❇ تفســــــیر
آزمایش سالانه
این آیات نیز، سخن را درباره منافقان ادامه مى دهد و آنها را مورد سرزنش و اندرز قرار داده مى گوید: آیا آنها نمى بینند که در هر سال، یک یا دو بار مورد آزمایش قرار مى گیرند! (أَ وَ لا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی کُلِّ عام مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ).
و عجب این که با این همه آزمایش‌هاى پى در پى، از راه خلاف باز نمى ایستند، توبه نمى کنند و متذکر نمى شوند (ثُمَّ لایَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُونَ).
در این که منظور از این آزمایش سالانه، که یک یا دو بار تکرار مى شود چیست؟ در میان مفسران گفتگو است:
بعضى، آن را بیمارى ها، بعضى، گرسنگى و شدائد دیگر،
بعضى، مشاهده آثار عظمت اسلام و حقانیت پیامبر(صلى الله علیه وآله)را در میدان هاى جهاد، که منافقان به حکم اجبار محیط در آن شرکت داشتند،
و بعضى، پرده برداشتن از اسرار آنها، مى دانند.
اما با توجه به این که در آخر آیه مى خوانیم: آنها متذکر نمى شوند، روشن مى شود: آزمایش از نوع آزمایش هائى بوده، که باید باعث بیدارى این گروه گردد.
و نیز از تعبیر آیه چنین بر مى آید که این آزمایش غیر از آزمایش عمومى است، که همه مردم در زندگى خود با آن روبرو مى شوند.
🌼🌼🌼
با توجه به این موضوع، به نظر مى رسد تفسیر چهارم، یعنى پرده بردارى از اعمال سوء آنها و ظاهر شدن باطنشان، به مفهوم آیه نزدیک تر است.
این احتمال نیز وجود دارد که افتنان و امتحان در آیه مورد بحث، مفهوم جامعى داشته باشد، که شامل همه این موضوعات بشود.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲۶ سوره مبارکه توبه)
@ayehsobh.
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«وَإِذَا مَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ نَّظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُم مِّنْ أَحَدٍ ثُمَّ انصَرَفُوا ۚ صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُم بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ»
و هنگامى که سوره اى نازل مى شود، بعضى از آنها
[= منافقان ] به یکدیگر نگاه مى کنند (و مى گویند:) آیا کسى شما را مى بیند؟ سپس منصرف مى شوند (و از حضور پیامبر بیرون مى روند). خداوند دلهایشان را (از حق) منصرف ساخته. چرا که آنها، گروهى هستند که نمى فهمند (و بى دانشند).
(سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۲۷)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
سپس، اشاره به قیافه انکارآمیزى که آنها در برابر آیات الهى به خود مى گرفتند کرده مى گوید: هنگامى که سوره اى از قرآن نازل مى شود، آنها با نظر تحقیر و انکار نسبت به آن سوره، به یکدیگر نگاه مى کنند و با حرکات چشم، مراتب نگرانى خود را ظاهر مى سازند (وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْض).
ناراحتى و نگرانى آنها از این نظر است که مبادا نزول آن سوره، رسوائى جدیدى برایشان فراهم سازد.
و یا به خاطر آن است که بر اثر کوردلى چیزى از آن نمى فهمند و انسان دشمنِ چیزى است که نمى داند.
به هر حال، تصمیم بر این مى گیرند که از مجلس بیرون بروند، تا این نغمه هاى آسمانى را نشنوند، اما از این بیم دارند که به هنگام خروج، کسى آنها را ببیند، لذا آهسته از یکدیگر سؤال مى کنند: آیا کسى متوجه ما نیست، آیا کسى شما را مى بیند؟! (هَلْ یَراکُمْ مِنْ أَحَد).
و همین که اطمینان پیدا مى کنند جمعیت به سخنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) مشغولند و متوجه آنها نیستند، از مجلس بیرون مى روند (ثُمَّ انْصَرَفُوا).
