⚪ 🔻 یک کربلای دیگر هیچ رمق و حوصله‌ای برای واژه فرسایی در مورد صحنه مافوق بشری شهادت سنوار وجود ندارد. بله، او بسیار شبیه به سیدالشهدا، شهید شد و همین هم بیشتر مغز آدمی را چنگ می‌زند. عین حسین(علیه‌السلام) تنها، با وجود کرور مرور مدعی در اقصی نقاط دنیا بالاخص ایران. اصل شباهت هم همین است. تا بعد برسیم به انگشت قطع شده و استخوان شکسته و نبرد تا آخرین خون و قتل صبر. چیزی که اما الان مهم است این است که تا همین دیروز، از بین اعضای شورای عالی امنیت ملی ایران، وزارت امور خارجه، رسته فرماندهان سپاه، کارشناسان امنیتی و... جمهوری اسلامی، چند نفر این باور که «سنوار جاسوس است و کل قضیه هفت اکتبر یک صحنه‌سازی ماهرانه صهیونیستی است» را مخفیانه در سینه داشتند؟ تجربه نشان داده آنچه از سرشاخه های رسانه‌ای کشور بیرون می‌ریزد، ریشه در قلوب سیاهی دارد که در عمیق ترین لایه‌های نظام تصمیم‌گیری، می‌توان ریشه آن را رهگیری کرد. این باور، یعنی گیر افتادن در تله ۷ اکتبر صهیونیستی، بعد از ضربه‌هایی که امت مقاومت در اثر ساده‌لوحی‌ها مسئولان ایرانی میخورد، در رسانه‌های ایران پژواک می‌کرد. مثلا درست بعد از شهادت سید حسن که ده عملیات «تواّبین‌گونه‌» چون وعده صادق، جبران خونش را نمی‌کند. بار دیگر به همان سوال برگردیم. که چند نفر از اصلی‌ترین تصمیم‌گیران کشور این باور یا احتمال را در سینه داشتند که ۷اکتبر صهیونیستی است. همین روشن می‌کند که ما، از هفت اکتبر سال قبل تا شهادت سید حسن که کمی به خودمان بیاییم، دقیقا به جز پخش صحنه های تیکه تیکه شدن فلسطینی‌ها داشتیم چه میکردیم؟ ⚪ @bagheri_amaaj

⚪ سنوار، با عملیات اضطراری طوفان‌الاقصی، جمهوری اسلامی را به زور و برخلاف میلش در مسیری انداخت که اگر به خودش(ج.ا) بود، بواسطه پویش‌های انحرافی سیاست داخلی و بازنگری‌های بن‌سلمانی در دین، فرهنگ و اجتماعش، تقریبا دیگر هیچگاه به آن تن نمی‌داد. او واپسین لحظات جمهوری اسلامی را دریابید و تمدید کرد. ⚪ @bagheri_amaaj

بالاخره خوردیم. قبول کرده بودیم که باید بخوریم و خوردیم. اینهم درایت! حالا تصور نکنیم که طرف مقابل هم الزاما چنین میکند. تتمه‌ی پدافند را روشن و فعال نگه دارید.

قرار باشد به پاسخ آتی کشور به اسرائیل از ۱ تا ۱۰ نمره بدهیم، همین که تا الان (سه روز!) طول کشیده یعنی یک سوم تا نیمی از نمره از دست رفته است.

