بسم رب الشهداء و الصدیقین #رفیق_شهیدم #شهید_آرمان_علی_وردی #باشهادت_ما_قوی_تر_میشویم #کانال_اشعار_رقیه_سعیدی_کیمیا 𖠇࿐ྀུ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ وقتــی به خون آغشته دیدم پیکرت را آتـش زدی با داغ خــود دور و بَــرَت را هــرگز نخــواهـم برد از یــادم ، رفیقم! آن نــالـــه های جــانگـــداز آخـــرت را باور نمــی کــردم تو را از مـا گرفتنـــد وقتی که بستــی روی ما چشم تَرَت را ســوزاندی از داغ جگرسـوزت ، برادر ! قلب پریشــــان گشتـــهٔ همسنــگرت را بــاد خــزان افتـــاد بــر عمـــرِ بهـــارت چیداز تنت بادست کین برگ و برت را با سنگ و چوب فتنـه وکینه شکستند سنگین دلانِ فتنــه گر ، بال و پرت را بستند  وقتــی ناله هایت را شنیـــدند راه نفــس بر بغــض های  حنجـرت را گودال ، غارت ، کربلا  قلبم فرو ریخت وقتــی که دیــدم پــارهٔ انگشتـــرت را مردانه و با رقص در خون سر کشیدی لا جــرعه شهد عاشقی از ساغــرت را کـلّ وجـودت را به غــارت برده بودند اِلّا، ولایـت را و عشــــق رهبــــرت را ماننــد اربابت غـــریب افتــاده بـودی در زیر پای ناکســـان دیــدم ســرت را ایمان خود نفـروختی عــزت خــریدی نگذاشتـــی در زیــر پایت ، بـاورت را با غیـرت و آزادگـــی از جان گذشتی تا اینــکه با عفـت ببینی خواهـرت را ای خواهرم ! با توست حرف آخر من اینهـا نشــانه رفتـه اند ان چـادرت را #آزادیِ_زن را چنیــن معنــا نمــودند یعنــی که بـردارند چــادر از سرت را در پیـــروی از آرمـــانِ #آرمـــان ها فــریاد زن #آزادگــی در  بـاورت را با چادرت بر حلق دشمن حلقه ای زن از پـا در آور دشمنـــان کشـــورت را رقیه سعیدی(ڪیمیا) ۱۴۰۱/۸/۱۰