🔹به‌جرئت می‌توان ادعا کرد که هیچ قطعه‌‌ای به اندازه «قطعه‌ای از بهشت»‌ با مطلع مشهور «آمدم ای شاه پناهم بده»‌ نیست که اکثر مردم آن را شنیده باشند، ابیات آن را از بَر باشند و با آن خاطره‌ها داشته باشند. قطعه‌ای که شانزده سال از تولید آن گذشته اما هنوز بی‌نظیر است. این قطعه، مشهورترین اثر مرحوم کریمخانی است؛ اما شاهکارهای جناب کریمخانی تنها به این قطعه ختم نمی‌شود. 🔹از زمانی که با محمد اصفهانی در سال ۱۳۶۴ به طور تصادفی در مجلس ختمی آشنا شد و سپس در رادیو به کمک مرحوم صبحدل،‌ قطعاتی را می‌خواند تا همین سال گذشته که آخرین قطعه از او با تنظیمی از آریا عظیمی‌نژاد منتشر شد، هرکدام از آن قطعات، رنگ و بوی خاص خود را دارند؛ با این وجود، اگر نام قطعات و آلبوم‌های او را ندانیم، چیز زیادی در جستجوها، دستگیرمان نمی‌شود. حتی نماهنگ‌های تلویزیونی که مدام با صدای استاد پخش می‌شود،کمکی به ما نمی‌کند و دسترسی به قطعه اصلی، سخت است. 🔹عظیمی‌نژاد در مصاحبه‌ای، نکاتی از کریمخانی می‌گوید که حق مطلب را به خوبی ادا می‌کند: «اعتقادش باعث می‌شود شنونده صدای او را باور کند و این باورپذیری در صدایشان کاملاً مشخص است. بعد از اینکه من با آقای کریم‌خانی کار کردم، خیلی‌ها به من گفتند بیا و با هم کار مذهبی انجام دهیم؛ اما وقتی صدایشان را گوش می‌دادم می‌دیدم اصلاً نمی‌توانم. درست است که آقای کریم‌خانی شاید به گوشه‌ها و زوایای موسیقی ایرانی تسلط کافی نداشته باشد ولی توانایی و قدرت بالایی دارد. به قول آقای اصفهانی «خواننده پارتیزانی است». یعنی کارهایی می‌کند که اگر خواننده باشید، روی صندلی خشکتان می‌زند! فکر می‌کنید امکان ندارد از پس این اوج بربیاید. هر خواننده وسعت صدای مشخصی دارد. ایشان یک‌باره از جایی شروع می‌کند و شما می‌گویید بالای این را چگونه می‌خواند و بعد بالایش را می‌خواند و بعد از آن هم بالاتر می‌رود و شما میخکوب می‌شوید». 🔹 کریمخانی باوجود کهولت سنش، در قوت صدا چیزی کم نداشت. صدای او مانند هواپیمایی است که اوج هزاران پایی پرواز می‌کرد. به گفته خودش، حدود یک ربع، بیست دقیقه‌ای طول می‌کشد تا صدایی بتواند باز شود و اینگونه بخواند؛ درست مثل هواپیمایی که بخواهد از باند بلند شود و به اصطلاح تیک‌اف کند. معدود خواننده‌ای پیدا می‌شود که مانند مرحوم مؤذن‌زاده اردبیلی و کریمخانی بتواند بخواند. گفتن از مختصات و جزئیات کامل این نحوه خواندن، از عهده نگارنده این متن برنمی‌آید. عظیمی‌نژاد می‌گوید: «هیچ وقت یادم نمی‌رود. بار اولی که ایشان خواندند (من تا به حال صدایشان را نشنیده بودم)، از ترس از جا پریدم. حس می‌کردم این منبع صوتی از کجاست؟ چون هیچ نیازی به میکروفن نداشت. وقتی برای ضبط به استودیو می‌آمدند، همسایه‌ها فکر می‌کردند وقت اذان شده؛ تا چهار خانه آن‌طرف‌تر، صدایشان می‌رفت». همین صدا بود که وقتی محمدرضا شجریان آن را شنید، گفت: «وقتی او می‌خواند، تمام شیشه‌های اتاق می‌لرزید. در سبک اوج‌خوانی، باید شکلی باشد که شنونده احساس ضعف نکند و این در صدای کریمخانی مشهود است» (نقل از همایون شجریان در مراسم رونمایی از آلبوم «ایران من»). شجریان همچنین خطاب به کریمخانی گفته بود: «صدای شما مثل یک تریلی هجده چرخ است با قدرت مانور یک اتومبیل کورسی. من شما را تبدیل به بهترین خواننده ایران می‌کنم» ولی کریم‌خانی جواب داده بود: «نه، من با صدایم فقط برای امام حسین باید بخوانم». 