اعتراف میکنم: بنده وامثال بنده بویی از انسانیت نبرده ایم چه برسد به عبودیت.

برای تو که برایم همیشه مساوی با«مرد»بودی چه فرق میکرد غریبانه و یا با تشییع جمعیت پر بکشی؟!هرچه زودتر بهتر. اما برای ما فرق میکرد که در تشییع تو بوی حضور سیدالشهدا را و گرمای لطف علمدار را حس کنیم بلکه جان بگیریم. کاش کمی درنگ میکردی.....

به دو بیست اعتقاد دارم:بیست دی و بیست فروردین. به یاد شهیدان عزیزم علی صیاد شیرازی، سید مرتضی آوینی، مصطفی احمدی روشن،مهدی نوروزی

 «مردم نیز ماه رمضان امسال را به رزمایش گسترده‌ی کمک به نیازمندان تبدیل کنند.» همه چیز از این جمله نایب امام زمان شروع شد.گروه گروه و فوج فوج از مومنین در تبعیت از فرامین ایشان شروع کردند به جمع آوری کمک ها و توزیع آن بین مستضعفین و آسیب دیدگان از شرایط کرونایی اقتصاد. یقین دارم که اخلاص آنها و اطاعت شان نتایج مثبت و نورانی ای خواهد داشت اما به نظرم میرسد نکته ای در این میان است که نباید از آن غافل شد. فرض کنیم اگر انقلاب نشده بود یا اگر شده بود این همه دشمن نداشتیم و یا اگر دشمن هم داشتیم دشمنی اقتصادی نداشتیم و اگر دشمنی اقتصادی هم داشتیم اینقدر کینه توزانه نبود که تبدیل شود تحریم های همه جانبه،چطور این رزمایش را اجرا میکردیم؟ به نظرم همینطور که الان. خب عمل یکسان در این دو شرایط متفاوت درست است؟ به نظرم درست نیست. در شرایطی که نایب امام زمان بارها فرموده اند باید قوی شویم آیا این نوع رزمایش درست است یا باید تغییر روش بدهیم؟ خب معلوم است که باید تغییر ایجاد کنیم!باید رزمایش مان را طوری اجرا کنیم که باعث قوی شدن ما بشود. در ساده ترین حالت میشود در جریان تهیه و توزیع همین کمک ها بخشی از مستضعفان و آسیب دیدگان را که توانایی کار دارند را دخیل کنیم و در قبال کار به آنها مزد یا بسته بدهیم. البته روشهای بهتری هم وجود دارد مثل قرض الحسنه دادن برای ایجاد یا سرپا نگه داشتن کار.یا بهتر از این ایجاد تعاونی ها با جمع سرمایه های اندک برای ایجاد کار و توانمند کردن اقشار ضعیف. امروز دیگر آن روز نیست که اولین راهی که به ذهن رسید را انجام بدهیم،در شرایط پیچیده امروز فکر کردن قبل از کار خیلی واجبتر از قبل است.

خطبه شعبانیه،بسیار مفید برای ورود به ماه مبارک👆

با انتشار پاسخ نایب امام زمان به نامه حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقای قرائتی حرکتی آغاز شد و نتایجش ان شاالله بر همگان روشن خواهد شد که تا قبل از آن خیلی برای انجامش سعی شده بود و به علت های مختلفی چندان عملی نشده بود. فارغ از اینکه نامه چه بود و پاسخ چه، دوست دارم به مطلبی مستتر در رفتار و منش چندین ساله استاد قرائتی که در این فقره هم وجود داشت و به نظرم فهمیدن آن به شدت نیاز اجتماعی ماست اشاره کنم. آن نکته روش و منش ایشان در مطالبه و گاها در بیان انتقادات است. این چندمین بار است که ایشان کمبود ها، نیازها وبعضا اشتباهات موجود در کشور که سالها سعی در حل و فصل آنها داشته اند و به علت های مختلف از جمله عدم همکاری دولت یا مجموعه های حاکمیتی و...به سرانجام نرسیده است را به صورت کاملا مخفیانه، به دور از جنجال و نمایش اجتماعی، و مودبانه با نایب امام زمان در میان می گذارند و بعد از آنکه به علت سابقه عمل جدی برای حل مشکلات، داشتن تخصص کافی در آن رشته، اخلاص و صدق نیت و... غالبا جواب مثبتی از حضرت آقا دریافت کرده اند، بدون ادعا و جنجال، باز هم کاملا مودبانه و فروتنانه پیگیر عملیاتی کردن آن شده اند و این درس است برای ما که داعیه مطالبه گری و هزاران ادعای دیگر داریم! این مجال البته فرصتی برای بیان فضایل استاد قرائتی نیست و فقط اکتفا میکنم که اگر در هر زمینه ای حاج قاسم سلیمانی ای باشد، در این میدان بی تردید باید شیخ محسن قرائتی را برابر دانست با سرباز قاسم سلیمانی!

چندپاره این روزها #وقتی اشتباهی رخ میدهد نمیشود به هیچ بهانه ای آن را نفی کرد و یا نادیده گرفت. #وقتی اشتباهی رخ میدهد راه تذکر آن روی خوش، زبان نرم و حفظ جوانب لازم است.برای مثال وقتی میشود اشتباهی را با زبان خوش و در خفا تذکر داد چرا با تندی و علنی؟! #وقتی اشتباهی از ما سر میزند بهترین راه، افتادگی و پذیرش آن اشتباه و سعی در جبران آن است. #وقتی اشتباهی رخ میدهد نباید به بهانه جبران نکردن باقی اشتباهات، این اشتباه را هم جبران نکنیم. #وقتی اشتباهی در حوزه دین رخ میدهد ، نه کسیکه اشتباه کرده و نه کسی که میخواهد این اشتباه را گوشزد کند نباید موضوع را به جای موعظه حسنه به جدال و دعوا تبدیل کنند چرا که این میان دین مردم است که قربانی می شود. #وقتی اشتباهی رخ می دهد نباید با آن اشتباه تمامی خوبی های کسیکه اشتباه کرده است را نادیده بگیریم. #افشا سر در اسلام حرام است و سر بودن هر مطلبی هم تابع کسی است که آن را می شنود،ممکن است مطلب واحدی برای یک شنونده سر و برای دیگری سر نباشد اینطور که اولی قدرت تحلیل و هضم آن مطلب را ندارد و دومی دارد و لذا گاهی گفتن یک مطلب به ظاهر ساده در ملا عام میتواند افشا سر و حرام باشد. #تبدیل مجامع مذهبی و فرهنگ آن به میخانه و فرهنگ میخانه و خانقاهی دقیقا مصداق انحراف دین و مذهب از اهداف خود است. #قدردان خدا، اولیائش، دین و اهداف آن هستیم.