از امیرالمؤمنین (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) روایت است: 👈 «أَكْثَرُ مَصَارِعِ اَلْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ اَلْمَطَامِعِ.» بيشترين شكست خردها در اثر درخشش طمعهاست. .... مصداق خیلی محسوس این کلام در ورشکست شدن‌های اقتصادی افراد است. چه بسیار افرادی که وقتی کسان دیگری می‌خواستند معامله‌ای بکنند، صد اشکال و نقد به آن می‌کردند اما وقتی خودشان در آن شرایط افتادند عقل‌شان را از دست دادند، چرا؟ چون طمع کردند. چقدر افرادی که به بورس و نفع آن نقد می‌کردند ولی وقتی دیدند همه دارند نفع می‌کنند رفتند و بعد ضرر کردند! وقتی هم ضرر کردند متحیر و افسرده که چرا من این کار احمقانه را کردم! ریسک در کارها برای رسیدن به موفقیت خوب است اما ریسک عاقلانه. برای اینکه در کارهایمان برق طمع‌ها عقل‌های ما را از کار نیاندازد خوب است وقتی طمع داریم با فردی که عاقل است و نفعی در کار ما ندارد، مشورتی کنیم. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

در روایتی از پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) آمده است: 👈 «يا أهلَ القَرابَةِ تَزاوَروا ، ولا تَتَجاوَروا، وتَهادَوا ؛ فَإِنَّ الزِّيارَةَ تَزيدُ فِي المَوَدَّةِ، وَالتَّجاوُرَ يُحدِثُ القَطيعَةَ، وَالهَدِيَّةَ تَسُلُّ الشَّحناءَ.» اى خويشاوندان! به ديدار يكديگر برويد، ولی همسايگى نكنيد. به يكديگر هديه بدهيد ؛ زيرا ديد و بازديد ، بر دوستى مى‌افزايد و همسايگى، جدايى به بار مى‌آورد و هديه دادن، كينه را ريشه كن مى‌كند. ...... از حکمت‌های این سفارش نقل شده از پیامبر اکرم (ص)، نکات مختلفی می‌شود گفت: تجربه نشان داده است، کسانی که خیلی به هم نزدیک هستند چون توقعات زیادی از یکدیگر دارند و در زندگی یکدیگر نیز دخالت‌هایی اگرچه از سر دلسوزی و حس مسئولیت می‌کنند وقتی پیش هم یا کنار هم زندگی می‌کنند، بین آنها کم کم اختلاف می‌افتد. اما وقتی همسایه چندان قرابتی نداشته باشد از توقعات و دخالت‌ها کاسته می‌شود و بیشتر از خیرات او استفاده می‌شود. اما همسایگی نکردن مساوی قطع رابطه نیست بلکه در همین حدیث بلافاصله می‌گوید به هم سر بزنید هدیه به هم دهید و... وقتی انسان به قوم و خویش و اطراف خود محدود شود کم تجربه می‌شود و رشدش هم زیاد نمی‌شود، اسلام می‌گوید سفر کنید، هجرت کنید، دنیایتان را بزرگ کنید، ارتباطاتتان را گسترش دهید. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

✅ «قُلۡ» بگو... خداوند در قرآن بارها به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در موضوعات مختلف می‌گوید: بگو. ۱. از مجموع «بگو»‌های مختلف قرآن می‌فهمیم باید ایمان و عقاید را اظهار کرد، مؤمن باید در زندگی اصل را بر عدم تقیه بگذارد جز در جایی که ضرورت تقیه را درک کند، این گفتن و اظهار کردن موضوعیت دارد، ریا هم نیست چون مکلف به آن هستیم. 👈 «قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» 👈 «قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» 👈 «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و... ۲. آمدن لفط «قُلۡ» یعنی کلمه به کلمه قرآن، همان است که خداوند بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرده است، اگر قرآن کلام خود پیامبر اکرم و یا حکایت از یک تجربه معنوی ایشان بود باید صرفا مضامینی که بعد از لفظ «قُل» است آورده می‌شد ولی آمدن این لفظ نشان می‌دهد همه تعابیر از سوی خداوند است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) عینا آن مضامین را منتقل کرده‌اند و وجود مبارک ایشان هم مکلف به گفتن این «قُلۡ» در قرآن و هم مکلف به گفتن و اظهار مضمون آن در زندگی فردی و اجتماعی هستند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