⚪ 🔻و في كتاب الاحتجاج للطّبرسيّ - رحمه اللّه-: و عن أبي يحيى الواسطيّ قال: لمّا افتتح أمير المؤمنين - عليه السّلام - البصرة ، اجتمع النّاس عليه، و فيهم الحسن البصريّ و معه الألواح. فكان كلّما لفظ أمير المؤمنين - عليه السّلام - بكلمة كتبها. فقال له أمير المؤمنين - عليه السّلام - بأعلى صوته: ما تصنع؟ قال: أكتب آثاركم لنحدّث بها بعدكم. فقال أمير المؤمنين عليه السّلام-: أما إنّ لكلّ قوم سامريّ، و هذا سامريّ هذه الأمّة. ألا أنّه لا يقول: «لا مساس» و لكنّه يقول: لا قتال. 🔻پس از فتح بصره مردم محضر امیر مؤمنان(علیه‌السلام) جمع شدند. در ميان آنها حسن بصرى ديده می‌شد كه اوراقى در دست گرفته و سخنان امام را یادداشت می‌کند. أمير المؤمنين(علیه‌السلام) به صداى بلند او را خطاب كرد كه: چه می‌کنی؟ گفت: سخنان شما را یادداشت می‌کنم، تا پس از شما برای مردم بازگو کنم. امام(علیه‌السلام) فرمود:بدانيد كه هر قومی، يک سامرى دارد و اين فرد، سامرى اين امّت است، بدانيد كه او [مانند سامری قوم موسی] نمی‌گوید: «لا مساس؛ به من نزديك نشويد»،بلكه از جنگ نهى كرده و می‌گوید: «لا قتال؛ نه به جنگ ». الاحتجاج، أبو منصور الطبرسی (ق ۶ ق)، ج۱، ص۲۵۱. ⚪ @bagheri_amaaj

