در آیه ۶۰ سوره مبارکه نحل آمده است: صفات بد برای کسانی است که ایمان به آخرت ندارند. یعنی اگر شما به آخرت و حساب و کتاب دقیق آنها و نتایج ابدی آن فکر کنی صفات اخلاقی شما هم درست می‌شود. به همین جهت در سفارشات اخلاقی به رفتن به قبرستان که یادآور مرگ و آخرت است زیاد توصیه شده است. قبرستان بروید تا یاد آخرت کنید و اخلاقتان خوب شود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایات است که خداوند در هر قریه‌ای یکی از دوستان و اولیاء خود و یکی از دشمنان خود و اولیائش قرار داده است. در آیه ۸۹ سوره مبارکه نحل آمده است در آخرت از هر امتی شاهدی مبعوث می‌شود. امت یعنی یک جماعتی که تحت یک شرایط واحد از پیوند اجتماعی مانند جغرافیا یا فرهنگ و زبان و دین زندگی می‌‌کنند. شاهد هم یعنی کسی که بر دیگران حجت را تمام می‌کند که با این شرایط هم می‌شد به قرب الهی و کمال رسید. با توجه به این دو معنا، در آخرت خداوند در هر قریه و قومیت و عشیره و صنفی یک ولی خود از آنها را معرفی می‌کند و او را شاهد بر آن امت می‌گیرد. به قولی عالم پر از ولی خداست فقط توفیق و چشم دیدن می‌خواهد، معمولا اولیاء خدا هم معمولی‌تر و بی‌سر و صداتر از آن هستند که فکرش را بکنیم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

تا به حال به اداره‌ای رفته‌اید که برخورداری متفاوت مدیر با کارمندان عادی (چه رسد به امثال آبدارچی) را از امکانات اداری و پذیرایی مشاهده کنید؟! قرآن سفارشی دارد که بر اساس آن نه در مورد شرکت دولتی و بیت‌المال بلکه در مورد شرکت خصوصی و اموال خصوصی هم می‌توان گفت: شما هرچه دارید از نعمت و تفضل خداوند است نه اینکه از خودتان باشد و از نعمت‌هایتان است پس با آنان که زیر دست شما هستند به طور مساوی برخوردار شوید. اصطلاحا سر یک سفره بنشینید، مثل هم بپوشید و همه در برخورداری یکسان باشید و مقامات و مالکیت‌ها موجب عدم تساوی در برخورداری نشود که اگر شود انکار نعمت بودن آن تفضل و نعمت خداوند است. وقتی شما بیشتر برخوردار باش که از استحقاق و توان خودت بوده است اما هرچه هست از خداوند است. ...... البته این مطلب کلی را در مقام فتوا اگر باشد باید با تفصیلاتش دقیق‌تر گفت که این سفارش واجب است یا مستحب؟حدود آن چیست؟ و... کار به جایی نکشد عده‌ای با این چنین مواردی مالکیت خصوصی و انتفاع خصوصی از اموال شخصی را به کلی نفی کنند که مسلما این مورد هم باز با قیودی در دین تایید شده است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

رهق به معنی سختی و رنج است. در قرآن دو مرتبه این تعبیر آمده است و هر دو هم در سوره جن و از زبان مؤمنین از اجنه است. در آیه ۱۳ از سوره جن می‌گویند: «وَأَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦۖ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَلَا رَهَقٗا» ما وقتی هدایت را از کلام الله شنیدیم به آن ایمان آوردیم و هرکس به خداوند که رب العالمین است ایمان بیاورد نه ترسی دارد و نه سختی و رنجی. آیه دیگر آیه ۶‌ام است و یک قاعده را بیان می‌کند: کسانی از انسان که برای حل مشکلات خود به جنیان پناه می‌برند جز بر رهق آنها یعنی سختی و مشکلاتشان افزوده نمی‌شود. در زندگی کسانی که به دنبال ارتباط با اجنه می‌روند مشکلات ایجاد می‌شود و اگر هم یک مشکل ساده را اصلاح کنند، مشکلات بزرگ‌تر و پیچیده‌تری درست می‌کنند. ..... یکی از اساتید از باب مشاهدات و تجربه تاکید می‌کردند که این قاعده مربوط به مطلق استفاده از جن حتی اجنه خوب است. پیشنهاد ایشان ارتباط گرفتن با اولیاء الله و ملائک بود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از چیزهایی که خداوند به آن امر می‌کند عدالت ورزیدن، احسان کردن و بخشش کردن به خویشاوندان است. یک نکته اینکه: یأمر یعنی این امر همیشگی و پیوسته است و همیشه باید چنین بود، با یک بار کفایت نمی‌کند و باید دنبال بهانه بود برای انجام آن. نکته بعد: ظهور اولیه امر کردن خداوند به چیزی، در واجب بودن آن چیز است و اگر انجام ندادیم در مسیر کمال میزان زیادی عقب خواهیم ماند و در آخرت مؤاخذه و در واقع محروم خواهیم شد. نکته آخر اینکه: مصداق تام و کامل بخشش به خویشان خود، هدیه دادن به پدر و مادر و همسر است که عناوین ثواب دیگر هم بر آن صادق است و عملا با یک تیر چند نشان زدن است‌. 😊🌷پیشاپیش میلاد بانوی دو عالم و روز زن مبارک.🌷😊 https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

