#هو_العشق🌹 #پارت_بیستم #پلاڪ_پنهاݩ #فاطمه_امیرے بعد از اینکه کرایه را حساب کرد ،وارد دانشگاه شد،اوضاع دانشگاه بدجور آشفته بود، گروهایی که غیر مستقیم در حال تبلیغ نامزدها بودند،و گروهایی که لباس هایشان را با رنگ های خاص ست کرده بودند، از کنار همه گذشت و وارد دفتر شد ،با سلام و احوالپرسی با چندتا از دوستان وارد اتاقش شد ،که بشیری را دید،با تعجب به بشیری خیره شد!! بشیری سلامی کرد،سمانه جواب سلام او را داد و منتظر دلیل ورود بدون اجازه اش به اتاق کارش بود! ــ آقای سهرابی گفتن این بسته های برگه A4 رو بزارم تو اتاقتون چون امروز زیاد لازمتون میشه ــ خیلی ممنون،اما من نیازی به برگهA4 نداشتم،لطفا از این به بعد هم نبودم وارد اتاق نشید. بشیری بدون هیچ حرفی از اتاق خارج شد،سمانه نگاهی به بسته هایA4انداخت،نمی دانست چرا اصلا حس خوبی به بشیری نداشت،سیستم را روشن کرد و مشغول کارهایش شد. با تمام شدن کارهایش از دانشگاه خارج شد ،محسن با او هماهنگ کرده بود که او به دنبالش می آید، با دیدن ماشین محسن به طرف ماشین رفت و سوار شد: ــ به به سلام خان داداش ــ سلام و درود بر آجی بزرگوار تا می خواست جواب دهد ،زینب از پشت دستانش را دور گردن سمانه پیچاند و جیغ کنان سلام کرد،سمانه که شوکه شده بود،بلند خندید و زینب را از پشت سرش کشید و روی پاهایش نشاند: ــ سلام عزیزم،قربونت برم چقدر دلتنگت بودم بوسه ای بر روی گونه اش کاشت که زینب سریع با بوسه ای بر روی پیشانی اش جبران کرد. ــ چه خوب شد زینبو اوردی،خستگی از تنم رفت ــ دختر باباست دیگه،منم با اینکه گیرم،این چند روزم میدونم که خونه بیا نیستم یه چند ساعت مرخصی گرفتم کارمو سپردم به یاسین اومدم خونه. ــ ببخشید اذیتت کردم ــ نه بابا این چه حرفیه مامان گفت شام بیایم دورهم باشیم‌‌،بعد ثریا گفت دانشگاهی بیام دنبالت ،زینب هم گفت میاد. ــ سمانه دوباره بوسه ای بر موهای زینبی که آرام خیره به بیرون بود،زد . با رسیدن به خانه ،سمانه همراه زینب وارد خانه شدند ،بعد از احوالپرسی ، به کمک ثریا و فرحناز خانم رفت،سفره را پهن کردند و در کنار هم شام خوشمزه ای با دستپخت ثریا خوردند. یاسین به محسن زنگ زده بود و از او خواست خودش را به محل کار برساند،بعد خداحافظی ثریا و یاسین،زینب قبول نکرد که آن ها را همراهی کند و اصرار داشت که امشب را کنار سمانه بماند و سمانه مطمئن بود که امشب خواب نخواهد داشت. #ادامه_دارد... #دوستانتان_را_دعوت_ڪنید🌸 این عمار 👇👇👇 @aynaammar_gam2

