آیه ۱۳۱ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ و در آیه بعد، سرانجام آنها را خلاصه کرده، اعلام مى دارد: هر یک از این دسته ها: نیکو کار و بدکار، فرمانبردار و قانون شکن، حق طلب و ستمگر، درجات و مراتبى بر طبق اعمال خود در آنجا دارند و پروردگارت هیچ گاه از اعمال آنها غافل نیست، بلکه همه را مى داند و به هر کس آنچه لایق است مى دهد، لذا مى فرماید: و براى هر یک درجات و مراتبى است از آنچه عمل کرده اند و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند غافل نیست (وَ لِکُلّ دَرَجاتٌ مِمّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِل عَمّا یَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 این آیه بار دیگر این حقیقت را تأکید مى کند که تمام مقام ها، درجات و درکات زائیده اعمال خود آدمى است و نه چیز دیگر. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۱ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلِكُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُوا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ» و براى هر یک (از این دو دسته)، درجات (و مراتبى) است از آنچه عمل کردند. و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند، غافل نیست. (انعام/۱۳۲) @ayehsobh

آیه ۱۳۲ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ و در آیه بعد، سرانجام آنها را خلاصه کرده، اعلام مى دارد: هر یک از این دسته ها: نیکو کار و بدکار، فرمانبردار و قانون شکن، حق طلب و ستمگر، درجات و مراتبى بر طبق اعمال خود در آنجا دارند و پروردگارت هیچ گاه از اعمال آنها غافل نیست، بلکه همه را مى داند و به هر کس آنچه لایق است مى دهد، لذا مى فرماید: و براى هر یک درجات و مراتبى است از آنچه عمل کرده اند و پروردگارت از اعمالى که انجام مى دهند غافل نیست (وَ لِکُلّ دَرَجاتٌ مِمّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّکَ بِغافِل عَمّا یَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 این آیه بار دیگر این حقیقت را تأکید مى کند که تمام مقام ها، درجات و درکات زائیده اعمال خود آدمى است و نه چیز دیگر. نکته: 1- خداوند، عادل است و مرتبه‏ى هر کس را طبق عملکرد خود او قرار مى‏دهد. «درجاتٌ ممّا عملوا» 2- سعادت و شقاوت انسان، بسته به اعمال اوست. «ممّا عملوا» 3- انسان باید بهوش باشد، زیرا تحت نظر خداست. «و ما ربّک بغافل عمّا یعملون» (تفســــــیر نمونه و نور، ذیل آیه ۱۳۲ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَرَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِن بَعْدِكُم مَّا يَشَاءُ كَمَا أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ» وپروردگارت بى نیاز و مهربان است. (پس به کسى ستم نمى کند. بلکه همه، نتیجه اعمال خود را مى گیرند.) اگر بخواهد، همه شما را (از این جهان) مى برد. سپس هر کس را بخواهد جانشین شما مى سازد. همان طور که شما را از نسل اقوام دیگرى آفرید.» (انعام/۱۳۳) @ayehsobh