تذکر این نکته هم خوب است که در این متن‌ها: ۱. بنده نه شأنیت فتوا را دارم و نه در مقام آن هستم. ۲. زبان آیات و روایات در تخاطب با توده توصیه توامان اخلاقی و فقهی و تفکیک نکردن مستحب و واجب است. این تفکیک اگرچه واقعا هست اما در تخاطب آیات و روایات نه اخلاق و فقه جدا است و نه واجب و مستحب. این تفکیک‌ها برای رسالت علم فقه و اخلاق و دقت تخصصی آن لازم است اما در تبلیغ سفارش‌های دین، با توجه به سیره علما استفاده از همین سبک آیات و روایات خوب است.

در روایتی از امام رضا (علیه السلام) آمده است: بخدا خوش گمان باشيد. زيرا خداى «عز و جل» مي‌فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويشم، اگر گمان او خوبست، رفتار من خوب و اگر بد است، رفتار من هم بد باشد. «أَحْسِنِ اَلظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ بِي إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً» .... کتاب‌های موفقیت پر است از توصیه مثبت اندیشین و امیدوار بودن. دین می‌گوید مثبت اندیش و امیدوار باش اما نه همینطوری بلکه به خدایی که همه چیز در دست او است و عالم و قادر مطلق است، امیدوار باش و هرچه شد تفال به خیری بزن که خدا برایت کنار گذاشته. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در آیه ۹۱ سوره مبارکه نحل خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید به عهد خود عمل کنید و قسم خود را نشکنید. بعد از این توصیه معنای قسم و این نکته که چرا باید مقید به نشکستن قسم بود را توضیح می‌دهد: «وَقَدۡ جَعَلۡتُمُ ٱللَّهَ عَلَيكُمۡ كَفِيلًاۚ» کفیل یک اصطلاح خاص در فقه و حقوق است، وقتی کسی نیاز به ضامن دارد کسی ضامن او می‌شود که اگر این فرد به عهد خود وفا نکرد من ضامن جبران آن هستم، این فرد ضامن را کفیل می‌گویند، وقتی کسی ضامن ندارد قسم می‌خورد و آنچه را به آن قسم خورده است ضامن وفای به عهدش قرار می‌دهد. وقتی کسی به خداوند قسم می‌خورد تا به عهدش وفا کند، یعنی اگر من به این عهد خود وفا نکردم طرف حساب من خداوند باشد و طرف حساب شما هم خداوند باشد. کسی که قسم می‌خورد و کسی که قسم را به عنوان تضمین وفای به عهد او، قبول می‌کند، عوض کفیل، خداوند را وارد معامله می‌کنند، پذیرنده قسم می‌پذیرد جبران شکسته شدن عهد با خداوند باشد و دومی می‌پذیر طرف مقابلش خداوند باشد که می‌داند او نتوانست و ناخواسته قسمش را شکست یا دانسته و با وجود توان شکست و در این صورت عقوبتش با خداوند باشد. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایتی از امیر المؤمنین (علیه السلام) آمده است: «إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّكْرِ.» وقتی حواشی و جوانب نعمت به شما رسید آن متن و اصل نعمت را با کمی شکر فراری ندهید. ..... نعمت‌ها و عقوبت‌های الهی مانند باران و طوفان است، قبل از اینکه خودش بیاید نشانه‌هایش می‌آید، ابرها نشانه باران یا طوفان هستند. وقتی نعمت بزرگی در تقدیر انسان است قبلش نعمت کوچکی نسبت به آن، می‌آید اگر قدردانی کردی و شاکر بودی آن نعمت بزرگ هم نصیبت می‌شود. عقوبت هم همینطور است، قبل از عقوبت بزرگتر یک نشانه‌هایی می‌آید اگر استغفار کردی و صدقه دادی آن عقوبت بزرگتر دفع می‌شود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

