eitaa logo
مجله میدان آزادی
61 دنبال‌کننده
132 عکس
15 ویدیو
0 فایل
هنر میدان آزادی است.
مشاهده در ایتا
دانلود
بلا در بیچارگان توسط دانشمندی پس از اقدام به خودکشی زنده می‌شود و به سفری برای کشف خود در جامعه می‌رود و مانند هیولای فرانکشتاین، فیلم را به صورت یک لوح خالی شروع می کند. او که از خاطرات قبل از احیای خود پاک شده است، باید زبان، جنسیت، روابط طبقاتی و همه‌ی خوبی‌ها و بدی‌های فرهنگ غربی را دوباره کشف کند. بلا که با اعتماد به نفس در دنیایی دشوار به دنبال خوبی است، شبیه هیولای فرانکشتاین ترسناک است به خصوص زمانی که می‌گوید: «مراقب باش! زیرا من نترس و در نتیجه قدرتمند هستم». یورگوس لانتیموس فیلمساز میانسال یونانی است که اولین‌بار در سال ۲۰۰۹ با فیلم «دندان نیش» در جشنواره‌ی کن و انتخاب در بخش نوعی نگاه این جشنواره، خود را به صورت جدی به اهالی سینما معرفی کرد و اکنون با ۱۱ بار نامزدی «بیچارگان» در نودوششمین دوره‌ی اسکار و برد ۴ مجسمه‌ی اسکار، دیگر به یک کارگردان مطرح بین‌المللی بدل شده است. کارگردانی که سبک خاص خود را در فیلم‌سازی دارد و در ۵۰ سالگی دست به تجربه‌های جدید می‌زند. تجربه‌هایی که در بیچارگان به‌وضوح آن‌ها را به نمایش می‌گذارد و همه چیز به کار می‌گیرد برای اینکه شما را متعجب کند: لنز، رنگ، حرکت، نور و صدا. متن کامل ریویوی فیلم بیچارگان را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣5⃣ @azadisqart
فیلم الکساندر پین، ساده و روان با ساختاری مشخص و مهندسی‌شده است و حتی گاهی می‌توان بخش‌هایی از آن را حدس زد، اما با وجود این، عصاره‌ی وجود مؤلف به‌خوبی در آن حس می‌شود، بدون اینکه به‌اصطلاح گل‌درشت باشد و توی ذوق بزند. درواقع تناسب هنر و تکنیک است که این فیلم را منحصربه‌فرد می‌کند. همچنین پیام روشن فیلم گرچه در دهه‌ی هفتاد روایت می‌شود اما کاملاً مناسب این روزهای ماست. در زمانه‌ای که همه‌ی ما به‌طرز متناقضی تنها هستیم و از فرط تنهایی فقط می‌توانیم به قضاوت دیگران نشسته و خودمان را تافته‌ی جدابافته بدانیم، «جاماندگان» نشان می‌دهد که ارتباط، ارتباطی واقعی، بهترین راه نجات ماست. هرچند که در ابتدا آدم‌های فیلم مجبورند همدیگر را تحمل کنند اما همین هم‌نشینی اجباری به‌مرور رابطه‌های موقتی را می‌سازد که باعث می‌شود مسیر زندگی شخصی هریک از شخصیت‌ها هموارتر شود. متن کامل ریویوی فیلم جاماندگان را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣6⃣ @azadisqart
جستجوها نشان می‌دهد که کارگردان قبلی فیلم «مایسترو» از ساختش منصرف شده است، اما از آنجا که این پروژه نباید رها می‌شد، در نهایت «بردلی کوپر»، بازیگر فیلم، این جسارت را داشته است تا فیلم رها شده را بسازد؛ جسارت ساختن فیلمی زندگینامه‌ای از این نوع. فیلم «مایسترو» یا «رهبر ارکستر» برخلاف انتظار، سرشار از فراز و نشیب‌های مغز موسیقیایی نبود؛ سرشار از کلاس‌های هماهنگی میان مایسترو و نوازندگان گروه. تنها چند صحنه‌ی اندک وجود داشت از رهبری او که به نظر من نیازی به فیلم زندگینامه‌ای نبود وقتی اصل فیلم رهبری او وجود دارد، یکی از کلاس‌های تمرین و یکی دوبار از نوشتن موسیقی و ... آن ذهن خلاق و پویا که ارکستر را رهبری می‌کند فقط چندجا در چند دیالوگ به آن اشاره شده است. متن کامل ریویوی فیلم مایسترو را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣8⃣ @azadisqart