آیه ۱۳۳ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ این آیه، در واقع استدلالى است براى آنچه در آیات پیش در زمینه عدم ظلم پروردگار، بیان شد. این آیه مى فرماید: پروردگار تو، بى نیاز و رحیم و مهربان است (وَ رَبُّکَ الْغَنِیُّ ذُو الرَّحْمَةِ). بنابراین، دلیلى ندارد که بر کسى کوچک ترین ستم روا دارد; زیرا کسى ستم مى کند که یا نیازمند باشد یا خشن و سنگدل. به علاوه نه نیازى به اطاعت شما دارد و نه بیمى از گناهانتان; زیرا اگر بخواهد همه شما را مى برد و به جاى شما کسان دیگرى را که بخواهد جانشین مى سازد همان طور که شما را از دودمان انسان هاى دیگرى که در بسیارى از صفات با شما متفاوت بودند آفرید (إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَ یَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِکُمْ ما یَشاءُ کَما أَنْشَأَکُمْ مِنْ ذُرِّیَّةِ قَوْم آخَرینَ). بر این اساس، او هم بى نیاز است، هم مهربان، و هم قادر بر هر چیز، پس چگونه مى توان تصور ظلم درباره او نمود، ظلم از ناحیه او ممکن نیست. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۳ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ ۖ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ» آنچه به شما وعده داده مى شود، به یقین فرا مى رسد. و شما نمى توانید از عدالت و کیفر خدا فرار کنید. (انعام/۱۳۴) @ayehsobh

آیه ۱۳۴ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ با توجه به قدرت بى پایان او روشن مى گردد: آنچه به شما در زمینه رستاخیز، پاداش و کیفر وعده داده، خواهد آمد و کمترین تخلفى در آن نیست (إِنَّ ما تُوعَدُونَ لآت). و شما هرگز نمى توانید از قلمرو حکومت او خارج شوید و از پنجه عدالت او فرار کنید (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ). 🌼🌼🌼 مُعْجِزین از ماده اعجاز یعنى دیگران را ناتوان ساختن، آیه مى گوید: شما نمى توانید خداوند را از بعث در قیامت و اجراى عدالت عاجز سازید و به تعبیر دیگر نمى توانید در برابر قدرت او مقاومت کنید. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۴ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ» بگو: «اى قوم من! هرچه در توان دارید، انجام دهید! من (هم به وظیفه خود) عمل مى کنم. امّا بزودى خواهید دانست که سرانجام نیک (و رستگارى) از آن کیست! به یقین، ستمکاران رستگار نخواهند شد!» (انعام/۱۳۵) @ayehsobh

آیه ۱۳۵ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ خداوند در این آیه، به پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین دستور مى دهد: به آنها بگو: اى جمعیت! هر کار از دستتان ساخته است انجام دهید، من هم آنچه را خدا دستور داده، انجام خواهم داد، اما به زودى خواهید دانست سرانجامِ نیک و پیروزى نهائى با کیست، و به طور مسلّم ظالمان و ستمگران پیروز نخواهند شد و روى سعادت را نخواهند دید (قُلْ یا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَکانَتِکُمْ إِنـِّی عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَکُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدّارِ إِنَّهُ لا یُفْلـِحُ الظّالِمُونَ). 🌼🌼🌼 قرآن در اینجا به جاى کفر (لا یُفْلـِحُ الکافِرُونَ) تعبیر به ظلم (لا یُفْلـِحُ الظّالِمُونَ) کرده و این نشان مى دهد که کفر و انکار حق، یک نوع ظلم آشکار است، ظلمى به خویشتن و ظلمى به جامعه، و از آنجا که ظلم، بر خلاف عدالت عمومى جهان آفرینش است، سرانجام محکوم به شکست خواهد بود. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۵ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ» آنها [= مشرکان ]سهمى از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، براى او قرار دادند. (و سهمى براى بتها.) و به گمان خود گفتند: «این، از آن خداست. و این هم از آن معبودهاى ما.» آنچه براى معبودهایشان بود، به خدا نمى رسید. ولى آنچه براى خدا بود، به معبودهایشان مى رسید. (چون، اگر سهم بتها با کمبودى مواجه مى شد، سهم خدا را به بتها مى دادند. امّا عکس آن را مجاز نمى دانستند.) چه بد داورى مى کنند (که علاوه بر شرک، خدا را کمتر از بتها مى دانند)! (انعام/۱۳۶) @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ آداب و رسوم خرافى بت پرستان بار دیگر براى ریشه کن ساختن افکار بت پرستى از مغزها، به ذکر عقائد، رسوم، آداب و عبادات خرافى مشرکان پرداخته و با بیان رسا خرافى بودن آنها را روشن مى سازد. نخست مى فرماید: کفار مکّه و سایر مشرکان سهمى از زراعت و چهار پایان خود را براى خدا و سهمى نیز براى بت ها قرار مى دادند، و مى گفتند: این قسمت مال خدا است، و این هم مال شرکاى ما یعنى بت ها است (وَ جَعَلُوا لِلّهِ مِمّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الأَنْعامِ نَصیباً فَقالُوا هذا لِلّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَکائِنا). گر چه در آغاز آیه تنها به سهم خداوند اشاره شده است، ولى از جمله هاى بعد استفاده مى شود: سهمى براى خدا و سهمى براى بت ها قرار مى دادند، در روایات آمده است: مصرف سهمى که براى خدا قرار داده بودند، کودکان و مهمانان بودند و از آن براى این کار استفاده مى کردند و اما سهمى از زراعت و چهارپایان که براى بت ها قرار داده بودند، مخصوص خدمه و متولیان بت و بتخانه و مراسم قربانى و استفاده خودشان بود. 🌼🌼🌼 تعبیر به شُرَکائِنا: شریک هاى ما براى بت ها به خاطر آن است که آنها را شریک اموال، سرمایه و زندگى خویش مى دانستند. و تعبیر به مِمّا ذَرَأَ: از آنچه خدا خلق کرده در حقیقت اشاره به ابطال عقیده آنها است. زیرا این اموال، همگى مخلوق خدا بودند، چگونه سهمى از آنها براى خدا قرار مى دادند و سهمى براى بت ها؟ سپس اشاره به داورى عجیب آنها در این باره کرده، مى فرماید: سهمى را که براى بت ها قرار داده بودند هرگز به خدا نمى رسید و اما سهمى را که براى خدا قرار داده بودند به بت ها مى رسید (فَما کانَ لِشُرَکائِهِمْ فَلا یَصِلُ إِلَى اللّهِ وَ ما کانَ لِلّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلى شُرَکائِهِمْ). در این که منظور از این جمله چیست؟ میان مفسران گفتگو است ولى همه آنها تقریباً به یک حقیقت بر مى گردد و آن این است: هر گاه بر اثر حادثه اى قسمتى از سهمى که براى خدا از زراعت و چهار پایان قرار داده بودند، آسیب مى دید و نابود مى شد، مى گفتند: مهم نیست. اما اگر از سهم بت ها چیزى از بین مى رفت، سهم خدا را به جاى آن قرار مى دادند و مى گفتند: بت ها نیاز بیشترى دارند. همچنین اگر آب از مزرعه اى که سهم خدا بود به مزرعه سهم بت ها نفوذ مى کرد مى گفتند: مانعى ندارد. اما اگر قضیه به عکس مى شد جلو آن را مى گرفتند و مى گفتند: بت ها احتیاج بیشترى دارند. در پایان آیه با یک جمله کوتاه این عقیده خرافى را محکوم ساخته، مى فرماید: چه بد حکم مى کنند (ساءَ ما یَحْکُمُونَ). 