🔹 خانواده، گرافیک و فلسطین ۴ پوستر از حامد مغروری و همسرش زینب ربانی‌خواه (بازنمایی‌شده از اتفاقات واقعی در غزه) 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

سه بچه قد و نیم‌قد دارد. دو دختر و یک پسر. با این همه، علاقه هنری‌اش را نیز دنبال می‌کند و در میان گرافیست‌ها، نه یک هنرمند معمولی، که از کاربلدان این عرصه حساب می‌شود. این مادرِ گرافیست قصه ما،‌ زینب ربانی‌خواه است که معمولاً عمده آثارش را با همکاری همسرش «حامد مغروری» خلق می‌کند و هردو از هنرمندان اهل اصفهانند. آثاری که از آن‌ها سراغ داریم، بیشتر با تکنیک «فتومونتاژ» است؛ آثاری که معمولاً با «تایپوگرافی» نیز، جزئیات و پیچیدگی‌های زیادی به خود می‌گیرند. این زوج هنرمند گرافیست، با داشتن سابقه طولانی و آثاری که به چشم همه ما آشناست، با شروع «طوفان‌الاقصی» و نسل‌کشی در غزه، از همان روزهای اول، شروع به تولید آثاری کردند که متفاوت‌تر از کارهای پیشینشان بود. این بار به سراغ بازسازی عکس‌ها و فیلم‌هایی از غزه رفتند که متفاوت‌تر از بقیه عکس و فیلم‌ها، بیشتر صاحب «آن» بودند و نمایانگر مظلومیت و توکل و مقاومت. لحظاتی که در فضای مجازی هم بیشتر مورد توجه بود و به صِرف دیدن پوسترِ بازآفرینی‌شده، یاد واقعه اصلی‌ را زنده می‌کرد و آن لحظه تاریخی را برجسته‌تر و ماندگار‌تر. در عکس و فیلم‌‌های اصلی، کلیاتی از صحنه را می‌بینیم و یا بخشی از تصویر را؛ اما در بازسازی هنری، شاهد جزئیات بیشتری هستیم و حتی بخشی‌هایی را در پوستر می‌بینیم که در تصویر اصلی نبوده و طراح با خیال‌پردازی آن لحظه، بخش‌هایی را به آن اضافه کرده است. این زوج گرافیست، به بازسازی صِرفِ‌ عکس و فیلم صحنه واقعی نمی‌پردازند، بلکه از آن، برداشت هنرمندانه خود را دارند و از زاویه‌ای دیگر به آن نگاه می‌کنند. به عنوان مثال تصویری از دست سوخته شهید غزه منتشر شد که در لحظه شهادت، انگشت اشاره‌ سوخته‌اش را به سمت آسمان گرفته. مغروری و همسرش، همین صحنه را بازسازی کرده و از این عکس، نمادی از توکل و مقاومت ساخته‌اند. آن‌ها از دل تصاویری که شاید در نگاه اول، معمولی به نظر برسند و هر روز شاهد آن در غزه و فلسطین باشیم، وجه تازه و هنرمندانه‌ای را به مخاطب نشان می‌دهند و با برجسته کردن آن لحظات، اجازه نمی‌دهند که از کنار آن‌ها به سادگی عبور کنیم. خلق این پوسترها با حضور حامد مغروی و زینب ربانی‌خواه تمام نمی‌شود. آن‌ها دست بچه‌های خود را هم گرفته و به این آثار کشانده‌اند. در یکی از پوسترهای بازآفرینی‌شده، عکس دو بچه فلسطینی در یک تخت بیمارستان را می‌بینیم که شهید شده‌اند و مادری بالای سر آن‌ها ایستاده و دکتر در حال نوشتن اسم آن‌ها روی پیکرشان است تا در صورت بروز واقعه‌ یا انفجاری، گمنام دفن نشوند و شناسایی شوند. مغروری در رابطه با این اثر و ایده‌ای که به آن رسیده‌اند، می‌گوید: «دیروز صبح که این فیلم از صفحات فلسطینی‌ها به دستم رسید و استوری کردم، تا شب صدای ناله‌های «حبیبی یا اُمّای» این مادر شهیدان لیلی و محمد توی سرم پیچید و امان از ما برید. از طرفی حقیقتا تشابه لیلی و محمد از لحاظ سنی با فرزندانم مزید بر علت شد که شاید بتوان صدای درد و فریاد آن مادر مظلوم بود. [...] بر آن شدم تا با کودک و همسر خود، آن صحنه غم‌انگیز را بازسازی کنیم تا بماند و بدانند مادرهایمان ما را با داستان‌های طفلان مسلم بزرگ کرده‌اند تا امروز، ما راوی داستان‌های مستند دیگر از طفلان‌های اسلام باشیم که به دستان یزید زمان به شهادت می‌رسند.» آن‌ها گویا خود در آن موقعیت بوده‌اند و از نگاه این که بچه‌ خودشان است، به موضوع نگاه می‌کنند و برای این کار، فرزندان خود را در کار سهیم می‌کنند. خود این نگاه و فکر کردن به این که بچه‌های ما با بچه‌های غزه فرقی ندارند، روح خاصی به اثر بخشیده است. حامد مغروری و زینب ربانی‌خواه جزو هنرمندان پابه‌کاری‌اند که همیشه در صحنه مبارزه با ظلم حاضر بوده‌اند و در موقعیت‌های تاریخی مانند «طوفان‌الاقصی» بیشتر. حامد مغروری، در میدان تخصصی خود در دفاع از حق با همه توان و زن و بچه حاضر شده و این هنر خانوادگی را به نمایش گذاشته است. در این فرسته، تعدادی از آثار این زوج هنرمند را که بعد از طوفان‌الاقصی با محوریت یک تصویر واقعی تولید شده، مرور می‌کنیم. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

