❇ تفســــــیر❇ مردگان زنده نما این دو آیه، دنباله دلدارى و تسلّى دادن به پیامبر است که در آیات قبل گذشت. از آنجا که فکر و روح پیامبر(صلى الله علیه وآله) از گمراهى و لجاجت مشرکان زیاد ناراحت و پریشان بود، و علاقه داشت با هر وسیله اى که شده است آنها را به صف مؤمنان بکشاند، خداوند مى فرماید: اگر اعراض و روگردانى آنها زیاد بر تو سخت و سنگین است، چنانچه بتوانى اعماق زمین را بشکافى و در آن نقبى بزنى و جستجو کنى و یا نردبانى به آسمان بگذارى و اطراف آسمان ها را نیز جستجو کنى که آیه و نشانه دیگرى براى آنها بیاورى چنین کن! (ولى بدان آنان به قدرى لجوجند که باز ایمان نخواهند آورد) (وَ إِنْ کانَ کَبُرَ عَلَیْکَ إِعْراضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِیَ نَفَقاً فِی الأَرْضِ أَوْ سُلَّماً فِی السَّماءِ فَتَأْتِیَهُمْ بِآیَة). 🌼🌼🌼 نَفَق در اصل به معنى نقب، و راه هاى زیرزمینى است، و اگر به انسانِ دورو منافق گفته مى شود، نیز به تناسب این است که علاوه بر راه و روش ظاهرى، راه و روش مخفیانه اى نیز براى خود دارد و سُلَّمْ به معنى نردبان است. خداوند با این جمله به پیامبر خود مى فهماند که هیچ گونه نقصى در تعلیمات، دعوت و تلاش و کوشش تو نیست، نقص از ناحیه آنها است، آنها تصمیم گرفته اند حق را نپذیرند، لذا هیچ گونه کوششى اثر نمى بخشد، نگران نباش! ولى براى این که کسى توهّم نکند خداوند قادر نیست آنها را وادار به تسلیم کند، بلافاصله مى فرماید: اگر خدا مى خواست مى توانست همه آنها را بر هدایت مجتمع کند، یعنى وادار به تسلیم در برابر دعوت تو و اعتراف به حق و ایمان کند (وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدى). 🌼🌼🌼 ولى روشن است: چنین ایمان اجبارى بیهوده است، آفرینش بشر براى تکامل، بر اساس اختیار و آزادى اراده مى باشد، تنها در صورت آزادى اراده است که ارزشِ مؤمن از کافر، نیکان از بدان، درستکاران از خائنان و راستگویان از دروغگویان شناخته مى شود، و گر نه در ایمان و تقواى اجبارى هیچ گونه تفاوتى میان خوب و بد نخواهد بود، و این مفاهیم در زمینه اجبار ارزش خود را به کلى از دست مى دهند. سپس مى فرماید: اینها را براى این گفتیم که تو از جاهلان نباشى ! (فَلا تَکُونَنَّ مِنَ الْجاهِلینَ) یعنى: بى تابى مکن! و صبر و استقامت را از دست مده! و بیش از اندازه خود را به خاطر کفر و شرک آنها ناراحت مکن! و بدان راه همین است که تو مى پیمائى! شک نیست که: پیامبر(صلى الله علیه وآله) از این حقایق با خبر بود، اما خداوند اینها را به عنوان یادآورى و دلدارى براى پیامبرش بازگو مى کند، درست مانند این است که ما به کسى که فرزندش را از دست داده مى گوئیم: غم مخور! دنیا دار فنا است، همه از دنیا خواهند رفت، و علاوه تو نیز هنوز جوان هستى و فرزندان دیگرى خواهى داشت، بنابراین زیاد بى تابى مکن! مسلّماً فانى بودن دار دنیا، یا جوان بودن طرف، مطلبى نیست که بر او مخفى باشد تنها به عنوان یادآورى به او گفته مى شود. 🌼🌼🌼 مشیت و اراده در آیه فوق، مشیت و اراده اجبارى است، یعنى خداوند نمى خواهد مردم به زور و اجبار ایمان بیاورند، بلکه مى خواهد با اراده و میل خودشان ایمان بیاورند. بنابراین، آیه گواه روشنى بر نفى عقیده جبریّون است. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۵ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ» تنها کسانى (دعوت تو را) مى پذیرند که گوش شنوا دارند. امّا مردگان (و آنها که گوش شنوا ندارند، ایمان نمى آورند. و) خدا آنها را (در قیامت) برمى انگیزد. سپس به سوى او، بازگردانده مى شوند. (انعام/۳۶) @ayehsobh