خاطرات شهیدعلی سیفی... شهیدی که امام زمان بهش گفت بیا مشهدشفابگیر... #ڪتاب(بیامشهد) #رمان📚 #پارت_بیستم «در محضرعلما» راوی:آیت الله عابدی و رضاداوری مدت کوتاهی بعد از شفا یافتن،علی دوباره راهی جبهه شد.ارتباط علی با عالم بالا همچنان برقرار بود.اگر کسی علی را میشناخت،متوجه می شد که این اتفاقات از او بعید نیست.آیت الله عابدی که از دوستان و همررمان علی بود،ماجرایی از قول یکی از روزنامه نگاران نقل کرد...این شخص می گوید: در یکی از خطوط پدافندی منطقه مهران،همراه با علی مستقر بودیم،یک روز متوجه رفتار غیر عادی علی شدیم هرچه اصرار کردیم حرفی نزد.فقط گفت:باید بروم خدمت آیت الله اشرفی اصفهانی در کرمانشاه. ظاهرا در خواب پیغامی از امام عصر(عج) شنیده بودکه باید منتقل می کرد.مولای ما به علی میفرمایند:بروید خدمت اقای اشرفی اصفهانی و پیام ما را برسانید... علی صبح رفت پیش فرمانده محور ودرخواست مرخصی ساعتی کرد.این ها را بعدها که با علی آشنا شدم و از او وبرخی دوستان شنیدم.علی راهی کرمانشاه و مستقیم به منزل آیت الله اشرفی می رود.روز جمعه بود.پاسدارها می گویند:چیکار داری؟ می گوید:پیامی برای حضرت آیت الله دارم... می گویند تو کیستی؟ میگه یه بسیجی و آن ها راهش نمی دهند.از علی آقا اصرار واز پاسداران امتناع.در نهایت علی آقا تصمیم به بازگشت می گیرد.هنوز از کوچه دور نشده بود،که آیت الله اشرفی دوان دوان از منزل بدون عمامه وعبا بیرون آمد وخطاب به محافظان می گوید:شما یک جوان دگرا ندیدیدکه سراغ مرا گرفته و پیامی آورده باشد.پاسدارها ماجرا را گفته و سریع می روند او را پیدا کنند...آیت الله همان سر کوچه منتظرماند تا ایشان را آوردند.محافظان می گفتند:آن ها همدیگر را در آغوش کشیدند.و رفتند داخل منزل. آیت الله عبادی در مورد اولین حضور علی در منزل آقای اشرفی ادامه می دهند،پس از دقایقی سکوت،آیت الله اشرفی این شعر حافظ را خواند: ای پیک راستان خبریار مابگو احوال گل به بلبل دستان سرا بگو ما محرمان خلوت اُنسیم،غم مخور با یار آشنا سخن آشنا بگو... بر این فقیر،آن نامه ی محتشم بخوان با این گدا حکایت آن پادشه بگو... آخر این شعر می رسد به اینجا که خلاصه اگر دوباره خدمت آن یار رسیدی،سلام ما را برسان. این شعر را آقای اشرفی مـیخواند.می دانید آیت الله اشرفی اصفهانی کسی است که امام راجع به ایشان می فرمایند:من از ارادتمندان آقای اشرفی بودم.سکوت در جلسه حاکم بود شهید سیفی در پاسخ شعر ایشان،غزل دیگری از حافظ می خواند.غزلی که بیانگر حالات درونی و پاسخی به غزل آقای اشرفی است: درد عشقی کشیده ام که مپرس زهر هجری چشیده ام که مپرس گشته ام در جهان و آخر کار دلبری برگزیده ام که مپرس آن چنان در هوای خاک درش می رود آب دیده ام که مپرس من به گوش خود از دهانش دوش سخنانی شنیده ام که مپرس سوی من لب چه می گزی که مگوی لب لعلی گزیده ام که مپرس بی تو در کلبه گدایی خویش رنج هایی کشیده ام که مپرس همچو حافظ غریب در ره عشق به مقامی رسیده ام که مپرس در این شعر ابیاتی هست که میگه: #ادامه‌دارد... https://eitaa.com/joinchat/3105030160C48eb92cb10 این عمار ─┅═ঊঈ🍃🍂🍁🍃ঊঈ═┅─

