‌ 🔹 اشعار مشهور عاشورایی؛ شاعران ناآشنا بخش سوم #شعر #شعر_آیینی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

🔹 ‌شاعران ابیات مشهور عاشورایی را به این دلیل نمی‌شناسیم که خودشان، دنبال سر زبان‌ها افتادنِ نام و آوازه‌شان نبودند. آن‌ها مایل نبودند اسم دَر کنند. با تمام وجود می‌خواستند تنها رضایت یک نفر، آن هم خود سیدالشهدا (علیه السلام) را جلب کنند. آن‌ها با خود امام معصوم طرف بودند و دنبال مقبولیت شعر نزد ایشان بودند. به همین دلیل، برایشان مهم نبود و نیست که مردم، شاعر این شعر معروف را بشناسند یا خیر. «قصه‌اثر» برخی از این اشعار، گواه همین حقیقت است. برخی از آن‌ها، حتی از همه‌گیر شدن شعرشان بی‌خبر بودند و شعرشان را مکتوب هم نکرده بودند. مرحوم آیت‌اللّه فاطمی‌نیا تعریف کرده‌اند: «در زمان کودکی ما، یک سید نورانی در تبریز بود به نام آقاسیدحسن کهنموئی؛ خیلی فاضل و مجهول‌القدر بود. من نوجوان بودم و در مجلس شرح صحیفه سجادیه‌اش شرکت می‌کردم. اشعار دلنشین و خالصانه‌ای می‌گفت که بسیار زود در شهرهای مختلف پخش می‌شد. خیلی اخلاص داشت. این شعر معروفی که زبان‌حال حضرت زینب (سلام‌ اللّه علیها) بعد از شهادت حضرت اباعبدالله (علیه السلام) است، مال همین سید است: گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را به هر گل می‌رسم می‌بویم او را». 🔹این فرسته، هفتمین بخش از مجموعه «اشعار مشهور؛ شاعران نا‌آشنا» است و سومین بخش از «اشعار مشهور عاشورایی». اشعاری که حرف دل مردم را با امام حسین می‌زنند. برخی از این اشعار بیشتر مشهورند و برخی کمتر؛ اما در هر صورت از «مشهورات»اند. با مطالعه و بررسی شاعران اشعار مشهور آیینی، نام‌ چند تن از شاعران بزرگ، پُرطنین است و مدام تکرار می‌شود. می‌توان آن‌ها را پدران شعر ولایی و شعر هیئت نامید؛ شاعرانی مانند مرحوم «حبیب‌اللّه چایچیان (حسان)»، «سیدرضا مؤید»‌، «محمدجواد غفورزاده (شفق)» و «غلام‌رضا سازگار». پی‌نوشت: تصویر استفاده شده در جلد این فرسته، دکور هیئت رایة‌العباس در محرم سال 1396 است که مزین به شعری از خوشدل تهرانی است که در بخش دوم اشعار مشهور عاشورایی منتشر شد.

‌ 🔹 خسوف؛ اولین سمفونیِ عاشورایی جهان سرگذشت پیوند یک هم‌آوایی آیینی بین شرق و غرب #موسیقی #سمفونی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ 🔹زمانی‌که لوریس چِکناوُریان، رهبری نواختن یک اثر تازه را «با افتخاری بزرگ» بر عهده گرفت، از آن به‌عنوان اوّلین «رِکوئیمِ» (= سوگ‌سرودۀ) مذهبی ایرانی یاد کرد. این نام (Requiem)، اصطلاحی موسیقایی برای قطعه‌های هم‌آوازی سوگوارانه‌ای می‌باشد که به یادبود درگذشتگان و از گذشته در کلیسا، اجرا می‌شدند. در کنار رکوئیم، آن اثر موردنظر را می‌توان حتّی در شمار «اوراتوریو»‌ها (Oratorio) نیز جای داد که علاوه بر گروه هم‌سرایان، مجموعۀ سازها نیز بخش‌های آن را می‌نوازد. در آغاز، متن اوراتوریوها براساس کتاب مقدّس «انجیل» و مکان اجرای آن‌ها نیز تنها کلیسا بود؛ امّا امروزه، هرگونه اثر موسیقایی‌ای که درون‌مایۀ دینی دارد و البته یک خط سِیْر داستانی در آن جاری است، در این دسته‌بندی قرار می‌گیرد. 🔹«خسوف»، شبیه به این دو قالب‌ بود؛ با این تفاوت که ۱۹۴ روز پایانیِ زندگانی و قیام حضرت امام حسین‌ (ع) را با تأکید بر هفت برهۀ برجستۀ آن مدّت روایت می‌کرد. آهنگ‌ساز این کار، کسی جز دکتر محمّدسعید شریفیان (1333، تهران) نبود. وی پس‌از ساخت سمفونی‌های «سرداران» و «اروندرود» (در رثای شهیدان و رزمندگان گمنام دفاع مقدّس)، به‌سراغ خلق «خسوف» رفت که گویا نخستین اثر با مضمون عاشورا، در سبک موسیقی کلاسیک و با قالب سمفونی در جهان است. تنظیم نت‌نوشته‌اش، دو سال طول کشید و مدّت‌زمانِ یک ساعت و چهل‌وهفت دقیقه‌ای را در بر گرفت. البته وی، ساخت موسیقی‌های آئینی خود را با نگارش دنبالۀ این سمفونی و سپس سوئیت‌سمفونی «خورشید» (پاسداشت مقام حضرت امام علی(ع))، ادامه داد. همچنین «خسوف» را می‌توان گونه‌ای پوئم‌سمفونی به شمار آورد. این قالب (Poem Symphony)، دربرگیرندۀ قطعه‌‌های ‌پیوستۀ به‌هم‌مرتبطی است که موضوع آن‌ها می‌تواند یک رویداد، قصّه، شعر، قاب و منظره باشد. آهنگ‌ساز در مضمون‌پردازی پوئم‌سمفونی، بیش‌تر بر آفرینش‌های شاعرانه تکیه می‌کند. 🔹با سپری‌شدن بیست سال از اوّلین رونمایی «خسوف»، در این فرسته به بازخوانی سرگذشت خلق و اجرای آن پرداخته‌ایم. شما می‌توانید تمامی قطعه‌های این آلبوم را از‌ فروشگاه دیجیتال موسیقی «بیپ‌تونز» (Beeptunes.com)، خریداری و دریافت کنید. پی‌نوشت: طرّاح گرافیک جلد آلبوم، کیانوش غریب‌پور می‌باشد.

