📌متن کامل توضیحات این حدیث را در قالب یک پست در یاداشت زیر آورده‌ام.👇 https://eitaa.com/sharhe_hal/4855

در روایت است هرکس در شب ۲۳ رمضان سوره‌های عنکبوت و روم را بخواند از اهل بهشت خواهد بود. امیدوارانه این سوره‌ها را امشب بخوانیم تا روزی که دنبال بهانه برای بخشش هستند این امید امروز ما بهانه خوبی برای پاداش بهشت گرفتن باشد. @ayat_va_revayat

در آیه ۱۷ سوره مبارکه سبأ خداوند تبارک و تعالی می‌گوید: «ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُمْ بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِيٓ إِلَّا الْكَفُورَ» «نُجَازِيٓ» یعنی مجازات می‌کنیم. «الْكَفُورَ» یعنی کسی که بسیار اهل کفران است. معنای آیه می‌شود: با این عذاب مجازاتشان کردیم در برابر آن كفرهایشان. آیا جز بسیار كفران كننده را كیفر می‌دهیم؟ از رحمت خداوند است که کافر را مجازات نمی‌کند بلکه کفور یعنی بسیار کفران کننده را مجازات می‌کند. عبارت «هَلْ نُجَازِيٓ إِلَّا الْكَفُور» وقتی در سیاق سوال مطرح می‌شود یعنی توقع است خودتان بدانید که از خداوند رحیم و رئوف غیر از این توقع نیست که فقط آنکه خیلی کفران و لجاجت می‌کند را مجازات کند، نه آنکه موردی کفران و اشتباه کرد. نکته بعد اینکه هرچه هم مجازات می‌شوید فقط به خاطر کفران زیاد شما است. اگر کفران خودمان را درست کنیم دیگر خبری از مجازات نخواهد بود. اگر کفور بودن را کنار بگذاریم، همه مشکلات حل خواهد شد، کفور بودن یک حالت نفسانی است، یعنی ناراضی بودن، ندیدن نعمت‌ها و به تعبیر امروزی منفی باف شدن مثبت اندیش نبودن، همه‌اش نیمه خالی لیوان را دیدن. مثبت اندیش باشیم، راضی و شاکر باشیم، این حالت ذهنی که درست شود همه مشکلات بعد از آن حل خواهد شد. @ayat_va_revayat

فَقَدْ جَآءَ أَشْرَاطُهَا... قیامت به قدری نزدیک است که علائم آن پدیدار شده است. ما در لبه آخر دنیا هستیم. برخی آثار مربوط به انسان‌هایی که بدون تمدن در ایران زندگی می‌کرده‌اند تا ۱۰۰ هزار سال پیش از میلاد و در هند تا ۲۰۰ هزار سال یافت شده است و ظاهرا تاریخ آن انسان‌ها مربوط به پیش از حضور اولین نبی خدا یعنی حضرت آدم بوده است. قدیمی‌ترین شهری که تا کنون بقایای آن کشف شده است، مربوط به ۵۲۰۰ سال قبل، در تمدن سومری‌ها در عراق بوده است. در چین نیز بقایای تمدن و شهرها در ۵ هزار سال قبل و در هند و ایران تا ۳ هزار سال قبل یافت شده است. در روایات عمر حضرت آدم(ع) ۹۳۰ سال و به ترتیب پس از ایشان عمر حضرت ادریس(ع) ۳۶۵، حضرت نوح ۱۲۰۰، حضرت هود(ع) ۴۶۰، حضرت صالح(ع) ۲۸۰ سال و همگی در محدوده عراق و در نجف اشرف دفن شده‌اند و بعد از آنها اندک اندک عمر انسان‌ها کم و کمتر شده است. اما در مجوع با توجه به گزارش‌های مختلف فاصله بین حضرت آدم تا نبی مکرم اسلام قریب به ۶۸۶۰ سال بیشتر نمی‌شود. وقتی به این بازه‌ها و گذشت ۱۴۰۰ سال از عصر حضرت رسول (ص) می‌نگریم و توجه کنیم به اینکه خداوند در زمان نبی مکرم اسلام پدیدار شدن علائم قیامت را خبر می‌دهد، معلوم می‌شود از عمر دنیا و حوادث پیش رویش چیز زیادی هم باقی نمانده است. شاید زمان باقی مانده برای عمر کوتاه من و شما زیاد باشد اما در افق تاریخ زمان ظهور دولت حق پیش از قیامت و خود قیامت و بسته شدن تاریخ بشر باید خیلی نزدیک باشد‌. @ayat_va_revayat