#بی_سیم_چی_عشق #پارت_بیستم 🌈 همهی این دل کندنها، میارزد به بودن کنارِ کسی که تپشِ قلبم کنارش آرام میشود؛ میارزد به بودن .کنارِ کسی که نیمهی گمشده که نه، همهی وجودِ من است سرم را روی شانهاش میگذارم، تکانِ آرامی میخورد، دستم را در دست میگیرد و انگشتش را روی :حلقهام میکشد. آرام کنارِگوشم میگوید ببخش هانیه... ببخش که اینقدر خودخواهم که بهخاطر اینکه باهام باشی از شهر و خانوادهت دورت - ...کردم :با کفشم پایش را لگد میکنم! آخی میگوید و متعجب میگوید !هانیه؟ - :حق به جانب و طلبکارانه میگویم تا تو باشی دفعهی دیگه از این حرفها نزنی... متوجه شدین ستوان؟ - :با صدایی آرام که ته مایهی خنده دارد میگوید .چشم فرمانده... اطاعت میشه - :آرام میخندم .آفرین شوهرِ خوب... الان هم میخوام بخوابم، رسیدیم نزدیکهای تهران بیدارم کنیها - .باشه خانمِ خوابالویِ جناب ستوان - .دوستت دارم - .من بیشتر - سرم که دوباره روی شانههایش قرار میگیرد و آرامش وجودش به رگهایم تزریق میشود، اسیر خواب و .رویا میشوم .هانیهجان؟... هانیه خانم؟... خانمم؟... بیدار شو، رسیدیمها - صدای پر از آرامشش از دنیای بیخیالی و خواب جدایم میکند. سرم را از روی شانهاش برمیدارم، دستی به گردنم میکشم و پشت سرش یک خمیازه. نگاهم به نگاهش میخورد که با شیطنت نگاهم میکند. :گیج نگاهش میکنم چیه؟ - میدونی چند ساعته بنده تکون نخوردم تا جناب فرمانده راحت بخوابن؟ - .وظیفهتون بوده ستوان - اِ؟! اینجوریاست؟ - .حالا واسه تشویق جایزه میدم بهت - جایزه چی؟ - .حالا باید روش فکر کنم - میخندد. اتوبوس که میایستد بلند میشود و من هم بلند میشوم. پیاده میشویم و او چمدانمان را از !شاگرد راننده میگیرد. پیش به سوی یک زندگی جدید *** مقابل ساختمان هشتم میایستیم. اشاره میدهد که وارد شوم. از پلهها بالا میرویم. طبقهی چهارم، دقیقا آخرین طبقهی این ساختمانِ سازمانی. دو در روبروی هم در طبقهی چهارم وجود دارد. چمدان را :کنار در میگذارد و به دو جفت کفشی که دم در واحد روبروییست اشاره میزند و میگوید !سبحان اینها زودتر رسیدن انگار - :میخواهم بروم سراغشان که دستم را میگیرد .ول کن خستهان، احتمالاً دارن استراحت میکنن - به نشانهی تایید سری تکان میدهم. کلیدی را که از مسئول ِدژبانیِ پادگان تحویل گرفتهایم را میان قفل در میاندازد و در را باز میکند. کنار میایستد تا اول من وارد شوم. لبخندی میزنم و وارد میشوم. کلید .برق را که میزنم از دیدن اسباب و اثاثیهی وسط خانه آه از نهادم بلند میشود .فکر کنم باید اول اینجا رو سروسامون بدیم - به طرفش برمیگردم. دستهایش را در جیبش کرده و با دیدنِ نگاهِ پر از خستگیام شانههایش را بالا :میاندازد !تا اینجا خواب بودیها! باید انرژی داشته باشی تنبل خانم - .خیلی هم انرژی دارم - .پس بیا این اوضاع رو سروسامون بدیم https://eitaa.com/joinchat/3105030160C48eb92cb10 این عمار ─┅═ঊঈ🍃🍂🍁🍃ঊঈ═┅─