🔹در انتظار شام غریبان ۹ نگاره عاشورایی از حبیب الله صادقی #نقاشی #هنر_تجسمی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ 🔹امسال، اولین سالگرد کوچ حبیب‌اللّه صادقی، با روز تاسوعای حسینی هم‌زمان شده است. تقدیر این شده که نامش، همواره زیر سایۀ محبوب والای بسیاری از بوم‌های رنگ‌و‌روغن یا آبرنگش احساس شود: «نازنینِ عالم، آقا امام حسین (ع)» و عاشورا. گواه این موضوع، نقاشی و نگارگری‌های فراوان او و البته آخرین اثر صادقی، یعنی مجموعۀ بیست‌پرده‌ای «در رثای سیمرغ تجلّی» است که گرچه ناتمام باقی ماند؛ امّا نقش‌بندیِ عاشورا، آن را نیز جاودانه کرد. گفته شده است که وی نذر کرده بود در «شام غریبان» هر سال، تابلویی را برای حضرت اباعبداللّه‌الحسین(ع) طراحی کند. 🔹وی در سوگ‌نگاره‌هایش از عاشورا، نقش پیکره و رخسارۀ پیشوایان و خانوادۀ رسالت(علیهم‌السلام) را در هاله‌ای از روشنایی الهی یا از نمای پشت یا با پرده‌ای به روی چهره‌هایشان رقم زده است. همچنین آن‌ بزرگواران را در حالتی پیروزمند و باعزّت قرار می‌دهد و خود را در کلیشۀ مرسوم بازنمایی نبرد و جنگ محدود نمی‌کند. البته گاهی به ترسیم کامل صورت‌های حضرت امام حسین و حضرت ابوالفضل‌العباس(علیهما‌السلام) نیز پرداخته است. در مقابل، دشمنان اهل بیت(ع)، ازسوی او با قامت‌ها و رخ‌هایی بدمنظر و تیره، به تصویر کشیده شده. همچنین وی از توصیف صِرف شخصیت‌ها و رویدادها فراتر رفته و با نماد و تمثیل، به اصل نهادینده‌شده در ذاتشان اشاره می‌کند. در این زمینه، او حتّی از نقش‌مایه‌های سنّت نقاشی ایرانی هم فاصله نگرفته و از درون‌مایه‌های نگارگری نیز بهره جسته است؛ یعنی برخلاف نقّاشیِ واقع‌گرا، بالاتر از عالم ماده و به عمق واقعۀ عاشورا می‌اندیشد. 🔹با گرامیداشت یاد حبیب‌اللّه صادقی، به تماشای نه تابلو از آن مرد زنده‌نام می‌نشینیم که مضمونی عاشورایی دارند یا شمایل حضرت سیدالشهدا(ع)، در آن اثر پدیدار شده است، خداوند، روح آن مرد ارجمند را در رحمت خود، پاینده سازد و هم‌نشین با روان پیشوای آزادگان کند. پی‌نوشت: عکس استفاده شده در جلد توسط حمزه اولیازاده ثبت شده است. . . #حبیب_الله_صادقی #نقاشی #محرم #تاسوعا #عاشورا #نقاش #رنگ_روغن