یکی از مبلغان بین‌المللی می‌گفت، یکی از عالمان اهل سنت شیعه شده بود. از او سوال کردم چه شد که شیعه شدی؟! گفت: من یک آیه از قرآن را مهندسی معکوس کردم. دیدم قرآن می‌گوید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا» دشمن‌‌ترین دشمنان با کسانی که ایمان آورده‌اند، یهود است بعد مشرکین. از خودم پرسیدم الان چه جریانی بین مسلمانان است که یهود با آن بیشترین دشمنی را دارد؟! دیدم ایران است، فهمیدم اینها مؤمن واقعی هستند. ..... پی‌نوشت: در همین رابطه کلیپ کابوس نتانیاهو و کلیپ تحلیل شبکه الجزیره از بهبود رابطه ایران و عربستان را ببینید.

در روایت است، مردم نزد حضرت امیر(ع) آمدند و از حضرت خواستند که فقیه را برای آنها تعریف کند. حضرت هم فرمودند فقیه را آنطور که حق آن است برای شما تعریف می‌کنم: فقیه کسی است که به مردم حکم جواز در معصیت خداوند ندهد و آنان را هم از رحمت خداوند مأیوس نکند و نیز آنان را از مکر خداوند امان ندهد و قرآن را با رغبت به غیر آن کنار نگذارد. بعد از آن حضرت توصیه‌های عمومی کردند که بی‌ارتباط با قبل نیست و شاید وجه آن این باشد که ماحصل پیروی از این توصیه‌ها تبدیل شدن به آنچنان فقیهی است. 👈 «أَلَا لَا خَيْرَ فِي قِرَاءَةٍ لَا تَدَبُّرَ فِيهَا» بدانید و آگاه باشید خیری در قرائتی که تدبر در آن نباشد، نیست. بدانید و آگاه باشید که خیری در عبادت بدون تفقه (فهم عمیق) نیست و بدانید و آگاه باشید، خیری در رفتارهای دینی که ورع در آن نباشد، نیست. .......... 🔻 قسمتی که مورد اشاره حقیر به ویژه برای این ایام است، فراز مربوط به قرائت قرآن است، سنت جزء خوانی، سنت بسیار خوبی است اما نباید این سنت مانع تدبر در قرآن باشد. مثلا سبک‌هایی مثل قم که قبل از هر چند فراز یک مفسر آن فرازها را توضیح می‌دهد خیلی خوب است حتی اگر از حجم قرائت روزانه کاسته شود. متاسفانه همت اصلی مردم در قرائت قرآن مانند کاسبی شده است که هرچه بیشتر آیات را بخوانم تا ثواب یک دور قرائت قرآن را برده باشم و حالا در ماه‌‌های غیر رمضان هم نخواندم جبران آن بشود! از طرفی معلوم نیست اگر همین جلسات جزء خوانی نباشد، جلسات تفسیر هم باشد، از طرفی اصل و اساس، فهم و تفسیر قرآن است. پس بهتر است در ضمن جلسات جزء خوانی تفسیر را خیلی جدی بگیریم. @ayat_va_revayat

🔻 مهم‌ترین و بالاترین مستندی که برای فضیلت شب قدر ذکر شده است، آیه: «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ‏ أَلْفِ‏ شَهْرٍ» است. در سند صحیفه سجادیه از امام صادق(علیه السلام) روایت است: 👈 «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ‏ أَلْفِ‏ شَهْرٍ» تَمْلِكُهَا بَنُو أُمَيَّةَ لَيْسَ فِيهَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ... خداوند به پیامبر اکرم می‌فرمایند یک شب قدر برای تو با برکت‌تر و با فضیلت‌تر است از هزار ماهی که در حکومت بنی‌امیة باشد و در آن هزار ماه شب قدری نباشد. 🔻 از قید «تَمْلِكُهَا بَنُو أُمَيَّةَ» معلوم می‌شود ملاک مقایسه فضیلت شب قدر با ماه‌های تحت حکومت امام عادل نیست بلکه این فضیلت در مقایسه با ماه‌هایی است که مؤمنین تحت حکومت طاغوت زندگی کنند. 🔻 در روایتی از امام صادق(علیه السلام) سوال می‌شود: 👈 «كَيْفَ تَكُونُ لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ؟» چگونه شب قدر ارزشش از هزار ماه بالاتر است؟ حضرت پاسخ می‌دهند: «الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا خَيْرٌ مِنَ الْعَمَلِ فِي أَلْفِ شَهْرٍ لَيْسَ فِيهَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ» اعمال صالح در این شب بالاتر از هزار شبی است که در آن شب قدر نباشد. 📌این روایت در مقام توضیح ملاک مقایسه شب قدر نیست بلکه در مقام چگونگی فضیلت داشتن شب قدر است، یعنی فضیلت آن با ضریب مثبت پیدا کردن اعمال در آن است. 🔻 «لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ‏ أَلْفِ‏ شَهْرٍ» در عین بیان فضیلت شب قدر اشاره به بی‌‌ارزشی اعمال صالح تحت حکومت طاغوت دارد، اشاره به ضریب منفی حکومت طاغوت در اعمال انسان و ضریب مثبت حکومت امام عادل در اعمال مؤمنین دارد.