🌼🌼🌼 دلیل بر زشتى کار آنها علاوه بر این که: بت پرستى از ریشه، فاسد و بى اساس بود، چند موضوع است: ۱ ـ با این که همه چیز مخلوق خدا است، ملک مسلّم او است، و حاکم و مدبر و حافظ همه موجودات او مى باشد، آنها تنها سهمى از آن را به خدا تخصیص مى دادند. گویا مالک اصلى آنها بودند و حق تقسیم فقط به دست آنها بود! (همان طور که گفتیم جمله مِمّا ذَرَأَ اشاره به این واقعیت است). ۲ ـ آنها در این تقسیم جانب بت ها را مقدم مى داشتند، لذا هر آسیبى متوجه سهم خدا مى شد مهم نبود، اما آسیب هائى که متوجه سهم بت ها مى شد به وسیله سهم خدا جبران مى کردند، آن را گرفته به بت ها مى دادند که در آیه اشاره به آن شده است، و این یک نوع امتیاز و برترى براى بت ها نسبت به خداوند بود!! ۳ ـ از بعضى از روایات استفاده مى شود: آنها براى سهم بت ها اهمیت خاصى قائل بودند و لذا متولّیان و خدمه بت و خود بت پرستان از سهم آنها مى خوردند و سهم خدا را تنها به بچه ها و میهمانان مى دادند. و قرائن نشان مى دهد: گوسفندهاى چاق و فربه و غلات خوب مال بت ها بود تا بتوانند به اصطلاح شکمى از عزا در آورند. همه اینها نشان مى دهد: آنها در تقسیم، حتى براى خداوند به اندازه بت ها ارزش قائل نبودند چه حکمى از این زشت تر و ننگین تر که انسان قطعه سنگ و چوب بى ارزشى را بالاتر از آفریننده جهان هستى قبول داشته باشد! آیا انحطاط فکرى از این بالاتر تصور مى شود؟! (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۶ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

آیه ۱۳۶ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ» و این گونه معبودهاى آنها، قتل فرزندانشان را در نظر بسیارى از آنها جلوه دادند. (زیرا کودکان خود را قربانى بتها مى کردند، و افتخار مى نمودند.) سرانجام آنها را به هلاکت افکندند. و در نهایت، آیینشان را بر آنان مشتبه ساختند. و اگر خدا مى خواست، چنین نمى کردند. (ولى اجبار سودى ندارد.) بنابراین، آنها و تهمت هایشان را به حال خود واگذار (و به آنها اعتنا مکن). (انعام/۱۳۷) @ayehsobh

آیه ۱۳۷ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ قتل فرزندان به عشق بت قرآن در این آیه، اشاره به یکى دیگر از زشتکارى هاى بت پرستان و جنایت هاى شرم آور آنها کرده، مى فرماید: همان طور که تقسیم آنها در مورد خداوند و بت ها در نظرشان جلوه داشت، و این عمل زشت و خرافى و حتى مضحک را کارى پسندیده مى پنداشتند؛ همچنین شرکاى آنها قتل فرزندانشان را در نظر بسیارى از آنها جلوه داده بودند (وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثیر مِنَ الْمُشْرِکینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ). تا آنجا که کشتن بچه هاى خود را یک نوع افتخار و یا عبادت محسوب مى داشتند. منظور از شرکاء در اینجا بت ها هستند که به خاطر آنان گاهى فرزندان خود را قربانى مى نمودند و یا نذر مى کردند: اگر فرزندى نصیب آنها شد آن را براى بت قربانى کنند، چنان که در تاریخ بت پرستان قدیم گفته شده است. و بنابراین نسبت تزیین به بت ها به خاطر آن است که علاقه و عشق به بت آنها را وادار به این عمل جنایت بار مى کرد. روى این تفسیر، قتل در آیه فوق با مسأله زنده به گور کردن دختران و یا کشتن پسران به خاطر ترس از فقر، ارتباطى ندارد. 