مناجات شعبانیه که از زیباترین مناجات‌های وارد شده است و اهل معرفت توجه ویژه به آن داشته‌اند. این مناجات از مناجات‌های اميرمؤمنان على بن ابى طالب است و امامان بعد از ایشان نسل در نسل آن را در ماه شعبان آن را مى‏‌خواندند. .... خیلی خوب است هر شب برنامه‌ای برای خلوت کردن با خدا و استفاده از این مناجات داشته باشیم. https://eitaa.com/sharhe_hal

✅ از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت است: 👈 «إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ تَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ» ماه‏ شعبان را شعبان مى‏‌گويند؛ چون روزى‏‌هاى مردم‏، در آن تقسيم مى‏‌شود. (روزی هم مادی است هم معنوی اما اصل روزی معنوی است.) 👈 «وهُوَ شَهرُ العَمَلِ» ماه شعبان ماه کار است چراکه 👈 «فيهِ تُضاعَفُ الحَسَنَةُ سَبعينَ» کار نیک در آن هفتاد برابر حساب می‌شود. 👈 «وَالسَّيِّئَةُ مَحطوطَةٌ، وَالذَّنبُ مَغفورٌ، وَالحَسَنَةُ مَقبولَةٌ.» در این ماه بدی‌ها فرو می‌ریزد و گناهان آمرزیده و کارهای نیکو قبول می‌شوند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

روایات دیگری هم از پیامبر خدا در مورد وجه نام‌گذاری شعبان وارد شده است که منافاتی هم ندارد همه این وجوه درست باشد. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِلصّائِمِ فيهِ حَتّى يَدخُلَ الجَنَّةَ. ماه شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى روزه‏‌دارِ در آن، منشعب مى‏‌شود، تا آن كه وارد بهشت شود. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ يُشعَبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِرَمَضانَ. شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى رمضان، منشعب مى‏‌شود. ..... چیزی که از مجموع این روایات بدست می‌آید اینکه قانون خداوند است که در این ماه شما باید بهانه برای جمع کردن روزی‌های مختلف پیدا کنی، هر حرکتی چه معنوی و چه حتی مادی که با توکل بر خدا باشد خداوند به آن برکت می‌دهد. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

«وجیه» یعنی آبرومند. در آیه ۴۵ سوره مبارکه آل عمران، حضرت عیسی مسیح (علیه و علی نبینا السلام)، «وجیه» در دنیا و آخرت معرفی شده است. کسی که آبرو دار است حرفش خریدار دارد اعتبار دارد. ما یا خودمان باید وجیه باشیم، یا با یک آبرومند و وجیه همراه شویم تا به اعتبار او ما را هم راه دهند و اعتبار بگیریم. در زیارت عاشورا از خدا می‌خواهیم: 👈 «اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ» خداوندا به واسطه امام حسین من را آبرومند نزد خودت در دنیا و آخرت قرار ده. بودن با امام حسین، کار برای امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند در دنیا و آخرت می‌کند. مضمون این دعا در ادعیه دیگر نسبت به همه اهل بیت (علیهم السلام) نیز آمده است: 👈 «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِجْعَلْنِي بِهِمْ وَجِيهاً فِي اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِينَ» اما امام حسین (علیه السلام) اسرع و ویژگی خاصی در آبرومند کردن ما دارد. 📌خداوندا به واسطه اهل بیت اطهار (علیهم السلام) به ویژه امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند دنیا و آخرت قرار ده.🤲 🌷عید میلاد امام حسین علیه السلام مبارک🌷 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