‌🔹 خرده‌روایت‌های رئیس‌جمهوری ۵ برش از زندگی شهید رجایی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

قرار نیست در این قسمت‌های چنددقیقه‌ای، یک داستان پروپیمان را ببینیم. اصلاً برای همین اسمش را گذاشته‌اند:‌ «خرده‌روایت‌ها». مجموعه‌ای که مسئولِ جمهوری اسلامی را در موقعیت‌های مختلف نشان می‌دهد تا در کنار هم، تصویری بزرگ‌تر از الگوی زیست او برایمان بسازد. «خرده‌روایت‌ها» نام مجموعه‌ای سیزده قسمتی است که داستان‌هایی از زندگی شهید رجایی، شهید لاجوردی و حاج‌ قاسم را روایت می‌کند. مبنای انتخاب قصه‌ها، معرفی وجوه اجتماعی و اخلاقی این شخصیت‌هاست و لحظاتی از زندگی آنان را برگزیده که این وجوه را آشکار کنند. «خرده‌روایت‌ها» علاوه بر این‌که مجموعه خوش‌ساختی است، یک الگو برای ساخت داستان‌های انقلاب به ما معرفی می‌کند. الگویی که شکل بهبودیافته تیزر فرهنگی است و با ساختن مجموعه‌ای دنباله‌دار از تیزر‌های فرهنگی، یک مجموعه متحد را شکل می‌دهد که تأثیری پایدارتر از یک تیزر تک‌قسمتی دارد. کارِ اصلی این مجموعه، شمایل‌سازی از شخصیت‌هایی است که در حافظه بصری ما، چیزی جز یک عنوان و اسم و مجموعه‌ای صفات نیستند. حالا با تماشای این «خرده‌روایت‌ها»، محمدعلی رجایی شکل و رنگ می‌گیرد و لب باز می‌کند و در میان هزاران تصویر پراکنده در ذهن ما، جایگاهی برای خودش می‌یابد. آن‌چه در اولین مواجه با «خرده‌روایت‌ها» توجه آدم را از آن خودش می‌کند، قاب‌بندی‌هایی است که مخاطب را در داستان فیلم غرق می‌کند. این سهیم شدن در داستان فیلم، حاصلِ دکوپاژهای درستی است که بدون حساب‌وکتاب، کات نمی‌خورند. هر نمای «خرده‌روایت‌ها»، وزن دارد و در روند کلی قصه تاثیرگذار است و در کنار هم، یک تجربه کامل از قصه‌گویی بصری را شکل می‌دهند. مفیدی‌کیا کارش را درست انجام داده و در حدواندازه همین تیزرهای چنددقیقه‌ای، نشان داده که کارگردانی بلد است و قابِ قصه‌گو می‌فهمد؛ اما همین‌جا می‌توان این سوال را مطرح کرد که آیا حدِ غایی قدرت سینما همین است؟ به بیانی دیگر، آیا باید همه قابلیت‌های بیانی سینما را در تصویرسازی خلاصه کرد؟ و در این‌صورت، آیا فیلم ‌چیزی غیر از نسخه مصور همان داستانِ مکتوب نیست؟ به‌نظر می‌رسد چنین محدودیتی، امری ذاتیِ مدیوم تیزر فرهنگی باشد؛ تیزر فرهنگی به‌علت مدت‌ زمان کوتاهش، دست فیلم‌ساز را برای مانور دادن می‌بندد و او را به سمت تعریف قصه‌های جمع‌وجور، ساده و بدون پیچیدگی هدایت می‌کند. به‌تبع چنین قصه‌هایی، کارگردانی هم تبدیل می‌شود به مصورسازی همین داستان‌های ساده. حرکت از این مدیوم تیزر فرهنگی به سمت مدیوم‌های آزادانه‌تری همچون فیلم کوتاه، پیشنهاد ایجابی این فرسته است. منظور از فیلمِ کوتاه، هر فیلمی با مدت زمان کوتاه نیست که در این صورت، تیزر فرهنگی نیز نوعی فیلم کوتاه به حساب می‌آید؛ بلکه منظور، گونه‌ای فیلم‌ است که علاوه بر مدت زمان کوتاه، شکل خاصی از قصه‌گویی را به‌کار می‌گیرد که بر خلق شخصیت‌های چندبعدی و داستان‌های دراماتیک تمرکز می‌کند. چنین شکلی از قصه‌گویی به‌جای سرمایه‌گذاری روی انتهای فیلم و ارائه پیام در پایان‌بندی، اجازه می‌دهد تا مخاطب خودش با فیلم وارد گفت‌وگو شود و تم فیلم را آرام‌آرام کشف کند. تأثیر چنین فیلم‌های کوتاهی، به‌مراتب بیشتر از تیزرهای فرهنگی است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

