بسم الله #با_مترجمان_نهج،‌ شماره 8 🌾🌺💐🌺🍃 👈#کلمه_الافطار #حکمت145 كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَأُ وَ كَمْ مِنْ قَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ قِيَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَ الْعَنَاءُ حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَ إِفْطَارُهُمْ ای بسا روزه‌دار [نابخردی] که از روزه‌ی خود بهره‌ای جز گرسنگی و تشنگی نمی‌بَرد! و ای بسا شب‌زنده‌دار [نابخردی] که از شب‌زنده‌داری خود بهره‌ای جز بی‌خوابی و خستگی نمی‌بَرد. چه خوش است شب‌خوابیدن عاقلان خردمند و روزه نگرفتن آنان!👇👇 ما دو مفهوم داریم: یکی «روزه نگرفتن» دیگری «روزه باز کردن در هنگام مغرب». در زبان فارسی کلمه افطار فقط به معنای دوم (پایان دادن به روزه در هنگام اذان مغرب) به کار می‌رود و به معنای نخست به کار نمی‌رود اما در زبان عربی به هر دو معنا به کار می‌رود و باید به وسیله‌ی قرائن تشخیص بدهیم که به معنای اول به کار رفته یا به معنای دوم. 👈مثلا در روایات، آمده است: «مَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً خَرَجَ مِنَ الْإِيمَان» (کسی که در ماه رمضان یک روز هم عمدا روزه نگیرد، از ایمان خارج شده است) در اینجا «افطر» به معنای «ترک روزه» به کار رفته است. در روایات دیگری نیز آمده است: «مَن أفطَرَ عَلی تَمرٍ حَلالٍ، زیدَ فی صَلاتِهِ أربَعُمِأةِ صَلاةٍ» (اگر کسی با یک خرمای حلال افطار بکند به نمازش چهارصد نماز افزوده می‌شود) در اینجا کلمه افطر به معنای روزه باز کردن به کار رفته است. 👈 در نهج البلاغه در حدیثِ «حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَ إِفْطَارُهُم» افطار به معنای «نگرفتنِ روزه‌ی [مستحبی]» است بنابراین نباید به افطار فارسی (که به معنای «به اتمام رساندن روزه» است) ترجمه شود. البته در ترجمه‌ی این روایت خطاهای ترجمه‌ای متعددی روی داده، یکی از این خطاها این است که کلمه افطار عربی به افطار فارسی برگردانده شده است. البته در روایت «صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِينَ يُفْطِرُ الصَّائِم» (#نامه52) (نماز مغرب را در هنگامی که روزه‌داران افطار می‌کنند برایشان بخوانید) قرائن نشان می‌دهد که کلمه «یُفطر» به همان معنای افطار فارسی به کار رفته است. #کلمه_افطار @banahjolbalaghe