از ویژگی‌های متقین در خطبه معروف امیرالمؤمنین (علیه السلام) به همام، این است که: اگر عملی کوچکی انجام دادند راضی نمی‌شوند، اگر عمل بزرگی هم انجام دادند آن را بزرگ نمی‌شمارند. نفس خود را متهم می‌کنند و از اعمال خود می‌ترسند. ..... بایست به نفس خود سوء ظن داشت و بدبین بود، باید نفس را متهم کرد. خیلی از ما مذهبی‌ها از این سوراخ خودستایی، فریب شیطان را می‌خوریم و ضررها می‌کنیم. مقابل خود را متهم کردن، خودستایی و خوش بین بودن به خود است و در قرآن این ویژگی وصف کسانی است که تلاش‌هایشان در دنیا ضایع شده است، کسانی که فکر می‌کنند عجب کار خوبی دارند می‌کنند! 👈 «الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا» (کهف - ۱۰۴) به خود خوشگمان هستند و فکر می‌کنند هدایت یافته هستند. 👈 «إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَآءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» (اعراف - ۳۰) اگر سخت با خودت حساب کردی، خدا خوب حساب می‌کند. متقی هرکاری که می‌کند برمی‌گردد و یک عیبی از آن می‌گیرد، هیچ عملی از خود را عمل قابل و درست به حساب نمی‌آورد، خود را متهم به ریا و خجالت‌زده می‌کند، خود را متهم به شهرت طلبی می‌کند. البته دقت شود، تذکر مهم: متقی خود را نفس خود و حساب‌کشی از خودش متهم می‌کند نه در انظار مردم و آشکار. این حساب‌کشی بعد از عمل است و برای عجب پیدا نکردن، نه قبل از عمل، قبل از عمل باید تلاش خود را کرد تا عمل‌ را کامل و درست انجام داد. اگر این اتهام قبل از عمل باشد، فریب شیطان است و بعد از عمل نشانه تقوا. @ayat_va_revayat

دبیرستان که بودم، یکی از رفقایم خیلی به دنبال شهوت بود، آن موقع‌ها یاهو مسنجر و چت بود و اوایل از آن فضاها شروع کرد، بعد فیلم‌های مستهجن نگاه می‌کرد، هرچه را هم شروع می‌کرد تا تهش می‌رفت... با من هم رفیق بود و نصیحتش می‌کردم که زندگی خودت را به گند کشیدی همه وقت و فکرت رفته دنبال این چیزا، خودش هم خسته شده بود و نمی‌خواست ادامه دهد ولی زورش نمی‌رسید. یک بار می‌گفت الان به جایی رسیده‌ام که اگر یک خانم کاملا برهنه را جلویم بیاورند هیچ‌گونه لذتی نمی‌برم و آرام هم ندارم. همه‌اش دنبال یک سبک و مدل جدید بود تا آرام شود ولی به جایی رسیده بود که مدل و سبک جدیدی نبود و آتش درونش زبانه می‌کشید و جانش را می‌سوزاند‌. احساس خیلی بدی داشت. راست می‌گویند که وقتی برهنگی آزاد شود چشم و دل سیر می‌شود، بله از آن حدی که مقابلش است کم کم سیر می‌شود و حدود بیشتر و مدل‌های بیشتری از برهنگی و عرضه شدن را طلب می‌کند. هرچه بی‌قیدتر شویم، هم زن تمام زندگی‌اش می‌شود فکر کردن به نوع جدیدی از عرضه شدن و وقتی کارایی خود را از دست داد به افسردگی می‌افتد و هم مرد آتش درونش شعله‌ورتر می‌شود و جانش را می‌سوزاند. 👈 «بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ» بلکه انسان می‌خواهد دائما پرده‌دری جدیدی بکند! .... 📌حجاب از بهترین خدمات اسلام به جامعه است، از بهترین خدمات برای آرامش زن و مرد. @ayat_va_revayat

در نمازها هر روز حداقل ۱۰ بار می‌خوانیم: خداوندا ما را به راه راست (درست) هدایت کن. راه درست یک نشانه می‌خواهد برای گم نشدن، یک هادی که تحریف‌ها و اشتباهات مسیر را اصلاح کند. برخی گفتند کتاب خدا برای هدایت ما کافی است، اما اگر کتاب خدا برای هدایت کافی بود این همه تفسیرهای متعدد و مختلف از آن نمی‌شد. بشر همیشه برای هدایت، یک مرجع (پیشوای) زنده که کلامش فصل الخطاب باشد و انحرافات را بشناسد و جلو آنها را بگیرد، نیاز دارد. همه ادیان به مرور تحریف شدند و بخشی از کار همه انبیاء، احیاء معارف دین تحریف شده سابق بود: 👈 «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِيٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِٓ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰٓ...» (شورا -۱۳) دین اسلام نیز از آسیب تحریف به دور نیست. تفاوت اسلام با ادیان سابق این است که بعد از آن دین و پیامبر جدیدی نیست اما نیاز آن به حفظ شدن از تحریف توسط پیشوای زنده، عالم و عادل در همه زمان‌ها باقی است. در روایتی از پیامبر اکرم(ص) است: 👈 «يَحْمِلُ هَذَا اَلْعِلْمَ مِنْ كُلِّ خَلَفٍ عُدُولُهُ وَ يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ اَلْغَالِينَ وَ اِنْتِحَالَ اَلْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ اَلْجَاهِلِينَ.» در همه نسل‌ها افراد عادلی را خداوند قرار داده است که مقابل تحریف غلو کنندگان، سرقت اهل باطل و تاویل بردن‌های جاهل‌ها می‌ایستند و دین را حفظ می‌کند. 📌 سنت هدایت و دستگیری خداوند در هیچ نسل و زمانی تعطیل پذیر نیست، ماییم که باید از میان عالمان عادل پیشوایان هدایت کننده به راه درست را بیابیم و به آنها اقتدا کنیم. @ayat_va_revayat

