استاد حبیب‌الله صادقی، نقاشی پخته و باتجربه که باورها و آرمان‌های مردم را به تصویر می‌کشید، امروز به سوی آسمان پر کشید. تحریریه بافتار این مصیبت را به همه اهالی فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی تسلیت عرض می‌کند و از خداوند، برای خانواده و دوستداران او صبر طلب می‌کند.
حبیب‌الله صادقی با نمایشگاه گروهی حسینیه ارشاد در سال ۱۳۵۷ و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، با جریان نهضت انقلاب مردمی ایران همراه شد و تا آخرین نفس از مسیر خود دست برنداشت. او یکی از پرکارترین نقاشان معاصر ایران است که آثار مهمی را برای روایت لحظه‌های ملکوتی و شکوهمند انقلاب خلق کرده بود.
تاثیرپذیری صادقی از نگارگری ایرانی به‌ویژه در رنگ‌های ایرانی تابلوهای او مشهود است. این تأثر از طریق آموزش‌های ضمنی دوران متوسطه او از استادانی همچون محمود فرشچیان صورت گرفته بود.
آثار سال‌های پس از دهه شصت او با پختگی چشمگیری همراه است. در آثارش، همواره موضوعی یا قطعه‌شعری بهانه خلق اثر می‌شد مانند اثر «هرگز مباد» یا اثر «پرکنان مولانا».
عوالمی که شخصیت‌های آثار صادقی در آن‌ها غوطه‌ورند، گاه تمنا و گاه تجلی است؛ در نمونه‌هایی خاطره‌ای ذهنی برای مخاطب ایجاد می‌کند که حاصل برقراری ارتباط هنرمند با هستی است.
صادقی از معدود هنرمندان انقلابی بود که بیش از دیگران و پس از سال‌ها که از انقلاب می‌گذرد، همچنان به خلق تابلوهایی با مضامین سیاسی و عرفانی می‌پرداخت. او معتقد بود: «هنرمند انسانی آرمانگراست و در جهت رسیدن به این انتخاب، با نمادها و سمبل‌هایی که به کار می‌گیرد، سعی در رسیدن به این موضوع دارد... به همین دلیل هنرمند دین‌باور، مسئولیتی الهی و جهانی دارد».
در این فرسته بر مهمترین آثار او مروری داشته‌ایم.
🔺
@baftar_resane
#حبیب_الله_صادقی #نقاشی #هنرمردمی #هنرانقلاب #هنر_انقلاب #هنرمند_متعهد #تابلو
