🔹در بیست‌و‌سوم آبان ۱۳۹۲، باراک اوباما همۀ گزینه‌های روی میز آمریکا را برای برخورد با برنامۀ هسته‌ای ایران ، پابرجا دانست. پس‌از حدود دو ماه، از جدیدترین اثر جوانی بیست‌وهفت‌ساله رونمایی شد که در آن، هفت گزینۀ روی میز ایرانیان را نیز پابرجا دانسته بود. راه‌پیمایان مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی نیز در همان سال با درج جمله‌هایی در کنار قاب عکس شهیدان یا پلاکاردها بر تثبیت همان گزینه‌ها تأکید کردند. آن خوانندۀ جوان، کسی نبود جز «حامد زمانی» که طی سال‌های آغازین دهۀ 1390، به نغمه‌آرایی و خوانش تک‌قطعه‌هایی با مضمون ایستادگی در برابر دشمنان ایران، با رویکردی ضد سیاست‌های آمریکا پرداخت. این آثار، علاوه‌بر شیوۀ پرداختن به مضمون ضدآمریکایی، در راه‌یابی به ادبیات عمومی و موردکاربرد مردم در جامعه و رسانه‌ها نیز از جایگاهی کم‌سابقه برخوردارند.
🔹سازآرایی در سبک پاپ، ترانه‌سرایی ازسوی شاعرانی توانمند (مانند محمدمهدی سیّار، قاسم صرّافان و میلاد عرفان‌پور) و فهم تمدنی از صحنه و تولید اثر به موقع برای موقعیت‌های تاریخی، استقبال مخاطبان از این تک‌آهنگ‌ها را در پی داشته است؛ به‌گونه‌ای که برخی از آن‌ها («مرگ بر آمریکا» و «عمار داره این خاک») به مشهورترین آثار حامد زمانی تبدیل و در قالب نماهنگ نیز ارائه شده‌اند. همچنین ساخت و انتشارشان به‌صورت پی‌در‌پی و هم‌زمان با رویدادهای جاری مرتبط با تنش آمریکا و ایران (مانند مذاکرات هسته‌ای دولت یازدهم با کشورهای گروه «1+5») انجام می‌پذیرفت. بااین‌حال، این قطعات با گذشت زمان، همچنان به‌خاطر تداوم و حتی دوچندان‌شدن زیاده‌خواهی‌های آمریکا نسبت به حقوق مسلّم ایران، زنده و شنیدنی‌اند.
🔹این درحالی‌ست که قطعه‌های موسیقایی ضدآمریکایی در سال‌های آغازین انقلاب اسلامی عمدتاً مطابق سبک‌های کلاسیک جهانی یا بومی ایرانی، سازبندی می‌شدند. ترانه‌هایشان نیز اشاره‌ای کلی و غیرمصداقی به سلطه‌جویی‌های آمریکا و کشورهای غربی (بیشتر براساس رخدادهای آن دوران) می‌کردند. به همین خاطر، تک‌قطعه‌های حامد زمانی، بروز تحولی در تنظیم و کلام‌پردازی موسیقی ضدسلطه را نشان می‌دهند.
🔹 در این فرسته به مناسبت روز ملی مبارزه با استکبار جهانی، نُه تک‌آهنگ برگزیده ضدآمریکایی از حامد زمانی معرفی و یادآوری شده‌اند.
مقاومت ریشه‌دار در آثار رائد القطنانی
۱۰ نگاره از نقاش فلسطینی
🔺رسانه بافتار
🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
🔹«مقاومت نمادهای زیادی دارد: اگر سنگ‌هایی را که شهرها از آن‌ها ساخته شده‌اند ترسیم کنیم، از استواری آن شهرها صحبت می‌کنیم و اگر خود شهرها را نقاشی کنیم، از استواری مردم آن‌ها و مقاومتشان در زمین سخن می‌گوییم و اگر زیتون می‌کشیم، صحبت از مردمان سرزمینی است که همانند زیتون به سرزمین خود چسبیده‌اند و از آن جدا نمی‌شوند. از این رو، نمادها در مورد مقاومت زیاد است و مختص مقاومت مسلحانه هم نیست؛ گرچه آن‌ها مهم‌ترند. نمادهایی مانند کبوتر، گنبد، کوه، دره، پرتقال، آویشن و ... نیز همگی نمادهای مادر ما فلسطینند.»
این جملات بخشی از سخنان یک نقاش فلسطینی است. «رائِد یوسف قَطَنانی» نقاش فلسطینی است که در سال ۱۹۷۳ م. در اردوگاه پناهندگان فلسطینی در سوریه به دنیا آمد. خانوادۀ دوازده‌نفرۀ او جزو فلسطینی‌هایی بودند که در سال ۱۹۴۸ م. از خانه‌های خود توسط صهیونیست‌ها آواره شدند. پدر او از مبارزان جنبش آزادی‌بخش فلسطین بود. قطنانی از پنج سالگی نقاشی‌کشیدن را شروع کرد. داستان علاقه‌مند‌شدنش به نقاشی و سرزمین فلسطین را این‌گونه توصیف می‌کند: «ما هم‌وغم فلسطینی را در زندگی روزمره‌مان به دوش می‌کشیم. زمانی که من کودک بودم، بر روی دیوار خانه ما تابلویی از سلیمان منصور، هنرمند بزرگ فلسطینی بود به نام «شتر دشواری» که یکی از معروف‌ترین نقاشی‌های جهان و نه فقط فلسطین است. من از طریق آن نقاشی، با سرزمین فلسطینیِ خود آشنا شدم.»
🔹در آثار رائد القطنانی، محوری‌ترین نقش‌مایه‌ای که تکرار می‌شود «درخت زیتون» است؛ درختی که در عمدۀ آثارش شبیه هم نقاشی شده و چشم مخاطب در مرور آثار با آن مأنوس می‌شود؛ حتی در آن‌جایی که محوریت با درخت زیتون نیست. این درخت، به‌صورت مقاوم، تنومند و ریشه‌دار نقاشی شده است. گاهی دستی تبدیل به این درخت تنومد شده یا مشتی که گره خورده یا مبارزی فلسطینی که پاهایش در زمین ریشه دوانده است. همگی نمادی از اصالت و ریشه‌دار بودن مقاومت و عمیق‌بودن هویت تاریخی و دینی مردم فلسطین هستند.
🔹رائد القطنانی، فلسطین را معمولاً با انسانی سال‌خورده و سردوگرم‌چشیدۀ روزگار معرفی می‌کند و گویی همین انسان، خودِ فلسطین است که با گذشت سال‌ها روزبه‌روز بر صلابت و ایستادگی‌اش اضافه می‌شود؛ پیرمرد یا پیرزنی صاحبِ هویت که ریشه در خاک فلسطین دارد.
🔹او عمدۀ نقاشی‌هایش را به‌ضمیمۀ یک شعر منتشر می‌کند. وی دررابطه‌با پیوند نقاشی‌هایش و شعر، در مصاحبه‌ای با شبکه‌ای عربی می‌گوید: «بین نقاشی‌های من و بسیاری از شعرها رابطه نزدیکی وجود دارد. شعرهای زیادی به‌خاطر نقاشی‌های من سروده شده‌اند؛ همان‌طور که نقاشی‌هایی توسط من به‌خاطر شعر کشیده شده‌اند.»
سکوت؛
نام دیگر ظلم است
ابیاتی دربارهٔ سکوت و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم
🔺رسانه بافتار
🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35