نامدارترین حماسه‌سرای یونان باستان و سراینده‌ی منظومه‌های ایلیاد و اُدیسه، نابینا بوده؛ اما از سخن رودکی، برنمی‌آید که همه‌ی عمر نابینا بوده است. او حافظه‌ای قوی داشت و در هشت سالگی، قرآن را حفظ کرد و به شاعری پرداخت. علاوه بر آن، صدای خوشی نیز داشته و به نوازندگی چنگ و بربط نیز پرداخته است. پس از کسب شهرت و محبوبیت رودکی، امیر بخارا، نصر بن احمد سامانی، شیفته‌ی هنر و قریحه‌ی او شد و رودکی را مقرّب درگاه خود گردانید. رودکی را پدر شعر فارسی و پایه‌گذار سبک خراسانی نامیده‌اند. برخی، اشعار او را بیش از یک میلیون بیت نوشته‌اند و گروهی، صدهزار بیت که امروزه، فقط ۵۵۰ بیت از مآخذ کهن، به دست ما رسیده است. علاوه بر سرودن قصیده، غزل، مثنوی و قطعه، او کلیله و دمنه را هم به نظم در آورده که از آن، ابیاتی پراکنده موجود است. وفات این شاعر را در سال ۳۲۹ هجری نوشته‌اند. آرامگاه او، در تاجیکستان است. نمونه‌ای از اشعار رودکی چهار چیز، مر آزاده را ز غم بِخَرد تنِ دُرُست و خویِ نیک و نامِ نیک و خرد هر آن که ایزدش این هر چهار، روزی کرد سزد که شاد زیَد شادمان و غم نخورَد ☘☘☘☘☘ با داده قناعت کن و با داد بزی در بندِ تکلّف مشو، آزاد بزی داد: عدالت. بزی: زندگی کن. با تلخیص از چهل چراغ، شکوری، ص ۱۷ - ۲۰. #بزرگان_ادبیات_فارسی #رودکی

🌹بزرگان ادبیات فارسی رودکی(پدر شعر فارسی) 🌺 به مناسبت ۴ دی، سالروز تولد و بزرگ‌داشت وی ابوعبدالله جعفر بن محمد، در اواسط قرن سوم هجری، در قریه‌ی رودک در ماوراءالنهر و در نزدیکی سمرقند به دنیا آمد و به این سبب، او را رودکی سمرقندی خوانده‌اند. طبق برخی از روایات تاریخی، رودکی همچون هومر، نامدارترین حماسه‌سرای یونان باستان و سراینده‌ی منظومه‌های ایلیاد و اُدیسه، نابینا بوده؛ اما از سخن رودکی، برنمی‌آید که همه‌ی عمر نابینا بوده است. او حافظه‌ای قوی داشت و در هشت سالگی، قرآن را حفظ کرد و به شاعری پرداخت. علاوه بر آن، صدای خوشی نیز داشته و به نوازندگی چنگ و بربط نیز پرداخته است. پس از کسب شهرت و محبوبیت رودکی، امیر بخارا، نصر بن احمد سامانی، شیفته‌ی هنر و قریحه‌ی او شد و رودکی را مقرّب درگاه خود گردانید. رودکی را پدر شعر فارسی و پایه‌گذار سبک خراسانی نامیده‌اند. برخی، اشعار او را بیش از یک میلیون بیت نوشته‌اند و گروهی، صدهزار بیت که امروزه، فقط ۵۵۰ بیت از مآخذ کهن، به دست ما رسیده است. علاوه بر سرودن قصیده، غزل، مثنوی و قطعه، او کلیله و دمنه را هم به نظم در آورده که از آن، ابیاتی پراکنده موجود است. وفات این شاعر را در سال ۳۲۹ هجری نوشته‌اند. آرامگاه او، در تاجیکستان است. نمونه‌ای از شعر رودکی: چهار چیز، مر آزاده را ز غم بِخَرد تنِ دُرُست و خویِ نیک و نامِ نیک و خرد هر آن که ایزدش این هر چهار، روزی کرد سزد که شاد زیَد شادمان و غم نخورَد با تلخیص از چهل چراغ، شکوری، ص ۱۷ - ۲۰. #بزرگان‌ادبیات‌فارسی #رودکی با سپاس از ادمین کانال گلزار ادبیات #کتابخانه_عمومی_امیرالمومنین_آستانه