🕸ب) قیامت بهاییت تمام آنچه را در قرآن درباره قیامت و مختصات آن آمده است، یک سره تأویل به قیام باب و بهاء می‌کند و با تصرف در معنای قیامت، مطالبی را بدون هیچ برهان قابل قبولی بیان می‌کند. در لغت نامه بهایی (نوزده هزار لغت) قیامت چنین تعریف شده است: 🔸قیامت: در اصطلاح بیان، مدت رسالت هر رسول قیامت ظهور قبل است و در اصطلاح بهایی نیز قیام نفس الله به مظهر کلیّه خود است. 🔸قیامت: برخاستن از قبور (غفلت)، برانگیخته شدن بعد از مرگ (مرگ روحانی)، ایضاً قیامت قیام و ظهور مظهر الهی است و در احادیث و تفاسیر اسلامی هم به قیام و ظهور قائم و موعود اسلام تعبیر شده است. 🔸قیامة الاخری: ظهور بعد، ظهور مظهر موعود، ظهور حضرت بهاءالله نسبت به ظهور حضرت اعلی. 🔸قیامة الاولی: ظهور اول، ظهور حضرت ربّ اعلی. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، ص۹۲ #قیامت_در_بهائیت 🚫@bahaiyat🚫

🕸ب) قیامت بهاءالله در بحث‌های مربوط به قیامت بدون ارائه هیچ دلیلی صرفاً بر اساس تراوش‌های عقل معطل علی محمد باب به توضیح مسئله قیامت پرداخته است و می‌گوید: ... مقصود از صور، صور محمدی است که بر همه ممکنات دمیده شد و قیامت، قیام آن حضرت بود بر امر الهی و غافلین که در قبور اجساد مرده بودند، همه را به خلعت جدیده ایمانیّه مخلّع فرمود و به حیات تازه بدیعه زنده نمود. این است وقتی که آن جمال احدیّه اراده فرمود که رمزی از اسرار بعث و حشر و جنّت و نار و قیامت اظهار فرماید، جبرئیل وحی این آیه آورد: «فَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُؤُوسَهُمْ وَ یَقُولُونَ مَتَی هُوَ قُلْ عَسَی أَن یَکُونَ قَرِیبًا؛ زود است این گمراهان وادی ضلالت سرهای خود را از روی استهزا حرکت می‌دهند و می‌گویند چه زمان خواهد این امور ظاهر شد؟ تو در جواب بگو که شاید اینکه نزدیک باشد». (اسراء: ۱۵) تلویح همین یک آیه، مردم را کافی است اگر به نظر دقیق ملاحظه نمایند. سبحان الله، چقدر آن قوم از سبل حقّ دور بودند. با اینکه قیامت به قیام آن حضرت قائم بود و علامات و انوار او همه ارض را احاطه نموده بود، مع ذلک سخریّه می‌نمودند و معتکف بودند به تماثیلی که علمای عصر به افکار عاطل باطل جسته اند و از شمس عنایت ربّانیّه و امطار رحمت سبحانیّه غافل گشته اند. [۱] ---------- 📗[۱]: ایقان، ص ۷۶، بند ۱۲۳. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، صص۹۲-۹۳ #قیامت_در_بهائیت 🚫@bahaiyat🚫

🕸ب) قیامت مبلّغ امریکایی بهاییت، دکتر اسلمنت، نظر باب را که البته مبتنی بر ادعاهای صرف بی دلیل است، درباره معاد، قیامت، بهشت و دوزخ چنین بیان می‌کند: قسم مهمی از تعالیم حضرت باب در تفسیر و تشریح معانی قیامت و یوم الجزاء و بهشت و دوزخ است. بنا به گفته ایشان، مقصود از قیامت، ظهور مظهر جدید شمس حقیقت است. قیام اموات، عبارت از بیداری و انتباه روحانی نفوسی است که در قبور جهل و نادانی و غفلت و ضلالت به خواب رفته اند. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، ص۹۳ #قیامت_در_بهائیت 🚫@bahaiyat🚫

🕸ب) قیامت یوم الجزاء، یوم ظهور مظهر جدید است که به سبب ایمان یا انکار آن، اغنام از سایر بهایم جدا شوند؛ زیرا اغنام حقیقی، ندای شبان مهربان را می‌شناسند و از پی او روان می‌گردند. بهشت، عبارت از فرح و مسرّت معرفةالله و محبت الله است که در نتیجه ایمان به مظهر، ظهور الهی حاصل می‌گردد تا به این وسیله هر کس به قدر استعداد خود به منتها درجه کمال رسد و بعد از موت، حیات جاودانی در ملکوت الهی یابد و دوزخ، حرمان از عرفان الهی است که نتیجه اش عدم نیل کمال ملکوتی و محرومیّت از الطاف لایزالی است و به وضوح تصریح گشته که این مصطلحات غیر از این، معنای دیگر ندارد و مفاهیم عامّه از قیام مردگان با جسد عنصری و بهشت و دوزخ و امثال آن صرفاً ضربی از اوهام و تخیّلات است و از جمله تعلیمات آنکه انسان را پس از فنای این جسد خاکی، بقای ابدی است و در حیات روحانی بعد از موت، ترقی و تعالی در کمالات نامتناهی است. [۱] ---------- 📗[۱]: بهاءالله و عصر جدید، صص ۲۹ و ۳۰. 📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، ص۹۴ #قیامت_در_بهائیت 🚫@bahaiyat🚫