تصور برخی از مضامین سوره الکافرون این است که منظور «الکافرون» در این سوره همه کافران هستند. یعنی ما خطاب به همه کافران می‌گوییم بین ما و شما یک خط جدایی بر قرار باشد. 👈 «لکم دینکم ولی دین» اما با توجه به روایات ذیل این آیه و نیز دیگر آیات و روایات مربوط به دعوت کافران به توحید، معلوم می‌شود منظور از «الکافرون» در آیه همه کافران نیستند، یعنی اصطلاحا «ال» در الکافرون «ال» جنس نیست بلکه ال عهد است. یعنی منظور از «الکافرون» در آیه، کافرانی است که در آن زمان مقابل حضرت رسول(ص) بودند و حضرت به شکل‌های مختلف آنها را دعوت به توحید کرده بودند و آنها دست از کفر و آزار رساندن خود برنمی‌داشتند و پیشنهاد مشرک شدن پیامبر به خدای آنها را به پیامبر می‌دادند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در روایت از امام صادق علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است: 👈 «اَلنَّوْمَ أَخُ اَلْمَوْتِ» خواب برادر مرگ است. 👈 «وَ اُسْتُدِلَّ بِهَا عَلَى اَلْمَوْتِ اَلَّذِي لاَ تَجِدُ اَلسَّبِيلَ إِلَى اَلاِنْتِبَاهِ فِيهِ وَ اَلرُّجُوعِ إِلَى صَلاَحِ مَا فَاتَ عَنْكَ» چرا خواب به مرگ تشبیه شده است؟ چون در خواب هم راهی برای درک آنچه در جریان واقعیت است و تلاش برای اصلاح آنچه از شما فوت می‌شود نداری. 👈 «وَ مَنْ نَامَ عَنْ فَرِيضَةٍ أَوْ سُنَّةٍ أَوْ نَافِلَةٍ فَاتَهُ بِسَبَبِهَا شَيْءٌ فَذَلِكَ نَوْمُ اَلْغَافِلِينَ» هرکس هنگام انجام کارهای واجب و یا انجام نافله بخوابد به سبب آن خواب چیزی را از دست می‌دهد و این خواب غافلان است. ..... پی‌نوشت: ۱. منظور از فریضه و سنت اصطلاح خاصی است که اختلافی است و ممکن است کسی بگوید هردو واجب است و کسی بگوید یکی واجب و دیگری مستحب. ۲. منظور از نافله ممکن است خصوص نمازهای نافله باشد و ممکن است کار مستحب باشد اما به قرائنی از کلام و خارج به نظر می‌رسد ظاهر در نماز نافله باشد‌. ۳. نتیجه هر وقت زیاد خوابیدیم و یا بی‌وقت خوابیدیم احساس خسران کنیم و بدانیم ضرر کرده‌ایم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

خطای بزرگ... خداوند متعال یک کار را در قرآن خطای بزرگ، نامیده‌ است. اینکه خود را از فرزند داشتن محروم کنیم چون از خرج آن می‌ترسیم! چرا خطا و اشتباه بزرگ است؟ چون خرج خودت و فرزندت با خداوند است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

🔻یکی از اصحاب امام کاظم(علیه السلام) می‌گوید به آن حضرت نامه‌ای نوشتم و عرض کردم که: 👈 «أَنِّي اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِينَ وَ ذَلِكَ أَنَّ أَهْلِي كَرِهَتْ ذَلِكَ» من پنج سال است که از فرزنددار شدن خودداری کرده‌ام؛ به دلیل اینکه همسرم با بچه‌دار شدنمان مخالف است. «إِنَّهُ يَشْتَدُّ عَلَيَّ تَرْبِيَتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّيْ‏ءِ، فَمَا تَرَى؟» چراکه به علت فقر و نداری بزرگ کردن آنها برایم سخت است. نظر شما چیست؟ ✍🏻حضرت در جواب نامۀ این‌گونه می‌نویسند: «اطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرْزُقُهُمْ» فرزند بخواه (و اقدام کن)؛ چون روزیِ فرزندان را خدا می‌دهد. ..... مطلب مرتبط: ✅ خطای بزرگ👇 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/122

در صلوات شعبانیه می‌خوانیم خداوندا قلب ما را به اطاعت خودت آباد کن. همانطور که بدن مادی انسان اعضاء و قسمت‌هایی دارد و هرکدام از اعضاء بخشی از حیات مادی بدن را تامین می‌کند، روح انسان هم چنین است. مرکز حیات روح، قلب است و هم ادراک و هم تصدیق و هم جوشش روح از آن است. قلبی که مرده باشد عبرت پذیر نیست و بر خلاف آن قلبی که زنده باشد از هرچیزی می‌تواند عبرتی بگیرد. 👈 «إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ» (ق-۳۷) قلب در آیات و روایات وقتی مربوط به روح باشد تعبیری دیگر از عقل است. حیات روح انسان به طاعت او وابسته است، هرچه بیشتر طاعت خداوند کنیم روح و عقل انسان زنده‌تر می‌شود. پس وقتی می‌خواهیم کار فرهنگی کنیم اولا باید توجهمان به زنده کردن قلب (عقل) مخاطب باشد، بعد دادن استدلال و اطلاعات صحیح. اهمیت اردوهای راهیان نور، جهادی، زیارتی از این جهت بسیار مهم است که قلب (عقل) را آباد می‌کند و جوان با قلب آباد می‌تواند استدلال و اطلاعات صحیح را درک کند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

