💢چرا #شیعیان هنگام شنیدن نام قائم از جا بلند می شوند آیا این بلند شدن بخاطر عملی است که امام رضا (ع) انجام داده بود؟ اما در حدیث که از امام رضا هست هیچ اشاره ای به این نشده است؟
#پاسخ:
✅برخاستن هنگام #شنیدن نام قائم یک نوع عمل مستحبى است و در زمان امام صادق (ع) در میان شیعیان معمول بوده است. مرحوم محدث نوری رحمت الله علیه درباره قیام و دست گذاردن بر سر مینویسد: این نوع قیام تعظیم در هنگام ذکر لقب مخصوص حضرت حجت(عج)، از #قدیم الأیام در میان تمام شیعیان؛ اعم از عرب و عجم و ترک و دیلم، در تمام شهرها و کشورها؛ ب مرسوم بوده است.
امام صادق (ع) در #حکمت این امر فرموده اند: «غیبت ایشان طولانی است و چون رأفت امام به کسانی که دوستش دارند، زیاد است، هرکس او را به این #لقب ـ که اشاره به دولت ایشان دارد و حسرت بر غربت ایشان را میرساند ـ یاد کند، امام به او نظر میکند و از جمله چیزهایی که نشان تعظیم است، برخاستن بنده هنگام نگاه کردن #مولا به او است.
در روایتی که مربوط به امام رضا علیه السلام است، #عبارت رفع راسه برای نام قائم نیست بلکه وقتی شاعری نزد امام شعر خواند حضرت سرش پایین بود وقتی شعرش نزد امام تمام شد ، حضرت سرش را بالا گرفت و برای او دعا کرد.
✅ولی در جایی دیگر نقل شده است که امام رضا (ع) وقتی نام مقدس حضرت قائم (عج) را شنیدند؛ قیام نمودند و دست بر سر نهاده و فرمودند: اللهم عجّل فرجه و سهّل مخرجه
📚منتخب الاثر، ص۶۴۱٫
💥💫💥💫💥💫💥💫💥
💫💥
💥
✅چرا به #امیرالمومنین علیه السلام #غضنفر می گویند؟ چرا اطلاع رسانی درباره این #لقب حضرت کم است؟
🔷 #غضنفر به معنای #غلظت، #ضخامت و #درشتی است. شیر را به دلیل هیکل درشت و شجاعتش غضنفر می گویند و مجازاً به #انسان هایی که #شجاع و دارای بدن و جثه ای قوی و نیرومند باشند، #غضنفر گفته می شود.[۱] در کتاب نصاب الصبیان درباره نام های متعدد شیر می گوید: غضنفر و اسد و لیث و حارث و دلهاث
هزبر و قسوره و حیدر است و ضیغم شیر.
🔷القاب متعدد برای یک فرد و یا یک موجود، #نشانگر_اهمیت_و_ارزش_خاص و #بیانگر_زوایای_وجودی_و_شخصیتی او است. یکی از شخصیت هایی که دارای #لقب _هایی_متعدد است، #امام_علی (ع) است. این القاب به خاطر #وجود_با_عظمت و #صفات_فراوانشان به آن حضرت نسبت داده شده است. از جمله توصیفاتی که برای آن حضرت بیان شده است، #غضنفر است که این #لقب هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی با آن حضرت کاملا سازگار است. از نظر روحی کاملا مشخص است که آن حضرت بسیار #شجاع و #قدرتمند و #نترس بودند و هرگز به #دشمنان پشت نکرده بوده اند.
🔷در عرف معمولاً شیر را موجودی شجاع می دانند و انسان شجاع را هم شیر می خوانند. از این نظر، #غضنفر که از نام شیر عاریت گرفته شده، برای #امیرالمومنین (ع) #لقب مناسبی است، همانطوری که یکی از لقب های دیگر حضرت #اسدالله است که آن هم به همین مناسبت است. اما از نظر جسمی هم در تاریخ بیان شده است که آنحضرت دارای #بدنی_قوی و #هیکلی_درشت بوده است، که از این جهت هم وجه تسمیه خوبی بوده و اسم با مسما مناسبت دارد. البته در تاریخ آمده است که وقتی اشعار حسان بن ثابت انصاری درباره کشته شدن #عمرو_بن_عبدود به قبیله بنی عامر رسید، جوانی از آنان در جواب گفت: شما مردم مدینه نباید کشتن عمرو را به خود نسبت دهید و آن را هنر خودتان بدانید؛ زیرا او را #شیری کشته است.
فلم تقتلوا عمرو بباسکم / ولکنه الکفوء الهزبر الغضنفر[۲]
🔷خطیبان و شاعران نسل های بعد نیز واژه #غضنفر را در توصیف #امام_علی (ع) به کار گرفته اند، از جمله:
1⃣ در #مصباح_کفعمی هم خطبه ای از یکی از دانشمندان نقل کرده و در آن از #امام_علی (ع) با #لقب_الشجاع_الغضنفر (شیر شجاع) نام برده است.
2⃣در #مناقب_ابن_شهر_آشوب از ابن طوطی چند بیت شعر درباره #لیلة_المبیت و #فضیلت و #شجاعت #امام_علی (ع) نقل کرده و در آن از #لقب_لیث_غضنفر برای آن حضرت استفاده کرده است:
فصال علی بالحسام علیهم کما صال فی العریس لیث غضنفر
فولوا سراعا نافرین کأنما هم حمر من قسور الغالب تنفر[۳]
به این مضمون که وقتی #علی (ع) در آن شب به جای #پیامبر (ص) خوابید و #مشرکان خانه را محاصره کرده بودند #علی (ع) با شمشیر به آنها حمله کرده، همانطوری که #شیری_شجاع بپرد و آنها به سرعت از او فرار کردند، همانگونه که گورخران از شیر فرار می کنند.
❌در نهایت میتوان نتیجه گرفت که #غضنفر همچون " #ابوتراب "، " #ابوالحسن " و... در شمار نام های شناخته شده #امیرالمؤمنین (ع) نیست و به همین دلیل شما نمی توانید با جست و جوی این کلمه، در نرم افزارها و پایگاه های اسلامی پاسخ های فراوانی را مشاهده کنید، ولی با این وجود، باید به این نکته اشاره کرد که شاعران و سخنورانی چه در زمان حیات و چه بعد از شهادت #مولای_متقیان، حضرتش را با این عبارت توصیف کرده و بدین وسیله، ایشان را به شیر شجاعی تشبیه کرده اند.
[۱]لسان العرب، ج ۵، ص ۲۵؛ الصحاح فی اللغة، ج ۲، ص ۲۰؛ تهذیب اللغة، ج ۳، ص111.
[۲]ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل ابیطالب، ج ۱، ص ۲۹۷،ج ۲، ص ۳۲۳، انتشارات علامه، قم، ۱۳۷۹ق.
[۳]مناقب آل ابیطالب، ج ۱، ص ۳۹۴.
☆منبع: وبسایت اسلام کوئست. نت