پيام آیت الله العظمی جوادی آملی در تبيين اهميّت ولايت:  بسم الله الرحمن الرحيم  آن چه شايسته‌ی تحرير در جوار مزار ملكوتی حضرت علی بن موسی الرضا(عليه السلام) است، تبيين اهميّت ولايت است.  ۱.ولايت انسان كامل همان خلافت وی از خدای سبحان است. ۲.خليفه، حكم مستخلف عنه را بالتّبع يا بالعرض داراست.  ۳.چون خدای جهانِ امكان محيط محض است، خليفه‌ی وی نيز مظهر احاطه‌ی تامّ خواهد بود.  ۴.ظهور احاطه‌ی انسان كامل كه صاحب ولايت و خلافت است در موارد فراوانی است كه به برخی از آن ها اشاره می‌شود: #يكم.شرط تحصّن در حصن حصين توحيد؛ «كلمة لا اله الّا الله حصنی... و أنا من شروطها». #دوم.شرط اعتصام به حبل متين الهی: «اِنّى تارك فيكم الثقلين، كتاب الله وعترتی...». #سوم.شرط تبليغ رسالت رسول اكرم(صلی الله عليه و آله و سلم): «يا أيّها الرّسول بَلّغ ما أنزل اليك من ربّك و ان لم تفعل فما بَلَّغتَ رسالته...» #چهارم.شرط كمال دين و تمام نعمت و پسنديده شدن اسلام نزد خدا؛ «...اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتی و رضيت لكم الاسلام ديناً...» #پنجم. شرط ادای حق رسول گرامی(صلی الله عليه و آله و سلم) و پرداخت اجر معنوی آن حضرت(صلی الله عليه و آله و سلم)؛ «قل لا أسئلكم عليه أجراً الّا المودّة فی القربی ومَن يقترف حسنةً نزد له فيها حسناً...» مشهد مقدس، شهریور ۱۳۷۳ #دفتر‌مرجعیت‌شهرری 🆔@ayatollahjavadiamoli

ترجیح خواسته خداوند متعال امام صادق سلام الله علیه از رسول گرامی صلی الله علیه و آله و سلم نقل مي‌كند كه ذات اقدس اله فرمود: «لايؤثِر عبدٌ هَوايَ عَلي هواه إلّا جعلْتُ غِناهُ في نَفسِهِ وَكفيْتُه هَمَّه وَكففْتُه ضيعَتُه وَضمنْتُ السَّماواتِ والأرض رِزقه وكنتُ له مِنْ وراءِ تجارةِ كلّ تاجِر»[۱] : طبق اين حديث قدسی، ذات اقدس اله (جلّ جلاله) فرمود: به عزّت و عظمتم سوگند، هيچ بنده ای خواسته مرا بر خواسته خود مقدّم نمي دارد مگر اين كه پنج فضيلت را بهره او مي‌سازم:  #اول:اين كه روح بي نيازی را در او زنده مي‌كنم و اين، نصيب هر كسی نمي شود. چنانكه ديده مي‌شود برخی توانگران همه سخنانشان، بوی فقر مي‌دهد با اين كه #امكانات_مادّی آنان به قدری است كه اگر بقيّه عمر را در گوشه اي بنشينند و كار نكنند نيز، نيازی ندارند، ولي با اين حال در عذاب تهي دستی گرفتارند. ائمّه (عليهم السلام) فرموده‌اند: اگر كسی مسير صحيح اقتصاد را طی نكند، خداوند فقر را پيش دو چشم او مجسّم مي‌كند[۲] . او وقتی هنگام صبح از بستر برمي خيزد، صحنه هراسناك فقر و گدايی را پيش چشمش مي‌بيند و بين محل زندگی و محل كار نيز آنچه مي‌بيند منظره رعب آور فقر است و هنگامی كه به دفتر كار، وارد مي‌شود، در و ديوار مغازه اش تابلو گدايی است! هميشه در اين فكر است كه مبادا كالايی كه خريده شد، ارزان شود يا او سودی نبرد يا بر صفرهای ارقام ثروتش افزوده نشود؛ ولی انسان #پارسا، در همه جا صحنه زيبای توانگری را مي‌بيند. خداوندی كه به اين همه مار و عقرب، حيواناتِ حلال و حرام گوشتِ دريا و صحرا و كافران روزی مي‌دهد، آيا انسان مؤمن را بی روزی مي‌گذارد؟   #دوم: او را از اندوه و غم مي‌رهانم.  #سوم: نمي گذارم كالای تجاری و زراعی او ضايع شود.  #چهارم: آسمان و زمين را مسئول تكفّل روزی او مي‌كنم.  #پنجم: خودم پشتوانه همه مسائل اقتصادی او هستم. در كنار هر تجارتی، لطف من او را همراهی مي‌كند و نمي گذارم حيثيت او آسيب ببيند. [۱]بحارالانوار ج۶۷ ص۷۵ [۲]بحارالانوار ج۷۰ ص۱۰۴ مبادی اخلاق در قرآن ص۲۱۸،۲۱۹ #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔@ayatollahjavadiamoli