📌متن کامل توضیحات این حدیث را در قالب یک پست در یاداشت زیر آورده‌ام.👇 https://eitaa.com/sharhe_hal/4855

در روایت است هرکس در شب ۲۳ رمضان سوره‌های عنکبوت و روم را بخواند از اهل بهشت خواهد بود. امیدوارانه این سوره‌ها را امشب بخوانیم تا روزی که دنبال بهانه برای بخشش هستند این امید امروز ما بهانه خوبی برای پاداش بهشت گرفتن باشد. @ayat_va_revayat

در آیه ۱۷ سوره مبارکه سبأ خداوند تبارک و تعالی می‌گوید: «ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِيٓ إِلَّا الْكَفُورَ» «نُجَازِيٓ» یعنی مجازات می‌کنیم. «الْكَفُورَ» یعنی کسی که بسیار اهل کفران است. معنای آیه می‌شود: با این عذاب مجازاتشان کردیم در برابر آن كفرهایشان. آیا جز بسیار كفران كننده را كیفر می‌دهیم؟ از رحمت خداوند است که کافر را مجازات نمی‌کند بلکه کفور یعنی بسیار کفران کننده را مجازات می‌کند. عبارت «هَلْ نُجَازِيٓ إِلَّا الْكَفُور» وقتی در سیاق سوال مطرح می‌شود یعنی توقع است خودتان بدانید که از خداوند رحیم و رئوف غیر از این توقع نیست که فقط آنکه خیلی کفران و لجاجت می‌کند را مجازات کند، نه آنکه موردی کفران و اشتباه کرد. نکته بعد اینکه هرچه هم مجازات می‌شوید فقط به خاطر کفران زیاد شما است. اگر کفران خودمان را درست کنیم دیگر خبری از مجازات نخواهد بود. اگر کفور بودن را کنار بگذاریم، همه مشکلات حل خواهد شد، کفور بودن یک حالت نفسانی است، یعنی ناراضی بودن، ندیدن نعمت‌ها و به تعبیر امروزی منفی باف شدن مثبت اندیش نبودن، همه‌اش نیمه خالی لیوان را دیدن. مثبت اندیش باشیم، راضی و شاکر باشیم، این حالت ذهنی که درست شود همه مشکلات بعد از آن حل خواهد شد. @ayat_va_revayat