🌼🌼🌼
جمله: هَلْ یَراکُمْ مِنْ أَحَد: کسى شما را مى بیند؟ را، یا با زبان مى گفتند و یا با اشاره چشم ها. در صورت دوم، جمله نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْض با این جمله، یک مفهوم را بیان مى کند، و در حقیقت هَلْ یَراکُمْ مِنْ أَحَد ، تفسیرى است براى نگاهشان به یکدیگر.
در پایان آیه، به ذکر علت این موضوع پرداخته، مى گوید: آنها به این جهت از شنیدن کلمات خدا ناراحت مى شوند که خداوند قلوبشان را (به خاطر لجاجت و عناد و به خاطر گناهانشان) از حق منصرف ساخته (و یک حالت دشمنى و عداوت نسبت به حق پیدا کرده اند); چرا که آنها افرادى بى فکر و نفهم هستند (صَرَفَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لایَفْقَهُونَ).
در مورد جمله صَرَفَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ، مفسران دو احتمال داده اند:
نخست این که جمله خبریه باشد، آن چنان که در بالا تفسیر کردیم.
دیگر این که جمله انشائیه و به معنى نفرین باشد، یعنى خداوند دل هاى آنها را از حق منصرف کند، ولى احتمال اول نزدیک تر به نظر مى رسد.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲۷ سوره مبارکه توبه)
@ayehsobh.
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ»
به یقین، پیامبرى از میان شما به سویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است
و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است.
(سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۲۸)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
آخرین آیات قرآن مجید
آیات آخر سوره توبه که به گفته بعضى از مفسران، آخرین آیاتى است که بر پیامبر(صلى الله علیه وآله)نازل شده است، در واقع اشاره اى است به تمام مسائلى که در این سوره گذشت، زیرا:
از یکسو، به تمام مردم، اعم از مؤمنان، کافران و منافقان گوشزد مى کند که سخت‌گیرى هاى پیامبر و قرآن و خشونت هاى ظاهرى که نمونه هائى از آن در این سوره بیان شد، همه به خاطر عشق و علاقه پیامبر(صلى الله علیه وآله)به هدایت و تربیت و تکامل آنها است.
و از سوى دیگر، به پیامبر(صلى الله علیه وآله)نیز خبر مى‌دهد که از سرکشى ها و عصیان هاى مردم، که نمونه هاى زیادى از آن نیز در این سوره گذشت، نگران و ناراحت نباشد، و بداند که در هر حال خداوند، پشتیبان و یار و یاور او است.
لذا در این آیه، روى سخن را به مردم کرده، مى گوید: پیامبرى از خودتان به سوى شما آمد! (لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ).
این که به جاى مِنْکُم در این آیه مِنْ أَنْفُسِکُم آمده است، اشاره به شدت ارتباط پیامبر(صلى الله علیه وآله)با مردم است. گوئى پاره اى از جان مردم، و از روح جامعه در شکل پیامبر(صلى الله علیه وآله)ظاهر شده است.
به همین دلیل، تمام دردهاى آنها را مى داند، از مشکلات آنان آگاه است و در ناراحتى ها و غم ها و اندوه ها با آنان شریک مى باشد، و با این حال تصور نمى شود سخنى جز به نفع آنها بگوید و گامى جز در راه آنها بردارد. و این، درواقع نخستین وصفى است که در آیه فوق، براى پیامبر(صلى الله علیه وآله)ذکر شده است.
و عجب این که گروهى از مفسران که تحت تأثیر تعصبات نژادى و عربى بوده اند گفته اند: مخاطب در این آیه نژاد عرب است! یعنى پیامبرى از این نژاد، به سوى شما آمد!.
به عقیده ما این بدترین تفسیرى است که براى آیه فوق ذکر کرده اند; زیرا مى دانیم: چیزى که در قرآن از آن سخنى نیست، مسأله نژاد است، همه جا خطابات قرآن با یا أَیُّهَا النّاس و یا أَیُّهَا الَّذِیْنَ آمَنُوا و امثال آنها شروع مى شود، و در هیچ موردى یا أَیُّهَا الْعَرَبُ و یا قُرَیْشُ و مانند آن وجود ندارد.