از امیرالمؤمنین (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) روایت است: 👈 «أَكْثَرُ مَصَارِعِ اَلْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ اَلْمَطَامِعِ.» بيشترين شكست خردها در اثر درخشش طمعهاست. .... مصداق خیلی محسوس این کلام در ورشکست شدن‌های اقتصادی افراد است. چه بسیار افرادی که وقتی کسان دیگری می‌خواستند معامله‌ای بکنند، صد اشکال و نقد به آن می‌کردند اما وقتی خودشان در آن شرایط افتادند عقل‌شان را از دست دادند، چرا؟ چون طمع کردند. چقدر افرادی که به بورس و نفع آن نقد می‌کردند ولی وقتی دیدند همه دارند نفع می‌کنند رفتند و بعد ضرر کردند! وقتی هم ضرر کردند متحیر و افسرده که چرا من این کار احمقانه را کردم! ریسک در کارها برای رسیدن به موفقیت خوب است اما ریسک عاقلانه. برای اینکه در کارهایمان برق طمع‌ها عقل‌های ما را از کار نیاندازد خوب است وقتی طمع داریم با فردی که عاقل است و نفعی در کار ما ندارد، مشورتی کنیم. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

در روایتی از پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) آمده است: 👈 «يا أهلَ القَرابَةِ تَزاوَروا ، ولا تَتَجاوَروا، وتَهادَوا ؛ فَإِنَّ الزِّيارَةَ تَزيدُ فِي المَوَدَّةِ، وَالتَّجاوُرَ يُحدِثُ القَطيعَةَ، وَالهَدِيَّةَ تَسُلُّ الشَّحناءَ.» اى خويشاوندان! به ديدار يكديگر برويد، ولی همسايگى نكنيد. به يكديگر هديه بدهيد ؛ زيرا ديد و بازديد ، بر دوستى مى‌افزايد و همسايگى، جدايى به بار مى‌آورد و هديه دادن، كينه را ريشه كن مى‌كند. ...... از حکمت‌های این سفارش نقل شده از پیامبر اکرم (ص)، نکات مختلفی می‌شود گفت: تجربه نشان داده است، کسانی که خیلی به هم نزدیک هستند چون توقعات زیادی از یکدیگر دارند و در زندگی یکدیگر نیز دخالت‌هایی اگرچه از سر دلسوزی و حس مسئولیت می‌کنند وقتی پیش هم یا کنار هم زندگی می‌کنند، بین آنها کم کم اختلاف می‌افتد. اما وقتی همسایه چندان قرابتی نداشته باشد از توقعات و دخالت‌ها کاسته می‌شود و بیشتر از خیرات او استفاده می‌شود. اما همسایگی نکردن مساوی قطع رابطه نیست بلکه در همین حدیث بلافاصله می‌گوید به هم سر بزنید هدیه به هم دهید و... وقتی انسان به قوم و خویش و اطراف خود محدود شود کم تجربه می‌شود و رشدش هم زیاد نمی‌شود، اسلام می‌گوید سفر کنید، هجرت کنید، دنیایتان را بزرگ کنید، ارتباطاتتان را گسترش دهید. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

✅ «قُلۡ» بگو... خداوند در قرآن بارها به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در موضوعات مختلف می‌گوید: بگو. ۱. از مجموع «بگو»‌های مختلف قرآن می‌فهمیم باید ایمان و عقاید را اظهار کرد، مؤمن باید در زندگی اصل را بر عدم تقیه بگذارد جز در جایی که ضرورت تقیه را درک کند، این گفتن و اظهار کردن موضوعیت دارد، ریا هم نیست چون مکلف به آن هستیم. 👈 «قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» 👈 «قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» 👈 «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و... ۲. آمدن لفط «قُلۡ» یعنی کلمه به کلمه قرآن، همان است که خداوند بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرده است، اگر قرآن کلام خود پیامبر اکرم و یا حکایت از یک تجربه معنوی ایشان بود باید صرفا مضامینی که بعد از لفظ «قُل» است آورده می‌شد ولی آمدن این لفظ نشان می‌دهد همه تعابیر از سوی خداوند است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) عینا آن مضامین را منتقل کرده‌اند و وجود مبارک ایشان هم مکلف به گفتن این «قُلۡ» در قرآن و هم مکلف به گفتن و اظهار مضمون آن در زندگی فردی و اجتماعی هستند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