فَقَدْ جَآءَ أَشْرَاطُهَا... قیامت به قدری نزدیک است که علائم آن پدیدار شده است. ما در لبه آخر دنیا هستیم. برخی آثار مربوط به انسان‌هایی که بدون تمدن در ایران زندگی می‌کرده‌اند تا ۱۰۰ هزار سال پیش از میلاد و در هند تا ۲۰۰ هزار سال یافت شده است و ظاهرا تاریخ آن انسان‌ها مربوط به پیش از حضور اولین نبی خدا یعنی حضرت آدم بوده است. قدیمی‌ترین شهری که تا کنون بقایای آن کشف شده است، مربوط به ۵۲۰۰ سال قبل، در تمدن سومری‌ها در عراق بوده است. در چین نیز بقایای تمدن و شهرها در ۵ هزار سال قبل و در هند و ایران تا ۳ هزار سال قبل یافت شده است. در روایات عمر حضرت آدم(ع) ۹۳۰ سال و به ترتیب پس از ایشان عمر حضرت ادریس(ع) ۳۶۵، حضرت نوح ۱۲۰۰، حضرت هود(ع) ۴۶۰، حضرت صالح(ع) ۲۸۰ سال و همگی در محدوده عراق و در نجف اشرف دفن شده‌اند و بعد از آنها اندک اندک عمر انسان‌ها کم و کمتر شده است. اما در مجوع با توجه به گزارش‌های مختلف فاصله بین حضرت آدم تا نبی مکرم اسلام قریب به ۶۸۶۰ سال بیشتر نمی‌شود. وقتی به این بازه‌ها و گذشت ۱۴۰۰ سال از عصر حضرت رسول (ص) می‌نگریم و توجه کنیم به اینکه خداوند در زمان نبی مکرم اسلام پدیدار شدن علائم قیامت را خبر می‌دهد، معلوم می‌شود از عمر دنیا و حوادث پیش رویش چیز زیادی هم باقی نمانده است. شاید زمان باقی مانده برای عمر کوتاه من و شما زیاد باشد اما در افق تاریخ زمان ظهور دولت حق پیش از قیامت و خود قیامت و بسته شدن تاریخ بشر باید خیلی نزدیک باشد‌. @ayat_va_revayat

از ویژگی‌های متقین در خطبه معروف امیرالمؤمنین (علیه السلام) به همام، این است که: اگر عملی کوچکی انجام دادند راضی نمی‌شوند، اگر عمل بزرگی هم انجام دادند آن را بزرگ نمی‌شمارند. نفس خود را متهم می‌کنند و از اعمال خود می‌ترسند. ..... بایست به نفس خود سوء ظن داشت و بدبین بود، باید نفس را متهم کرد. خیلی از ما مذهبی‌ها از این سوراخ خودستایی، فریب شیطان را می‌خوریم و ضررها می‌کنیم. مقابل خود را متهم کردن، خودستایی و خوش بین بودن به خود است و در قرآن این ویژگی وصف کسانی است که تلاش‌هایشان در دنیا ضایع شده است، کسانی که فکر می‌کنند عجب کار خوبی دارند می‌کنند! 👈 «الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا» (کهف - ۱۰۴) به خود خوشگمان هستند و فکر می‌کنند هدایت یافته هستند. 👈 «إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَآءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» (اعراف - ۳۰) اگر سخت با خودت حساب کردی، خدا خوب حساب می‌کند. متقی هرکاری که می‌کند برمی‌گردد و یک عیبی از آن می‌گیرد، هیچ عملی از خود را عمل قابل و درست به حساب نمی‌آورد، خود را متهم به ریا و خجالت‌زده می‌کند، خود را متهم به شهرت طلبی می‌کند. البته دقت شود، تذکر مهم: متقی خود را نفس خود و حساب‌کشی از خودش متهم می‌کند نه در انظار مردم و آشکار. این حساب‌کشی بعد از عمل است و برای عجب پیدا نکردن، نه قبل از عمل، قبل از عمل باید تلاش خود را کرد تا عمل‌ را کامل و درست انجام داد. اگر این اتهام قبل از عمل باشد، فریب شیطان است و بعد از عمل نشانه تقوا. @ayat_va_revayat

دبیرستان که بودم، یکی از رفقایم خیلی به دنبال شهوت بود، آن موقع‌ها یاهو مسنجر و چت بود و اوایل از آن فضاها شروع کرد، بعد فیلم‌های مستهجن نگاه می‌کرد، هرچه را هم شروع می‌کرد تا تهش می‌رفت... با من هم رفیق بود و نصیحتش می‌کردم که زندگی خودت را به گند کشیدی همه وقت و فکرت رفته دنبال این چیزا، خودش هم خسته شده بود و نمی‌خواست ادامه دهد ولی زورش نمی‌رسید. یک بار می‌گفت الان به جایی رسیده‌ام که اگر یک خانم کاملا برهنه را جلویم بیاورند هیچ‌گونه لذتی نمی‌برم و آرام هم ندارم. همه‌اش دنبال یک سبک و مدل جدید بود تا آرام شود ولی به جایی رسیده بود که مدل و سبک جدیدی نبود و آتش درونش زبانه می‌کشید و جانش را می‌سوزاند‌. احساس خیلی بدی داشت. راست می‌گویند که وقتی برهنگی آزاد شود چشم و دل سیر می‌شود، بله از آن حدی که مقابلش است کم کم سیر می‌شود و حدود بیشتر و مدل‌های بیشتری از برهنگی و عرضه شدن را طلب می‌کند. هرچه بی‌قیدتر شویم، هم زن تمام زندگی‌اش می‌شود فکر کردن به نوع جدیدی از عرضه شدن و وقتی کارایی خود را از دست داد به افسردگی می‌افتد و هم مرد آتش درونش شعله‌ورتر می‌شود و جانش را می‌سوزاند. 👈 «بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ» بلکه انسان می‌خواهد دائما پرده‌دری جدیدی بکند! .... 📌حجاب از بهترین خدمات اسلام به جامعه است، از بهترین خدمات برای آرامش زن و مرد. @ayat_va_revayat

