«می‌کشم، می‌کشم، آنکه برادرم کشت» یک شعار تاریخی است که از تاریخ 17 شهریور 57 آغازگر جریانی تازه برای حیات موسیقی ایرانی و پدیده آوازی «سرود» شد. کشتار رژیم پهلوی در روز 17 شهریور، احساسات داغ انقلابیون و بسیاری از بی‌طرفان را برانگیخت تا بدانجا که نقطه عطفی در سرنوشت انقلاب شد و سرعت تحولات قطار انقلاب پس از این روز به شدت افزایش یافت و در 22 بهمن به موعودگاه خون‌خواهی و حماسه سازی خود رسید و اتفاق مبارک پیروزی رقم خورد.
در همان روز 17 شهریور و پس از آن، در ذهن تعدادی از انسان‌های پاک‌طینت و روشن‌ضمیر جوششی بوجود آمد تا برای شهدای میدان «ژاله» و ماندگار شدن این روز تاریخی کاری باید کرد. برخی از این افراد نه ارتباطی با امام خمینی (ره) داشتند و نه در میان انقلابیون شناخته شده بودند. ره‌آورد آن روز تاریخی در حوزه موسیقی تا سال‌ها و دهه‌ها بعد، چند قطعه موسیقی مهم بود که در این فرسته به آن‌ها پرداخته‌ایم و روایت ساخت هرکدام را اشاره کرده‌ایم.
پی‌نوشت: عکس استفاده شده در صفحه اول توسط «عباس ملکی»؛ تنها عکاس واقعه ۱۷ شهریور به ثبت رسیده است.
🔺
@baftar_resane
#موسیقی #موسیقی_اعتراض #قصه_اثر #روایت #هفده_شهریور #موسیقی_سیاسی