تصور برخی از مضامین سوره الکافرون این است که منظور «الکافرون» در این سوره همه کافران هستند. یعنی ما خطاب به همه کافران می‌گوییم بین ما و شما یک خط جدایی بر قرار باشد. 👈 «لکم دینکم ولی دین» اما با توجه به روایات ذیل این آیه و نیز دیگر آیات و روایات مربوط به دعوت کافران به توحید، معلوم می‌شود منظور از «الکافرون» در آیه همه کافران نیستند، یعنی اصطلاحا «ال» در الکافرون «ال» جنس نیست بلکه ال عهد است. یعنی منظور از «الکافرون» در آیه، کافرانی است که در آن زمان مقابل حضرت رسول(ص) بودند و حضرت به شکل‌های مختلف آنها را دعوت به توحید کرده بودند و آنها دست از کفر و آزار رساندن خود برنمی‌داشتند و پیشنهاد مشرک شدن پیامبر به خدای آنها را به پیامبر می‌دادند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در روایت از امام صادق علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است: 👈 «اَلنَّوْمَ أَخُ اَلْمَوْتِ» خواب برادر مرگ است. 👈 «وَ اُسْتُدِلَّ بِهَا عَلَى اَلْمَوْتِ اَلَّذِي لاَ تَجِدُ اَلسَّبِيلَ إِلَى اَلاِنْتِبَاهِ فِيهِ وَ اَلرُّجُوعِ إِلَى صَلاَحِ مَا فَاتَ عَنْكَ» چرا خواب به مرگ تشبیه شده است؟ چون در خواب هم راهی برای درک آنچه در جریان واقعیت است و تلاش برای اصلاح آنچه از شما فوت می‌شود نداری. 👈 «وَ مَنْ نَامَ عَنْ فَرِيضَةٍ أَوْ سُنَّةٍ أَوْ نَافِلَةٍ فَاتَهُ بِسَبَبِهَا شَيْءٌ فَذَلِكَ نَوْمُ اَلْغَافِلِينَ» هرکس هنگام انجام کارهای واجب و یا انجام نافله بخوابد به سبب آن خواب چیزی را از دست می‌دهد و این خواب غافلان است. ..... پی‌نوشت: ۱. منظور از فریضه و سنت اصطلاح خاصی است که اختلافی است و ممکن است کسی بگوید هردو واجب است و کسی بگوید یکی واجب و دیگری مستحب. ۲. منظور از نافله ممکن است خصوص نمازهای نافله باشد و ممکن است کار مستحب باشد اما به قرائنی از کلام و خارج به نظر می‌رسد ظاهر در نماز نافله باشد‌. ۳. نتیجه هر وقت زیاد خوابیدیم و یا بی‌وقت خوابیدیم احساس خسران کنیم و بدانیم ضرر کرده‌ایم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

خطای بزرگ... خداوند متعال یک کار را در قرآن خطای بزرگ، نامیده‌ است. اینکه خود را از فرزند داشتن محروم کنیم چون از خرج آن می‌ترسیم! چرا خطا و اشتباه بزرگ است؟ چون خرج خودت و فرزندت با خداوند است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

🔻یکی از اصحاب امام کاظم(علیه السلام) می‌گوید به آن حضرت نامه‌ای نوشتم و عرض کردم که: 👈 «أَنِّي اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِينَ وَ ذَلِكَ أَنَّ أَهْلِي كَرِهَتْ ذَلِكَ» من پنج سال است که از فرزنددار شدن خودداری کرده‌ام؛ به دلیل اینکه همسرم با بچه‌دار شدنمان مخالف است. «إِنَّهُ يَشْتَدُّ عَلَيَّ تَرْبِيَتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّيْ‏ءِ، فَمَا تَرَى؟» چراکه به علت فقر و نداری بزرگ کردن آنها برایم سخت است. نظر شما چیست؟ ✍🏻حضرت در جواب نامۀ این‌گونه می‌نویسند: «اطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرْزُقُهُمْ» فرزند بخواه (و اقدام کن)؛ چون روزیِ فرزندان را خدا می‌دهد. ..... مطلب مرتبط: ✅ خطای بزرگ👇 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/122