آیه ۳۶ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد، براى تکمیل این موضوع و دلدارى بیشتر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى گوید: تنها کسانى دعوت تو را اجابت مى کنند و مى پذیرند که مى شنوند (إِنَّما یَسْتَجیبُ الَّذینَ یَسْمَعُونَ). و اما آنها که عملاً در صف مردگانند ایمان نمى آورند، تا زمانى که خداوند آنها را در روز قیامت برانگیزاند و به سوى او بازگشت کنند (وَ الْمَوْتى یَبْعَثُهُمُ اللّهُ ثُمَّ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ). آن روز است که با مشاهده صحنه هاى رستاخیز، ایمان مى آورند، ولى ایمانشان هم سودى ندارد; زیرا همه کس با مشاهده آن صحنه عظیم ایمان مى آورد، نوعى ایمان اضطرارى. 🌼🌼🌼 شاید نیاز به شرح نداشته باشد که منظور از موتى (مردگان) در آیه بالا، مردگان جسمانى نیست، بلکه مردگان معنوى است; چرا که دو نوع حیات و مرگ داریم: حیات و مرگ مادّى، حیات و مرگ معنوى. همچنین شنوائى و بینائى نیز دو گونه است: مادّى و معنوى، به همین دلیل بسیار مى شود در مورد کسانى که چشم و گوش دارند و یا زنده و سالمند، اما حقایق را درک نمى کنند مى گوئیم: آنها کور و کرند و یا اصلاً مرده اند; زیرا واکنشى را که باید یک انسان شنوا و بینا، یا یک انسان زنده، در برابر حقایق از خود نشان دهد، نمى دهند. در قرآن مجید این گونه تعبیرات فراوان دیده مى شود، و شیرینى و جاذبه خاصى دارد، بلکه قرآن به حیات مادّى و بیولوژیکى که نشانه آن تنها خور و خواب و نفس کشیدن است چندان اهمیت نمى دهد، همواره روى حیات و زندگى معنوى و انسانى که آمیخته با تکلیف و مسئولیت و احساس و درد و بیدارى و آگاهى است تکیه مى کند. ذکر این نکته نیز لازم است که نابینائى و ناشنوائى و مرگ معنوى از خود انسان ها سرچشمه مى گیرد. آنها هستند که بر اثر ادامه گناه، و اصرار و لجاجت در آن، به این مرحله مى رسند; زیرا همان طور که اگر انسانى مدت ها چشم خود را ببندد تدریجاً بینائى و دید خود را از دست خواهد داد و شاید روزى به کلّى نابینا شود، اشخاصى که چشم جان خود را در برابر حقایق ببندند تدریجاً قدرت دید معنوى خود را از دست خواهند داد! «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۶ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ» و گفتند:«چرا نشانه (و معجزه اى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمى شود؟!» بگو: «خداوند، قادر است که نشانه اى نازل کند.» ولى بیشتر آنها نمى دانند. (انعام/۳۷) @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ بهانه معجزه در این آیه به یکى از بهانه جوئى هاى مشرکان اشاره شده است. در بعضى از روایات آمده: جمعى از رؤساى قریش هنگامى که از معارضه و مقابله با قرآن عاجز ماندند، به پیامبر(صلى الله علیه وآله) گفتند: اینها فایده ندارد اگر راست مى گوئى معجزاتى همانند عصاى موسى، و ناقه صالح، براى ما بیاور. قرآن در این باره مى فرماید: آنها گفتند: چرا آیه و معجزه اى از طرف پروردگار بر این پیامبر نازل نشده است؟! (وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ). 🌼🌼🌼 روشن است آنها این پیشنهاد را از روى حقیقت جوئى نمى کردند; زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) به اندازه کافى براى آنها معجزه آورده بود، و اگر چیزى جز قرآن با آن محتویات عالى در دست او نبود، قرآنى که در چندین آیه آنها را رسماً دعوت به مقابله کرده، و به اصطلاح تحدّى نموده و آنها در برابر آن عاجز مانده اند، براى اثبات نبوت او کافى بود. اما این بوالهوسان بهانه جو از یکسو مى خواستند قرآن را تحقیر کنند; و از سوى دیگر از قبول دعوت پیامبر(صلى الله علیه وآله) سر باز زنند، لذا پى در پى درخواست معجزه تازه مى کردند، و مسلّماً اگر پیامبر(صلى الله علیه وآله) تسلیم خواسته هاى آنها مى شد با جمله «هذا سِحْرٌ مُبِیْنٌ» همه را انکار مى کردند، همان طور که از آیات دیگر