⚪ 🔴 مروری بر محاسبه اسرائیل از ما 🔻در یادداشتی که پایگاه شورای آتلانتیک منتشر کرده نوشته شده که حمله اسرائیل به ایران در آوریل، ترور هنیه، ضربه به حزب‌الله و بخصوص حملات سه ماه اخیر نشان داده اسم و آوازه نظامی ایران بیش از اندازه بلند و برآورد شده بود. ایران «ثبات» را در اولویت قرار می‌دهد و بیش از این بازوهای نیابتی‌اش را به خطر نمی‌اندازد. این پایگاه در این متن منتشر شده اضافه می‌کند که:« مقامات ایران به فراخوان‌های خویشتنداری توجه می‌کنند». 🔻موسسه بگین-سادات نوشته که «مفهوم امنیتی کلاسیک دیوید بن گوریون مبتنی بر این مفروضات بود: اول اینکه اسرائیل هرگز قادر نخواهد بود به دشمنان خود پایان مطلق درگیری را تحمیل کند و دوم اینکه اسرائیل نمی تواند ارتش بزرگی را برای مدت طولانی حفظ کند، بنابراین امنیت آن مستلزم داشتن ارتش ذخیره و هشدار کافی قبل از شروع جنگ است. این صورت بندی باعث شد تا اسرائیل به دوره های کوتاه و شدید جنگ مبادرت کند. فاجعه 7 اکتبر این حس را برانگیخت که این مفهوم دیگر شکست خورده و زمان آن فرا رسیده است که اسرائیل راهبرد جدیدی اتخاذ کند که در آن دشمن کاملاً شکست خورده باشد و دیگر تهدیدی نباشد». 🔻قبل‌تر از وعده صادق2 دنیس راس در فارن پالیسی نوشته بود که حزب الله و ایران تصور می‌کردند با ناامن کردن اسرائیل، مهاجرت مکوس در اسرائیل آنقدر شدت می‌گیرد که این کشور خود به خود نابود شود. اما اسرائیلی‌ها ماندند و نشان دادند که اهل ایستادن و مبارزه‌اند. 🔻نیویورک‌پست و موسسه صهیونیستی هادسون به اتفاق مقاله‌ای از لیل لبوویتس منتشر کرده‌اند که در معنایی مشترک با مابقی اظهارنظرهای تحلیلگران هوادار اسرائیل، بر تداوم جنگ تا رفع صددرصدی شر از سر اسرائیل تاکید دارد. هادسون نوشته که:« آمریکا دشمنان حقیقی دارد که اقدامات بسیار واقعی برای به خطر انداختن منافع امنیت ملی ما انجام می دهند؛ در درجه اول آنها ایران است. به جای اکتفا به ضربه زدن به دشمنان قاتل خود، امیدواریم فصل جدیدی از مبارزه راآغاز کنیم و از تکان خوردن خودداری کنیم تا زمانی که همه آنها (دشمنان اسرائیل) به خاک افتاده و مرده باشند». 🔻موسسه واشینگتون به قلم متیو لویت نوشته که :«اغراق نیست اگر بگوییم حزب الله، محور مقاومت ایران، دیگر آنطور که ما می شناختیم وجود ندارد. این گروه هنوز هزاران جنگجو دارد و کمبود تسلیحات کوچک ندارد، اما از دست دادن رهبری، مراکز فرماندهی، موشک‌ها و تسلیحات و زیرساخت‌های خط مقدم در امتداد مرز با اسرائیل به این معنی است که این گروه دیگر یک تهدید راهبردی آشکار و فعلی برای اسرائیل ایجاد نمی‌کند.» 🔸از نقل قول‌ها بگذریم، در یک جمع‌بندی، دو مولفه مشترک، شاکله تحلیل عموم مراکز، اندیشکده‌ها و تحلیلگران مدافع صهیونیزم را می‌سازد. اول، برآورد مثبت از قدرت اسرائیل و تخمین نزولی و منفی از قدرت ایران و توان گروه‌های مقاومت؛ دوم، گذار از بحث درباره انهدام گروه ‌های مقاومت و آغاز نظریه‌پردازی در مورد ایجاد نیروهای جایگزین و سامان‌های اسرائیلی در جبهه‌های همجوار من جمله غزه و جنوب لبنان این یادداشت‌ها با اطمینان خاطر از جبهه‌های همجوار با اسرائیل صحبت می‌کنند و به جز ایران تقریبا احساس تهدید از ناحیه سایر اجزای مقاومت نمی‌کنند. ایران را محتاط و مصر بر اجتناب از جنگ می‌دانند. آتش‌بس و کاهش تنش وعده‌ای باارزش برای ایران قلمداد می‌شود. ابهام قدرت ایران، برق آسایی و اقدام بیرون از عادت توسط جمهوری اسلامی، در این تحلیل‌ها به عنوان یک خطر وجود ندارد. این تحلیل‌ها چه در باب ایران و چه در باب لبنان و غزه، فشارهای اجتماعی را پیشرانی برای تحقق وضعیت مطلوب خود می‌دانند اما مقوله فشار اجتماعی به عنوان یک تهدید برای خود آنها و رژیم صهیونیستی هنوز احساس نشده است. این یک واقعیت است که مقاومت با گذشت یک سال هنوز حرارت جنگ را به ساکنین سرزمین‌های اشغالی بخصوص نواحی مرکزی آن به نحو موثری نچشانده است. اخبار شهادت سنوار و سید حسن نصرالله را اسرائیلی‌ها موقع آفتاب گرفتن در ساحل، از بلندگوهای شهر می‌شنوند. گاه آنقدر از ناتوانی حملات راکتی مقاومت مطمئنند که حتی بعد از پخش آژیر به پناهگاه‌ها نیز نمی‌روند. تاکید مکرر مقاومت بر هدف قرار دادن پایگاه‌های نظامی و مصون نگاه داشتن شهرهای اصلی اسرائیل به این اطمینان خاط رجامعه رژیم دامن زده است. این تحلیل‌ها همچنین یک ملاحظه دارد که نسبت به آن برآورد روشنی ندارد. اینکه یک جنگ طولانی وخشن لازم است اما اقتصاد اسرائیل تا چه می‌تواند چنین چیزی را پشتیبانی کند؟ آنها ترس خود از این موضوع را نمی‌توانند بپوشانند. نه اینکه اقتصاد اسرائیل الان وضع ناگواری دارد(که این نیز از دیگر نقاط ضعف عملکرد مقاومت است)، بلکه ریسک‌های آینده را تا چه حد می‌تواند تحمل کند.(این همان فرصت مقاومت است) ادامه 👇

اضافه بر موارد قبل، معمولا یک پا ثابت تحلیل جنگ، بررسی فشارهای بیرونی برای اختتام وضعیت جنگی است. چنانکه در فضای بین الملل نیز میبینیم که هیچ محرک موثری برای وادار کردن قدرت‌های بزرگ برای متوقف نمودن اسرائیل وجود ندارد، طبیعی بود که در فضای تحلیل نیز اساسا این مولفه در حد ذکر عنوان نیز به حساب نیاید. مواردی از قبیل نفت و قیمت انرژی گویی از گزند ایران و همه دشمنان اسرائیل در امان بوده وبه همین علت اسرائیل می‌تواند بدون احساس خطر از فشار خارجی، به برنامه‌های خود ادامه دهد. ⚪ @bagheri_amaaj

این گزارش_یادداشت رو تقریبا بعد از بیانات رهبری نوشتم. برای انتشارش قانع نشدم. منتها اخبار دیروز تا الان، وضعیتی رو ترسیم کرده که اشارات درون این نقل قول‌ها و این برداشت طرف مقابل از ما رو واجد توجه ویژه می‌کنه. طبیعتا توجهی از جنس خطر.