به علاوه، ذیل آیه که مى گوید: بِالْمُؤْمِنینَ رَئُوفٌ رَحیمٌ، به روشنى این تفسیر را نفى مى کند; زیرا سخن از همه مؤمنان است، از هر قوم و ملت و نژادى که باشند.
جاى تأسف است که بعضى از دانشمندان متعصب، قرآن را از آن اوج جهانى و بشرى فرود آورده، مى خواهند در محدوده هاى کوچک نژادى محصور کنند.
🌼🌼🌼
به هر حال، پس از ذکر این صفت (مِنْ أَنْفُسِکُم)، به چهار قسمت دیگر از صفات ممتاز پیامبر(صلى الله علیه وآله)، که در تحریک عواطف مردم و جلب احساساتشان اثر عمیق دارد اشاره مى کند.
نخست مى گوید: هر گونه ناراحتى و زیان و ضررى به شما برسد، براى او سخت ناراحت کننده است (عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ).
یعنى: او نه تنها از ناراحتى شما خشنود نمى شود، که بى تفاوت هم نخواهد بود، او به شدت از رنج هاى شما رنج مى برد، و اگر اصرار بر هدایت شما و جنگ هاى طاقت فرساى پر زحمت دارد، آن هم براى نجات شما و براى رهائیتان از چنگال ظلم و ستم، و گناه و بدبختى است.
دیگر این که او سخت به هدایت شما علاقمند است و به آن عشق مى‌ورزد (حَریصٌ عَلَیْکُمْ).
حرص در لغت، به معنى شدت علاقه به چیزى است و جالب این که در آیه مورد بحث، به طور مطلق مى گوید: حریص بر شما است، نه سخنى از هدایت به میان مى آورد و نه از چیز دیگر.
اشاره به این که به هر گونه خیر و سعادت شما، و به هر گونه پیشرفت و ترقى و خوشبختیان عشق مى‌ورزد (و به اصطلاح، حذف متعلق دلیل بر عموم است).
بنابراین، اگر شما را به میدان هاى پر مرارت جهاد اعزام مى دارد و اگر منافقان را تحت فشار شدید مى گذارد، همه اینها به خاطر عشق به آزادى، به شرف، به عزت و به هدایت شما، و پاکسازى جامعه شماست.
سپس، به سومین و چهارمین صفت اشاره کرده، مى فرماید: او نسبت به مؤمنان رئوف و رحیم است (بِالْمُؤْمِنینَ رَئُوفٌ رَحیمٌ).
از این رو، هر گونه دستور مشکل و طاقت فرسائى را مى دهد (حتى گذشتن از بیابان هاى طولانى و سوزان در فصل تابستان، با گرسنگى و تشنگى، براى مقابله با یک دشمن نیرومند در جنگ تبوک) آن هم یک نوع محبت و لطف از ناحیه او است.
در این که رئوف و رحیم با هم چه تفاوتى دارند در میان مفسران گفتگو است. ولى به نظر مى رسد، بهترین تفسیر آن است که رئوف اشاره به محبت و لطف مخصوص در مورد فرمانبرداران است، در حالى که رحیم اشاره به رحمت در مقابل گناهکاران مى باشد.
اما نباید فراموش کرد، این دو کلمه هنگامى که از هم جدا شوند، ممکن است در یک معنى استعمال شود اما به هنگامى که همراه یکدیگر ذکر شوند، احیاناً دو معنى متفاوت مى بخشند.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲۸ سوره مبارکه توبه)
@ayehsobh.
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ»
اگر آنها
(از حق) روى بگردانند، (نگران مباش!) بگو: «خداوند مرا کفایت مى کند. هیچ معبودى جز او نیست. بر او توکّل کردم و او پروردگار عرش عظیم است.»
(سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۲۹)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
در آیه بعد، که آخرین آیه سوره است، پیامبر(صلى الله علیه وآله)را دلدارى مى دهد که از سرکشى ها و عصیان هاى مردم، دلسرد و نگران نشود، مى فرماید: اگر آنها روى از حق بگردانند نگران نباش، و بگو: خداوند براى من کافى است; چرا که او بر هر چیزى توانا است (فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللّهُ).
همان خداوندى که هیچ معبودى جز او نیست و بنابراین تنها پناهگاه او است (لا إِلهَ إِلاّ هُوَ).
🌼🌼🌼
آرى، بگو من تنها بر چنین معبودى تکیه کرده ام، و به او دل بسته ام و کارهایم را به او واگذارده ام (عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ).
و او پروردگار عرش بزرگ است (وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ).
جائى که عرش و عالم بالا و جهان ماوراء طبیعت، با آن همه عظمتى که دارد، در قبضه قدرت او، و تحت حمایت و کفالت او است، چگونه مرا تنها مى گذارد، و در برابر دشمن یارى نمى کند؟ مگر قدرتى در برابر قدرتش تاب مقاومت دارد؟ و یا رحمت و عطوفتى بالاتر از رحمت و عطوفت او تصور مى شود؟
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۲۹ سوره مبارکه توبه)
@ayehsobh.
سوره یونس جزو سوره های مکی قرآن کریم است که فقط آیه ۹۴ تا ۹۶ آن در مدینه نازل شده و پنجاه و یکمین سوره ای است که بر پیامبر اکرم نازل شده است.
«سوره مبارکه یونس» در جزء یازدهم قرآن قرار دارد که دارای ۱۰۹ آیه و ۱۸۴۴ کلمه است و در واقع چهارمین سوره ای می باشد که با حروف مقطعه شروع شده است و قرائت آن خواص زیادی را به دنبال دارد.
آشنایی با خواص سوره یونس
این سوره به زندگی پیامبرانی همچون موسی، نوح و یونس و همچنین مقام پیامبر اکرم (ص) و سرگذشت عبرت انگیز فرعون و بنی اسرائیل پرداخته است، بنا به گفته برخی از مفسران این سوره پس از سوره اسرا و قبل از سوره هود نازل شده است و مانند دیگر سوره های مکی بر روی چند مسئله اصولی و زیربنایی تکیه دارد که مسائل مبدا و معاد از مهم ترین آن ها می باشد.
@ayehsobh
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ»
*بنام خداوند بخشنده مهربان* الر، این آیاتِ کتابِ حکیم است (کتابى حکمت آمیز
و استوار).
(سوره مبارکه یونس/ آیه ۱)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
رسالت پیامبر
در این سوره، بار دیگر با حروف مقطعه قرآن روبرو مى شویم، که به صورت الف و لام و راء ذکر شده است (الر).
به دنبال آن، نخست اشاره به عظمت آیات قرآن کرده، مى فرماید: آنها آیات کتاب حکیم است (تِلْکَ آیاتُ الْکِتابِ الْحَکیمِ).
تعبیر به آنها (اسم اشاره بعید)، به جاى هذِهِ (اینها) (اسم اشاره به نزدیک)، که نظیر آن در آغاز سوره بقره نیز آمده است، از تعبیرات لطیف قرآن محسوب مى شود و کنایه از عظمت و والا بودن مفاهیم قرآن است.
زیرا مطالب پیش پا افتاده و ساده را غالباً با اسم اشاره نزدیک مى آورند، اما مطالب مهمى که در سطح بالا، و گوئى بر فراز آسمان ها در یک افق عالى قرار گرفته، با اسم اشاره دور بیان مى کنند.
و اتفاقاً در تعبیرات روزمره، ما نیز از این تعبیر استفاده مى کنیم، و براى عظمت اشخاص، هر چند در حضورشان بوده باشیم، آن جناب یا آن حضرت مى گوئیم، نه این جناب و این حضرت، ولى به هنگام تواضع، کلمه اینجانب را به کار مى بریم.