قرآن استفاده مى شود. لذا قرآن در پاسخ آنها مى فرماید: به آنها بگو خداوند قادر است آیه و معجزه اى (که شما پیشنهاد مى کنید) بر پیامبر خود نازل کند (قُلْ إِنَّ اللّهَ قادِرٌ عَلى أَنْ یُنَزِّلَ آیَةً). ولى این کار یک اشکال دارد که غالب شما از آن بى خبرید و آن این که اگر به این گونه تقاضاها که از سر لجاجت مى کنید، ترتیب اثر داده شود، سپس ایمان نیاورید همگى گرفتار مجازات الهى شده، نابود خواهید گشت; چرا که این نهایت بى حرمتى نسبت به ساحت مقدس پروردگار، فرستاده او و آیات و معجزات او است، لذا در پایان آیه مى فرماید: ولى اکثر آنها نمى دانند (وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۷ سوره انعام » @ayehsobh

آیه ۳۷ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُم ۚ مَّا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِن شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ» هیچ جنبنده اى در زمین، و هیچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند، نیست مگر این که امّتهایى همانند شما هستند.ما هیچ چیز را در این کتاب، فروگذار نکردیم. سپس (همگى) به سوى پروردگارشان محشور مى گردند. (انعام/۳۸) @ayehsobh

آیه ۳۸ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ رستاخیز انواع جانداران از آنجا که این آیه بخش هاى وسیعى را به دنبال دارد، نخست باید لغات آیه و بعد تفسیر اجمالى آن را ذکر کرده، سپس به سایر بخش ها بپردازیم: دابّة از ماده دبیب به معنى آهسته راه رفتن و قدم هاى کوتاه برداشتن است، و معمولاً به همه جنبندگان روى زمین گفته مى شود. و اگر مى بینیم به شخص سخن چین دَیْبُوب گفته مى شود و در حدیث وارد شده: لا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ دَیْبُوبٌ: هیچ گاه سخن چین داخل بهشت نمى شود، نیز از همین نظر است که او آهسته میان دو نفر رفت و آمد مى کند تا آنها را نسبت به هم بدبین سازد. طائر به هر گونه پرنده اى گفته مى شود، منتها چون در پاره اى از موارد به امور معنوى که داراى پیشرفت و جهش هستند این کلمه اطلاق مى شود در آیه مورد بحث، براى این که نظر فقط روى پرندگان متمرکز شود، جمله: یَطِیْرُ بِجَناحَیْهِ: یعنى با دو بال خود پرواز مى کند به آن افزوده شده. أُمم جمع امت و امت، به معنى جمعیتى است که داراى قدر مشترکى هستند. مثلاً: دین واحد یا زبان واحد، یا صفات و کارهاى واحدى دارند. یُحْشَرُون از ماده حشر به معنى جمع است، ولى معمولاً در قرآن به اجتماع در روز قیامت گفته مى شود، مخصوصاً هنگامى که به ضمیمه اِلى رَبِّهِمْ بوده باشد. 🌼🌼🌼 آیه فوق، به دنبال آیات گذشته که درباره مشرکان بحث مى کرد و آنها را را به سرنوشتى که در قیامت دارند متوجه مى ساخت، سخن از حشر و رستاخیز عمومى تمام موجودات زنده، و تمام انواع حیوانات به میان آورده، نخست مى گوید: هیچ جنبنده اى در زمین، و هیچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند نیست مگر این که امت هائى همانند شما هستند (وَ ما مِنْ دابَّة فِی الأَرْضِ وَ لا طائِر یَطیرُ بِجَناحَیْهِ إِلاّ أُمَمٌ أَمْثالُکُمْ). و به این ترتیب، هر یک از انواع حیوانات و پرندگان براى خود امتى هستند همانند انسان ها، اما در این که این همانندى و شباهت در چه جهت است؟ در میان مفسران گفتگو است: بعضى شباهت آنها با انسان ها را از ناحیه اسرار شگفت انگیز خلقت آنها دانسته اند; زیرا هر دو نشانه هائى از عظمت آفریدگار و خالق را با خود همراه دارند. و بعضى از جهت نیازمندى هاى مختلف زندگى یا وسائلى که احتیاجات گوناگون خود را با آن برطرف مى سازند، مى دانند. در حالى که جمعى دیگر معتقدند منظور شباهت آنها با انسان از نظر درک و فهم و شعور است، یعنى آنها نیز در عالم خود داراى علم و شعور و ادراک هستند، خدا را مى شناسند و به اندازه توانائى خود، او را تسبیح و تقدیس مى گویند، اگر چه فکر آنها در سطحى پائین تر از فکر و فهم انسان ها است. آنگاه در جمله بعد مى گوید: ما در کتاب هیچ چیز را فروگذار نکردیم (ما فَرَّطْنا فِی الْکِتابِ مِنْ شَیْء). ممکن است منظور از کتاب، قرآن بوده باشد که همه چیز (یعنى تمام امورى که مربوط به تربیت و هدایت و تکامل انسان است) در آن وجود دارد، منتها گاهى به صورت کلى، مانند دعوت به هر گونه علم و دانش، و گاهى به جزئیات هم پرداخته شده است مانند بسیارى از احکام اسلامى و مسائل اخلاقى. احتمال دیگر این که منظور از کتاب، عالم هستى است; زیرا عالم آفرینش، مانند کتاب بزرگى است که همه چیز در آن آمده است و چیزى در آن فروگذار نشده. هیچ مانعى ندارد که هر دو تفسیر، با هم در آیه منظور باشد; زیرا نه در قرآن چیزى از مسائل تربیتى فروگذار شده، و نه در عالم آفرینش نقصان و کم و کسرى وجود دارد. 🌼🌼🌼 و در پایان آیه مى گوید: تمام آنها به سوى خدا در رستاخیز محشور مى گردند (ثُمَّ إِلى رَبِّهِمْ یُحْشَرُونَ). ظاهر این است که ضمیر هُم در این جمله به انواع و اصناف جنبندگان و پرندگان برمى گردد، و به این ترتیب، قرآن براى آنها نیز قائل به رستاخیز شده است. بیشتر مفسران نیز این مطلب را پذیرفته اند که تمام انواع جانداران داراى رستاخیز و جزاء و کیفرند، تنها بعضى منکر این موضوع شده، و این آیه و آیات دیگر را طور دیگر توجیه کرده اند، مثلاً گفته اند: منظور از حشر الى اللّه همان باز گشت به پایان زندگى و مرگ است. ولى همان طور که اشاره کردیم، ظاهر این تعبیر در قرآن مجید همان رستاخیز و برانگیخته شدن در قیامت است. روى این جهت، آیه به مشرکان اخطار مى کند: خداوندى که تمام اصناف حیوانات را آفریده، و نیازمندى هاى آنها را تأمین کرده، و مراقب تمام افعال آنها است و براى همه رستاخیزى قرار داده، چگونه ممکن است براى شما حشر و رستاخیزى قرار ندهد؟! و به گفته بعضى از مشرکان چیزى جز زندگى دنیا و حیات و مرگ در کار نباشد؟! «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۸ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَن يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَن يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ» کسانى که آیات ما را تکذیب کردند، کر و لالهایى هستند که در تاریکیها قرار دارند. هر کس را خدا بخواهد (و مستحق باشد) گمراه مى کند. و هر کس را بخواهد (و شایسته ببیند) در راه راست قرار خواهد داد. (انعام/۳۹) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

آیه ۳۹ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ کَر و لال ها! بار دیگر قرآن به بحث از منکران لجوج مى پردازد، و آثار تکذیب الهى در روح و جانشان را بیان مى کند. مى گوید: آنها که آیات ما را تکذیب کردند کر و لال هستند، و در ظلمت و تاریکى قرار گرفته اند (وَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا صُمٌّ وَ بُکْمٌ فِی الظُّلُماتِ). نه گوش شنوائى دارند که حقایق را بشنوند، و نه زبان حق گوئى که اگر حقیقتى را درک کردند براى دگران بازگو کنند. و چون ظلمت خودخواهى و خودپرستى و لجاجت و جهل گرداگرد آنها را فرا گرفته، نمى توانند چهره حقایق را ببینند و به این ترتیب از این سه نعمت بزرگ (شنیدن و دیدن و گفتن) که انسان را با دنیاى خارج مربوط مى سازد؛محرومند. 