عامل اصلی بدبختی و سقوط هر کس خودش است، عوامل محیطی فقط بستر ساز است که همان عوامل هم اگر به خدا اتکا کنیم نمی‌تواند موجب سقوط شوند. مهم‌ترین عامل سقوط و انحراف بیرونی شیطان و حزب او هستند که خداوند در آیات ۹۹ و ۱۰۰ سوره مبارکه نحل در مورد آنها می‌گوید آنها هیچ تسلطی بر اهل ایمان، ندارند، سلطه شیطان بر کسانی است که خودخواسته از او تبعیت می‌کنند و به خداوند مشرک می‌شوند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از امام صادق عليه السّلام روایت است: ميوۀ باغت را شبانه مچين. كشت خود را شبانه جمع مكن، قربانيت را نيز شبانه مكش و شبانه بذرافشانى نكن وگرنه قانع و معترّى نخواهى يافت كه فرمان خدا را اطاعت كنى. پرسيدم: قانع و معترّ كدام است‌؟ فرمود: قانع كسى است كه هرچه دريافت كند، تشكّر مى‌كند. معترّ كسى است كه به عنوان رهگذر مى‌آيد و با زبان حال، درخواست و مسألت دارد. اگر كشت خود را شبانه جمع كنى، سائلى نخواهى يافت كه فرمان خدا را دربارۀ او اطاعت كنى، آنجا كه مى‌فرمايد:«حقّ‌ برداشت را در روز چيدن محصول بپردازيد» يعنى در روز درو، يك مشت يك مشت از خوشه‌ها و چون از پوست جدا شود، يك مشت يك مشت از دانه‌ها به فقيران و مساكين بدهيد، و به‌همين كيفيّت، موقع ميوه‌چينى. تخم‌افشانى و زراعت را نيز شبانه انجام مده، چرا كه بايد يك مشت يك مشت از بذر زمين به گدايان و سائلان تقديم كنى، همان‌طور كه روز برداشت، از حاصل زمين مى‌پردازى. ...... ظاهرا هنگام رسیدن به محصول و ثمر منحصر در وقت درو و میوه چینی نیست، خداوند حقی در محصول و ثمره کارهای ما برای فقرا قرار داده است و این غیر از خمس و زکات است. «وَأَنْفِقُوا خَيْرًا لِأَنْفُسِكُمْ ۗ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(تغابن-۱۶) انفاق كنید كه برای شما بهتر است؛ و كسانی كه خود را از بخل و حرص حفظ کنند، آنها پیروز واقعی هستند. 📌خداوند می‌خواهد ما از بخل و حرص نجات یابیم تا بازی دنیا را پیروز شویم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایتی از کتاب تحف‌العقول، حضرت امیر(علیه السلام) مردم را به سه دسته تقسیم می‌کنند: 🔹مردم یا عالم ربانى‌اند و یا کسانی که در پی علم و دانش‌اند و در راه نجات هستند و یا نه عالم ربانی هستند و نه در پی علم و دانش؛ این‌ها بدبخت‌هایی هستند که همچون توده‌ای از پشه با هر صدا و وزش بادی تغییر جهت می‌دهند. 🔸«النَّاسُ ثَلَاثَةٌ عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ النَّجَاةِ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ‏ أَتْبَاعُ كُلِ‏ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ» 🔹این جماعت از نور علم و دانش بهرمند نشده‌اند تا هدایت شوند و به یک تکیه‌گاه مطمئن پناه‌نبرده‌اند تا نجات یابند. 🔸«لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ فَيَهْتَدُوا وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ فَيَنْجُوا» https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1