به نام خدا #ماه_صفر #ورود_کاروان_به_شام #مصیبات_شام #شعراز_رقیه_سعیدی_کیمیا ➖➖➖➖➖➖➖ آجَرَکَ  الله   امام  زمان قافله شد وارد شام الامان سنگ به دامن همه در انتظار تا که به دروازه رسد کاروان سلسلهء آل عبا مانده اند در وسط حلقه نامحرمان عمه سادات ، دل آزرده از خنده و دشنام جفا پیشگان جای عزا ، هلهله سر داده اند شرم  نکردند از این کودکان سنگ به رأسِ گل زهرا زدند نیش زبان بر جگر دحتران آه از آن کوی  یهودی نشین بغض علی خفته به چشمانشان یاد درِ خیبر  و حیدر ، زدند سنگ جفا بر  سر شاه جهان آتش و خاکستر و سنگ  جفا رسم  پذیرایی  این  میزبان خون به دل عمه ی سادات  شد بس که جسارت شد از این مردمان کاش بدانند که او زینب است فاطمه ی دوم این  خاندان دختر  حیدر، یل خیبر شکن عالمه ی مکتب  زهرا  نشان عاقله ، در بین  زنان  عرب دانش دریایی او ،  بیکران گشته زمین از وَجَناتش ، خجل خَم شده در هر قدمش ، آسمان در  مَلَأ  عام  نبود   آشکار روی مَهَش بوده همیشه نهان وارث عِلم و عَلَم فاطمه است بانوی صبری که شده قهرمان اُمّ مصائب لقبش داده اند قامت زهرایی او شد کمان با همه ی غصه و درد و مِحَن خواری و ذلت نخریده به جان آنچه که در شام بلا دیده است برده از او قدرت وتاب و توان بزم شراب و سر خونین به تشت شد لب و دندان ، هدف  خیزران صبر دگر بر دل زینب نماند داد زمین را و زمان را تکان دوخته شد کام یزید پلید با دَم شمشیر برنده  بیان خطبه دندان شکن آغاز کرد هیبت زهرا و علی شد عیان کاخ ستم بر سرشان شد خراب سوخته شد جان ستم پیشگان بر رُخشان گَردِ  حقارت نشست تا که  شد اسرار حقیقت ، عیان داد  پیام  عَلَم  سرخ  را نایبه ی بر حقِ  پیغمبران خطبه دیگر، خود زین العباد خواند و شرر زد به دل شامیان گر چه میان غل و زنجیر بود رزمِ سخن کرد به تیغ  زبان مجلسشان را چو عزاخانه ساخت سید و  مولای  همه ، عابدان نیش به جانها زده شد جای نوش جام شراب همه شد شوکران مرثیه و روضه مقتل سرود ناله  کشیدند  همه  عرشیان گفت چه رسمی است دراین روزگار بر سر نیزه است ، سر میهمان این سرِ بر نیزه ، گل فاطمه است بند   دل   خاتم   پیغمبران این سرِ خونین ، پسر مرتضاست زاده آن پادشه اِنس و جان خطبه سجاد ، به آتش کشید قلب  سیاه  همه ی حاضران شکر خدا پرچم سرخ حسین جلوه گری می کند از هر کران هر که به زیر عَلَمش می رود می شود از خیل بلا در اَمان حال ، دلم کرب و بلایی  شده می رسد از راه صف زائران باز هم امسال نوشته ، حسین نام مرا  در  صف  جاماندگان تا برسم  با تو  حرم ،  اربعین دست به دامان تواَم عمه جان ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✍🏻رقیه سعیدی(کیمیا) ۱۴۰۰/۶/۲۵ لینک کانال اشعاردرایتا👇 https://eitaa.com/joinchat/1259143275Ce3f7c12047 لینک کانال اشعاردرتلگرام👇 https://t.me/joinchat/eMHYCRTE6hMwNTU0