🔹از این ویژگی صدای رسا و قدرتمند و باشکوه که بگذریم، باید از سبک و سیاق خاص مرحوم کریمخانی هنگام خواندن از اهل بیت‌ (ع) بگوییم. او از آل محمد (ص) به شیوه‌ای قرآنی می‌خواند. اکثر ما با حدیث مهم «ثقلین» و اتفاقاتی در طول تاریخ اسلام از جمله به نیزه‌ کردن قرآن‌ها در صفین آشناییم. اگر کسی بخواهد در موسیقی (به طور خاص در تحریرها، آواز و منحنی‌های اجرایی) شیوه‌ای بخواند که نشانه از «قرآن ناطق» بودن اهل بیت (ع) باشد، این چطور خواندنی می‌تواند باشد. کریمخانی چنین شیوه‌ای دارد. تحریرها و تکنیک‌هایی که او در مداحی و خوانندگی او که بسیار نزدیک به خوانندگی سنتی و هیاتی است، مجموعه‌ای از تداعی‌ها را برای ما تدارک می‌دهد که گویی در حال شنیدن قرآنیم؛ با این تفاوت که او در چنین آثاری، نه ظاهر قرآن را، که باطن قرآن را، یعنی اهل بیت را به ما معرفی می‌کند.

‌ 🔹 گلچینی از اشعار محمدحسین (فراز) ملکیان به مناسبت زادروز او #شعر 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

🔹محمدحسین ملکیان را با شعر آیینی‌سیاسی‌اش می‌شناسیم؛ همان شعری که با ردیف «نه» سروده است و مصرع معروفِ‌ «رضاجان است شاه مردم ایران، رضاخان نه». فراز، نام مستعار اوست. اوج کار فراز را می‌توان شعرهای آیینی او دانست. مهم‌ترین ویژگی‌های اشعار آیینی او، «زاویه دید جدید» و «نسبت برقرار کردن با امروز» یا به تعبیر دقیق‌تر «نسبت و محبت مردم زمانه با اهل بیت» است. برای ویژگی اول، شعرِ عاشورایی سروده شده برای حضرت علی‌اصغر با مطلعِ « قبول دارم در کربلا صواب نکردم»، نمونه خوبی است که از نگاه تیر سه‌شعبه،‌ داستان را روایت می‌کند. این شعر را می‌توان جزء بهترین اشعارِ سروده شده برای حضرت علی‌اصغر دانست. رنگ و بوی ویژگی دوم هم در شعرهای متعدد آیینی او جاریست. او در همین سبک زندگی مردم امروز ایران، دنبال سوژه‌های آیینی می‌گردد و تصویرهای صمیمانه‌ای خلق می‌کند؛ مثلاً در شعری امام رضایی می‌گوید: در حرم سهل است، حتی در دل میدان مین هر زمان که یارضا گفتیم، معبر باز شد […] از صدای گریۀ زن‌ها یکی واضح‌تر است خوش به حالش، بعد عمری بغض مادر باز شد دار قالی... پنجره فولاد... مادر سال‌ها بس که روی هم گره زد، بخت خواهر باز شد... 🔹ملکیان نسبت به مسائل مهم زمانه خود نیز بی‌تفاوت نیست؛ شعرهایش برای حادثه گوهرشاد و حجاب، شهدای مدافع حرم، وحدت اسلامی، شهدای هسته‌ای، سردار بغداد و محسن حججی، شاهد بر این مدعاست. جالب است که او در شعری که برای محسن حججی سروده است، در بیتی، به نقاشی معروف حسن روح‌الامین اشاره می‌کند: گمانم چشم محسن رو به قاب تازه‌ای وا شد گمانم حق در آن تصویر، با روح‌الامین باشد 🔹محمدحسین ملکیان متولد ۵ تیرماه ۱۳۶۴ و اهل اصفهان است. «توارد شخصی»، «جمع مکسر»، «تفسیر آه» و «نت‌های گریه‌دار»، عناوین کتابهای شعر اوست. #شعر #شعر_آیینی #بیت #بیت_ناب #تک_بیت #ملکیان #فراز_ملکیان #محمدحسین_ملکیان #شعر_انقلاب #شعر_سیاسی #شعر_عاشورایی