🌼🌼🌼 این احتمال نیز وجود دارد که منظور از تزیین این جنایت به وسیله بت ها، این باشد که خدمه و متولیان بتکده ها مردم را به این کار تشویق مى کردند و خود را زبان بت مى دانستند; زیرا نقل مى کنند: عرب هاى زمان جاهلیت براى انجام سفرهاى مهم و کارهاى دیگر از هُبَل (بت بزرگ آنها) اجازه مى گرفتند و طرز اجازه گرفتن آنها این بود: چوب هاى تیرى که در کیسه مخصوصى در مجاور هبل قرار داشت و روى بعضى از آنها اِفْعَل (انجام بده) و روى بعضى لاتَفْعَل (انجام مده) نوشته شده بود را تکان مى دادند و چوبه تیرى را از میان آنها خارج مى ساختند و هر چه روى آن نوشته شده بود، به عنوان پیام هبل! تلقى مى شد. و این نشان مى دهد: از این طریق نظر بت ها را کشف مى کردند، و هیچ بعید نیست که مسأله قربانى براى بت نیز از طریق خدمه، به عنوان یک پیام بت معرفى شده باشد. این احتمال هم وجود دارد که زنده به گور کردن دختران در میان آنها ـ که طبق نقل تواریخ به عنوان برطرف ساختن لکّه ننگ در میان طایفه بنى تمیم رایج شده بود ـ به عنوان پیام بت ها معرفى شده باشد; زیرا در تاریخ مى خوانیم: نعمان بن منذر به جمعى از عرب حمله کرد و زنان آنها را اسیر ساخت، در میان آنها دختر قیس بن عاصم بود، سپس صلح در میان آنها برقرار شد، و هر زنى به عشیره خود پیوست، به جز دختر قیس که او ترجیح داد در میان قوم دشمن بماند، و شاید با یکى از جوان هاى آنها ازدواج کند. این مطلب بر قیس بسیار گران آمد و سوگند (به عنوان بت ها) یاد کرد که هر گاه دختر دیگرى براى او متولد شود، زنده به گورش کند و چیزى نگذشت که این عمل سنتى در بین آنها شد که زیر ماسک دفاع از ناموس، دست به بزرگ ترین جنایت یعنى کشتن فرزندان بى گناه زدند. بنابراین، زنده به گور کردن دختران نیز ممکن است در آیه فوق داخل باشد. 🌼🌼🌼 قرآن سپس مى گوید: نتیجه این گونه اعمال زشت این بود که بت ها و خدمه بت، مشرکان را به هلاکت بیفکنند و دین و آئین حق را مشتبه سازند و آنها را از رسیدن به یک آئین پاک محروم نمایند (لِیُرْدُوهُمْ وَ لِیَلْبِسُوا عَلَیْهِمْ دینَهُمْ). قرآن مى فرماید: اما با این همه اگر خدا مى خواست مى توانست به اجبار جلو آنها را بگیرد (وَ لَوْ شاءَ اللّهُ ما فَعَلُوهُ). ولى اجبار بر خلاف سنت خدا است، خداوند خواسته، بندگان آزاد باشند تا راه تربیت و تکامل هموار گردد زیرا در اجبار نه تربیت است و نه تکامل. و در پایان مى فرماید: اکنون که چنین است، و آنها در میان یک چنین اعمال خرافى زشت و ننگینى غوطه‌ورند و حتى قبح آن را درک نمى کنند، و از همه بدتر این که گاهى آن را به خدا نیز نسبت مى دهند آنها و تهمت هایشان را به حال خود واگذار، و به تربیت دلهاى آماده و مستعد بپرداز (فَذَرْهُمْ وَ ما یَفْتَرُونَ). (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۷ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ قَالُوا هَٰذِهِ أَنْعَامٌ وَحَرْثٌ حِجْرٌ لَّا يَطْعَمُهَا إِلَّا مَن نَّشَاءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَّا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ ۚ سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ» و گفتند: «این چهارپایان و زراعت (که مخصوص بتهاست، براى همه) ممنوع است. و جز کسانى که ما بخواهیم ـ به گمان آنها ـ نباید از آن بخورند. و (اینها) چهارپایانى است که سوار شدن بر آنها حرام شده است.» و چهارپایانى (داشتند) که (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمى بردند، و به خدا دروغ مى بستند. (و مى گفتند: «این احکام، همه از ناحیه اوست.») بزودى (خدا) آنها را به سزاى افتراهایى که مى بستند کیفر مى دهد. (انعام/۱۳۸) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