🌼🌼🌼 بعضى از مفسران معتقدند منظور از افراد کَر، مقلدینى هستند که بدون چون و چرا از رهبران گمراهى تبعیت مى کنند و گوش خود را بسته اند که صداى رهبران الهى را نشنوند. و منظور از افراد گنگ، همان رهبران گمراه هستند که حقایق را به خوبى درک مى کنند، اما براى حفظ موقعیت و منافع مادّى خویش، مُهر سکوت بر لب زده اند و هر دو دسته در ظلمت جهل و خودپرستى گرفتارند. و به دنبال آن مى فرماید: خداوند هر کس را بخواهد گمراه مى کند و هر کس را بخواهد بر جاده مستقیم قرار مى دهد (مَنْ یَشَأِ اللّهُ یُضْلِلْهُ وَ مَنْ یَشَأْ یَجْعَلْهُ عَلى صِراط مُسْتَقیم). سابقاً گفته ایم: نسبت دادن هدایت و ضلالت به مشیت و اراده خدا، موضوعى است که آیات دیگر قرآن آن را به خوبى تفسیر مى کنند، در یک جا مى خوانیم: یُضِلُّ اللّهُ الظّالِمینَ: خداوند ستمگران را گمراه مى کند. در جاى دیگر: وَ ما یُضِلُّ بِهِ اِلاَّ الْفاسِقِیْنَ: تنها فاسقان را گمراه مى کند. و در جاى دیگر: وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا: کسانى که در راه ما مجاهده کنند آنها را به راه هاى مستقیم خود هدایت خواهیم کرد. از این آیات، و آیات دیگر قرآن به خوبى استفاده مى شود که هدایت ها و ضلالت هائى که در این موارد به اراده خدا نسبت داده شده است، در حقیقت پاداش و کیفرهائى است که در مقابل انجام اعمال نیک و بد، به بندگان مى دهد. 🌼🌼🌼 به تعبیر روشن تر گاهى اعمال فوق العاده زشتى از انسان سر مى زند که بر اثر آن تاریکى وحشتناکى روح او را احاطه خواهد کرد. چشمان حقیقت بین از او گرفته مى شود، گوش او صداى حق را نمى شنود، و زبان او از گفتن حق باز مى ماند. اما به عکس گاهى چنان کارهاى نیک فراوان از او سر مى زند که یک دنیا نور و روشنائى به روح او مى پاشد، دید و درک او وسیع تر، فکر او پرفروغ تر و زبان او در گفتنِ حق، گویاتر مى شود، این است معنى هدایت و ضلالت که به اراده خدا نسبت داده مى شود. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۹ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ» بگو: «به من خبردهید اگر عذاب پروردگار به سراغ شما آید، یا قیامت فرا رسد، آیا (براى حل مشکل خود) غیر خدا را مى خوانیداگر راست مى گویید؟!» (انعام/۴۰) @ayehsobh

آیه ۴۰ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ توحید فطرى قرآن در این آیات روى سخن را به مشرکان کرده و از راه دیگرى براى توحید و یگانه پرستى، در برابر آنها، استدلال مى کند، به این طریق که لحظات فوق العاده سخت و دردناک زندگى را به خاطر آنها مى آورد، و از وجدان آنها استمداد مى جوید که در این گونه لحظات که همه چیز را به دست فراموشى مى سپارند. آیا پناهگاهى جز خدا براى خودشان فکر مى کنند؟! مى فرماید: اى پیامبر! به آنها بگو: اگر عذاب دردناک خداوند به سراغ شما بیاید و یا قیامت با آن همه هول و هیجان و حوادث وحشتناک بر پا شود، راست بگوئید: آیا غیر از خدا را براى برطرف ساختن شدائد خود مى خوانید؟ (قُلْ أَ رَأَیْتَکُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُ اللّهِ أَوْ أَتَتْکُمُ السّاعَةُ أَ غَیْرَ اللّهِ تَدْعُونَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ). 🌼🌼🌼 روح معنى این آیه، نه تنها براى مشرکان، براى همه کس به هنگام بروز شدائد و حوادث سخت، قابل درک است. ممکن است در حال عادى و در حوادث کوچک انسان به غیر خدا متوسل گردد، اما هنگامى که حادثه فوق العاده شدید باشد، انسان همه چیز را فراموش مى کند، ولى در همین حال، در اعماق دل خود یک نوع امیدوارى به نجات که از منبع قدرت مرموز و نامشخصى سرچشمه مى گیرد احساس مى کند، این همان توجه به خدا و حقیقت توحید است. حتى مشرکان و بت پرستان در چنین لحظاتى سخنى از بت ها به میان نمى آورند و همه را به دست فراموشى مى سپرند. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۰ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ» (نه،)بلکه تنها او را مى خوانید و او اگر بخواهد، مشکلى را که بخاطر آن او را خوانده اید، برطرف مى سازد و آنچه را (امروز) همتاى خدا قرار مى دهید، (در آن روز) فراموش خواهید کرد. (انعام/۴۱) @ayehsobh