🌼🌼🌼
توصیف کتاب آسمانى یعنى: قرآن به حکیم، اشاره به این است که آیات قرآن داراى آن چنان استحکام، نظم و حسابى است که هرگونه باطل و خرافه و هزل را از خود دور مى سازد، جز حق نمى گوید و جز به راه حق دعوت نمى کند.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱ سوره مبارکه یونس)
@ayehsobh.
هدایت شده از مؤسسه رهروان راه قرآن مبارکه
#هیئت_تعطیل_نمی‌شود
🌹ویژه برنامه #مادر_ملکوت🌹
📅 ۲۴ لغایت۲۸ دی ماه
⏰ از ساعت ۲۰ الی ۲۲
🕌 مسجد جوادالائمه محله 1صفائیه (در جوار قبور مطهر #شهدای_گمنام)
▶️پخش زنده روبیکا
https://rubika.ir/mohebin_zahra135
هدایت شده از مؤسسه رهروان راه قرآن مبارکه
💫 با سلام و تشکر از همه بزرگوارانی که از طریق پیام رسان های ایرانی (سروش، ایتا، گپ و بله) از سراسر کشور در مسابقه #بصیرت_نیاز_همیشگی مؤسسه رهروان راه قرآن مبارکه شرکت کردند.
✅🏅 لازم به ذکر است مؤسسه رهروان راه قرآن، در هیچ پیام رسان و شبکه اجتماعی خارجی کانال یا صفحه ندارد و همه، صرفاً در پیام رسان های ایرانی است. ✅🏅
اسامی برندگان #مسابقه شماره ۱۷:
۱. خانم بهاره سادات حسینی محلات ۰۹۱۰۰۰۰۰۸۹۵
۲. خانم زهرا فلاح فینی کاشان ۰۹۳۶۰۰۰۰۶۷۶
۳. خانم ملیکا بهرامی قم ۰۹۳۳۰۰۰۰۹۰۱
💳 ضمن تبریک، شماره کارت بانکی ترجیحا ملی، را به آیدی زیر بفرستید:
🆔 @shahed
#مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه
@rahrovanraheqoran
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِّنْهُمْ أَنْ أَنذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُّبِينٌ»
آیا براى مردم، موجب شگفتى بود که به مردى از آنها وحى فرستادیم (و گفتیم:) «مردم را (از عواقب کفر و گناه) بیم ده و به کسانى که ایمان آورده اند بشارت ده که براى آنها، سابقه نیک [= نیکنامى و پاداش] نزد پروردگارشان است»؟! (امّا) کافران گفتند: «این مرد، ساحر آشکارى است!»
(سوره مبارکه یونس/ آیه ۲)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
آیه دوم، به تناسب اشاره اى که در آیه قبل به قرآن مجید و وحى آسمانى شده، یکى از ایرادات مشرکان نسبت به پیامبر(صلى الله علیه وآله)را بیان مى کند، همان اشکالى که به طور مکرر در قرآن مجید آمده، و تکرارش نشان مى دهد، از ایرادات مکرّر مشرکان بوده است و آن این که:
چرا وحى آسمانى از ناحیه خدا، بر انسانى نازل شده؟
چرا فرشته اى مأموریت این رسالت بزرگ را به عهده نگرفته است؟!
قرآن در پاسخ این گونه سؤالات مى فرماید: آیا براى مردم موجب شگفتى بود که ما به مردى از بین آنان وحى فرستادیم (أَ کانَ لِلنّاسِ عَجَباً أَنْ أَوْحَیْنا إِلى رَجُل مِنْهُمْ).
در واقع جواب ایراد آنها، با کلمه مِنْهُمْ (از جنس آنان)، داده شده است یعنى: اگر رهبر و راهنما، هم جنس پیروانش باشد، دردهاى آنها را بداند و از نیازهایشان آگاه گردد، جاى تعجب نیست، تعجب در این است که، از غیر جنس آنها باشد، که بر اثر نا آگاهى از وضعشان، نتواند آنها را رهبرى کند.