─‌‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇༅ ❃﷽ ❃ ༅࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌─‌ #ماه_صفر #ورود_کاروان_به_شام #مصیبات_شام #شعراز_رقیه_سعیدی_کیمیا 𖠇࿐ྀུ༅༅࿇═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ آجَـــرَکَ  اللــه   امـــام   زمـــان قافلـــه شد وارد شــام الامـــان سنگ به دامـن همه در انتظــار تا که به دروازه رســد کــاروان سلــسلهٔ آل عبـــا مـــانده انـد در وســـط حلقــهٔ نامحـــرمان عمـــهٔ ســــادات ، دل آزرده از خیـــلِ جفــاپیــشهٔ نا مهـــربان جای عــزا ، هلهــله سر داده اند طعنــه و دشنام زِ هر سـو روان سنــگ به رأسِ گـل زهــرا زدند بر جگــــر فاطمــه نیـــش زبان آه از آن کـــوی  یهـودی نشیــن قلعــهٔ خیبــر شده بغـض نهـان یادِ درِ خیبــر  و حیــدر ، زدند سنگ جفــا بر  سـرِ شــاه جهان آتش و خاکستـر و دشنــام بود رســمِ  پذیرایــیِ  این  میــزبان خون به دل عمه ی سادات  شد شیــــر زنِ هاشــمیِ قهـــرمــان کــاش بدانند که او زینـب است فــاطمـــهٔ دومِ این  خــانـــدان دختر  حیـــدر ، یلِ خیبــر شکن عالمــهٔ مکتــبِ  زهـــرا  نشــــان عاقـلـــه ، در بیــن  زنان  عـــرب دانـشِ دریــاییِ او ،  بیکــــران گشته زمین از وَجَنـاتش ، خجل خَم شده در هر قدمش ، آسمــان در  مَــلَأ  عــــام  نبــود   آشـــکار رویِ مَهَـــش بوده همیــشه نهــان وارث عِلــم و عَلَــم فـاطمـــه ست بانوی صبـــری که شــده قهـــرمان گرچــه لقب ، اُمّ مصائب گــرفت لیـــک نشــد نزدِ عـــدو ، ناتــوان آنچه که در شـــام بلا دیده است تیـــرِ بلا بر لبـــش آورده جــــان بزم شراب و سر خونین به تشت دید که شد لب ، هدف  خیـــزران صبــر ، دگر بر دل زینـــب نمــاند داد ، زمین را و زمـــان را تکـــان دوختــه شـــد کــام یــزید پلیـــد با دَم شمـــشیرِ بُـرنـــده   بیـــان خطبــهٔ دنـدان شکـــن آغــاز کرد عالمـــهٔ فاضلــــهٔ نکتـــه دان در عجب از این نفــسِ حیدری آمــده انگــشتِ همـه بر دهـــان بر رُخشــان گَردِ  حقارت نشست تا که  شد اســرار حقیقت ، عیان داد  پیـــام  عَلَــــم  ســـرخ  را نایبـــهٔ پاک  امـــام زمــان خطبـــهٔ دیگر ، خود زیـن العبـــاد خواند و شرر زد به دل شامیـــان گر چه میــان غـُـل و زنجیـــر بود رزمِ سخـــن کــرد به تیـــغ  زبــان نیش به جانهـا زده شد جای نوش جام شــراب همه شــد شـــوکَران مرثیـــه و روضـــهٔ مقتـــل سرود ناله  کشیـــدند  همـــه عرشیــــان گفت چه رسمی است دراین روزگار بر سرِ نیـــزه ست ، سـرِ میهمـــــان این سرِ بر نیــزه ، گل فاطمه است سیـــدِ آزادهٔ اهـــل جنــان این سرِ خونیــن ، پسر مرتضاست زادهٔ آن پادشَــــه اِنـس و جـــان خطبـــهٔ سجـــاد ، به آتش کشیــد قلب  سیـــاه  همـــه را بی امــــان شکـــر خدا پرچـــم ســرخ حسین جلـوه گــری می کند از هـر کــران هـــر کــه به زیر عَلَمــــش مــی رود می شـــود از ســـیل بلا در اَمــــان باز هــــم افتــاده هــوای حـــــرم بر ســرِ هر کــودک و پیـــر و جوان در صــفِ زُوّارِ خـــودت یا حسیـــن نام مــنِ دلشـــــده را هــم بخـــوان تــا برســـم  کرب و بلا ،  اربعیــــن همـقـــدمِ قـــافلـــهٔ عمــه جـــان 𖠇࿐ྀུ༅༅࿇═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌═‎‌‌‌‌‌‌┅─‌ ✍🏻رقیه سعیدی )کیمیا