🔹فیلم «نوروز» جلوه‌های ویژه‌ی چشم‌نوازی دارد و از همان دقایق ابتدایی، فضاسازی خیال‌انگیز آن جلب توجه می‌کند. قاب‌های فیلم سرشار از رنگ است و ایده‌های ویژوال فیلم برای تلفیق جلوه‌های رایانه‌ای با نماهای واقعی هم به‌درستی به اجرا درآمده است. به تعبیری فیلم از منظر تکنیکی قانع‌کننده است و می‌توان آن را یک گام رو به جلو برای سینمای کودک به حساب آورد. 🔹«نوروز» با وجود ایده‌ی جذاب و پشتیبانی فنی قابل قبول، در مرحله‌ی «شخصیت‌پردازی» دچار آسیب جدی شده است و به همین دلیل مخاطب در مواجهه با آن نمی‌تواند با هیچ‌ یک از کاراکترها ارتباط برقرار کند. به‌طور مشخص، نوجوان اصلی فیلم، گویی تنها یک نماد است و قرار است مفهوم «نوجوان» را در داستان فیلم نمایندگی کند اما هیچ شاخصه و مشخصه‌ای به‌عنوان یک «شخصیت» ندارد. کاراکترهای پیرامونی او، به‌ویژه پدر و مادری که قرار است در طول داستان در جریان چالش‌های زندگی مشترک‌شان قرار بگیریم هم هیچ کمکی به تکمیل فرآیند پرداخت شخصیت اصلی داستان نکرده‌اند. کافی است به سهم تجاری حضور بازیگر ترکیه‌ای در فیلم توجه کنید که مطلقاً هیچ کارکردی به نفع «داستان» در فیلم ندارد و تنها به کار تیزرهای تبلیغاتی فیلم می‌آید. متن کامل نقد و بررسی فیلم نوروز را بخوانید. 1⃣1⃣5⃣ @azadisqart
«آپاراتچی» قطعا فیلم بی‌نقصی نبود و خام‌دستی‌هایی در بخش‌های مختلفش دیده می‌شد. اما شبیه فیلم‌های دیگر نبود، نه در ساخت نه در رویکرد نه در مضمون. با اینکه فیلم را می‌توان به نوعی جزو سینمای انقلاب دسته‌بندی کرد اصلا شبیه دیگر فیلم‌های سینمای انقلاب هم نبود. مخصوصا فیلم‌های دهه‌های اخیر این سینما. یعنی نه می‌خواست بخشی از تاریخ مهم سیاسی مملکت را در یک قصه کوچک به زور بگنجاند، نه می‌خواست وارد دعواهای گفتمانی روز شود، نه قصد داشت از یک جریان خاص انتقام بگیرد و نه مثل فیلم‌های گران‌قیمت و پرسروصدا و جاه‌طلب سازمان اوج بود که بخواهد در یک فیلم سینمایی سفارشی هم پرتره یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین قهرمانان جنگ را بسازد و هم در عین‌حال با پرداختی شعاری به انبوه سوالات نسل جدید و شبهه‌های بیگانگان پاسخ بدهد. متن کامل ریویوی فیلم آپاراتچی را بخوانید. 1⃣2⃣6⃣ @azadisqart
خیلی وقت است که در جامعه‌ی شهری ایران، واژه‌های «پوکر»، «بت» و «گمبل» رایج شده و دو گفتمان «قماربازی» و «یک‌شبه پولدار شدن» ذهن خیلی‌ها را به خود مشغول کرده است. اصلاً مگر جز این است که پدیده‌ی «قماربازی» خود معلول تفکر «یک‌شبه پولدار شدن» است؟ حالا که به هر دلیلِ جامعه‌شناختی و مردم‌شناختی، مخاطبان سینمای امروز ایران به فیلم‌های کمدی بیشتر روی خوش نشان می‌دهند، چرا نباید بسیاری از آسیب‌شناسی‌های مهم را در دل همین فیلم‌ها گنجاند؟ فیلم «تمساح خونی» حداقل در تقبیح دو مسئله‌ی مذکور موفق بوده و به‌دور از شعارزدگی، عذاب ناشی از کسب پولِ آن‌جنسی را به زبان خودش تعریف می‌کند. متن کامل ریویوی فیلم تمساح خونی را بخوانید. 1⃣3⃣2⃣ @azadisqart
«روزهای عالی» (Perfect Days) فیلمی ژاپنی-آلمانی، محصول سال ۲۰۲۳ به کارگردانی ویم وندرس است. کارگردانی آلمانی که از اوزو، کارگردان بزرگ و فقید ژاپنی بسیار تأثیر پذیرفته. این فیلم در هفتاد و ششمین جشنواره‌ی فیلم کن در بخش اصلی نمایش داده شد و بازیگر اصلی آن، کوجی یاکوشو، برنده‌ی جایزه‌ی‌ بهترین بازیگر مرد شد. «روزهای عالی» همچنین در اسکار ۲۰۲۴ جزو پانزده فیلم فهرست کوتاه انتخاب شد و برای کسب اسکار با سایر فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان این فهرست رقابت کرد. «روزهای