👆در خلوت کتابخانه‌ام-شباهنگام؛ ۱۴۰۳/۲/۲۶ 🔻#دوبیتی‌نو«#وداع‌باکتابهایم» 📚شبی سرگرم بودم تا سحرگاه به تنظیم کتاب ودفتر خویش چو برمی‌داشتم هر دفتری را دلم با خاطراتش میشدی ریش 📚به هر جلد کتابم بود ردّی ز تلخی یا ز شیرینیّ ایّام میان برگ برگش خاطری بود که با من حرف می‌زد لام تا کام 📚گرفتم هر کتابی را به دستم دلم غمگین شد و آهی کشیدم اگرچه خرّم و دلشاد بودم در آن وقتی که آن‌را می‌خریدم 📚چراکه من پس از سی وسال واندی کنون باید جدا گردم ز آنها ز هریک خاطری دارم که هرگز نگنجد در مفاعیل و بیانها 📚هنوزم ردّ اشکم هست جاری به روی دفتر اشعار «خیام» خروش کوزهٔ شعرش برآید که شد در کوزه آن خیّاط ایّام 📚چو دیدم آن کتاب«شاهنامه» مصوّر شد برایم رستم زال بیاد مرگ سهراب و سیاووش گرفت آتش سیمرغش پر وبال 📚چو دیدم «خمسهٔ پاک نظامی» دوباره تازه شد آن داغ فرهاد هنوز از بیستون عشقش آید صدای تیشهٔ و فریاد بیداد 📚کشیدم آه سرد وسوزناکی بیاد قصّهٔ «لیلی ومجنون» به‌یاد عشق پاک نوجوانی دو چشمم شد پر از آب و دلم خون 📚چو دیدم «مثنوی معنوی»را نوای نی‌نوایم خاست از جا ز شوق «شمس تبریزش» پریدم سماعی سیرکردم بی سر وپا 📚چو دیدم روی «کلیّات سعدی» دلم پر زد به باغ بی‌مثالش به پاس بوستان وگل‌سِتانش «خداوندا نگه دار از زوالش» 📚چو دیدم طلعت«دیوان حافظ» شدم مدهوش آن شور وشرارش زدم فالی وحسب حالی آمد کنون بشنو ز طبع آبدارش؛ 📚«خوش آمد گُل وز آن خوشتر نباشد که در دستت به جز ساغر نباشد بشوی اوراق اگر همدرسِ مایی که عِلمِ عشق در دفتر نباشد!...» ♥️#ابوالفضل‌فیروزی(#نی‌نوا) 🗓۱۴۰۳/۲/۳۰ 🆔 @banavayeneynava