در نمازها هر روز حداقل ۱۰ بار می‌خوانیم: خداوندا ما را به راه راست (درست) هدایت کن. راه درست یک نشانه می‌خواهد برای گم نشدن، یک هادی که تحریف‌ها و اشتباهات مسیر را اصلاح کند. برخی گفتند کتاب خدا برای هدایت ما کافی است، اما اگر کتاب خدا برای هدایت کافی بود این همه تفسیرهای متعدد و مختلف از آن نمی‌شد. بشر همیشه برای هدایت، یک مرجع (پیشوای) زنده که کلامش فصل الخطاب باشد و انحرافات را بشناسد و جلو آنها را بگیرد، نیاز دارد. همه ادیان به مرور تحریف شدند و بخشی از کار همه انبیاء، احیاء معارف دین تحریف شده سابق بود: 👈 «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِيٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِٓ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰٓ...» (شورا -۱۳) دین اسلام نیز از آسیب تحریف به دور نیست. تفاوت اسلام با ادیان سابق این است که بعد از آن دین و پیامبر جدیدی نیست اما نیاز آن به حفظ شدن از تحریف توسط پیشوای زنده، عالم و عادل در همه زمان‌ها باقی است. در روایتی از پیامبر اکرم(ص) است: 👈 «يَحْمِلُ هَذَا اَلْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ وَ يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ اَلْغَالِينَ وَ اِنْتِحَالَ اَلْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ اَلْجَاهِلِينَ.» در همه نسل‌ها افراد عادلی را خداوند قرار داده است که مقابل تحریف غلو کنندگان، سرقت اهل باطل و تاویل بردن‌های جاهل‌ها می‌ایستند و دین را حفظ می‌کند. 📌 سنت هدایت و دستگیری خداوند در هیچ نسل و زمانی تعطیل پذیر نیست، ماییم که باید از میان عالمان عادل پیشوایان هدایت کننده به راه درست را بیابیم و به آنها اقتدا کنیم. @ayat_va_revayat

قناعت را برخی طوری ترجمه می‌کنند که موافق وجدان و فطرت بشر نیست و عمدتا نزد افراد مقبول واقع نمی‌شود. قناعت را: «به کم ساختن» ترجمه می‌کنند و بس! اما وقتی در روایات دقیق شوی قناعت مدح شده مقابل طمع است. از امیر المؤمنین روایت است: 👈 «اَلْحُرُّ عَبْدٌ مَا طَمِعَ وَ اَلْعَبْدُ حُرٌّ إِذَا قَنِعَ» انسان آزاد بنده می‌شود وقتی طمع می‌کند و انسان عبد آزاد می‌شود وقتی قناعت می‌کند. قناعت خوب یعنی به کم خود ساختن و طمع نکردن به مال و دست دیگری. قناعتی که با طمع جمع می‌شود، مذموم است چراکه می‌شود تنبلی و نداری و تلاش نکردن برای پیشرفت و توسعه زندگی. قناعتی که با طمع جمع نمی‌شود، ممدوح است چراکه می‌شود: عزت. «عَزَّ مَنْ قَنِعَ» کدام قناعت موجب عزت است؟! آنی که به معنای حقیر نکردن خود و فریب ندادن خود با طمع است. «اَلطَّامِعُ فِي وِثَاقِ اَلذُّلِّ» طمع کننده در بند حقارت است. اما کسی که به کم خود نسازد و تلاش کند برای توسعه در زندگی، برخلاف آن معنا، عزیز است. @ayat_va_revayat