آیه ۴۱ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ در آیه بعد پاسخ را از ضمیر آنها استخراج کرده، مى فرماید: بلکه تنها او را مى خوانید. او هم اگر بخواهد مشکل شما را بر طرف مى کند، و شریک هائى که براى خدا درست کرده بودید همه را فراموش مى کنید (بَلْ إِیّاهُ تَدْعُونَ فَیَکْشِفُ ما تَدْعُونَ إِلَیْهِ إِنْ شاءَ وَ تَنْسَوْنَ ما تُشْرِکُونَ). در این آیه به سه نکته توجه داده شده: نخست این که: پاسخ درونى آنها چیست؟ دیگر این که: نجات و عدم نجات آنها به خواست خدا است. و سوم این که: تمام بت ها و عقائد خرافى و مبعودها را در آن لحظه فراموش مى کنند. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۱ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ» ما به سوى امّتهایى که پیش از تو بودند، (پیامبرانى) فرستادیم. (و هنگامى که با این پیامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با سختى و رنج مواجه ساختیم. شاید تسلیم گردند. (انعام/۴۲) @ayehsobh

آیه ۴۲ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ سرانجامِ زندگى اندرزناپذیران در این آیات نیز، گفتگو با گمراهان و مشرکان ادامه مى یابد و قرآن از راه دیگر براى بیدار ساختن آنها موضوع را تعقیب مى کند، یعنى دست آنها را گرفته و به قرون و زمان هاى گذشته برده، چگونگى حالات امت هاى گمراه، ستمگر و مشرک را شرح مى دهد که چگونه تمام عوامل تربیت و بیدارى در مورد آنها به کار گرفته شد، اما جمعى از آنها به هیچ یک از اینها توجه نکردند و سرانجام چنان عاقبت شومى دامانشان را گرفت که عبرتى براى آیندگان شدند. 🌼🌼🌼 نخست مى فرماید: ما پیامبرانى به سوى امت هائى که پیش از تو بودند فرستادیم و چون اعتنا نکردند آنها را به منظور بیدارى و تربیت با مشکلات و حوادث سخت: با فقر، خشکسالى و قحطى، با بیمارى و درد و رنج و بأساء و ضرّاء مواجه ساختیم شاید متوجه شوند و به سوى خدا باز گردند (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَم مِنْ قَبْلِکَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضَرَّعُونَ 🌼🌼🌼 بأساء در اصل، به معنى شدت و رنج است و به معنى جنگ نیز به کار مى رود، همچنین در قحطى، خشکسالى و فقر و مانند اینها. ولى ضرّاء به معنى ناراحتى روحى است مانند: غم و اندوه و جهل و نادانى و یا ناراحتى هائى که از بیمارى و از دست دادن مقام و مال و ثروت پیدا مى شود. شاید تفاوت میان این دو، در حقیقت از اینجا باشد که بأساء بیشتر جنبه خارجى دارد و ضرّاء جنبه روحى، یعنى ناراحتى هاى روحى را ضرّاء گویند و بنابراین بأساء یکى از عوامل ایجاد ضرّاء خواهد بود (دقت کنید). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۲ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ» چرا هنگامى که سختى (و عذاب) ما به آنان رسید، (تضرع نکردند و) تسلیم نشدند؟! بلکه دلهاى آنها قساوت پیدا کرد. و شیطان، آنچه را انجام مى دادند، در نظرشان زینت داد. (انعام/۴۳) @ayehsobh

آیه ۴۳ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ پس از آن به عوامل عدم بیدارى آنها اشاره کرده و آن را دو چیز مى داند، نخست این که: بر اثر زیادى گناه و لجاجت در شرک، قلب هاى آنها تیره و سخت و روح آنها انعطاف ناپذیر شده بود (وَ لکِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ). دیگر این که شیطان (با استفاده از روح هواپرستى آنها) اعمالشان را در نظرشان زینت داده بود، هر عمل زشتى را انجام مى دادند زیبا، و هر کار خلافى را صواب مى پنداشتند (وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ ما کانُوا یَعْمَلُونَ). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۳ سوره انعام » @ayehsobh