🔹مادر نخل‌های خیابان، کم‌کم سایه‌شان را روی قالیچه‌های نماز گستراندند. زائران هم زیر سایه‌ها نشستند و هر کدام به کاری مشغول بودند. یکی غرق در حرم و یکی سوار بر کشتی نجات؛ یکی با ذکر تسبیح تربت به هوش می‌شد و دیگری با یاد روضه از هوش می‌رفت. کودکان، غرق در بازی از این سو به آن سو می‌دویدند. دل‌های زائران هم مانند کودکان می‌دویدند؛ گاهی به سمت حرم امام حسین (ع) و گاهی به سمت حرم ابالفضل (ع). پیرزنی در خنکای سایه نخل، نماز نشسته می‌خواند. بعد از سی و اندی سال چشم انتظاری به دنبال گمشده‌اش به کربلا آمده بود. بعد از سلامِ نمازش عکسی را از کیفش درآورد؛ یک جوان بلند قد با موهای پر پشت و چهره سبزه، لباس خاکی پوشیده، اسلحه‌ای روی دوشش انداخته بود و می‌خندید. پیرزن به عکس خیره شد؛ نفس عمیقی کشید و گفت:« دیدم نیومدی خودم اومدم مادر؛ هر شب جمعه نذر اومدنت روضه حضرت علی اکبر می‌گرفتم. حاج آقا رسولی توی روضه می‌گفت شهدا شب جمعه بین‌الحرمینن.» پاره‌های جگر پیرزن آب شد و از چشمانش روی چادر رنگی‌اش ریخت. خودش را جمع و جور کرد و زیر لب گفت:«فدای سر امام حسین» آن طرف‌تر مداحی دم گرفته بود؛ شبهای جمعه فاطمه با اضطراب و واهمه آید به دشت کربلا گوید حسین من چه شد؟ نور دو عین من چه شد؟ #ما_ملت_امام_حسینیم #شب_جمعه #کربلا ✅ @awaken_ir

💠 حیا چیز خوبیست! 🔹سال ۹۳ و ۹۴ حملات گستره داعش به عراق اوج گرفته و تهدید کرده بودند #کربلا را می‌زنند. کابوس داعش را روزها در تلویزیون و اینترنت می‌دیدیم و شب‌ها در خواب! آخر هم راه کربلا بسته شد. هیچ کس نمی‌دانست بالاخره چه وقت و چگونه این غول بی شاخ و دم زمین‌گیر می‌شود؟! بعد از بحث‌های بسیار بر سر دخالت مستشاری در سوریه دیگر برای مردم جا افتاده بود که ایران باید وارد جنگ شود و هر چه توان دارد بگذارد که سر و کله این بی‌ناموس‌ها در کوچه و برزن ایران پیدا نشود. آن روزها کمتر کسی #حاج_قاسم‌ را می‌شناخت ولی مردم برای #مدافعان_حرم ارزش قائل بودند؛ چرا که با چشم خود لشکر شیطان را دیده و خاکمالی شدن پوزه‌شان توسط شیربچه‌های شیعه با حمایت‌های مالی و راهبردی #جمهوری_اسلامی را درک کرده بودند. آن روزها اگر کسی به این مسائل دهان کجی می‌کرد خیلی زشت بود؛ اصلا بی‌حیایی و بی‌چشم و رویی محسوب می‌شد که آدم اینقدر گربه ‌صفت باشد و کمک‌های همه جانبه ایران و سرداران و سربازان ایرانی را در جنگ با شیاطین نبیند! اما خاصیت دنیا طوری ست که وقتی روزها و سال‌ها از واقعه‌ای می‌گذرد و به قول قرآن «فطال علیهم الامد» می‌شود عده‌ای فراموشکار نمکدان می‌شکنند و با بی‌حیایی در راهی قدم می‌گذارند که اگر به قول آنها آن «حکومت بی‌افتخار و نامقبول» نبود، چنین بود که رفتن به مسیر زیارت کربلا همان و به اسیری و کنیزی رفتن هم همان! امام جعفرصادق(ع) فرمودند: آن کس که از نعمت حیا ناکام مانده سراسر وجودش شرّ است هر چند عبادت کند و پرهیزکار هم باشد. (مستدرک، ج 8، ص 463) ✍فاطمه ابن علی 🆔 @awaken_ir