ز) تبعید و اقامت در عکّا میرزا حسین علی بهاءالله به عنوان یک زندانی تبعیدی در سال ۱۸۶۸م. وارد عکّا شد. عکّا در فلسطین اشغالی و در نزدیکی بندر حیفا قرار دارد. در نخستین سال های ورود بها و یارانش به این شهر، آب و هوای نامناسب عکا، سبب بیماری و فوت برخی از یاران وی شد تا حدی که در آثار خود از این مسئله یاد کرده است. او در یکی از آثار خود می نویسد: «کذلک امر ربک اذ کان مسجوناً فی أخرب البلاد»؛ (۱)یعنی پروردگارت چنین امر کرد، زمانی که در خراب ترین شهرها زندانی بود. بها و پسرش، عبدالبهاء در این شهر، همواره خود را مسلمانانی متدین و پایبند به آداب شریعت اسلام معرفی می کردند؛ در نمازهای جماعت حاضر می شدند و به پیروان خود سفارش کرده بودند که در آن صفحات از تبلیغ خودداری کنند. بیشتر لوح های بهاءالله از این شهر فرستاده شده که برخی از آنها برای شاهان و رؤسای جمهور کشورهای مختلف بوده است. سرانجام طومار عمر پرحادثه میرزا حسین علی نوری ملقب به ب-هاءالله، در دوم ذی القعده (هفتادم نوروز) سال ۱۳۰۹ ه-. ق. برابر با ۲۹ می ۱۸۹۲م. در ۷۵ سالگی، در قصر بهجی نزدیک شهر عکّا (۲)در هم پیچیده شد و همان جا به خاک سپرده شد که امروز قبله بهاییان است. نمایی ازمقبره بهاءالله در نزدیکی عکّا 📗۱_بهاءالله، شمس حقیقت، ص۳۴۲ 📗۲_علاءالدین قدس جورابچی، بهاءالله موعود کتا ب های آسمانی، کتابخانه الکترونیکی جامع آثار بهایی، ص۲۸۱. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، صص۶۷_۶۸ #تحلیل_نقد_بهائیت #تبعید_اقامت_در_عکا 🚫@bahaiyat🚫