سپس، به محتواى این وحى آسمانى اشاره کرده، آن را در دو چیز خلاصه مى کند:
نخست این که به او وحى فرستادیم که مردم را انذار کن و از عواقب کفر و گناه بترسان (أَنْ أَنْذِرِ النّاسَ).
دیگر این که به افراد با ایمان بشارت ده، که براى آنان در پیشگاه پروردگارشان قدم صدق است! (وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْق عِنْدَ رَبِّهِمْ).
🌼🌼🌼
در این که منظور از قدم صدق چیست؟ در میان مفسران بحث است، اما روى هم رفته، یکى از سه تفسیر (یا هر سه با هم)، براى آن قابل قبول است.
نخست این که: اشاره به آن است که ایمان سابقه فطرى دارد، و در حقیقت مؤمنان با ابراز ایمان، مقتضاى فطرت خود را تصدیق و تأکید کرده اند; زیرا یکى از معانى قدم ، سابقه است، چنان که مى گویند: لِفُلان قَدَمٌ فِى الإِسْلامِ ـ أَوْ قَدَمٌ فِى الْحَرْبِ: فلان کس در اسلام، یا در جنگ و مبارزه، سابقه دارد.
دوم این که: اشاره به مسأله معاد و نعمت هاى آخرت باشد; زیرا یکى از معانى قدم، مقام و منزلت است (به تناسب این که انسان با پاى خود به منزلگاهش وارد مى شود)
سوم این که: قدم به معنى پیشوا و رهبر است، یعنى براى مؤمنان پیشوا و رهبرى صادق فرستاده شده است.
روایات متعددى که در تفاسیر شیعه و اهل تسنن در ذیل این آیه وارد شده، و قدم صدق را به شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله)، یا ولایت على(علیه السلام) تفسیر کرده است، مؤید همین معنى است.
همان گونه که گفتیم، ممکن است: هدف از تعبیر فوق بشارت به همه این امور بوده باشد.
در پایان آیه، باز به یکى از اتهاماتى که مشرکان کراراً بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) وارد مى کردند، اشاره کرده، مى فرماید: کافران گفتند: این مرد، ساحر آشکارى است (قالَ الْکافِرُونَ إِنَّ هذا لَساحِرٌ مُبینٌ).
کلمه إِنَّ و لام تأکید، و صفت مُبِین، همه نشانه تأکیدى است که آنها روى این تهمت داشتند، و تعبیر به هذا (اسم اشاره به نزدیک)، براى این بوده که، مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله) را تحقیر کنند.
اما این که چرا نسبت سحر به پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى دادند، روشن است; زیرا در برابر سخنان اعجازآمیز، و برنامه هاى و قوانین درخشان، و سایر معجزاتش، پاسخ قانع کننده اى نداشتند، جز این که فوق العادگى آن را با سحر تفسیر کنند و به این صورت، پرده جهل و بى خبرى براى ساده لوحان، روى آن بیفکنند.
این گونه تعبیرها، که از ناحیه دشمنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)صادر مى شد، خود دلیل روشنى است بر این که پیامبر(صلى الله علیه وآله)کارهاى خارق العاده اى داشته، که افکار و دل ها را به سوى خود جذب مى کرده است، مخصوصاً تکیه کردن روى سحر در مورد قرآن مجید، خود گواه زنده اى بر جاذبه فوق العاده این کتاب آسمانى است، که براى اغفال مردم، آن را زیر پرده سحر مى پوشاندند.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲ سوره مبارکه یونس)
@ayehsobh.
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِن شَفِيعٍ إِلَّا مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ»
پروردگار شما،خداوندى است
که آسمانها و زمین را در شش روز [= شش دوران]آفرید. سپس بر تخت (قدرت) قرار گرفت، و به تدبیر کار (جهان) پرداخت. هیچ شفاعت کننده اى، بى اذن او نیست. این است خداوند، پروردگار شما!پس او را پرستش کنید. آیا متذکّر نمى شوید؟!