آیه ۱۳۸ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ احکام خرافى بت پرستان در این آیات به چند قسمت دیگر از احکام خرافى بت پرستان که حکایت از کوتاهى سطح فکر آنها مى کند اشاره شده است و بحث آیات قبل را تکمیل مى نماید. نخست مى فرماید: بت پرستان مى گفتند: این قسمت از چهار پایان و زراعت که مخصوص بت ها است و سهم آنها مى باشد به طور کلّى براى همه ممنوع است، مگر آنهائى که ما مى خواهیم (وَ قالُوا هذِهِ أَنـْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا یَطْعَمُها إِلاّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ). و به پندار آنها تنها بر این دسته حلال بود، نه بر دیگران. و منظورشان از افراد مُجاز، همان خدمه و متولیان بت و بتخانه بود، تنها این دسته بودند که به پندار آنها حق داشتند از سهم بت ها بخورند. از این بیان نتیجه مى گیریم: این قسمت از آیه در حقیقت اشاره به چگونگى مصرف سهمى است که براى بت ها از زراعت و چهار پایان قرار مى دادند، که شرح آن در دو آیه قبل گذشت. کلمه حِجْر (بر وزن شعر) در اصل، به معنى ممنوع ساختن است و همان طور که راغب در کتاب مفردات گفته است: بعید نیست از ماده حجاره به معنى سنگ، گرفته شده باشد; زیرا هنگامى که مى خواستند محوطه اى را ممنوع اعلام کنند، اطراف آن را سنگ چین مى کردند. و این که به حجر اسماعیل این کلمه اطلاق شده است به خاطر آن است که به وسیله دیوار سنگى مخصوصى از سایر قسمت هاى مسجد الحرام جدا شده است. به همین مناسبت، گاهى به عقل حجر گفته مى شود، به خاطر آن که انسان را از کارهاى خلاف منع مى کند. و هر گاه کسى زیر نظر و تحت حمایت دیگرى قرار بگیرد مى گویند در حِجر او است. و محجور به کسى گفته مى شود که از تصرف در اموال خویش ممنوع است. 🌼🌼🌼 سپس به دومین چیزى که آنها تحریم کرده بودند اشاره کرده، مى فرماید: آنها معتقد بودند قسمتى از چهار پایان هستند که سوار شدن بر آنها حرام است (وَ أَنـْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها). ظاهراً مراد همان حیواناتى است که در آیه ۱٠۳ سوره مائده به عنوان سائبه ، بحیره و حام شرح آن گذشت (براى اطلاع بیشتر ذیل آیه مزبور را مطالعه فرمائید). بعد از آن، سومین قسمت از احکام نارواى آنها را بیان کرده، مى فرماید: نام خدا را بر قسمتى از چهار پایان نمى بردند (وَ أَنـْعامٌ لا یَذْکُرُونَ اسْمَ اللّهِ عَلَیْهَا). این جمله ممکن است اشاره به حیواناتى باشد که به هنگام ذبح تنها نام بت را مى بردند و یا حیواناتى بوده است که سوار شدن بر آنها براى حج را تحریم کرده بودند، چنان که در تفسیر مجمع البیان ، تفسیر کبیر ، المنار و قرطبى از بعضى از مفسران نقل شده است و در هر دو صورت حکمى بود بى دلیل و خرافى. عجیب این است که به این احکام خرافى قناعت نمى کردند، بلکه طبق فرموده قرآن به خدا افترا مى بستند و آن را به او نسبت مى دادند (افْتِراءً عَلَیْهِ). و در پایان آیه پس از ذکر این احکام ساختگى مى فرماید: خداوند به زودى کیفر آنها را در برابر این افترائات خواهد داد (سَیَجْزیهِمْ بِما کانُوا یَفْتَرُونَ). آرى، هنگامى که بشر بخواهد به فکر ناقص خود جعل حکم و قانون کند ممکن است هر طائفه اى با هوا و هوس هاى خود احکام و مقرراتى بسازند، نعمت هاى خدا را بى جهت بر خود حرام و یا کارهاى زشت و خلاف خود را بر خود حلال کنند. این است که مى گوئیم قانونگذار تنها باید خدا باشد که همه چیز را مى داند و از مصالح کارها آگاه و از هر گونه هوا و هوس بر کنار است. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۸ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَقَالُوا مَا فِي بُطُونِ هَٰذِهِ الْأَنْعَامِ خَالِصَةٌ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰ أَزْوَاجِنَا ۖ وَإِن يَكُن مَّيْتَةً فَهُمْ فِيهِ شُرَكَاءُ ۚ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ» و گفتند: «بچه هایى که در شکم این حیوانات است، مخصوص مردان ماست و بر همسران ما حرام است. امّا اگر مرده باشد [= مرده متولّد شود]، همه در آن شریکند.» بزودى (خدا) کیفر این سخنان ناروا (و احکام دروغین) آنها را مى دهد. او حکیم و داناست. (انعام/۱۳۹) @ayehsobh

آیه ۱۳۹ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ در آیه بعد، به یکى دیگر از احکام خرافى آنها در مورد گوشت حیوانات اشاره کرده، مى فرماید: آنها گفتند: جنین هائى که در شکم این حیوانات است مخصوص مردان ما است و بر همسران ما حرام است ولى اگر مرده متولد شوند، همگى در آن شریکند (وَ قالُوا ما فی بُطُونِ هذِهِ الأَنْعامِ خالِصَةٌ لِذُکُورِنا وَ مُحَرَّمٌ عَلى أَزْواجِنا وَ إِنْ یَکُنْ مَیْتَةً فَهُمْ فیهِ شُرَکاءُ). باید توجه داشت، منظور از هذِهِ الأَنْعامِ همان حیواناتى است که در آیه قبل به آن اشاره شده است. 🌼🌼🌼 بعضى از مفسران احتمال داده اند عبارت ما فِى بُطُونِ هذِهِ الأَنْعامِ: آنچه در شکم این حیوانات است شامل شیر این حیوانات نیز بشود. ولى با توجه به جمله وَ اِنْ یَکُنْ مَیْتَةً: اگر مرده بوده باشد روشن مى شود آیه فقط از جنین بحث مى کند که اگر زنده متولد شود، آن را مخصوص مردان و اگر مرده متولد مى شد، که زیاد مورد رغبت و میل آنها نبود، همه را در آن مساوى مى دانستند! 🌼🌼🌼 این حکم: اوّلاً ـ هیچ گونه فلسفه و دلیلى نداشت. ثانیاً ـ در مورد جنینى که مرده متولد مى شد، بسیار زشت و زننده بود; زیرا گوشت چنین حیوانى غالباً فاسد و زیان بخش است. و ثالثاً ـ یک نوع تبعیض آشکار میان جنس مرد و زن بود; چرا که آنچه خوب بود، مخصوص مردان، و آنچه بد بود به زنان هم از آن سهمى داده مى شد. قرآن به دنبال این حکم جاهلى، با این جمله مطلب را تمام کرده، مى فرماید: به زودى خداوند کیفر این گونه توصیفات آنها را مى دهد (سَیَجْزیهِمْ وَصْفَهُمْ). تعبیر به وصف اشاره به توصیفى است که آنها از خدا مى کردند و تحریم این گونه غذاها را به خدا نسبت مى دادند اگر چه منظور از آن صفت و حالتى است که بر اثر تکرار گناه به شخص گناهکار دست مى دهد، و او را مستحق مجازات مى کند. و در پایان آیه مى فرماید: او حکیم و دانا است (إِنَّهُ حَکیمٌ عَلیمٌ). هم از اعمال، گفتار و تهمت هاى نارواى آنان با خبر است و هم روى حساب، آنها را مجازات مى کند. (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۳۹ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَاءً عَلَى اللَّهِ ۚ قَدْ ضَلُّوا وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ» به یقین کسانى که فرزندان خود را از روى سفاهت و نادانى کشتند، گرفتار خسران شدند. (زیرا) آنچه را خدا به آنها روزى داده بود، برخود حرام کردند. و بر خدا افترا بستند. آنها گمراه شدند. و هدایت نیافتند. (انعام/۱۴۰) @ayehsobh