قناعت را برخی طوری ترجمه می‌کنند که موافق وجدان و فطرت بشر نیست و عمدتا نزد افراد مقبول واقع نمی‌شود. قناعت را: «به کم ساختن» ترجمه می‌کنند و بس! اما وقتی در روایات دقیق شوی قناعت مدح شده مقابل طمع است. از امیر المؤمنین روایت است: 👈 «اَلْحُرُّ عَبْدٌ مَا طَمِعَ وَ اَلْعَبْدُ حُرٌّ إِذَا قَنِعَ» انسان آزاد بنده می‌شود وقتی طمع می‌کند و انسان عبد آزاد می‌شود وقتی قناعت می‌کند. قناعت خوب یعنی به کم خود ساختن و طمع نکردن به مال و دست دیگری. قناعتی که با طمع جمع می‌شود، مذموم است چراکه می‌شود تنبلی و نداری و تلاش نکردن برای پیشرفت و توسعه زندگی. قناعتی که با طمع جمع نمی‌شود، ممدوح است چراکه می‌شود: عزت. «عَزَّ مَنْ قَنِعَ» کدام قناعت موجب عزت است؟! آنی که به معنای حقیر نکردن خود و فریب ندادن خود با طمع است. «اَلطَّامِعُ فِي وِثَاقِ اَلذُّلِّ» طمع کننده در بند حقارت است. اما کسی که به کم خود نسازد و تلاش کند برای توسعه در زندگی، برخلاف آن معنا، عزیز است. @ayat_va_revayat

حکایت زندگی مؤمن حکایت این کارتون دیپ داپ است.😄 از امیرالمؤمنین علی (عليه السلام) روایت است: ماضي يَومِكَ فائتٌ، وآتيهِ مُتَّهَمٌ، ووَقتُكَ مُغتَنَمٌ. 👈 گذشته گذشت و رفت، آينده‌ هم معلوم نیست چه شود، زمان حالت مغتنم است. ..... مؤمن در لحظه زندگی می‌کند، غصه گذشته را نمی‌خورد، چون اتکای او به خداوند جبار است. جبار یعنی بسیار جبران کننده و هرچه هم کمبود و نقصان در گذشته باشد با اتکاء به خداوند می‌شود جبران شود. مؤمن خیلی نگران آینده هم نیست، برنامه‌ریزی چندان بلند مدت هم ندارد کار را به خدا سپرده و آنچه می‌داند الان لازم است را انجام می‌دهد و خدا هم مرحله به مرحله او را پیش می‌برد. در بازی خدا هم با لطف و کرمش آخرش می‌گذارد، شما برنده شوی.😁 @ayat_va_revayat

مولا علی ع: «فِي غُرُورِ اَلآمَالِ اِنقِضَاءُ اَلآجَال» در فریب آرزوها، عمرها مى‌گذرد. @ayat_va_revayat

آیه ۷۲ سوره مبارکه احزاب نکته بسیار مهمی دارد که در ترجمه‌های قرآن چندان منتقل نشده است. خداوند می‌گوید امانت الهی را به آسمان و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم اما آنها نپذیرفتند. از اینکه اینها نمی‌پذیرند، معلوم می‌شود این امانت الهی به آنها اعطا نشده است بلکه عرضه بوده است، امری هم در کار نبوده است، وگرنه امنتاعی در این موجودات امکان نداشت، در واقع خداوند از آنها سوال می‌کند آیا شما در خود می‌بینید این امانت الهی را تحمل کنید، آنها می‌گویند خیر. در روایات این امانت را ولایت الهی معرفی کرده است. اما وقتی خداوند به همین نحو این امانت را بر انسان عرضه می‌کند؛ انسان ادعای توان پذیرش آن را می‌کند و از جهت همین ادعا، خداوند به او می‌گوید بسیار ظالم و بسیار جاهل. (ر.ب: تفسیر البرهان ذیل آیه مذکور) برخی جوری ترجمه می‌کنند که انگار تکلیف الهی بود و آنها از پذیرشش امتناع کردند و انسان خل و چل و ظالم این تکلیف الهی را پذیرفت! حاشا که خداوند به کسی تکلیف الهی را بپذیرد چنین بگوید! بلکه وصف ظلوم و جهول برای کسی است که ادعای توان تحمل ولایت الهی را دارد. معلوم می‌شود هرکس خودش به دنبال پذیرش ولایت الهی برود مصداق ظلوم و جهول است و جنس انسان جز در مواردی که استثناء شوند لیاقت ولی خدا شدن را ندارند. این ولایت باید از سوی خداوند به افرادی برگزیده اعطاء شود نه اینکه خود افراد خود را با سقیفه یا انتخاب، به این مقام برسانند! @ayat_va_revayat