‌ 🔹 بهشتی‌شمایل یادمان‌های تجسمی شهید بهشتی #نقاشی #مجسمه #هنر_تجسمی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ اگر آیت‌الله دکتر سیّدمحمّد حسینی بهشتی امروز در کنار ما بود، نودوپنج سالگی خود را به چشم می‌دید. بااین‌حال، پس‌از فقدان تلخش، نام و نگرش او همچنان زنده است؛ به‌گونه‌ای که بازخوانی اندیشه‌ها و گفتارش، در میان قشرهای جامعه، به‌ویژه نسل نوجوان و جوان همچنان جریان دارد. البته بخشی از پایندگی خاطرۀ این شهید مظلوم در ذهن‌ها، ازسوی آثار هنری‌ای نیز رقم خورده است که یادآور شخصیّتش می‌باشد. آثار گوناگون و متعددی در قالب شعر، نقّاشی، گرافیک، مجسّمه، مرثیه، سرود، مستند، فیلم‌ سینمایی و مجموعۀ تلویزیونی، پیرامون دکتر بهشتی ساخته شده است. نوحۀ «بهشتی، سیّد مظلوم امّت»، (حاج‌صادق آهنگران)، سرود «ای بهشتی‌سیرت!» (زنده‌یاد احمدعلی راغب)، فیلم‌ سینمایی «ماجرای نیمروز ۱» و مستند «ترور سرچشمه» (محمّدحسین مهدویان)، در شمار مشهورترین یادمان‌های آوایی و نمایشی‌ای می‌باشند. در این میان، حجم نگاره‌ها یا پیکره‌های طرّاحی‌شده، بیش‌تر از کارهای غیرتجسّمی می‌باشد. بسیاری از آنان نیز بر سطح دیوارها یا نگارخانه‌ها یا میدانگاه‌های شهرهای ایران برپا شده‌ و مدّت‌ها در معرض دید رهگذران بوده‌اند. همچنین شاید یکی از برجسته‌ترین نمایشگاه‌های این آثار، «سرچشمۀ سرخ» باشد. در آن رویداد، مجموعه‌ای از نقّاشی‌ها و طرح‌های گرافیکی، از نهم تا هفدهم تیر ۱۳۹۹ و در موزۀ هنرهای معاصر فلسطین، پیش روی مخاطبان قرار گرفت. این نمایشگاه، به‌همّت فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران و با همکاری بنیاد شهید و امور ایثارگران برگزار گشت. قدمت برخی از این آثار، به چهل‌ودو سال می‌رسد. به همین‌خاطر، زمان خلق آنان به‌خاطر سفارش دل هنرمند، فاصله‌ای با شبانگاه هفتم تیر ۱۳۶۰ ندارد. در آن زمان، اقدام تروریستی‌ای دیگری ازطرف سازمان مجاهدین خلق ایران (منافقین) صورت گرفت: زمانی که ساختمان دفتر حزب جمهوری اسلامی در محلّۀ سرچشمۀ تهران منفجر شد، دوّمین رئیس قوّۀ قضائیّه و بیش از هفتاد تن از اعضای این حزب و دولت‌مردان ایرانی به شهادت رسیدند یا مجروح شدند. سوگ این رخداد تلخ، تنها به تشییع و خاک‌سپاری باشکوه پیکرهایشان منحصر نگشت و بر پهنۀ بوم تصویرگران یا مادۀ پیکره‌سازان نیز پدیدار شد. با پاسداشت یاد شهیدان این واقعه، در این فرسته به تماشای ده برگزیده از یادبودهای هنری مجسّم‌شده با مضمون آیت‌الله دکتر بهشتی می‌نشینیم. پی‌نوشت: ۱. نقاشی صفحه اول با عنوان «سایه طوبی» توسط عباس گنجی و به روش اکریلیک تصویرگری شده است. ۲.عکس صفحه دوم توسط مجتبی عرب زاده (آژانس عکس تهران) ثبت شده است.

‌ 🔹 علی شیرخدا را یاد کردم ۸ قطعه علوی با صدای محمد اصفهانی #موسیقی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35