آیه ۱۴۰ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇تفســــــیر ❇ زیان و خسران اقوام جاهلى در تعقیب چند آیه گذشته که در آنها سخن از قسمتى از احکام خرافى و آداب زشت و ننگین عصر جاهلیت عرب، از جمله کشتن فرزندان به عنوان قربانى بت ها، و یا زنده به گور کردن دختران به عنوان حفظ حیثیت قبیله و خانواده، و همچنین تحریم قسمتى از نعمت هاى حلال به میان بود، در این آیه به شدت همه این اعمال و احکام را محکوم کرده و با هفت تعبیر مختلف در جمله هائى کوتاه اما بسیار رسا و جالب، وضع آنها را روشن مى سازد. نخست مى فرماید: کسانى که فرزندان خود را از روى سفاهت و جهل کشتند زیان کردند (قَدْ خَسِرَ الَّذینَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَیْرِ عِلْم). هم از نظر انسانى و اخلاقى، هم از نظر عاطفى، و هم از نظر اجتماعى، گرفتار خسارت و زیان گشتند و از همه بالاتر خسارت معنوى در جهان دیگر. در این جمله عمل آنها یک نوع خسران و زیان و سپس سفاهت و سبک مغزى و بعد کار جاهلانه معرفى شده است، که هر یک از این تعبیرهاى سه گانه به تنهائى براى معرفى زشتى عمل آنها کافى است. 🌼🌼🌼 کدام عقل اجازه مى دهد انسان فرزند خود را با دست خود به قتل برساند؟ وانگهى آیا این سفاهت و سبک مغزى نیست که از این عمل شرم نکند، بلکه آن را یک نوع افتخار یا عبادت محسوب دارد؟ کدام علم و دانش اجازه مى دهد انسان چنین عملى را به عنوان یک سنت و یا قانون در جامعه خود بپذیرد؟! اینجا است که به یاد گفتار ابن عباس مى افتیم که مى گفت: اگر کسى بخواهد میزان عقب ماندگى اقوام جاهلى را بداند آیات سوره انعام (یعنى آیات فوق) را بخواند. سپس قرآن مى فرماید: اینان آنچه را خدا به آنان روزى داده بود و مباح و حلال ساخته بود، بر خود تحریم کردند و به خدا افترا زدند که خدا آنها را حرام کرده است (وَ حَرَّمُوا ما رَزَقَهُمُ اللّهُ افْتِراءً عَلَى اللّهِ). در این جمله، با دو تعبیر دیگر، اعمال آنها محکوم شده است; زیرا: اوّلاً ـ آنها نعمتى را که خدا به آنان روزى داده بود و حتى براى ادامه حیاتشان لازم و ضرورى بود، بر خود تحریم کردند و قانون خدا را زیر پا گذاشتند. و ثانیاً ـ به خدا افترا بستند که او چنین دستورى داده است، با آن که ابداً چنین نبود. و در پایان آیه با دو تعبیر دیگر آنان را محکوم مى سازد، نخست مى فرماید: آنها به طور مسلّم گمراه شدند (قَدْ ضَلُّوا). سپس اضافه مى کند: آنها هیچ گاه در مسیر هدایت نبوده اند (وَ ما کانُوا مُهْتَدینَ). (تفســــــیر نمونه، ذیل آیه ۱۴۰ سوره مبارکه انعام) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۚ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ ۖ وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ» اوست کسى که باغهاى معروش [= باغهایى که درختانش روى داربست ها قرار دارد]، و باغهاى غیر معروش [= باغهایى که نیاز به داربست ندارد] را آفرید. و (همچنین) نخل و انواع زراعت را، که ازنظر میوه و طعم باهم متفاوتند. و (نیز) درخت زیتون و انار را، که از جهتى با هم شبیه، و از جهتى تفاوت دارند. (برگ و ساختمان ظاهریشان شبیه یکدیگر است، ولى طعم و میوه آنها متفاوت مى باشد.) از میوه آن، به هنگامى که به ثمر مى نشیند، بخورید. و حق آن را به هنگام برداشت  (محصول)،بپردازید. و اسراف نکنید، که خداوند مسرفان را دوست ندارد. (انعام/۱۴۱) @ayehsobh