🍃💚﷽💚🍃 #قسمت_سوم: در ذکر جمعی از اکابر اصحاب مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام #قسمت_چهل_ویکم در ذکر ظالم بن ظالم ابوالأسود دئلی بصری از شعرا اسلام و از شیعیان امیرالمؤمنین و حاضر شدگان در صفین بوده است و او همان است که وضع علم نحو نموده بعد از آنکه اصلش را از امیرالمؤمنین علیه السلام اخذ نموده و اوست که قرآن مجید را اعراب کرده به نقطه در زمان زیاد بن ابیه. وقتی معاویه برای او هدیه فرستاد که از جملهٔ آن حلوائی بود برای آنکه او را از محبت امیرالمؤمنین منحرف کند دخترش که به سن پنج سالگی یا شش سالگی بود مقداری از آن حلوا برداشت و در دهان گذا شت ابوالأسود گفت ای دختر این حلوا را معاویه برای ما فرستاده که ما را از ولای امیرالمؤمنین علیه السلام برگرداند. دخترک گفت: قَبَّحَهُ اللهُ یَخْدَ عُنا عَنِ السَّیِّدِ الْمُطَهَّرِ بِالشهدِ المُزَعفَرِ تَبّاً لِمُرسِلِهِ وَ اکِلِه. پس خود را معالجه کرد تا آنچه خورده بود قی کرد و این شعر بگفت: اَبِا الشَّهدِ المُزَعفَرِ یابنَ هِندٍ/ نَبیعُ عَلَیکَ اَحساباً وَدیناً مَعاذَ اللهِ کَیفَ یَکُونُ هذا/ وَ مَولینا امیرُ المؤمنینا بالجمله ابوالأسود در طاعون سنه شصت و نه به سن هشتاد و پنج در بصره وفات کرد و ابن شهر اشوب و جمعی دیگر ذکر کرده اند اشعار ابوالأسود را در مرثیهٔ امیرالمؤمنین و اول آن مرثیه این است: اَلا یا عَینُ جُودی فَاسعَدینا/ اَلا فَابکی اَمیرَ المؤمِنینا و ابوالأسود شاعری طلیق اللسان و سریع الجواب بوده زمخشری نقل کرده که زیاد بن ابیه ابوالأسود را گفت که با دوستی علی چگونه‌ای؟ گفت چنانچه تو در دوستی معاویه باشی لکن من در دوستی ثواب اخروی خواهم و تو از دوستی معاویه حطام دنیوی جوئی و مثل من و تو شعر عمروبن معدی کرب است: خَلیلانِ مُختَلِفٌ شَأننا/ اُریدُ العَلآءَ وَ یَهوِی السَّمَنَ اُحِبُّ دِمآءَ بَنی مالِکٍ/ وَ راقَ المُعَلّی بَیاضَ اللَّبَنِ 📚منتهی الآمال 📡 @atre1o1 🇮🇷