عالی» از آن فیلم‌هایی است که هرچند وقت یک بار می‌شود از نو دیدش. با وجود همه‌ی سادگی و سکوتش و با وجود اینکه حرف‌های قلمبه‌سلمبه‌ای نمی‌زند، باید از نو دیدش و با هیرایاما و سبک زندگی‌اش و نگاهش به جهان و خرده‌آیین‌های شخصی‌اش و نحوه‌ی پیوندش با زندگی، از نو بیعت کرد. از آنجایی که زندگی امروزی و ارزش‌های جهان نو زور زیادی دارند و هر چیزی را که مشابه آن‌ها نباشد برنمی‌تابند و با قدرت تلاش می‌کنند همه‌ی ما را شکل خود کنند، باید هر بار این فیلم را از نو دید و هر بار از نو از هیرایاما چگونه زندگی کردن را آموخت. متن کامل ریویوی فیلم روزهای عالی را بخوانید. 1⃣3⃣7⃣ @azadisqart
به نظر می‌آید چیزی که در بسیاری مراحل، قصه فیلم‌نامه خاتون را نجات داده شخصیت‌پردازی شیرزاد است. مردی با خاستگاه به‌شدت سنتی و خون اربابی که سعی می‌کند روشنفکر باشد و نمی‌تواند؛ به علاوه بدبیاری‌هایی هم دارد که مهم‌ترینش نظامی بودن است در دوره‌ی اشغال! یعنی یک انسان بی‌اختیار! پرداخت عالی فیلمنامه به اضطرابات و پنهان‌کاری‌های شیرزاد که در میان سنت و مدرنیته و هم خوی نظامی‌گری و وضعیت بله قربان‌گویی درحال دوشقه شدن است بسیار عالی است تا جایی که بسیاری ضعف‌های شخصیت‌پردازی خاتون را پوشانده است.  متن کامل نقد و بررسی سریال خاتون را بخوانید. 1⃣4⃣1⃣ @azadisqart
اگرچه درباره‌‌ی رکود بزرگ سرمایه‌داری آمریکا در سال ۲۰۰۸ چندین کتاب و بی‌شمار مقاله‌ی اقتصادی نوشته شده است اما نکته حائز اهمیت اینجاست که آدام مک کی علاوه بر بررسی ریشه‌های ساده‌ی این رکود بر اساس نگاه اقتصادی، تاکید دارد نشان دهد چیزی که مانع از دیده شدن اشتباهات فاحش در طراحی اقتصاد آمریکا شده است نوعی روحیه‌ی برونگرایانه، خودبزرگ‌بین و کنشگر است که مطلقا تحمل صبر و تامل در کاری که دارد انجام می‌دهد را ندارد. مک کی جنبه‌ی بیمارگونه این عملگرایی ویرانگر را در سکانس جلسه‌ی گروه درمانی یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم که بانکدار است به خوبی نشان می‌دهد. کارگردان خیلی روشن توضیح می‌دهد که پیش‌بینی رکود و بحران اقتصادی چقدر ساده بوده است. بنا شدن وام‌های مسکن سنگین‌تر بر دارایی‌های مفروضی که از بازپرداخت وام‌های مسکنِ سبک‌تر ساخته شده‌اند، یعنی ساختن بنایی سنگین بر ستون‌هایی سست، یا حتی فرضی!  متن کامل نقد فیلم رکود بزرگ به کارگردانی آدام مک کی به بهانه تولد این کارگردان آمریکایی را بخوانید. 1⃣4⃣2⃣ @azadisqart
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 هیچکاک و قدردانی خاصش ۱۰ اردیبهشت (۲۹ آوریل) سالروز درگذشت کارگردان مشهور انگلیسی آلفرد هیچکاک است.به همین مناسبت، ویدئوی جذابی ببینید از قدردانی خاص و به‌یادمادنی آقای کارگردان به هنگام دریافت جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا (AFI Life Achievement Award). نسخه باکیفیت ویدئو را اینجا ببینید. 1⃣5⃣3⃣ @azadisqart
🔹همه مطالب مجله میدان آزادی درباره آلفرد هیچکاک و آثارش امروز چهل و چهارمین سالگرد درگذشت آلفرد هیچکاک است، مردی که تاثیر او در بخش مهمی از تاریخ سینما ثبت شده است. به همین مناسبت همه‌ی مطالبی که تاکنون درباره‌ی او و آثارش، در مجله میدان آزادی منتشر کرده‌ایم را در این مطلب گرد آورده‌ایم. در ادامه آن‌ها را مرور می‌کنیم: 1.فهرست: 10 فیلم از بهترین فیلم‌های آلفرد هیچکاک 2.ریویو: نگاهی به فیلم «شمال از شمال غربی»، ساخته «آلفرد هیچکاک» 3.هیچکاک و قدردانی خاصش 1⃣5⃣5⃣ @azadisqart