✅ تعبیر «لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ» در آیات مختلفی آمده است: 👈 در آیه ۲۱ نور: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدً» اگر نبود فضل و رحمت خدواند هیچ یک از شما به هیچ وجه پاک نمی‌شدید. 👈 در آیه ۶۴ بقره: «فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ» اگر نبود فضل و رحمت خداوند قطعا از زیانکاران بودید. 👈 در آیه ۸۳ نساء: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا» اگر نبود فضل و رحمت خداوند، قطعا همه شما پیرو شیطان می‌شدید، جز قلیلی. 👈 در آیه ۱۴ نور: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَآ أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ» اگر فضل و رحمت خداوند در دنیا و آخرت نبود، به واسطه آنچه گفته‌اید عذابی عظیم شما را دربر می‌گرفت. و... 📌 به روایات که مراجعه می‌کنیم به عنوان مصداق تام و اصلی فضل الهی وجود حضرت محمد(ص) و مصداق تام و اصلی رحمت خداوند را وجود امیرالمؤمنین(ع) معرفی می‌کند. 👈 «فَضْلُ اَللَّهِ: مُحَمَّدٌ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، وَ رَحْمَتُهُ: عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)» خداوند واسطه‌هایی برای فیض و رحمت بر بندگان می‌خواهد و اصل و اساسی که همگان به برکت اتصال به آنها مبارک می‌شوند، حضرت رسول و امیرالمؤمنین (علیهما السلام) هستند. به همین واسطه نیز سفارش شده است ابتدا و انتهای دعای خود با صلوات بر حضرات باشد. @ayat_va_revayat

«استرجاع» یعنی یادآوری بازگشت همگان به سوی خداوند، با گفتن: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ» ما همه از خداییم و به سوی خدا باز می‌گردیم. هنگامی که مصیبتی بر ما وارد می‌شود استرجاع گفتن مستحب است تا جایی که از امام صادق (علیه السلام) روایت است: 👈 «مَنْ أُلْهِمَ اَلاِسْتِرْجَاعَ عِنْدَ اَلْمُصِيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ» کسی که به او الهام شود هنگام وارد شدن مصیبت استرجاع بگوید، بهشت بر او واجب می‌شود. 🔻 کسی که با خداوند نسبت بگیرد و رابطه امور مختلف با خداوند را بفهمد آرام می‌شود. عزا نیز یعنی نسبت و تعزیة یعنی نسبت پیدا کردن. 👈 قوله تَعَزَّى أَي انْتَسَبَ و انْتَمى. (لسان العرب , ج ۱۵, ص ۵۲) و تعزیة گفتن در مصائب یعنی یادآوری نسبت آن با خداوند تبارک و تعالی. 🔻 نقل است که امام حسین (ع) در روز عاشورا به حضرت زینب (س) فرمودند: 👈 «يا اختاه اِتَّقِي اَللَّهَ و تَعَزَّيْ بِعَزَاءِ اَللَّهِ، و اِعْلَمِي أَنَّ أَهْلَ اَلْأَرْضِ يَمُوتُونَ و أَهْلَ اَلسَّمَاءِ لاَ يَبْقَوْنَ، و أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ هٰالِكٌ إِلاّٰ وَجْه اللّه» ای خواهرم تقوای خدا پیشه کن و در مصیبت‌هایی که پیش می‌آید نسبت آن با خداوند را ببین و بدان اهل زمین همه می‌میرند و اهل آسمان هم باقی نمی‌مانند و همه چیز نابود می‌شود جز وجه الله. 📌 این دیدن نسبت امور با خداوند است که موجب می‌شود حضرت زینب (سلام الله علیها) بتوانند صبر کنند و در کاخ یزید بگویند: «ما رأیت الا جمیلا» https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت است: 👈 «اَلنِّيَاحَةُ مِنْ عَمَلِ اَلْجَاهِلِيَّةِ» نوحه‌گرى بر متوفّى از اعمال جاهليّت است. یک مصداق عامیانه نوحه‌گری امروز «آخی بلالم، بلالم» و شعرها و آوازهای این شکل است که زنان یا حتی مردان در عزا با خود می‌خوانند. نکته ۱: ظاهرا برای اینکه صدق نوحه بر آن شود عرفا باید یک طول و امتدادی هم داشته باشد و با یکبار یا دوبار اگر مختصر باشد گفتن برخی چیزها بعید است صدق نوحه کند. مثلا در محل ما رسم است برای همدردی با عزادار در هنگام مواجه با او می‌گویند کاکام کاکام یا چیزهایی شبیه این و اگر تکرار خاصی نداشته باشد بعید است صدق نوحه بر آن شود. نکته ۲: در فتاوا آنچه مسلما جایز دانسته نشده آواز خوانی به باطل است اما اگر ذکر خوبی‌ها و فضایل مرحوم باشد حکم آن در فتاوا اختلافی است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1