⚪ بمب اتم را معمولا به سلاحی برای نجنگیدن تعبیر می‌کنند. ولی ما سلاح برای جنگیدن میخواهیم. اویی که واقعا هدفش هدم رژیم صهیونیستی‌ست، نمی‌تواند از این مسیر به مراد برسد. مگر اینکه واقعا چنین هدفی نداشته باشد. از آنجایی که تحلیلگران نورسته‌ی موسوم به «رئالیست» مدافع اصلی این ایده‌اند و از آنجا که مشی و مرام آنها نشان میدهد چندان پای در خاک انقلاب اسلامی ندارند، به نظر همین گمان دوم صحیح است. بماند که مسئله ما در این جنگ، سلاح نیست. ضربه هم زیاد خوردیم اما نه از باب فقدان سلاح. ⚪ @bagheri_amaaj

⚪ کانسپت وعده صادق هیچگاه با شجاعت تام مصرف نشد. یک تیر و کمان خوب در دست تیراندازانی که دست و دلشان می‌لرزید. قطعا بهره‌های داشت؛ قطعا اثراتی داشت. با اینکه هیچگاه تمام ظرفیتش محقق نشد. الان هم بهره‌ی سخت و نرم این شکل از طرح و عملیات، منقضی شده است. این شکل عملیات، ابزار مناسب برای اقدام بعدی راس جبهه مقاومت، یعنی ایران، نیست. برای عراق چرا، برای یمن چرا. وعده صادق ۳، نمی‌تواند کارگشا و تغییر دهنده بازی باشد. ⚪ @bagheri_amaaj

⚪ باز ۱۲ آبانماه شد؛ سالگرد شهادت روح‌الله عجمیان، به قتل صبر سالروز مرور قساوت از یک طرف و خیانت از سمتی دیگر ادامه🔻

⚪ هنوز مشخص نشد که از بین ده‌ها صحنه از ددمنشی بدنه ماهیتا صهیونیست در ایران، در سال ۱۴۰۱، چرا روح الله عجمیان اینگونه شاخص شد. مشخص نشد چرا بهره خونش اینگونه بالاست. چرا سنگ محک شده و رسوا میکند. نمیشود فهمید چرا بار فاش کردن و بی‌آبرو ساختن رگه‌های قدرتمند عرفی گرایی در ارکان جمهوری اسلامی را این شهید به دوش کشید و می‌کشد. چه خودش و پیکر مصلوبش و چه آن خروج تاریخی پدرش از برنامه تلویزیونی و خلق صحنه‌ای که همه سران کشور آن را به خواب نمی‌دیدند. اینکه پدر شهیدی که بی آنکه از مرزهای دین و انقلاب خارج شود، از مرزهای ارکان نظام با خشم خارج شد. و پیوست ساختگی و مفهوم پردازی شده بین این دو ساحت را شکست. دو سال گذشته و خون روح الله هنوز می‌جوشد. خون او سیاست‌ساز است. او حتی اسمش هم طعنه به پیکره دفتر و دستک سیستم سیاسی‌ست که امروز در استغنا از ولی‌نعمتان خودش، طرح‌ها و اصلاحات سیاسی اجتماعی‌ش را دنبال میکند، او همان «روح الله» است. 🔻سال سختی بود. خیلی سخت. آن سال دیدگاه مسئولان کشور این بود که از شورشیان حتی اگر کشتند، کسی را نزنیم. از جنازه بسیجی چون کیسه شن استفاده شد تا سیل توحش را کند و بی‌اثر کنند. آن سال، جسم مستضعفین خرج و مصرف شد و بعد از آن تا کنون دین و آبرویشان را تاراج می‌کنند. روندی که همپای آنچه در فلسطین میگذرد مهم است. روندی که البته تناسب واضحی با داستان مقاومت، صهیونیزم و فلسطین دارد. تا ابد سلام و صلوات بر شهدای شریعت که خونشان قسمت تهران شده، از فضل الله تا روح‌الله. ⚪ @bagheri_amaaj