‌🔹 رازونیاز بوم‌ها ۹ نقاشی با موضوع نیایش با خدا به‌مناسبت روز «عرفه» و نامگذاری آن به روز «نیایش» 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

‌ «مَلِکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی / نروم جز به همان ره که تواَم راه نمایی همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم / همه توحید تو گویم که به توحید سزایی» (سنایی غزنوی؛ دیوان اشعار: قصاید و قطعات) همواره یکی از آشناترین بازآفرینی‌های تصویری یکتاپرستی، با عرض دعای بندگان به پروردگار خود با قرار گرفتن در مکانی ثابت و روبه‌روی قبله یا خانۀ کعبه رقم می‌خورد. در این زمینه بسیاری از نقاشان ایرانی، نیایش با خداوند را در قالب چندین اثر بصری، ترسیم کرده‌اند. مردان و زنان در این دسته از نقاشی‌ها در حالت‌های مشخصی با پروردگار خود، مناجات می‌کنند: یا درحال اقامۀ نماز و برپا کردن بخش‌های واجب یا مستجب آن (قنوت، رکوع، سجده و تشهد) هستند یا دست نیاز به‌سوی خداوند، بلند کرده‌اند. آنان با چهره و کالبدی فروتن و سربه‌زیر، پدیدار شده و نیایش‌هایشان نیز به‌صورت انفرادی یا در همراهی با گروهی از نمازگزاران به تصویر کشیده شده‌اند. نیایش، به روی سجاده‌ای با یک مُهر نماز یا در کنار محراب (جایگاه نشانگر قبله و محلی برای اقامۀ نماز امام‌جماعت) به جا آورده می‌شود. حتی طراوت همراه با آن نیز در فضایی سرشار از سرسبزی و رویش گل‌ها، تابش روزنه‌ای از روشنایی یا حضور کبوتران، نمایان می‌شود؛ به‌گونه‌ای که جریان زندگی و برآمدن شور و نشاط ناشی از آن، با عبادت خدا پیوندی مستقیم برقرار می‌کند. همچنین با توجه به نمادهای یادشده می‌توان این‌چنین برداشت کرد که در این مجموعه از آثار نقاشی ایرانی، بیشتر به بازنمایی نیایش مسلمانان، پرداخته شده است. به مناسبت فرارسیدن روز «عرفه» و نامگذاری آن به روز نیایش، ده تابلوی نقاشی با مضمون رازونیاز به نگاه مخاطبان گرامی، تقدیم می‌شود. پی‌نوشت: در طرح جلد، نگارۀ «یا رب» به چشم می‌خورد که ازسوی استاد فرشچیان ، طی سال۱۳۷۳ طراحی شده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

‌🔹 حب‌ّالوطن؛ عطر نامیرا ۹ برش درباره «وطن‌دوستی» از نادر ابراهیمی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