(سوره مبارکه یونس/ آیه ۳)
@ayehsobh
❇ تفســــــیر
خداشناسى و معاد
قرآن پس از اشاره به مسأله وحى و نبوت در نخستین آیات این سوره، به سراغ دو اصل اساسى تعلیمات همه انبیاء، یعنى: مبدأ و معاد مى رود و این دو اصل مهم را ضمن عباراتى کوتاه و گویا بیان مى کند.
نخست مى فرماید: پروردگار شما همان خداوندى است که، آسمان ها و زمین را در شش روز آفرید (إِنَّ رَبَّکُمُ اللّهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الأَرْضَ فی سِتَّةِ أَیّام).
سابقاً هم اشاره کرده ایم، کلمه یَوْم در لغت عرب، و روز در فارسى، و معادل آن در سایر لغات، در بسیارى مواقع به معنى دوران استعمال مى شود چنان که مى گوئیم: روزى در کشور ما استبداد حکومت مى کرد، ولى اکنون در پرتو انقلاب، روز آزادى است، یعنى دورانى استبداد بود و پس از پایان استبداد، دوران رهائى مردم رسیده است.
بنابراین، مفهوم جمله فوق این مى شود: پروردگار شما آسمان و زمین را در شش دوران آفریده است.
آنگاه اضافه مى کند: خداوند پس از آفرینش جهان، زمام امور آنها را در دست گرفت (ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ).
همه کارهاى جهان به فرمان او است، و همه چیز در قبضه تدبیرش (یُدَبِّرُ الأَمْرَ).
کلمه عرش، گاهى به معنى سقف، گاهى به معنى چیزى که داراى سقف است، و زمانى به معنى تختِ بلند پایه، مى آید، این معنى اصلى آن است.
اما معنى کنائى آن: همان قدرت است، چنان که مى گوئیم: فلان شخص بر تخت نشست، یا پایه هاى تختش فرو ریخت، و یا او را از تخت به زیر آوردند، همه اینها کنایه از قدرت یافتن، و یا از دست دادن قدرت است، در حالى که ممکن است اصلاً تختى در کار نبوده باشد، به همین دلیل، اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ به معنى این است: خداوند زمام امور جهان را بر دست گرفت.
یُدَبِّرُ از ماده تدبیر، در اصل از دبر (بر وزن ابر)، به معنى پشت سر و عاقبت چیزى است.
بنابراین، تدبیر به معنى بررسى کردن عواقب کارها، و سنجیدن مصالح، و بر طبق آن عمل نمودن است.
پس از آن که روشن شد خالق و آفریدگار اللّه است، زمام اداره جهان هستى به دست او است و تدبیر همه امور به فرمان او مى باشد، معلوم مى گردد بت ها، این موجودات بى جان، عاجز و ناتوان، هیچ گونه نقشى در سرنوشت انسان ها نمى توانند داشته باشند، لذا در جمله بعد مى فرماید: هیچ شفاعت کننده اى جز به اذن و فرمان او وجود ندارد (ما مِنْ شَفیع إِلاّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ).
آرى این چنین است اللّه پروردگار شما، او را باید پرستش کنید نه غیر او را (ذلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ).
آیا با این دلیل روشن متذکر نمى شوید؟ (أَ فَلا تَذَکَّرُونَ).
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳ سوره مبارکه یونس)
@ayehsobh.
هر صبح یک آیه:
🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺
«إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ»
بازگشت همه شما تنها به سوى اوست. خداوند وعده حقّى فرموده. او آفرینش را آغاز مى کند، سپس آن را باز مى گرداند، تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، به عدالت جزا دهد. و براى کسانى که کافر شدند، نوشابه اى از آب سوزان و عذابى دردناک است، به سزاى آن که کفر می ورزیدند!
(سوره مبارکه یونس/ آیه ۴)
@ayehsobh
هدایت شده از مؤسسه رهروان راه قرآن مبارکه
توفیق زیارت #شهدای_گمنام در سالروز شهادت مادر شهدا، #حضرت_زهرا_س
🤲اللهم الرزقنا توفیق الشّهادة فی سبیلک🤲